Belong to the Truth Jesus Christ

มีหนังสือเล่มหนึ่ง เขียนโดย ดร. โจเอล เอ. ฟรีแมน.พิมพ์โดย กนกบรรณสาร

ชื่อหนังสือว่า        พระเจ้าไม่ยุติธรรมกับฉัน



ซึ่งจัดพิมพ์มาตั้งแต่ปี  2001 จึงคิดว่า พี่น้องโปรแตสแตนท์น่าจะเคยอ่านหรือเคยเห็นกันมาบ้าง หนังสือมีหลายหน้าหลายบท แต่มีบาางตอนน่าสนใจ ผมจึงขอตัดทอน และเรียบเรียง มาแบ่งปันให้ลองอ่านกันดู เผื่อท่านไหนมีปัญหา ชอบคิดว่าพระเจ้าไม่ยุติธรรม จะลองหามาอ่านกันดูบ้าง

บทที่ 3 ความเห็นอกเห็นใจสำหรับซาตาน

ภัยพิบัติไม่ได้ทำให้เราอ่อนแอ  มันเพียงแต่แสดงให้เราเห็นว่าเรานั้นเปราะบาง

อับราฮัม  ลินคอล์น

คุณเคยรู้สึกเสียใจให้กับซาตานไหม  อาจเป็นเพียงแวบหนึ่งของความสงสาร  ในที่สุดหลังจากที่มันกระเด็นออกมาจากสวรรค์โดยไม่มีโอกาสร้องขอเป็นครั้งที่สอง  เป็นความจริงไหมที่พระเจ้าทรงเฉียบขาดและไม่ปรานีในวิธีการจัดการกับซาตาน

โดยไม่รีรอสักชั่วขณะ  คุณอาจตอบคำถามนี้ด้วยเสียงดังกึกก้องว่า  “ไม่!”  คุณใช้เวลาไม่นานหรอกที่จะตอบ  ในฐานะที่เป็นสิ่งมีชีวิตผู้ทรงปัญญา  ซาตานรู้ว่าคนส่วนใหญ่ไม่มีทางที่จะเสียน้ำตาให้กับชะตากรรมอันน่ากลัวในฐานะเจ้าชายแห่งความมืดผู้ตกสวรรค์หรอก



คนส่วนใหญ่เข้าใจว่า  ลูซิเฟอร์ได้กลายเป็นผู้มีจิตสำนึกในเรื่องความงดงามของตัวเองในสวรรค์และคุณค่าของเขาต่อพระเจ้ามากเกินไป  คนจำนวนมากเกรงว่าความเย่อหยิ่งจะจูงใจให้เขาใช้คำพูดที่โอ้อวดดังที่พบในอิสยาห์ว่า  “ข้าจะขึ้นไปยังฟ้าสวรรค์  เหนือดวงดาวทั้งหลายของพระเจ้า  ข้าจะตั้งพระที่นั่งของข้า  ณ  ที่สูงนั้น  ข้าจะนั่งบนขุนเขาชุมนุมสถาน  ณ  ที่อุดรไกล  ข้าจะขึ้นไปเหนือความสูงของเมฆ  ข้าจะกระทำตัวของข้าเหมือนองค์ผู้สูงสุด”

เกือบทุกคนได้อ่านแล้วว่า  พระเจ้าปฏิเสธที่จะอยู่ร่วมกับเจ้าหยิ่งยโสผู้นี้  พระองค์ทรงประทานเท้าซ้ายเพื่อการสามัคคีธรรมให้แก่ลูซิเฟอร์  ด้วยเหตุนี้เจ้าซาตานจึงถูกขับไล่ออกจากสวรรค์รวดเร็วราวสายฟ้าแลบ  แต่ซาตานไม่ได้ลงมาเพียงลำพัง  ทูตสวรรค์จำนวนหนึ่งในสามบนสวรรค์ที่เป็นสมัครพรรคพวกที่แข็งข้อไม่ยอมขึ้นต่อพระเจ้าอย่างอวดดีได้ติดตามลูซิเฟอร์ลงมาติด ๆ

นับตั้งแต่เหตุการณ์ในประวัติศาสตร์นั้นเป็นต้นมา  ซาตานได้เดือดดาลบ้าคลั่งจนเข้ามาครอบงำให้มนุษย์มีความคิดว่าพระเจ้าไม่  “ยุติธรรม”  ในการจัดการของพระองค์  สิ่งนี้ถูกใช้ในการป่าวประกาศแก่สาธารณชนเพื่อทำให้ สิ่งทรงสร้างได้หันกลับมาต่อสู้พระผู้สร้างของตน

      มันง่ายที่จะเข้าใจถึงยุทธวิธีของซาตานในเวลานี้  โดยอุบายอันแยบยลของเหล่าวิญญาณชั่วที่มองไม่เห็น  มันจะรอจนกว่าจิตใจของคนอยู่ในสภาพที่เปราะบาง  และจากนั้นมันจะตึเข้าที่หว่างคิ้วของเขาด้วยเครื่องเตือนความจำที่ใช้ได้กับทุกยุคทุกสมัยอย่างเช่น

พระเจ้าทรงลืมและทรงละทิ้งคุณแล้ว

พระเจ้าไม่ได้รักคุณมากเท่ากับที่พระองค์ทรงรักคนอื่นหรอก

พระเจ้าทรงเป็นหัวหน้าคนงานที่ทารุณและเข้มงวด

คุณทำบาปที่ให้อภัยไม่ได้

คุณจะไม่เจ็บปวดรวดร้าวขนาดนี้  ถ้าพระเจ้าทรงควบคุมทุกสิ่งไว้จริง ๆ

พระเจ้าไม่  “ยุติธรรม”




ลูฟิเฟอร์ต้องการหาประโยชน์จากโอกาสทุกวิถีทางที่จะโจมตีเจ้านายเก่าของมัน  มันหมิ่นประมาทและสาบแช่งพระองค์ทุกครั้ง  หวังจะสร้างความสำเร็จของตนโดยพยายามกำจัดพระคริสต์ด้วยความมุ่งร้าย  

เราสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่า  ซาตานไม่ได้ทำงานภายใต้ลักษณะที่ภายนอกปิดบังซ่อนเร้นแผนการเอาไว้  มันเกลียดพระเยซูคริสต์อย่างออกหน้าออกตา  และแสวงหาที่จะทำลายใครก็ตามที่ยอมรับพระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอดและเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าของเขา

ผมจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนเย็นวันพฤหัส  ค.ศ.  1974  ได้ดี  เหตุการณ์นั้นสำคัญมากจนมันตราตรึงอยู่ในความทรงจำของผม

ในฐานะที่เป็นกลุ่มนักเรียนพระคัมภีร์ที่ร้อนรน  เราจะมารวมตัวกันในตอนเย็นเพื่ออภิปรายด้านศาสนาศาสตร์และอธิษฐานด้วยกัน  มีคนมาประมาณห้าคน  แต่ทันใดนั้นวงก็แตกกระเจิงโดยการกระทำและคำพูดของผู้หญิงคนหนึ่งที่มาเยี่ยมโรงเรียนเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์

ผมจะระมัดระวังเป็นพิเศษในการแยกแยะพฤติกรรมของมนุษย์ที่ผิดปกติว่าเกี่ยวข้องกับกิจกรรมของวิญญาณชั่วหรือเปล่า  แต่คำพูดและการกระทำของผู้หญิงคนนี้เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอถูกผีเข้า  ในนาทีนั้นเองเธอก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบอย่างรุนแรง  ด้วยการเตะ  สาปแช่ง  และกัด  หลายครั้งที่เธอต้องถูกฉุดรั้งไว้โดยชายหนุ่มแข็งแรงถึงสองคน* (*ผู้เขียน: ในความเห็นของผม  เหตุการณ์นี้เป็นกรณีการถูกผีเข้าจริง ๆ  อย่างไรก็ตาม  กรณีส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับบุคคลที่ถูกทำร้ายทางด้านจิตใจด้วยความจริง  อาจเป็นคนที่ทนทุกข์จากความไม่สมดุลของ  dopamien  (โดพามาย)  ในสมอง  ซึ่งอาจทำให้พวกเขาได้ยินเสียงหรือแม้แต่เห็นภาพหลอน  หลายครั้งอาการนี้สามารถบำบัดรักษาได้โดยการให้ยา  Thorazine  (โธราซีน-ยาแก้อาการคลื่นเหียนอาเจียน-ยาระงับประสาท)  อย่างถูกต้อง  และควรปรึกษานักจิตวิทยาที่เป็นคริสเตียน)

“พวกเจ้าทั้งหมดคิดว่าตัวเองฉลาดมากหรือไง”  เธอตะเบ็งเสียงออกมาด้วยเสียงที่ไม่ใช่มนุษย์  “เอาละ  ข้าอยากให้พวกเจ้ารับรู้ไว้ว่า  ข้ามีกำลังอำนาจมากมายแค่ไหน  ข้ากำลังชนะ  ข้าได้ควบคุมโลกไว้ทั้งหมดแล้ว”

ความหนาวสั่นเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ  เป็นจังหวะขึ้นลงไปตามไขสันหลังของผม  ขณะที่ความจริงของสงครามฝ่ายวิญญาณปรากฏอยู่ต่อหน้าต่อตาผม

ดวงตาที่ขุ่นขวางของเธอหรี่ลงขณะที่สำรวจทุกคนในห้องอย่างบ้าคลั่ง  เป็นเพียงชั่วขณะหนึ่งที่ยาวนานที่ดวงตาของเราถูกตรึงไว้  จากนั้นก็ถูกปล่อย  เธอส่ายหัวไปมาอย่างภาคภูมิใจ  ปัดผมดำยุ่งเหยิงจากด้านข้างของใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ  และมีอาการโกรธขึ้น  “ข้าเกลียดพวกเจ้าทุกคน  เกลียดทั้งหมดเลย”



ขณะที่ความมืดคืบคลานเข้ามา  เธอก็พูดด้วยเสียงที่แตกต่างกันเกี่ยวกับทุกเรื่อง  ตั้งแต่ยาเสพติดไปจนถึงเรื่องราวของหมายเลข  “666”  ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสัตว์ร้าย  บางครั้งคำพูดของเธอก็พูดออกมาด้วยเสียงที่แหบแห้งบางครั้งก็นุ่มนวลและหวานหยาดเยิ้ม  ขณะที่บางครั้งก็กระชากดุดันปนเสียงกรีดร้องแหลมออกมาด้วย

อย่างไรก็ตาม  ประโยคหนึ่งได้แวบเข้ามาในความทรงจำของผม  คำพูดของเธอที่พูดออกมาด้วยเสียงเศร้าสร้อยอย่างน่าสงสารว่า  “มันไม่  'ยุติธรรม'  พวกเจ้ามีโอกาสมากมาย  แต่ข้ามีเพียงโอกาสเดียว”

        อาสาฟเพื่อนของกษัตริย์ดาวิดได้กลืนแนวความคิดเรื่อง  “ความยุติธรรม”  ทั้งหมดลงไป  อาสาฟเริ่มคิดว่าพระเจ้าไม่ยุติธรรมในการจัดการกับผู้คน  ในสดุดี  73  อาสาฟเปรียบเทียบชีวิตของตนเองกับคนชั่วร้าย  ตามที่เขาประเมิน  คนอธรรมชื่นชมกับชีวิตอย่างเต็มที่  พวกเขาทำธุรกิจอย่างไม่มีหลักการ  และโอ้อวดวิถีชีวิตที่ชั่วร้าย  แล้วพวกเขาก็ยังไม่มีปัญหาที่หนักหนาสาหัส  ตาของเขาพองด้วยความอ้วนพี

อาสาฟเกือบจะถูกดูดเข้าไปสู่  “ทัศนะที่ชั่วร้าย”  ในยุทธิธีของซาตานที่ต่อต้านพระเจ้า  จนกระทั่งเขาเข้าไปในสถานนมัสการและเห้นความจริงที่สัมผัสได้ตามที่เป็นจริง  เขาแปดเปื้อนไปด้วยความคิดทางโลก  และเปรียบเทียบสถานการณ์ของเขากับวิถีชีวิตของคนอื่น  จนถึงจุดนี้เขาก็ยังมองไม่เห็นภาพของคุณค่านิรันดร์  แต่ในสถานนมัสการ  ความคิดของเขากระจ่างชัดขึ้น  และเขาสามารถพูดได้ว่า  “นอกจากพระองค์แล้ว  ข้าพระองค์ไม่ปรารถนาใดใดในโลก”

การที่รู้ว่าเรื่อง  “ความยุติธรรม”  เป็นเรื่องทั่วไป  อัครทูตเปาโลก็ยังระมัดระวังที่จะกล่าวถึงเมื่อพูดถึงเอซาวและยาโคบในโรมบทที่  9  นักวิชาการหลายคนพิจารณาในเรื่องเหตุผลว่าทำไมพระเจ้าทรงรักยาโคบแต่เกลียดชังเอซาว  เปาโลเพียงแต่ถามว่า  “พระเจ้าทรงไม่ชอบธรรม  (ไม่ยุติธรรม)  งั้นหรือ  คำตอบของเปาโลก็คือ “มิใช่เช่นนั้น”  หรือในภาษาอังกฤษสมัยนี้ก็คือ  “ไม่จริงหรอก!”



ผมจะไม่เน้นถึงเรื่องวิญญาณชั่วจนเกินไป  แต่ผมจะชักชวนด้วยข้อเท็จจิรงที่ว่า  ซาตานมีคนงานเป็นกองทัพและมีนายทหารประจำการที่คอยรับคำสั่งอยู่  วิญญาณชั่วเหล่านี้อยู่รวมกันเป็นหนึ่งเดียวที่คอยทำให้ความเชื่อบิดเบือนว่า  พวกมันสามารถทำลายอาณาจักรของพระเจ้าได้

พระเจ้าทรงจัดการกับพวกวิญญาณชั่วค่อนข้างจะเหมือนกับที่ลุงบ๊อบเล่นฟุตบอลกับเด็กคนหนึ่ง  (ทุกคนรู้จักลุงบ๊อบดี)  เขาพาหลายชายออกไปที่สนามหลังบ้าน  ทำเครื่องหมายกั้นเขต  และเล่นฟุตบอลกัน  หลังจากที่ได้คะแนนจากการทัชดาวน์หลายครั้ง  หลานชายก็กระโดดขึ้นลงอย่างดีใจและป่าวประกาศว่า  “ผมชน! ผมชนะ!”

ลุงบ๊อบแกล้งทำเป็นอกสั่นขวัญหายและตอบทีเล่นที่จริงด้วยสัญญาที่ว่า  “ลุงจะไม่ยอมให้เกิดขึ้นอีกหรอกนะเจ้าตัวน้อย”  เพื่อน ๆ  และญาติ ๆ  ต่างสนุกสนานในการเป็นผู้ดูโดยไม่กลัวแทนลุงบ๊อบสักนิดว่าจะคุมเกมไม่ได้  หรือไม่มีความสามารถพอที่จะเอาชนะได้  พวกเขารู้ในสิ่งที่ลุงบ๊อบเองก็รู้นั่นคือ  แม้ว่าคะแนนจะเป็น  236-0  อันเป็นที่ชื่นชอบของเด็ก  ลุงบ๊อบก็สามารถชนะได้ตลอดเวลาตามที่เขาต้องการ  ด้วยการรู้เช่นนั้นทำให้ลุงบ๊อบมั่นใจ  จริง ๆ  แล้วร่าเริ่งละไม่ว่าแม้ดูเหมือนว่าจะอยู่ในท่ามกลางความพ่ายแพ้  ดังนั้นกับเรื่องของพระเจ้าก็เช่นเดียวกัน



มันอาจจะดูแปลก  แต่ความปรารถนาของซาตานก็คือทำให้มนุษย์รู้สึกเสียใจกับมันที่ตกเป็นเบี้ยล่างในการเล่น  “เกมฟุตบอล”  กับพระเจ้าอีก  ใช่  มันเป็นงานที่ยากสำหรับแผนกประชาสัมพันธ์ในนรก  แต่วิธีการที่มันกำลังพยายามที่จะทำงานช้างนี้ให้สำเร็จก็คือ  การขยายการขาด  “ความยุติธรรม”  ของพระเจ้าให้เด่นชัดขึ้น  เมื่อเหตุการณ์อันน่าหวาดกลัวในโลกเกิดขึ้นกับบุคคลไม่ว่าจะโดยส่วนตัวหรือทั่วโลกก็ตาม

ผลที่เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติคือ  ความเชื่อแบบเด็ก ๆ ของเรา ใน พระลักษณะของพระเจ้าในฐานะผู้ปกครองที่ทรงอธิปไตยแห่งจักรวาลที่ดีที่สุดก็สึกกร่อนไป  หรือที่เลวร้ายที่สุดก็ถูกทำลายไป  เราขจัดสิ่งลวงตาเกี่ยวกับพระเจ้าทิ้งไป  และแล้วก็ค่อย ๆ  เข้าสู่ขั้นตอนของการแสวงหาความสุขอย่างบ้าคลั่งโดยไม่ขอคำปรึกษาจากพระเจ้า  แน่นอนที่การแสวงหาความสุขของเราไม่ได้เกิดผลตามที่ปรารถนา  ดังนั้นการขจัดสิ่งลวงตาเกี่ยวกับพระเจ้าของเราและคนที่ติดตามพระองค์จึงรุนแรงขึ้น

เป็นเวลากว่าหลายยุคหลายสมัยมาแล้วที่ ซาตานได้ใช้ประโยชน์จากธรรมชาติของเรา  ที่เบี่ยงเบนไปทางหาเหตุผลเข้าข้างตนเอง และความขมขื่นของเราก็จบลงด้วยเปลือกนอกของศาสนาที่เป็นพลาสติกที่ขาดแก่นสารและฤทธิ์เดช  ความเข้าใจของเราจะมืดลงอย่างช้า ๆ  แต่แน่นอน  และ เราจะเริ่มเชื่อในอุดมคติของมนุษย์ที่ไม่ให้พระเจ้าเขามามีส่วนเกี่ยวข้องกับเราอย่างสิ้นเชิง ถึงตอนนี้เราก็พร้อมที่จะยอมรับการหลอกลวงทุกรูปแบบตามความเป็นจริง เพราะว่ามีบางสิ่งหายไป

แนวทางการอภิปราย(รำพึง-กรณีเฝ้าเดี่ยว)

1. ขณะที่คุณมองย้อนกลับไปดูชีวิตของคุณ  ลองคิดถึงสถานการณ์สองอย่างที่ผ่านมาในช่วงสองปี  เมื่อซาตานพยายามชักชวนคุณว่าพระเจ้า  “ไม่ยุติธรรม”  ในช่วงเวลาเหล่านั้น  และนับตั้งแต่นั้นมามีพัฒนาการเกิดขึ้นหรือไม่ที่ทำให้คุณเปลี่ยนแปลงทัศนะของคุณโดยสิ้นเชิง

2. ในการระลึกถึงอดีต  คุณสามารถแสดงถึงลักษณะด้านบวกในชีวิตอย่างน้อยสักหนึ่งอย่าง  ที่พระเจ้าได้พัฒนาผ่านประสบการณ์อันไม่น่าพึงพอใจเหล่านั้น

3. ตามพระธรรมโรม 5:15 ทำไมคุณคิดว่าพระเจ้าทรงอนุญาตให้ความยากลำบากเข้ามาในชีวิตของบุคคลหนึ่งได้

รม 5:12-21  อาดัมและพระเยซูคริสตเจ้า
(12)บาปเข้ามาในโลกเพราะมนุษย์คนเดียว และความตายเข้ามาเพราะบาปฉันใด ความตายก็แพร่กระจายไปถึงมนุษย์ทุกคนเพราะทุกคนทำบาปฉันนั้น  (13)ก่อนที่จะมีธรรมบัญญัติ บาปมีอยู่ในโลกแล้ว แต่เมื่อยังไม่มีธรรมบัญญัติก็ไม่นับว่าเป็นบาป (14)ถึงกระนั้น ความตายก็มีอานุภาพเหนือมนุษยชาติตั้งแต่อาดัมมาจนถึงโมเสส มีอานุภาพเหนือแม้คนที่ไม่ได้ทำบาปเหมือนกับอาดัมที่ได้ล่วงละเมิด อาดัมเป็นรูปแบบล่วงหน้าของผู้ที่จะมาในภายหลัง  (15)แต่การล่วงละเมิดต่างกับของประทานให้เปล่า ถ้ามวลมนุษย์ ต้องตายเพราะการล่วงละเมิดของมนุษย์คนเดียว พระหรรษทานของพระเจ้าและของประทานโดยทางพระหรรษทานจากมนุษย์คนเดียว คือพระเยซูคริสตเจ้า ก็ยิ่งสมบูรณ์ขึ้นสำหรับมวลมนุษย์  (16)ของประทานต่างกับการล่วงละเมิดของมนุษย์คนเดียวที่ทำบาป บาปของมนุษย์คนเดียวเป็นเหตุให้มนุษยชาติถูกพระเจ้าลงโทษ แต่เมื่อมนุษย์ทำบาปมากแล้ว ของประทานที่ให้เปล่านั้นกลับนำความชอบธรรมมาให้  (17)ถ้ามนุษย์คนเดียวล่วงละเมิด ทำให้ความตายมีอำนาจปกครองเหนือมนุษยชาติเพราะการล่วงละเมิดของมนุษย์คนเดียวนั้น เดชะพระเยซูคริสตเจ้าพระองค์เดียว ทุกคนที่ได้รับพระหรรษทานอย่างสมบูรณ์และความชอบธรรมเป็นของประทาน ก็ยิ่งจะมีชีวิตและมีอำนาจปกครองมากขึ้น  (18)ด้วยเหตุนี้ การล่วงละเมิดของมนุษย์คนเดียวเป็นเหตุให้มนุษย์ทุกคนถูกลงโทษฉันใด กิจการชอบธรรมของมนุษย์คนเดียวก็นำความชอบธรรมที่บันดาลชีวิตมาให้มนุษย์ทุกคนฉันนั้น  (19)มวลมนุษย์กลายเป็นคนบาปเพราะความไม่เชื่อฟังของมนุษย์คนเดียวฉันใด มวลมนุษย์ก็จะเป็นผู้ชอบธรรมเพราะความเชื่อฟังของมนุษย์คนเดียวฉันนั้น  (20)ธรรมบัญญัติเข้ามา เพื่อการล่วงละเมิดจะได้ทวีขึ้น ที่ใดบาปทวีขึ้น ที่นั่นพระหรรษทานก็ยิ่งทวีขึ้นมากกว่า  (21)ดังนี้ บาปเข้ามามีอำนาจปกครองนำความตายมาให้ฉันใด พระหรรษทานก็จะมีอำนาจปกครองโดยอาศัยความชอบธรรมนำไปสู่ชีวิตนิรันดร เดชะพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราฉันนั้น



ดร. โจเอล เอ. ฟรีแมน. พระเจ้าไม่ยุติธรรมกับฉัน หน้าที่ 25 – 35. กนกบรรณสาร,  2001.

เรียบเรียงโดย กลุ่มลูกแกะน้อยของพระคริสต์เจ้า http://www.newmana.com

ขอบคุณ ฮะ

ขอบคุณครับ
หนังสือเล่มนี้ หาซื้อได้ที่ไหนครับ

รู้สึกว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเราไม่นาน

ขอบคุณพระเจ้าจอมเจ้านาย  : xemo023 :

แต่พูดก็พูดนะ รู้สึกว่าพักนี้อยู่คนเดียวเป็นไม่ได้(โดยเฉพาะหลังตื่นนอนตอนเช้า) รู้สึกโดนการล่อลวงทางอ้อมเยอะเสียจริง

ขอบคุณพระเจ้าและพี่ holy ด้วยครับ

ชอบบทความนี้ครับ

ดีมากเลยครับ

พระเจ้าคือความยุติธรรม

ขอบคุณนะค่ะ