หน้า 1 จากทั้งหมด 1

จงมาหาเราเถิด

โพสต์แล้ว: ศุกร์ ก.ย. 17, 2010 1:46 am
โดย littleseal
จงมาหาเราเถิด

พวกท่านที่เหน็ดเหนื่อยจากการแบกภาระหนักจงมาหาเราเถิด เราจะให้ท่านพักผ่อนและหายเหนื่อย (มธ 11,28)

คำเชิญของพระเยซูช่างนุ่มนวลและให้กำลังใจแก่เราทุกคนมากมายเหลือเกิน โดยเฉพาะในเวลาที่เราแต่ละคนต้องเหน็ดเหนื่อยจากการงาน แถมยังหนักอกหนักใจ ปั่นป่วนวุ่นวายจนจะหมดกำลังใจอยู่แล้ว มองไปรอบข้างมีแต่ปัญหา มีแต่ความขัดแย้งทุกคนดูเคร่งเครียดไปหมด กลุ้ม ๆ จะตายแล้ว

พระเยซูรู้แล้วว่าเราลำบากเหน็ดเหนื่อย พระองค์เองก็เคยลำบาก เหน็ดเหนื่อยมาก่อนเราทุกคนแล้ว มากกว่าเราด้วยซ้ำไป พระองค์แบกกางเขนนำหน้าเราแล้ว และก็เชิญเราให้แบกกางเขนของเราตามพระองค์ไปด้วย แต่พระองค์ก็ให้กำลังใจเราว่า จะช่วยให้เราได้พักผ่อนหายเหนื่อย และบรรเทาใจเรา “กางเขนของเราอ่อนนุ่มและร่มรื่นชื่นใจ”

ก็เมื่อเราหลีกหนีความยากลำบากไม่พ้นอยู่แล้ว พระเยซูก็ให้กำลังใจแก่เรา โดยให้แบบฉบับของพระองค์แก่เราทุกคนแล้ว โดยแบกกางเขนและยอมตายบนกางเขน แล้วกลับฟื้นคืนชีพ คือ กลับเป็นขึ้นมาจากความตาย มีชีวิตรุ่นโรจน์ ความยากลำบากของเราน้อยนิดเมื่อเปรียบกับความยากลำบากของพระองค์

คิดเห็นเช่นนี้แล้ว คงช่วยให้เราเอาชนะปัญหา แก้ไขความทุกข์ยากลำบาก มีความเพียรอดทนในการทำดีมากขึ้นและจะพบความบรรเทาใจ หายเหนื่อย กลับสุขใจและยินดีที่จะได้รับรางวัลมากขึ้นในสวรรค์ด้วย ไปหาพระเยซูกันเถิด

เดือนมิถุนายนเราคริสตชนมีความจงรักภักดีต่อดวงพระหฤทัยของพระเยซูเป็นพิเศษ เอาพระหฤทัยของพระองค์มาหล่อหลอมดวงใจน้อย ๆ ของเราให้เป็นหัวใจเดียวกันกับพระองค์ให้มีคุณธรรมเหมือนพระองค์นี่คือสวรรค์ บนแผ่นดินนี้แล้ว

ใครมีความประพฤติดี คนนั้นเป็นคนโปรดปรานของพระ เป็นคนน่ารักเคารพของทุกคน คนนั้นมีความสุขใจและทำให้ทุกคนพลอยสุขใจไปด้วย ทุกคนอยากได้ความสุขใจสุขกายด้วยยิ่งดีใหญ่เลย

จากบทความ จงมาหาเราเถิด หน้า 165-167 หนังสือ ข้างธรรมาสน์ ผู้เขียน ไก่นักบุญเปโตร พิมพ์ครั้งแรก กุมภาพันธ์ 2005 สำนักพิมพ์ สื่อมวลชนคาทอลิกประเทศไทย


-----

กำลังอ่านหนังสือที่คุณพ่อให้มาอ่าน (ตอนนี้อ่านจบแล้ว) เลยพิมพ์บทความที่ชอบมาแบ่งให้กำลังใจท่านอื่นด้วย

พวกท่านที่เหน็ดเหนื่อยจากการแบกภาระหนักจงมาหาเราเถิด เราจะให้ท่านพักผ่อนและหายเหนื่อย (มธ 11,28)

ที่เลือกบทความนี้เพราะเป็นประโยคที่เห็นตอนเข้าหน้าเว็บนิวมานานี้เอง ก่อนหน้านี้ถึงจะเคยเห็นเคยได้ยินแต่ไม่รู้สึกอะไรจนกระทั่งเมื่อเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา ได้เห็นประโยคนี้อีกครั้งและครั้งนี้ประโยคเดิม ๆ กลับกลายเป็นประโยคที่กระตุ้นให้ค้นหาเส้นทางกลับบ้าน

เป็นกำลังใจให้กับคนอื่น ๆ ที่กำลังเหนื่อยล้า พระเป็นเจ้าอยู่กับพวกคุณเสมอ

Re: จงมาหาเราเถิด

โพสต์แล้ว: ศุกร์ ก.ย. 17, 2010 8:24 am
โดย Valkyrie Zero Number
แต่ทำยังไงเราถึงจะไปหาพระองค์ได้ล่ะ
(คงไม่ได้บอกว่าไปโบสถ์แค่นั้นนะ)

Re: จงมาหาเราเถิด

โพสต์แล้ว: ศุกร์ ก.ย. 17, 2010 9:19 am
โดย In the name of father
ชอบนามปากกาผู้เขียน "ไก่นักบุญเปรโต" : emo045 : แอบน่ารักนะเนี่ย

Valkyrie Zero Number เขียน: แต่ทำยังไงเราถึงจะไปหาพระองค์ได้ล่ะ
(คงไม่ได้บอกว่าไปโบสถ์แค่นั้นนะ)
ไปโบสถ์นั่นผมว่าเป็นส่วนของการ "เติมไฟให้วิญญาณ" นะครับ(เติมกำลังใจอ่ะนะ)
การไปหาพระองค์ในที่นี้คงจะเป็นการเชื่อและปฏิบัติตามคำสอนมากกว่า(คงต้องอ่านไบเบิ้ลกันอีกรอบล่ะเรา...จะได้จำได้ครบๆ ::024:: )

Re: จงมาหาเราเถิด

โพสต์แล้ว: ศุกร์ ก.ย. 17, 2010 9:39 am
โดย littleseal
Valkyrie Zero Number เขียน:แต่ทำยังไงเราถึงจะไปหาพระองค์ได้ล่ะ
(คงไม่ได้บอกว่าไปโบสถ์แค่นั้นนะ)
"เจ้าหายดีแล้ว ฉะนั้นอย่าทำบาปอีก จะได้ไม่ตกอยู่ในสภาพที่ร้ายกว่านั้นอีก" (ยน 5, 5-14)

นามปากกา "ไก่นักบุญเปโตร" เจ้าของนามปากกาให้เหตุผลว่า เพราะไก่ขันทำให้เปโตรกลับใจเป็นนักบุญ หนังสือ (บทความของเขา) อาจช่วยให้พี่น้องเป็นนักบุญได้บ้าง (สะกิดใจคนที่ละเลยให้กลับมาทบทวนหัวใจตนเอง)

อาจจะไม่ค่อยถูกต้องเท่าไรที่พิมพ์ (ลอก) บทความมาลงแบบนี้ แต่คิดว่าหลายคนคงไม่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้เลยอยากคัดบทที่น่าสนใจมาลงหนุนใจ เติมความเร่าร้อนแห่งความรักของพระเป็นเจ้าในจิตใจของผู้ที่ได้อ่าน

ขอให้พระเป็นเจ้าทรงอวยพรลูกแกะที่เดินตามพระองค์ด้วยเทอญ

Re: จงมาหาเราเถิด

โพสต์แล้ว: ศุกร์ ก.ย. 17, 2010 10:43 am
โดย Cho
ขอบคุณมากครับที่ร่วมแบ่งปันบทความดีๆ ทำให้เรารู้สึกตัวได้ว่า

ไม่มีกางเขนอันไหน หนักอึ้งไปกว่ากางเขนที่พระองค์ทรงแบกเพื่อเราอีกแล้ว

ทรงแบกกางเขนใหญ่และหนัก ทั้งๆ ที่พระวรกายเต็มไปด้วยบาดแผลและทรงอ่อนล้า

แล้วเราเองล่ะ ร่างกายก็แข็งแรง บาดแผลใดๆ ก็ไม่มี แถมไม้กางเขนของเรา ก็เบาและเล็ก

เราจะแบกเพื่อพระองค์บ้างไม่ได้หรือ ?

Re: จงมาหาเราเถิด

โพสต์แล้ว: พุธ ต.ค. 06, 2010 2:49 pm
โดย Batholomew
Valkyrie Zero Number เขียน:แต่ทำยังไงเราถึงจะไปหาพระองค์ได้ล่ะ
(คงไม่ได้บอกว่าไปโบสถ์แค่นั้นนะ)
วิธีที่จะกลับไปหาพระองค์มี 2 วิธี

1. เชื่อในพระองค์แบบไม่มีข้อสงสัย ไม่มีเรื่องบ่นว่าพระองค์
เชื่อแบบเด็ก ๆ เลย เชื่อว่าพระองค์เป็นพระเจ้าและพ่อของเรา
ด้วยความเชื่อนั้น เราจะเห็นพระองค์เพราะเราเชื่อ

2. ก็ตอนที่เราตาย เราออกจากโลกนี้ไป เพื่อรับชีวิตนิรันดร
แต่การกลับไปหาพระองค์แบบนี้ มีเงื่อนไข ของการทำดี
ถ้าตัวเราเองบ่นว่าพระองค์ หรือ ทำให้พระองค์เสียพระทัย
การที่จะได้อยู่กับพระองค์ก็จะยืดออกไปอีก
หรือถ้าทำบาปหนักไว้ก็ไม่มีทางพบพระองค์แน่นอน

ดังนั้น ถ้าเราทำได้แบบข้อ 1 เราก็จะได้เห็นพระองค์ตั้งแต่ในโลกนี้แน่นอนครับ