นิทานหลอกเด็กเรื่องพระเยซูไปอินเดีย

[Holy]

ทำไมบรรดาผู้นิพนธ์พระวรสารจึงไม่กล่าวถึงชีวิตวัยเด็กของพระเยซูเจ้า

เห็นได้ชัดเจนจากเนื้อหาของพระวรสารเองว่า บรรดาผู้นิพนธ์พระวรสารมิได้ตั้งใจเขียนชีวประวัติของพระเยซูเจ้าให้ครบถ้วนสมบูรณ์ แต่ละท่านมีจุดประสงค์พิเศษเฉพาะ แต่โดยทั่วไปแล้วทุกท่านต้องการเล่าเรื่องพระเยซูแห่งนาซาเร็ธให้ผู้อ่านรู้ว่าพระองค์ทรงเป็นพระเมสสิยาห์ และได้ทรงกระทำพันธกิจแห่งการไถ่กู้ของพระองค์สำเร็จลง ดังนั้น งานของพวกเขาจึงอยู่บนพื้นฐานการสอนของพระคริสตเจ้า และเล่าเหตุการณ์ซึ่งเชื่อมโยงกับพันธกิจของพระองค์ในช่วงบั้นปลายชีวิตของพระองค์ที่เราเรียกว่าชีวิตสาธารณะนั้น (เพียง 3 ปี) พระเยซูเจ้าได้ทรงรวบรวมบรรดาศิษย์ ทรงสอนพวกเขา และทรงกระทำพันธกิจของพระองค์สำเร็จลงด้วยการรับทรมาน การสิ้นพระชนม์และกลับคืนพระชนม์ชีพ บรรดาผู้นิพนธ์พระวรสารทุกท่านเล่าเรื่องดังกล่าวนี้ให้เราฟัง

หลังจากเล่าเรื่องชีวิตบางอย่างในวัยเด็กของพระเยซูเจ้าเหตุการณ์สุดท้ายคือทรงพลัดหลงจากบิดามารดาตอนอายุ 12 พรรษา นักบุญลูกาเล่าให้เราฟังว่า หลังจากนั้นทรงดำเนินชีวิตอยู่กับบิดามารดาที่เมืองนาซาเร็ธ “พระเยซูเจ้าเสด็จกลับไปที่เมืองนาซาเร็ธกับบิดามารดา และเชื่อฟังท่านทั้งสอง... พระเยซูเจ้าทรงเจริญขึ้นทั้งในพระปรีชาญาณ พระชนมายุและพระหรรษทานเฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้าและต่อหน้ามนุษย์” (ลก 2 : 51-52) ถ้อยคำเหล่านี้สรุปชีวิตซ่อนเร้นทั้งหมดของพระเยซูเจ้า

ตั้งแต่อายุ 12 พรรษาจนเริ่มชีวิตสาธารณะนั้น พระเยซูเจ้าคงดำเนินชีวิตแบบเด็กชาวยิวอื่น ๆ และในวัยรุ่นด้วย จึงเห็นได้ชัดว่าไม่มีอะไรในชีวิตของพระองค์จะเทียบเท่าบทบาทพระเมสสิยาห์ของพระองค์ ยกเว้นว่าพระองค์ทรงอยู่เงียบ ๆ และทรงเตรียมภายในส่วนตัวของพระองค์ บรรดาผู้นิพนธ์พระวรสารจึงไม่มีอะไรเป็นพิเศษเกี่ยวกับชีวิตของพระเยซูเจ้าก่อนชีวิตสาธารณะของพระองค์ ไม่มีความจำเป็นจะต้องเล่าถึงชีวิตประจำวันที่เกิดขึ้นเป็นปกติธรรมดาทั่ว ๆ ไป

อย่างไรก็ตาม การที่บรรดาผู้นิพนธ์พระวรสารมิได้เอ่ยถึงชีวิตวัยเด็กของพระพระเยซูเจ้าก็ทำให้เกิดตำนานว่าพระเยซูเจ้าทรงไปอยู่ในประเทศอินเดีย ในช่วงเวลาดังกล่าวนั้น

ตำนานเหล่านี้ปรากฏว่า บางครั้งถูกนำมาตีพิมพ์เป็นหนังสือแม้จะมีการปฏิเสธ แต่ก็ยังเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก บางทีอาจเป็นเพราะธรรมชาติอันเพ้อฝัน

ทุกเรื่องเล่าเกี่ยวกับการพักแรมของพระเยซูเจ้าในประเทศอินเดีย มีรากฐานมาจากนักประพันธ์สองท่าน คนแรกชื่อ กูลัมอามัด (ค.ศ. 1839-1908) ผู้ก่อตั้งศาสนาอิสลาม นิกายอามาดียะ เป็นผู้ยืนยันว่าพระเยซูเจ้ามิได้ทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน แต่ทรงสิ้นพระชนม์เมื่ออายุ 120 ปีที่เมืองศรีนาคาร์ เมืองหลวงของแคชเมียร์

บรรดาคนยุคใหม่ที่เชื่อเรื่องพระเยซูประทับอยู่ในอินเดียนั้นเวลานี้ไม่ค่อยกล่าวถึงตำนานของกูลัมอามัดเท่าใดนัก เพราะเขาเปรียบพระเยซูเหมือนกับยูซาฟัตที่ชาวมุสลิมเคารพนับถือ และที่ฝังศพเขาก็อยู่ในเมืองศรีนาคาร์ แต่ทว่าเรื่องเหล่านี้เกิดจากข้อสมมุติฐาน

ยูซาฟัตมิใช่พระเยซูเจ้า จริง ๆ แล้วยูซาฟัตเป็นชื่อภาษาสันสกฤตที่ว่า โพธิสัตว์ ที่มาจากภาษาอิหร่านว่า Bodisaf และเพี้ยนมาจากภาษาอาหรับว่า Badasaf คำโพธิสัตว์ถูกนำไปใช้ในวรรณคดียุโรปจึงกลายเป็นตำนานเรื่องโยซาฟัต ที่มีระบุอยู่ในปฏิทินนักบุญของคริสตชน (หมายเหตุ : นักบุญสององค์ในเรื่องบาร์ลาอัมกับโยซาฟัตนั้นไม่เคยมีอยู่จริง มีแต่เรื่องนักบุญบาร์ลาอัมแห่งอันทิโอก มรณสักขีของศตวรรษที่ 4 และเรื่องนักบุญโยซาฟัต พระสังฆราชและมรณสักขีของศตวรรษที่ 17)

ผู้เขียนเล่าเรื่องพระเยซูประทับอยู่ในอินเดียอีกท่านหนึ่งนั้นเป็นนักหนังสือพิมพ์ชาวรัสเซีย ชื่อ นิโคลาส อเล็กซานโดรวิค โนโตวิค (ค.ศ. 1858-1915) เขาสร้างความเกรียวกราว เพราะหนังสือเรื่อง Lavie inconnu de jesus-Christ ซึ่งปรากฏอยู่ในกรุงปารีส ปี ค.ศ. 1894 (ฉบับภาษาเยอรมันมีชื่ออังกฤษว่า The Gap in the life of jesus ตีพิมพ์ที่ Stuttgart ปี ค.ศ. 1894)

ในหนังสือของเขาอ้างว่า ระหว่างการเดินทางผ่านเมืองลาดักห์ในปี ค.ศ. 1887 นั้น เจ้าอธิการอารามฤาษี Himis (i.e He-mis dGon-pa) ได้อ่านให้เขาฟังข้อความตอนที่มีชีวประวัติของพระเยซูเจ้าเรื่องที่พระองค์ได้ทรงเดินทางไปอินเดียตอนอายุได้ 14 ปี

หลังจากหนังสือของโนโตวิคตีพิมพ์ออกมาได้ไม่นานนัก เจอาร์คีบาล ดักลาส และ เฟรดริค แมกซ์ มูลเลอร์ ก็ได้เขียนวิจารณ์โนโตวิกว่าเป็นคนโกง พวกเขาสามารถพิสูจน์ได้ว่าในโตวิกไม่เคยไปเยี่ยมอารามแห่งนั้นเลย โดยถามท่านเจ้าอธิการอาราม และก็ไม่มีหนังสือเรื่องพระเยซูเจ้าอยู่ที่อารามนั้นด้วย

วรรณกรรมทันสมัยชิ้นหนึ่งภาษาเยอรมัน ได้เขียนหักล้างนิยายเรื่องพระเยซูในประเทศอินเดียโดยสิ้นเชิง แม้นิยายเรื่องนี้จะปรากฏออกมาอีกในบางครั้ง

วรรณกรรมของกุนเตอร์ กรอนโบลด์ เรื่องอวสานของนิยายเรื่องพระเยซูในอินเดีย (Jesus in India : Das End einer Legende) ผู้พิมพ์ผู้โฆษณาคือโกเซล เวอร์ลัง พิมพ์ที่มุนเชนปี ค.ศ. 1985 จำนวน 152 หน้า

-------------------------------------------------------------------------------------

อ้างอิง (บาทหลวงวีระ อาภรณ์รัตน์, 2008, น.15-18)
บรรณานุกรม บาทหลวงวีระ อาภรณ์รัตน์. (2008). 50 คำถามเกี่ยวกับศาสนาคริสต์คาทอลิก. กรุงเทพฯ : อัสสัมชัญ.

[Cherval]

เหอๆ พระเยซูไปอินเดีย
โกหก พระเยซุไม่เคยไปอินเดีย

[In the name of father]

A : Jesus in india!!
B : Sure. Next you'll tell me that Hitler used to be a Pharaoh And may be Julius Caesar is a japanese!!!!!

[กรอกสมบูรณ์]

เคยได้อ่านนิทานเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ เมื่อ 2-3 ปีก่อนมั๊งค่ะ ไม่ได้เอามาใส่ใจ เค้าแต่งเรื่องเป็นตุเป็นตะยาว...ว...ว หลายหน้ากระดาษเลยค่ะ อ่านแล้วปวดหัวค่ะ คนไม่รู้เรื่องรู้ราวก็อาจงง และหลงเชื่อไปบ้าง คนพวกนี้จับแพะชนไก่ไปเรื่อยค่ะ น่าเหนื่อยใจกับพวกนี้เหมือนกันค่ะ

หวังว่าเมื่อเวลาในโลกนี้ของเขาสิ้นสุดลง พระบิดาเจ้าสวรรค์จะทรงเมตตากับพวกเขาด้วย

[aqua-alta]

เคยอ่านเหมือนกันครับ เมื่อนานมาแล้ว ถ้าจําไม่ผิดรู้สึกว่าจากเว็ปชื่อพลังจิตหรืออะไรซักอย่าง
แต่ไม่คิดจะเก็บเนื้อหาไว้ในหัวหรอกครับ เปลืองเมโมรี่เปล่าๆ เป็นนิทานหลอกเด็กจริงๆหละครับ

หวังว่าเมื่อเวลาในโลกนี้ของเขาสิ้นสุดลง พระบิดาเจ้าสวรรค์จะทรงเมตตากับพวกเขาด้วย

Amen

[rosa-lee]

นานมาแล้วเคยเปิดTVช่องหนึ่งจำไม่ได้มีพระภิกษุท่านหนึ่งกำลังพูดสอนให้พระภิกษุมากมายฟัง
เปิดมาเจอกำลังจะเปลี่ยนช่องพอดีได้ยินพูดถึงพระเยซู ก็เลยหยุดดูว่าพูดอะไรทำไมพูดถึงพระเยซู
เขาพูดว่าพระเยซูไม่ได้ตายบนกางเขน พระเยซูหนีไปอยู่ที่อินเดีย อาตมายังไปที่หลุมศพเลยอะไรทำนองนี้ เราฟังแล้วโมโหมาก เขาไม่รู้ข้อเท็จจริงแล้วมาพูดสอนได้อย่างไร ออกTVด้วย
ตอนนั้นเราได้แต่บ่นไม่รู้จะทำยังไง สงสัยเขาคงอ่านนิทานหลอกเด็กเรื่องพระเยซูไปอินเดีย
ไม่รู้เล่มเดียวกันหรือเปล่า น่าจะศึกษาหรือถามข้อสงสัยก่อนที่จะเอาข้อมูลต่างๆไปสอน