Belong to the Truth Jesus Christ

จู่ๆก็สงสัยขึ้นมาค่ะ ทำไมคนเราถึงมีความเกลียดเกิดขึ้นได้
เกลียดสิ่งชั่วร้าย นั่นเป็นสิ่งที่สมควร ถูกต้องแล้วไหมคะ? (ไม่ได้แปลว่ารักสิ่งชั่วร้าย แต่ให้เรามองข้ามมัน หรือให้เราชังมันจะดีกว่า)
แล้วถ้าเกิดเป็นการเกลียดบุคคลๆหนึ่ง ซึ่งเขาก็ไม่ได้เลวร้าย หรือทำลายศาสนา
มันเกิดได้อย่างไรคะ?

ออกจะจิตวิทยาไปบ้าง แต่ถ้ามีใครมีความรู้ด้านนี้ จะขอบพระคุณมากค่ะ
อยากทราบคำสอนเกี่ยวกับความเกลียดชังด้วยค่ะ จะน้อมนำไปปฏิบัติตาม

พระเจ้าทรงเกลียดชังความบาป ครับ

รักพระเจ้า ก็อย่าทำบาป ปฏิบัติตามคำสอน ฮะ

พระเจ้าทรงรัก"คนบาป"
แต่พระเจ้าก็ทรงเกลียด "ความบาป" เช่นกัน

ถ้าในเชิงจิตวิทยา ก็คือ

พระเจ้ารักเราที่ "ตัวตน"ของเราครับ (และก็สอนให้เรารักผู้อื่นทำนองเดียวกัน)
แต่พระองค์ก็ไม่ชอบ "พฤติกรรม" ของเราที่ไม่เหมาะสม (และก็สอนให้เราไม่ชอบสิ่งที่ไม่ถูกต้องเหล่านั้นด้วย)

เมื่อเราพบเห็นคนที่เรารัก ทำตัวไม่ดี
เราก็ไม่ได้เลิกรักเขา เพราะเรารักเขาที่ตัวตนของเขามิใช่พฤติกรรม
แต่เมื่อเขาทำพฤติกรรม เราก็ต้องตักเตือนครับ เพราะมันไม่ถูกต้อง

ความเกลียดชังก็คือการขาดความรักครับ

บางครั้งคนทำให้เราไม่พอใจ โมโห หรือไม่เข้าลูกตาอาจไม่ใช่ความเกลียด
แต่เป็นการทำไม่ถูกใจเรามากกว่า และถ้าไม่อดทน ให้อภัย
มันก็จะกลายเป็นความเกลียดชังในภายหลัง สยบความเกลียดด้วยความรักๆๆๆๆๆ ดีกว่า
ชีวิตจะมีความสุข

รักศัตรู
"ท่านทั้งหลายได้ยินคำซึ่งกล่าวไว้ว่า จงรักคนสนิท และเกลียดชังศัตรู
ฝ่ายเราบอกท่านว่า จงรักศัตรูของท่าน และจงอธิษฐานเพื่อผู้ที่ข่มเหงท่าน
ทำดังนี้แล้วท่านทั้งหลายจะเป็นบุตรของพระบิดาของท่าน ผู้ทรงสถิตในสวรรค์เพราะว่าพระองค์ ทรงให้ดวงอาทิตย์ของพระองค์ขึ้นส่องสว่างแก่คนดีและคนชั่วเสมอกัน และให้ฝนตก แก่คนชอบธรรมและคนอธรรม
แม้ว่าท่านรักผู้ที่รักท่าน จะได้บำเหน็จอะไร ถึงพวกเก็บภาษีก็ยังกระทำอย่างนั้นมิใช่หรือ
ถ้าท่าน ทักทายแต่พี่น้องของตนฝ่ายเดียวท่านได้กระทำอะไรเป็นพิเศษยิ่งกว่าคนทั้งปวงเล่า ถึงคนต่างชาติก็กระทำอย่างนั้นมิใช่หรือ
เหตุฉะนี้ท่านทั้งหลายจงเป็นคนดีรอบคอบ เหมือนอย่างพระบิดาของท่าน ผู้ทรงสถิตในสวรรค์เป็นผู้ดีรอบคอบ"
(มธ 5:43-48)

คำสอนของพระเยซูคริสตเจ้า บอกไว้อย่างชัดเจนค่ะ คำสอนของพระองค์ไม่ได้เน้นที่ "เกลียดชัง"
แต่เน้นที่ "ความรัก" ทรงย้ำว่า "จงรักศัตรู"
มีใครเคยนับคำว่า "รัก" ในพระคัมภีร์บ้างค่ะ
มีคำว่า "รัก" ในพระคัมภีร์ทั้งหมด กี่คำ?

พระเจ้าเป็นองค์ความรักค่ะ
อย่างที่นักบุญยอห์นได้กล่าวไว้เสมอๆว่า พระเยซูเจ้าสอนให้เรารักกันและกัน

ส่วนความเกลียดชัง ไม่ได้มาจากพระค่ะ
ยิ่งเป็นการเกลียดที่ดูไร้เหตุผลแล้วล่ะก็ ควรพิจารณามโนธรรมให้ดีค่ะ
ว่าเราปล่อยให้ตนเองตกเป็นเหยื่อของปีศาจในชั่วขณะหรือเปล่า

พิจารณาให้ดีว่าหลายครั้งที่เรารู้สึกเกลียดในการกระทำของใครสักคนหนึ่งนั้น
เราไม่ชอบตัวเค้า หรือเราไ่ม่ชอบการกระทำของเค้า
ซึ่งบางทีขัดกับความต้องการของเราหรือเปล่า เราจึงไม่ชอบ
เราเกลียดเค้า หรือ เราเกลียดบาป
แล้วเราเคยทำบาปมั้ย?

วิธีแก้ก็คงไม่มีอะไรมาก นั่นคือ การฝึกฝนที่จะรัก
พูดง่าย แต่เวลาทำจริงๆอาจจะยาก ^ ^

ตอนพระเยซูเจ้าทรงมาเกิดเป็นมนุษย์
เราสังเกตได้เสมอว่าพระองค์ทรงอยู่กับคนบาป ไม่ได้ถือตัวเหมือนพวกฟาริสีเลย
คนที่พระองค์ทรงไปพบ ไปช่วยเหลือเสมอๆก็คือคนบาป คนที่ทำตัวไม่ดี
ไม่ได้รับการต้องรับจากสังคม ไม่ว่าจะเป็นคนเก็บภาษี โสเภณี
หรือกระทั่งคนโรคเรื้อน ที่ทุกคนพากันรังเกียจ

ในฐานะที่เราเป็นคริสตชน ที่มีพระเยซูเจ้าเป็นศาสดา
ลองถามตัวเองดู ว่าเพราะอะไรพระเยซูเจ้า ถึงไปอยู่กับคนบาป...
คำตอบนั้น จะเป็นคำตอบเดียวกับกับความรู้สึกที่เราควรมีต่อคนที่เราคิดว่าเค้าทำตัวไม่ดี

Zion เขียน:พระเจ้าทรงรัก"คนบาป"
แต่พระเจ้าก็ทรงเกลียด "ความบาป" เช่นกัน

ถ้าในเชิงจิตวิทยา ก็คือ

พระเจ้ารักเราที่ "ตัวตน"ของเราครับ (และก็สอนให้เรารักผู้อื่นทำนองเดียวกัน)
แต่พระองค์ก็ไม่ชอบ "พฤติกรรม" ของเราที่ไม่เหมาะสม (และก็สอนให้เราไม่ชอบสิ่งที่ไม่ถูกต้องเหล่านั้นด้วย)

เมื่อเราพบเห็นคนที่เรารัก ทำตัวไม่ดี
เราก็ไม่ได้เลิกรักเขา เพราะเรารักเขาที่ตัวตนของเขามิใช่พฤติกรรม
แต่เมื่อเขาทำพฤติกรรม เราก็ต้องตักเตือนครับ เพราะมันไม่ถูกต้อง

ขอพูดพาดพิงนิดนึงนะครับ ถ้าไม่เหมาะยังไงก็ขออภัยด้วยนะครับ

ฟังคล้าย ๆ แบบว่า เหมือนกับรักคนที่หน้าตา ถึงเขาจะเลวยังไง แต่เราก็ยังรักเขา เพราะเขาสวย/หล่อ แต่ถ้าเขาทำผิด เราก็ต้องตัดเตือนเขาให้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง เหมือนกับที่พระเจ้าทรงบอกเรา ท่านรัก "คนบาป" แต่เกลียดชัง "ความบาป"
ถ้าเราทำผิด เราต้องระลึกอยู่เสมอว่า พระเจ้าต้องการให้เราเป็นคนดี แม้เราจะบาปแค่ไหน แต่พระองค์ก็ทรงรักเราทุกคน
ขอพระเจ้าคุ้มครองครับ

แต่ถ้าใช้เป็นเงื่อนไขเข้าสู่สวรรค์ เราว่ายากไปนะ (ไม่เชิงจะพูดให้ตัวเองหรอก อย่างน้อยก็ไม่ใช่เราคนเดียวละกัน เพราะถ้าเหตุผลแค่นั้นไม่พูดซะยังจะเวิร์คกว่า)

แต่เรารู้อย่างหนึ่ง ไม่มีทางหรอกที่จะไม่มีความเกลียดสิ่งที่เรียกว่าศัตรูในทุกชีวิต เพราะไม่งั้นคงไม่ต้องมีแล้วมั้ง คำว่า "มิตร" กับ "ศัตรู" น่ะ

ขออนุญาตใช้คำในเชิงเปรียบเทียบนะคะ

ถ้าเราเปรียบเทียบคำว่า"บาป" ด้วยคำว่า"ขี้" หล่ะค่ะ พอจะทำให้มองเห็นภาพชัดขึ้นบ้างมั๊ยค่ะ?

"บาป" ไม่ว่าจะบาปหนัก หรือบาปเบา ก็คือ"บาป"
"ขี้" ไม่ว่าจะก้อนเล็ก หรือก้อนใหญ่ ก็คือ"ขี้"

เวลาลูกน้อย "อึ" ออกมา ทั้งเหม็นและสกปรก
ถามว่า ... พ่อแม่เกลียดลูก หรือ พ่อแม่เกลียดขี้?
สิ่งที่พ่อแม่ จะทำก็คือ ... ทำความสะอาดให้ลูกน้อยก่อน แล้วค่อยประคองขึ้นมาอุ้มกอดด้วยความรักเสมอ

อืม...ม แบบนี้พอจะนึกภาพออกบ้างมั๊ยค่ะ?