บางสิ่งที่พระศาสนจักรคาทอลิกมอบให้ประเทศไทย
โพสต์แล้ว: อังคาร ก.ค. 05, 2011 12:13 am
โรงพิมพ์-โรงพยาบาลแห่งแรก
1. โรงพิมพ์ : เป็นที่พิสูจน์แล้วว่า ผู้ที่นำเครื่องพิมพ์เครื่องแรกเข้ามาพิมพ์หนังสือในประเทศไทยนั้น ไม่ใช่หมอบรัดเลย์เมื่อปี ค.ศ.1853 ในสมัยรัชการที่ 3 ดังที่มีคนเป็นอันมาเข้าใจกัน แต่เป็นพระสังฆราชการ์โนลต์ (Garnault) ประมุขมิสซังกรุงสยาม เมื่อ ค.ศ.1796 ในสมัยรัชกาลที่ 1 หลังจากสร้างกรุงรัตนโกสินทร์เพียง 4 ปี
2. โรงพยาบาล : ส่วนผู้ที่ตั้งโรงพยาบาลแห่งแรกขึ้นในประเทศไทยนั้น เราพูดได้เป็นความจริงเช่นเดียวกันว่าเป็นพระสังฆราช ลังแบรต์ เดอลาม็อต (Lambert de la Motte) เมื่อ ค.ศ.1669 ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชดังที่เราจะนำประวัติย่อของโรงพยาบาลแห่งแรกมาเล่าสู่กันฟัง จากหลักฐานอ้างอิงในหนังสือประวัติมิสซังในกรุงสยาม (Histoire de la Mission de Siam)
คือหลังจากสร้างสามเณราลัยเสร็จแล้ว พระคุณเจ้าลังแบรต์ เดอ ลาม็อต ก็ได้ดำเนินการสร้างโรงพยาบาลขึ้นใน ค.ศ.1669 หนังสือประวัติมิสซังฯ หน้า 18 ว่าดังนี้
“งานที่สอง คือ โรงพยาบาล ซึ่งสร้างขึ้นในปี 1669 โรงพยาบาลนี้ ขั้นแรกรับผู้ป่วย 3-4 คนก่อน, ต่อมา 10 คน และในปี 1672 รับประมาณ 15 คน คุณพ่อ ลาโน “ผู้ซึ่งได้เรียนเรื่องหยุกยามาบ้าง และรู้จักใช้ดีทีเดียว” ก็ได้ทำงานแสดงเมตตาจิตอย่างเต็มที่ในโรงพยาบาลแห่งนี้”
ต่อมาไมีการขยายโรงพยาบาลที่กรุงศรีอยุธยาให้ใหญ่โตขึ้นตามความในหนังสือประวัติมิสซัง หน้า 32
“โรงพยาบาลที่อยุธยาได้เจริญเติบใหญ่ขึ้น เราได้จัดให้มีอาคารสองหลัง หลังหนึ่งสำหรับผู้ป่วยชาย อีกหลังหนึ่งสำหรับผู้ป่วยหญิง ผู้มาเข้าโรงพยาบาลมีจำนวนอยู่ในราว 50 ถึง 90 คน ต่อกับโรงพยาบาลนี้ มีโรงจ่ายยาซึ่งมีคนไข้มาขอรับการรักษาถึงวันละ 200-300 ราย
“เมื่อสั่งคุณพ่อลังคลัวไปพิษณุโลกแล้ว ท่านลาโนต้องไปเยี่ยมผู้เจ็บป่วยทุกวัน และจ่ายยาให้เขาตั้งแต่ 9 โมงเช้าถึงบ่ายสามสี่โมง”
แม่พระยุคใหม่ฉบับรวมเล่มปี 1987/2530 หน้า3
1. โรงพิมพ์ : เป็นที่พิสูจน์แล้วว่า ผู้ที่นำเครื่องพิมพ์เครื่องแรกเข้ามาพิมพ์หนังสือในประเทศไทยนั้น ไม่ใช่หมอบรัดเลย์เมื่อปี ค.ศ.1853 ในสมัยรัชการที่ 3 ดังที่มีคนเป็นอันมาเข้าใจกัน แต่เป็นพระสังฆราชการ์โนลต์ (Garnault) ประมุขมิสซังกรุงสยาม เมื่อ ค.ศ.1796 ในสมัยรัชกาลที่ 1 หลังจากสร้างกรุงรัตนโกสินทร์เพียง 4 ปี
2. โรงพยาบาล : ส่วนผู้ที่ตั้งโรงพยาบาลแห่งแรกขึ้นในประเทศไทยนั้น เราพูดได้เป็นความจริงเช่นเดียวกันว่าเป็นพระสังฆราช ลังแบรต์ เดอลาม็อต (Lambert de la Motte) เมื่อ ค.ศ.1669 ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชดังที่เราจะนำประวัติย่อของโรงพยาบาลแห่งแรกมาเล่าสู่กันฟัง จากหลักฐานอ้างอิงในหนังสือประวัติมิสซังในกรุงสยาม (Histoire de la Mission de Siam)
คือหลังจากสร้างสามเณราลัยเสร็จแล้ว พระคุณเจ้าลังแบรต์ เดอ ลาม็อต ก็ได้ดำเนินการสร้างโรงพยาบาลขึ้นใน ค.ศ.1669 หนังสือประวัติมิสซังฯ หน้า 18 ว่าดังนี้
“งานที่สอง คือ โรงพยาบาล ซึ่งสร้างขึ้นในปี 1669 โรงพยาบาลนี้ ขั้นแรกรับผู้ป่วย 3-4 คนก่อน, ต่อมา 10 คน และในปี 1672 รับประมาณ 15 คน คุณพ่อ ลาโน “ผู้ซึ่งได้เรียนเรื่องหยุกยามาบ้าง และรู้จักใช้ดีทีเดียว” ก็ได้ทำงานแสดงเมตตาจิตอย่างเต็มที่ในโรงพยาบาลแห่งนี้”
ต่อมาไมีการขยายโรงพยาบาลที่กรุงศรีอยุธยาให้ใหญ่โตขึ้นตามความในหนังสือประวัติมิสซัง หน้า 32
“โรงพยาบาลที่อยุธยาได้เจริญเติบใหญ่ขึ้น เราได้จัดให้มีอาคารสองหลัง หลังหนึ่งสำหรับผู้ป่วยชาย อีกหลังหนึ่งสำหรับผู้ป่วยหญิง ผู้มาเข้าโรงพยาบาลมีจำนวนอยู่ในราว 50 ถึง 90 คน ต่อกับโรงพยาบาลนี้ มีโรงจ่ายยาซึ่งมีคนไข้มาขอรับการรักษาถึงวันละ 200-300 ราย
“เมื่อสั่งคุณพ่อลังคลัวไปพิษณุโลกแล้ว ท่านลาโนต้องไปเยี่ยมผู้เจ็บป่วยทุกวัน และจ่ายยาให้เขาตั้งแต่ 9 โมงเช้าถึงบ่ายสามสี่โมง”
แม่พระยุคใหม่ฉบับรวมเล่มปี 1987/2530 หน้า3