Belong to the Truth Jesus Christ

ถ้าเราภาวนาประคำวันละหนึ่งร้อยจบ ทุกวันติดต่อกันเป็นเวลาสามปีโดยมิได้ขาด พระแม่มารีย์ พระเยซูคริสต์ จักเสด็จมาประสิทธิ์ให้ ถ้าตัวคนสวดสายประคำยังได้รับการประสิทธิ์ถึงขนาดนี้ แล้วประคำบริสุทธิ์เส้นนี้(ที่สวดจนครบตามนี้)จักยังความบริสุทธิ์ และชำระให้แก่ผู้ที่ได้ถือครองขนาดไหน


ของใช้นักบุญดีมิเทรียส (St. Demetrius) ที่มหาวิหาร Thessalonika, ประเทศกรีซ

ในต่างประเทศนิยมนำของใช้นักบุญมาเก็บรักษาสำหรับรำลึกเพราะเชื่อพลังศักสิทธิ์บริสุทธิ์เชื่อว่าช่วยให้โชคดีเนื่องจาก มีอำนาจในการป้องกันสิ่งชั่วร้าย ของใช้นักบุญจึงยังมีความนิยมและความสำคัญทางคริสต์ศาสนา ความศักดิ์สิทธิ์อันนี้อาจครอบคลุมไปถึงบริเวณที่มีวัตถุมงคลตั้งอยู่เช่นตัวเมือง เมื่อนักบุญมาร์ตินแห่งทัวร์เสียชีวิตเมื่อ 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 397 หมู่บ้านระหว่างเมืองทัวร์ไปจนถึงปัวตีเย ต่างหวังได้ร่างของท่านมาเป็นสมบัติแต่เมืองทัวร์เป็นผู้ได้ไป บางครั้งความที่อยากเป็นเจ้าของทำให้มีการโขมยกันเช่นร่างของนักบุญนิโคลัสแห่งไมรา (St Nicholas of Myra) ตำนานหนึ่งว่ากลาสีจากอิตาลีไปเอามาจากบาทหลวงออร์ทอดอกซ์ที่อาร์มีเนียหลังศึกแมนซิเคิท (Battle of Manzikert) เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 11 อีกตำนานหนึ่งกล่าวว่าวัตถุมงคลของท่านเกือบทั้งหมดถูกนำไปไว้ที่เมืองเวนิส หรือความชื่อที่ว่าของใช้ที่เรียกว่า “รูปเอเดสสา” (Image of Edessa) ซึ่งเป็นผืนผ้าที่มีรูปพระพักตร์ของพระเยซู สามารถปกป้องเมืองไม่ให้ศัตรูเข้าเมืองได้

หลักฐานแรกที่กล่าวถึงปรากฏใน “คัมภีร์ไบเบิลฉบับคิงเจมส์” (King James' Bible) กล่าวถึงปาฏิหาริย์ว่า “เอลิชา (Elisha) ตายและถูกฝัง ปัจจุบันมีโจรเข้ามาทุกฤดูใบไม้ผลิ ครั้งหนึ่งขณะที่ชาวยิวกำลังฝังศพอยู่ เห็นโจรกลุ่มหนึ่ง ชาวยิวจึงจับโจรโยนลงไปในที่ฝังศพของเอลิชา เมื่อร่างของโจรถูกกระดูกของเอลิชา โจรฟื้นชึวิตขึ้นมาและยืนบนขาของตัวเอง”

เอกสารอีกฉบับหนึ่งที่เขียนไว้ใน “การเป็นมรณสักขีของโพลิคาร์ป” (Martyrdom of Polycarp) เมื่อระหว่างปี ค.ศ. 150 ถึงปี ค.ศ. 160 กล่าวถึงของใช้ของนักบุญโพลิคาร์ป (Polycarp) ตามเอกสาร กิจการของอัครทูต 19:11-12 กล่าวถึงผ้าเช็ดหน้าของนักบุญโพลิคาร์พว่า ได้รับอำนาจจากพระเยโฮวาห์ทำให้สามารถรักษาโรคภัยไข้เจ็บได้

ตำนานปาฏิหาริย์เกื่ยวกับของใช้เริ่มมีกันมาตั้งแต่เริ่มมีมาตั้งแต่ยุคต้นของคริสต์ศาสนา แล้วนิยมแพร่หลายกันมากในยุคกลาง มีการรวบรวมเป็นหนังสือแบบที่เรียกว่า “วิทยานักบุญ” เช่น “ตำนานทอง” หรืองานเขียนโดยซีซาร์แห่งไฮสเตอร์บาค (Caesar of Heisterbach) หนังสีอเหล่านี้เป็นที่นิยมและเสาะหากันมากในสมัยยุคกลาง

รูปเคารพของนักบุญกุรีย์แห่งคาซานที่มีวัตถุมงคลฝังอยู่ด้วยในภาพ


เครื่องบรรจุวัตถุมงคลที่เซวิลล์


หีบวัตถุมงคลปิดทองของนักบุญทอรินนักบุญทอรินัส


หีบบรรจุพระกะโหลกของ
นักบุญเอลิซาเบธแห่งฮังการี
บรัสเซลส์, เบลเยียม


การแห่หีบบรรจุวัตถุมงคล
เบลเยียม

หีบวัตถุมงคล (อังกฤษ: Reliquary) หรือบางครั้งก็เรียกว่า “หีบสักการะ” หรือคำในภาษาฝรั่งเศสว่า “châsse” ที่แปลว่า “หีบ” คือตู้ที่ใช้บรรจุวัตถุมงคล ที่อาจจะเป็นชิ้นส่วนจากร่างของนักบุญเช่นกระดูก ชิ้นเสื้อผ้า หรือสิ่งของที่เกี่ยวข้องกับนักบุญ หรือ บุคคลสำคัญทางศาสนา ความแท้ของสิ่งของดังกล่าวมักจะเป็นเรื่องที่โต้แย้งกัน คริสต์ศาสนสถานบางแห่งก็ระบุว่าต้องการเอกสารที่พิสูจน์ประวัติความเป็นเจ้าของ

ลักษณะรูปทรงและประวัติ

“Philatory” เป็นหีบวัตถุมงคลแบบใสที่ออกแบบเพื่อให้เห็นกระดูกหรือวัตถุมงคลของนักบุญที่บรรจุอยู่ภายใน หีบวัตถุมงคลอีกแบบหนึ่งเรียกว่า “แป้นมอนสแทรนซ์” (monstrance) ซึ่งก็เป็นอีกแบบหนึ่งที่สามารถมองเห็นสิ่งของที่บรรจุอยู่ภายในได้

เป็นที่ทราบกันมานานแล้วว่าวัตถุมงคลมีความสำคัญต่อทั้งผู้นับถือศาสนาฮินดู และ ศาสนาพุทธ[1][2][3] ในวัฒนธรรมของทั้งสองศาสนาวัตถุมงคลมักจะบรรจุไว้ในเจดีย์หรือวัด เพื่อให้ผู้ศรัทธาสามารถเดินทางมาทำการจาริกแสวงบุญได้

ในแอฟริกาตะวันตกสิ่งบรรจุวัตถุมงคลที่ใช้ในธรรมเนียม Bwete จะประกอบด้วยสิ่งของที่ถือว่าขลัง หรือ กระดูกของบรรพบุรุษ และมาจะมีรูปผู้พิทักษ์อยู่ด้วย
รูปเคารพของนักบุญกุรีย์แห่งคาซานที่มีวัตถุมงคลฝังอยู่ด้วยในภาพ

การใช้สิ่งบรรจุวัตถุมงคลกลายมาเป็นสิ่งสำคัญในธรรมเนียมของผู้นับถือคริสต์ศาสนามาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 4 วัตถุมงคลสักการะกันในคริสต์ศาสนสถานของนิกายโอเรียนทัลออร์โธด็อกซ์, อีสเติร์นออร์โธด็อกซ์, โรมันคาทอลิก และบางครั้งก็ในนิกายอังกลิคันด้วย ตู้หรือหีบวัตถุมงคลเป็นสิ่งที่ใช้ป้องกันและใช้แสดงวัตถุมงคลที่เชื่อกันว่าเป็นสิ่งที่ได้รับพรจากอำนาจศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้าให้มีพลังปาฏิหาริย์ สิ่งที่ใช้บรรจุวัตถุมงคลมีด้วยกันหลายขนาดตั้งแต่เป็นจี้หรือแหวนไปจนถึงหีบที่มีลักษณะคลายหีบศพอย่างง่ายๆ ไปจนถึงสิ่งที่ตกแต่งอย่างวิจิตร สิ่งที่ใช้บรรจุวัตถุมงคลหลายชิ้นออกแบบเพื่อการขนย้ายได้ง่าย หรือ ใช้ในการตั้งแสดงให้สาธารณชนทำการสักการะได้ หรือ ใช้ในการแห่ในกระบวนพิธีทางศาสนาในวันสมโภชน์นักบุญหรือวันสำคัญทางศาสนา นักแสวงบุญก็มักจะนิยมมาทำการสักการะวัตถุมงคลที่อาจจะทำโดยการก้มหรือจูบวัตถุมงคล

สิ่งที่ใช้บรรจุวัตถุมงคลในสมัยแรกโดยทั่วไปจะเป็นกล่องที่อาจจะเป็นแบบเรียบง่ายหรือมีลักษณะคล้ายสิ่งก่อสร้าง (ตามทรงคริสต์ศาสนสถาน) ที่เรียกกันว่า “หีบสักการะ” หรือ “chasses” สัตยกางเขน (True Cross) เป็นวัตถุมงคลเป็นที่นิยมกันในคริสต์ศตวรรษที่ 9 เป็นต้นมาและมาจะบรรจุในสิ่งที่เป็นทรงกางเขนที่ทำด้วยเงินหรือทอง ตกแต่งด้วยเอนาเมลและอัญมณี ตั้งแต่ปลายคริสต์ศตวรรษที่ 10 หีบบรรจุวัตถุมงคลทรงเดียวกันกับวัตถุที่แสดงกลายมาเป็นสิ่งที่นิยมทำกัน เช่นพระเศียรของสมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์ที่ 1 ก็ได้รับการบรรจุในกล่องที่เป็นทรงศีรษะ ในทำนองเดียวกันกระดูกของนักบุญก็มักจะบรรจุในกล่องที่เป็นทรงเดียวกับส่วนของกระดูกที่แสดง เช่นเท้า หรือ มือเป็นต้น

ในปลายยุคกลางก็มีการเริ่มใช้ “แป้นมอนสแทรนซ์” ที่แสดงวัตถุมงคลในผอบแก้วที่ตั้งบนท่อนโลหะ ในช่วงเดียวกันนี้ก็เริ่มมีที่บรรจุวัตถุมงคลที่เป็นเพชรพลอยที่ใช้บรรจุวัตถุมงคลขนาดเล็กเช่นหนามศักดิ์สิทธิ์จากมงกุฎหนาม

ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 16 นักปฏิรูปเช่นมาร์ติน ลูเทอร์เป็นปฏิปักษ์ต่อการสักการะวัตถุมงคล เพราะวัตถุดังกล่าวไม่มีเครื่องพิสูจน์ได้ว่าเป็นสิ่งของที่แท้จริงตามที่กล่าว วัตถุมงคลหลายชิ้นโดยเฉพาะทางตอนเหนือของยุโรปถูกทำลายโดยกลุ่มคาลวินหรือผู้สนับสนุนระหว่างการปฏิรูปศาสนาของนิกาย โปรเตสแตนต์ บางชิ้นก็ถูกหลอมหรือถอดออกเพื่อเอาอัญมณีที่บรรจุอยู่ภายในหรือใช้ตกแต่ง แต่กระนั้นการสร้างสิ่งบรรจุวัตถุมงคลก็ยังคงทำกันอยู่จนกระทั่งในปัจจุบันนี้ โดยเฉพาะสำหรับประเทศที่นับถือนิกายโรมันคาทอลิกและอีสเติร์นออร์โธด็อกซ์

ขอบคุณที่เเบ่งปันค่า

เกี่ยวกับพระธาตุรูปพระต่างๆเราไม่เรียกวัตถุมงคล
viewtopic.php?f=1&t=18191

ถ้าเรียกวัตถุมงคลคนพุญจะบอกว่าเราเลียดเเบบคำพูดค่ะ สัตบุรุษอะไรประมาณนั้น

คือก็เข้าใจนะคะว่าเป็นความเชื่อในแต่ละบุคคล
ส่วนตัวหงุดหงิดทุกครั้งกับเรื่อง "วัตถุมงคล วัตถุศักดิ์สิทธิ์ พระธาตุ" มากค่ะ



ไหน ๆ ก็เป็นผู้ที่เชื่อและติดตามพระคริสตเจ้าแล้ว
ทำไมแทนที่จะยึดติดกับสิ่งของทางโลกพวกนี้
ไปยึดติดกับพระวาจาแล้วนำพระวาจาให้บังเกิดผลในชีวิตดีกว่ามั้ยคะ

สวดสายประคำทั้งวันทั้งคืนไม่ยอมวางสายประคำเลยจนตาย
แต่ไม่เคยสนใจถึงสิ่งที่พระเยซูสอนและให้ปฏิบัิติตาม
กับทำความดี มอบความรัก เสียสละตนเองเพื่อผู้อื่น

การปฏิบัิติอย่างไรที่จะได้เห็นพระเป็นเจ้า

ไม่อยากให้มีความเชื่อเรื่องพระธาตุของนักบุญ
กลายเป็นความงมงายเรื่องเครื่องราง ของขลังค่ะ

ขอพระเจ้าทรงอวยพรค่ะ

rosa-lee เขียน:เกี่ยวกับพระธาตุรูปพระต่างๆเราไม่เรียกวัตถุมงคล
viewtopic.php?f=1&t=18191

ขอโทษนะเรียกไม่ถูกอะ