
วันหนึ่ง มีมดสามตัวสนทนากันว่า "ได้ยินว่าบนโลกใบนี้มีสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่เรียกว่ามนุษย์ ร่างกายใหญ่โตและมีพละกำลังมาก พอเคลื่อนไหวจะเหยียบพวกเราตายได้เป็นพันๆหมื่นๆตัว เราอยากไปดูหน่อยว่าแท้จริงแล้วมนุษย์นั้นมีลักษณะอย่างไร"
พอดีพบกับมนุษย์ผู้หนึ่งกำลังนอนหลับอยู่ มดตัวแรกได้ไต่ขึ้นไปที่ท้องของมนุษย์ เดินไปเดินมารอบหนึ่ง มดตัวที่สองไต้ขึ้นไปที่ศีรษะของมนุษย์ เดินสำรวจอยู่รอบหนึ่ง มดตัวที่สามไต่ขึ้นไปที่เท้าของมนุษย์และเดินรอบหนึ่งเช่นกัน มดสามตัวเมื่อกลับมาก็พูดคุยกัน มดตัวที่หนึ่งพูดว่า "มนุษย์นั้นแท้จริงแล้วเป็นเหมือนซาลาเปาลูกใหญ่" มดตัวที่สองกล่าวว่า "ไม่ใช่ มนุษย์นั้นคล้ายป่ามากกว่า" ส่วนมดตัวที่สามก็พูดขึ้นว่า "สิ่งที่พวกแกพูดนั้นไม่ถูกทั้งสิ้น มนุษย์นั้นเหมือนปลาเค็มที่เหม็นเน่าต่างหาก" เพราะมดตัวนี้ได้ไต่ไปที่เท้าของมนุษย์
ความเข้าใจของเราที่มีต่อพระเจ้ามักจะเป็นเช่นเดียวกับมดที่วิพากษ์วิจารณ์มนุษย์ มนุษย์มองดูตัวเองคิดว่าเป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุดในท่ามกลางสรรพสิ่ง แต่การใช้ความสามารถและสติปัญญาของมนุษย์เพื่อคาดคะเนและสำรวจพระเจ้าผู้ทรงสร้างสรรพสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เล็กน้อยมากจริงๆ ไม่อาจเปรียบเทียบหรือเข้าใจได้ ท่านอาจกล่าวว่าท่านมีสมองของนักวิทยาศาสตร์ แค่พระเจ้าตรัสว่าท่านมีสมองแค่มดเท่านั้น



คริสตจักรในกรุงเทพฯ,มูลนิธิ(แปล). K.C.Huang. รู้ถึงพระเจ้า. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ:ห้องสมุดกิตติคุณกรุงเทพฯ, 2555. หน้า 65-66.
ปล.เป็นเรื่องสั้นสำหรับคนที่ยังไม่เชื่อพระเจ้าครับ หรือสำหรับคนเชื่อแล้วเอาไว้ประกาศก็ได้นะครับ
อิมมานูเอล