Belong to the Truth Jesus Christ

คือผมเริ่มสงสัยว่าทำไมทุกครั้งเราต้องไปมิสซา
ไม่มีกิจกรรมอะไรสร้างสรรค์ใหม่ๆเลย

เราต้องพูดตามสคริป ตอบตามสคริป
คือโอเค แรกๆมันก็ดี
แต่พอทำแบบนี้มาเป็นร้อยๆครั้งก็เซ็งนะ

ไปๆก็เบื่อ โอเคอยากไปหาพระ แต่ต้องมาทำอะไรที่ฟิกๆแบบนี้ตลอด ไม่มีอะไใหม่เลย
เปลี่ยนแปลงในแต่ละครั้งก็มีแต่บทเทศน์ อันนี้น่าสนใจหน่อย

บทสวดเหมือนกัน
วันทามารีอาเงี้ย ทำไมต้องสวดซ้ำๆๆๆๆๆๆๆๆ ร้อยบท พันบท
มันดูสแปมๆยังไงไม่รู้

พอถามอะไรแบบนี้ก็จะอ้าง quote จากพระคัมภีร์มา
ซึงมันก็ดูไม่ make sense อยู่ดี

บอกว่าสวดเผื่อคนอื่นบ้าง อะไรบ้าง
แต่มันไม่น่าใช่งานของเรานะ :/

...มิสซาเป็นพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ เป็นธรรมประเพณีที่สืบทอดกันมา
จะปฎิบัติเหมือนกันของคาทอลิกทั่วโลก
...สวดบทสวดข้าแต่พระบิดา เป็นบทสวดที่พระเยซูเจ้าทรงสอนสาวก
คริสตชนทุกคนทุกยุคทุกสมัยจะสวดบทนี้สืบต่อๆกันมา
...บทวันทามารีอา ท่อนบนเป็นบทที่ทูตสวรรค์กล่าวสรรเสริญพระแม่มารีอา
ท่อนล่างพระศาสนจักรได้แต่งขึ้นเป็นการวิงวอนขอพระแม่ เป็นบทภาวนา
ที่น่าฟัง ประทับใจมาก เรียบง่าย แสดงความรัก ของแม่-ลูก ที่ห่วงใยกัน
...และยังมีบทสวดมากมายที่พระศาสนจักรแต่งขึ้น เพื่อสะดวกต่อทุกคน
เมื่อเวลาสวดร่วมกันในคนหมู่มาก จะพร้อมเพียงกัน ร่วมจิตใจเป็นหนึ่งเดียวกัน
ในการสรรเสริญพระเจ้า
.........ถ้าเราไม่ยากสวดตามที่เขาสวดกัน เราก็สามารถแต่งบทสวดเอง
พูดเอง คิดเอง ออกมาจากใจเองโดยตรงก็ได้ พูดอธิฐานเอง เป็นการส่วนตัวก็ได้ค่ะ
คิดว่าทุกท่านก็สวดส่วนตัวกันเองแบบ พูดคุยกับพระองค์อยู่แล้ว
...บทสวดทุกบท ทุกตัวอักษร ไพเราะ น่าฟัง เป็นการสรรเสริญ วอนขอ เมตตา
ขอโทษ พิทักษ์ คุ้มครอง มีความหวัง ถ้าเราตั้งใจสวด และคิดตามประโยคที่เราสวด
เราจะไม่เบื่อเลยค่ะ

หากสวดแต่ปาก ไม่ได้สวดอย่างเต็มที่ด้วย หัวใจ สติปัญญา วิญญาณ
ความเชื่อ ความหวัง ท่านจะรู้สึกดังที่ท่านกล่าว

ให้คิดตามคำที่พูดออกมาครับ แม้มันจะซ้ำแต่มันจะไม่น่าเบื่อและจะมีชีวิตชีวา