ในบาปต้น7ประการ บาปจองหอง มีปีศาจประจำบาปคือลูซิเฟอร์ "บาปต้น (Capital Sins)" ตามความหมายแท้จริงคือ ท่าที แนวโน้ม ที่จะนำไปสู่บาป ดังนั้น จึงเป็น "ปฐมเหตุ" ของการทำบาป
และในบรรดาบาปต้นทั้ง7 นักเทววิทยาจำนวนมากยกความจองหองเป็นหัวเชืิ้อของบาปเกือบทุกชนิด และโดยตัวของมันเองมีอานุภาพขัดขวางการปรับปรุงตัวอีกด้วย เพราะมันทำให้คนที่จองหองนั้นคิดว่าตัวเองไม่ผิด และ ไม่รับคำตักเตือนของผู้อื่น มิหนำซำ้กลับโกรธคนตักเตือนซะอีก มันจึงทำหน้าที่เป็นตัวทำลายภูมิคุ้มกัน และการรักษาบาปอื่นของวิญญาณ จัดเป็นโรคเอดส์ของวิญญาณก็ว่าได้
บาปแรกของลูชิเฟอร์ผู้ร่วงหล่นจากสวรรค์ และบาปของมนุษย์คู่แรกนั้นคือบาปเดียวกันคือ "บาปจองหอง" นี่เอง บาปที่ทำให้ทูตสวรรค์และมนุษย์คิดว่าจะยิ่งใหญ่เท่าพระเจ้า นำความพินาศมาสู่โลกอย่างยาวนาน มันคือบาปแรกที่แยกทูตสวรรค์และมนุษย์ออกจากพระเจ้า ทูตสวรรค์ต้องกลายเป็นปีศาจ มนุษย์ต้องกลายเป็นคนบาป
เมื่อเรามนุษย์ได้กลายเป็นมนุษย์คนบาปแทนบุตรพระเจ้าผู้ไร้เดียงสาในสวนสวรรค์ เราจึงมีธรรมชาติบาปติดตัว และเราทุกคนล้วนมีความจองหองในตัวตนเองไม่มากก็น้อย ดังจะเห็นได้ว่าคนเราไม่ชอบโดนด่าโดนว่าโดนตำหนิ แต่ชอบด่า ชอบว่า ชอบตำหนิคนอื่น มากกว่า โดยเฉพาะคนที่เราคิดว่าเขาเลวกว่าเรา หรืออีกนัย เราพร้อมจะตำหนิ ติ ด่า คนอื่นโดยมีเหตุผลในจิตใต้สำนึกว่าเราเป็นคนดีกว่าเขาเก่งกว่าเขาฉลาดกว่าเขาฯลฯกว่าเขา แต่เมื่อไหร่เราถอดแว่นแห่งความจองหองออกและเอากระจกแห่งความถ่อมใจมามองตัวเราเอง เราก็จะพบว่าเราเองนี่แหละก็เป็นคนบาปคนเลวมีข้อผิดพลาดและเต็มไปด้วยข้อควรตำหนิไม่น้อยกว่าคนอื่นในโลกเลย
บรรดานักบุญจำนวนมากโดยเฉพาะนักบวช ได้อาศัย "ฤทธิ์กุศลความนบนอบ" ต่อสู้กับ "บาปจองหอง" ในตัวท่าน นักบุญจำนวนมากกระโจนใส่ความเชื่อฟังในผู้ใหญ่และพระศาสนจักรซึ่งเป็นแหล่งลี้ภัยจากบาปจองหอง บางท่านถึงขนาดยอมโดนใส่ความโดยไม่แก้ตัว หรือก้มลงขอโทษการตำหนิทุกกรณีไม่ว่าจริงหรือไม่ พวกท่านดูราวกับไร้ศักดิ์ศรีและขี้แพ้ แต่กลับสูงส่งในสายพระเนตรพระเจ้า และมีชัยชนะเหนือตัวตนเอง
แต่ในโลกปัจจุบันทุกวันนี้ โดยเฉพาะในโลกโซเชียลมีเดีย ได้กลายเป็นโลกที่เสริมสร้างบาปจองหองอย่างเข้มแข็ง บางครั้งเรามีความสุขมากเมื่อมีคนกดถูกใจหรือกดLikeสถานะเวลาเราโพสด่าว่าหรือตำหนิวิพากษ์วิจารณ์คนอื่น บางครั้งเราเลี้ยงดูให้อาหารมันโดยการหาเรื่องอะไรสักอย่างมาด่าทอออกโซเชียลทุกวัน บางครั้งเราเสียใจและนอยด์มากเวลาเพื่อนไม่กดไลค์รูปอันสวยงามเรา หรือข้อความแสนคมคายของเรา บาปจองหองได้หิวกระหายการยกย่อง ยกยอ และคาดหวังการชื่นชม โดยไม่สนว่าจะยกย่องชื่นชมในเรื่องถูกหรือเรื่องผิด เมื่อความจองหองเติบโต เราจะโกรธคนง่าย และชิงชังคนง่ายขึ้น โดยเฉพาะคนที่ไม่เห็นด้วยกับเรา หรือไม่ชื่นชมสิ่งที่เราทำ เราจะโกรธเมื่อถูกตำหนิ ขัดใจ ในการแสดงความขัดแย้งกับความคิดเรา หรือตัวตนของเรา อย่างรวดเร็ว
ความจองหองจึงเหมือนเนื้อร้ายที่ขัดขวางพระหรรษทานแห่งความสุภาพ ความรัก และสันติสุขต่อเพื่อนพี่น้อง และมันจะพองโตขึ้นเรื่อยๆไม่หยุด
