+ประตูสู่พระคริสต์อีกขั้นของขาพเจ้า+
โพสต์แล้ว: จันทร์ พ.ย. 28, 2005 9:50 pm
วันนี้เป็นวันที่ผมเพิ่งจะออกจาก รพ.เซ็นต์หลุยส์ หลังจากป่วยและนอน รพ.มาเป็นเวลา 5 วันด้วยโรคใข้หวัดใหญ่ และมีอาการแทรกซ้อนคือหลอดลมอักเสบ(แต่ไม่ได้บอกใคร ยกเว้นน้องยศที่บังเอิญโทรมา) ไม่รอช้าตั้งแต่วันแรกที่เข้า ผมขอชั้น 24 ซึ่งเป็นชั้นที่มีวัดน้อยอยู่และผมก็ได้ไปทักทายและฝากสุขภาพใว้กับพระเยซูเจ้าหน้าตู้ศีลมหาสนิท "ขอให้เป็นไปกับขาพเจ้า ตามวาทะของท่าน" ผมพูดคำนี้ออกมา โดยนึกถึงคำพูดของแม่พระที่พูดตอนน้อมรับพระประสงค์ของพระเป็นเจ้า จิตใจผมเองตอนนี้ก็เช่นกันผมน้อมรับความเจ็บป่วยนี้และขอพลีกรรมเพื่อชดเชยบาปของผมและของคนอื่นๆรวมทั้งพี่น้องในไฟชำระ... แต่สิ่งที่น่าชื่นชมยินดีคือในทุกๆวินาทีที่ผมป่วยผมรู้สึกถึงการประทับอยู่ของพระเยซูเจ้าและของแม่พระรุนแรงแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ผมได้นำหนังสือพระพรยามเจ็บป่วยที่อยู่ในวัดน้อยมานั่งอ่านในห้องพัก นั่นทำให้ผมมีความสุขมาก ผมรู้สึกเหมือนพระเยซูกำลังคุยกับผมตรงนั้นผมกำลังนั่งอยู่บนตักพระองค์และพระองค์อ่านหนังสือให้ฟังพร้อมกับแม่พระด้วยจนผมมีความคิดแทรกเข้ามาว่า "ถ้าเราไม่ได้เจ็บป่วย เราไม่มีวันที่จะใด้ใกล้ชิดพระคริสต์ขนาดนี้" ไม่ทันไรผมก็เปิดหนังสือหน้าต่อไปและสายตาของผมก็ไม่หยุดอยู่ที่ประโยค "ความเจ็บป่วยนั้นอยู่บนหนทางของผู้ติดตามเรา" เป็นคำพูดของพระเยซูเจ้าที่พูดกับมัธธิวผู้ได้รับนิมิต ผมอ่านแล้วก็ โอ้..พระองค์พูดกับผมจริงๆด้วย! ดังนั้นคืนนี้ผมเลยตัดสินใจไปนั่งเฝ้าศีลมหาสนิทในวัดน้อย ตลอดเวลาที่เฝ้าศีลอยู่ผมไม่ได้สวดบทเฝ้าศีล หรือไม่ได้สวดบทภาวนาอะไรเลย ผมแค่นั่งมองตู้ศีลแล้วยิ้มเล็กยิ้มใหญ่อย่างมีความสุข "ผมรู้สึกเหมือนได้มานั่งเฝ้าเพื่อนผู้ขี้เหงาที่ผมรัก เพื่อนผู้รักเรามากและเราก็รักเขามากด้วย" ไม่มีบทสวดใดๆระหว่างผมกับพระเยซูเจ้ามีเพียงแต่บทสนทนาถึงปัญหาชีวิตและเรื่องขำขันจนบางครั้งผมก็หัวเราะออกมา ผมมีความสุขมากจริงๆคืนนั้นผมมีความรู้สึกว่าพระองค์อยากให้คนมาเฝ้าศีลบ่อยๆเพราะพระองค์เหงา(ผมรู้สึกว่าพระองค์มีความสุขมากระหว่างที่ผมกำลังเฝ้าศีลอยู่)ผมนึกภาพโบสถ์สวยงามที่ว่างไร้ผู้คนและมีตู้ศีลที่สุดแสนอลังการตระหง่านอยู่..แต่ความอลังการนั้นมิได้สร้างความประทับใจแม้แต่น้อย ผมรู้สึกเหงาและเดียวดายจริงๆที่นึกภาพนี้ขึ้นมา พระองค์ทรงเหงาน่าดูเลยที่ทรงรอลูกๆของพระองค์มาหาพระองค์ที่นี่ที่หน้าตู้ศีล พระองค์ทรงซ่อนพระองค์เองใว้ในคุก..คุกที่เป็นแผ่นกลมๆนี้เพราะความรักที่มีต่อเรา แต่เรากลับไม่ไปเยี่ยมพระองค์เพียงเพราะหน้าที่การงานของเราและข้ออ้างต่างๆนาๆ.... คืนนั้นผมรู้สึกง่วงก็เลยขอพระองค์ไปนอนและได้ชวนพระองค์และแม่พระไปนอนกับผมด้วยเพราะกลัวพระองค์เหงา(เพราะคืนก่อนเคยไปนอนในวัดน้อยแล้วพยาบาลมาปลุกบอกให้ไปนอนที่ห้อง - -) ก็เลยกลายเป็นว่าจากการป่วยไม่สบายของผมผมได้ใกล้ชิดพระเยซูเจ้าและสัมผัสความรู้สึกแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนและที่สำคัญผมรู้ว่าพระองค์ก็มาเยี่ยมผมและผมก็ไปเยี่ยมพระองค์สลับกันไป
จิตใจขาพเจ้าก็เป็นสุขทุกกรณี เพราะขาพเจ้าจะเป็นสุขก็ต่อเมื่อเป็นไปตามพระประสงค์ของพระองค์ อัลเลลูยา~
จิตใจขาพเจ้าก็เป็นสุขทุกกรณี เพราะขาพเจ้าจะเป็นสุขก็ต่อเมื่อเป็นไปตามพระประสงค์ของพระองค์ อัลเลลูยา~