มูลค่าของชีวิต *~๏
- Immanuel (MichaelPaul)
- ~@
- โพสต์: 2887
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 8:49 pm
- ที่อยู่: กรุงเทพมหานคร
เศษเสี้ยวชีวิต
....อ่านแล้วนึกถึง เรื่อง นมสด1แก้วจัง ::)
(แต่กรณีนั้นเกิดที่ต่างประเทศ)
(แต่กรณีนั้นเกิดที่ต่างประเทศ)
-
- ~@
- โพสต์: 8259
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
- ที่อยู่: Bangkok
.ใช่ๆ เจ๊ยศ หนู และพี่ๆหนูอ่านแล้ว พวกเขา คิดถึงเรื่องฝรั่ง ที่ว่าทำนองนี้แหละ
เวอร์ชั่นที่หนูอ่าน ประมาณว่า เด็กชายคนหนึ่ง หลงทาง เพราะพายุ หิมะตก มาขอหลบพายุที่ชายคาของเด็กหญิง เด็กหญิงให้พิงไฟ แล้วเขาหิวมากๆ บ้านเด็กหญิงเอง ก็ยากจน แต่เธอใจดี แบ่งนมให้เด็กชายดื่ม เมื่อพายุเด็กชายจะจากไป ( ขณะที่พิงไฟกันก็แนะนำ กัน )
หลังจากนั้นวันเวลาผ่านไปเป็น ยี่สิบปี เด็กหญิง เป็นหญิงสาว เกิดอุบัติเหตุ
ถูกส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลแบบคนไข้อนาถา และได้เด็กชายในอดีต เป็นแพทย์ ผ่าตัด เมื่อเห็นชื่อผู้ป่วย ก็รำลึก ถึงเด็กหญิงผู้มีพระคุณในอดีต เขาเลย ย้ายให้พัก ห้องพิเศษ เธอได้รับการดูแลอย่างดี เมื่อถึงเวลาจะออกจากโรงพยาบาล เธอขอดูบิล แต่เมื่อเธอเห็นบิล เป็น 0 และสงสัยว่าเป็นได้อย่างไร
ขณะที่สงสัยนั้น หมอหนุ่มโผล่มา และบอกว่า ค่ารักษาพยาบาลนั้น เธอได้จ่ายมาล่วงหน้าเมื่อ ยี่สิบปีแล้ว หญิงสาวกำลังครุ่นคิดว่า หมอนี้บ้าป่าว แพทย์หนุ่ม บอกรีบว่า "ผมคือเด็กชาย คนที่คุณให้ดื่มนม ตอนแวะพักหลบพายุ หิมะ เมื่อยี่สิบปีก่อน" ทำนองนี้แหละ :D
เวอร์ชั่นที่หนูอ่าน ประมาณว่า เด็กชายคนหนึ่ง หลงทาง เพราะพายุ หิมะตก มาขอหลบพายุที่ชายคาของเด็กหญิง เด็กหญิงให้พิงไฟ แล้วเขาหิวมากๆ บ้านเด็กหญิงเอง ก็ยากจน แต่เธอใจดี แบ่งนมให้เด็กชายดื่ม เมื่อพายุเด็กชายจะจากไป ( ขณะที่พิงไฟกันก็แนะนำ กัน )
หลังจากนั้นวันเวลาผ่านไปเป็น ยี่สิบปี เด็กหญิง เป็นหญิงสาว เกิดอุบัติเหตุ
ถูกส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลแบบคนไข้อนาถา และได้เด็กชายในอดีต เป็นแพทย์ ผ่าตัด เมื่อเห็นชื่อผู้ป่วย ก็รำลึก ถึงเด็กหญิงผู้มีพระคุณในอดีต เขาเลย ย้ายให้พัก ห้องพิเศษ เธอได้รับการดูแลอย่างดี เมื่อถึงเวลาจะออกจากโรงพยาบาล เธอขอดูบิล แต่เมื่อเธอเห็นบิล เป็น 0 และสงสัยว่าเป็นได้อย่างไร
ขณะที่สงสัยนั้น หมอหนุ่มโผล่มา และบอกว่า ค่ารักษาพยาบาลนั้น เธอได้จ่ายมาล่วงหน้าเมื่อ ยี่สิบปีแล้ว หญิงสาวกำลังครุ่นคิดว่า หมอนี้บ้าป่าว แพทย์หนุ่ม บอกรีบว่า "ผมคือเด็กชาย คนที่คุณให้ดื่มนม ตอนแวะพักหลบพายุ หิมะ เมื่อยี่สิบปีก่อน" ทำนองนี้แหละ :D
-
- ~@
- โพสต์: 8259
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
- ที่อยู่: Bangkok
จุ๊ๆๆๆ :'( ???P เขียน: อ่านแล้วร้องไห้เลยครับ
ขอบคุณมากนะครับ
ร้องทำไมล่ะ แค่เรื่องเล่า ปรับปรุง แต่เกินไปบ้าง หนูจะเฉลยทีหลังว่า ตรงไหน เกินจริงมากๆ
-
- ~@
- โพสต์: 8259
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
- ที่อยู่: Bangkok
แหมๆๆ ได้รับจิ พี่ แต่ยังไม่อยากเห็นน้ำตาชายอก ห้าศอกแบบพี่ก่อนไง 8)P เขียน: เกินจริงไม่เกินจริงไม่สำคัญหรอกครับ สำคัญว่าเราได้อะไรจากเรื่องนี้บ้างต่างหาก
*no1 *sobขอบคุณมากนะครับ อยากร้องไห้จังเลยซึ้งม๊ากมาก
ขอบคุณค่ะ ^^
การปรับปรุงเรื่องสั้นให้เป็นแบบไทยๆ
อ่านแล้วรุ้สึกดี จริงๆ
อ่านแล้วรุ้สึกดี จริงๆ
-
- โพสต์: 659
- ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ ก.ย. 10, 2005 2:01 pm
- ที่อยู่: I believe in God...
ซึ้งกินใจ
-
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
ซึ้งมากครับ
๐ ชีวิต ง่ายง่าย หัวใจเป็นสุข
อยากมัวแต่ทุกข์ คิดเศร้าร่ำไป
ลำบากตรากตรำ ทุกข์ซ้ำชีวี
แล้วชีวิตนี้ หาสุขจากไหน
๐ ลด-ละ-เลิก-แบก ทุกขังนำไป
จิตใจนั้นไซด์ อิสระเสรี
ก็ชีวีนี้ อะไรช่วยพา
ให้เราค้นหา ความสุขแท้จริง
อยากมัวแต่ทุกข์ คิดเศร้าร่ำไป
ลำบากตรากตรำ ทุกข์ซ้ำชีวี
แล้วชีวิตนี้ หาสุขจากไหน
๐ ลด-ละ-เลิก-แบก ทุกขังนำไป
จิตใจนั้นไซด์ อิสระเสรี
ก็ชีวีนี้ อะไรช่วยพา
ให้เราค้นหา ความสุขแท้จริง
- Immanuel (MichaelPaul)
- ~@
- โพสต์: 2887
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 8:49 pm
- ที่อยู่: กรุงเทพมหานคร
ไซร้ ไม่ใช่เหรอครับ - -"คุณน้ำอบ เขียน:
๐ ลด-ละ-เลิก-แบก ทุกขังนำไป
จิตใจนั้นไซด์ อิสระเสรี
แก้ไขล่าสุดโดย Anonymous เมื่อ เสาร์ ธ.ค. 10, 2005 12:49 pm, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
-
- โพสต์: 659
- ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ ก.ย. 10, 2005 2:01 pm
- ที่อยู่: I believe in God...
โลกนี้คงจะน่าอยู่หน้าดู ถ้าคนเรารู้จักตอบแทนบุญคุณ และให้อภัยกัน