Belong to the Truth Jesus Christ

...........ผมได้รับหนังสือพระคัมภีร์นักบุญยากอบจากพี่คริสเตียนคนหนึ่งครับ....เลยอยากเอามาแบ่งปัน
เพราะว่าส่วนมาก เราจะอ่านกันเป็นภาษาธรรมดา.....ลอกอ่านดูนะครับ เขาแต่งเพราะมาก........จะพยายามพิมพ์ให้ได้จนจบทุกบทนะครับ....

พระคัมภีร์ ยากอบ
           ถอดความตามฉบับแปลเก่า
เรียงใหม่ เป็นร้อยกรอง
           โดย คุณโกวิธ มุลตรี

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

บทที่ 1
ข้อ 1-8   เมื่อพบท่าน    ความทุกข์    รุกรานจิต
             ให้ท่านคิด      ชื่นชม          อย่าตรมหมอง
              ด้วยท่านรู้      อยู่แก่ใจ      ในทำนอง
             การทดลอง       ความเชื่อ    เพื่อสิ่งดี
             เกิดความเพียร    เปลี่ยนคนเขลา    ให้เอาถ่าน
             สำเร็จการ       ผ่านทุกข์      เป็นสุขศรี
             อุปสรรค       นั้นถักทอ     ก่อขันตี
             เป็นคนดี      ถี่ถ้วน     กระบวนธรรม
             แต่พวกใด    ในพวกท่าน     ด้านไม่อยู่
             เพราะความรู้    ไม่ถึง    จึงถลำ
             อ่อนสติ     เบาปัญญา    ตามืดดำ
             จงเร่งนำ     พร่ำขอ     ต่อพระองค์
             ทรงมอบให้    ทุกคน    ไม่บ่นว่า   
              ต้องศรัทธา    อย่าได้คิด    พิศวง
              ดังลมพัด    ซัดคลื่น    เดี๋ยวขึ้นลง
              เช่นนั้นจง    อย่าหวัง    ได้ตั้งใจ 

             

ข้อ 9-11
           ผู้ต้อยต่ำ   จงฉ่ำชื่น  ที่ขึ้นสูง
           ความจนจูง   สู่ทาง   สว่างใส
           ส่วนเศรษฐี   ที่ตกอับ   เสียทรัพย์ไป
           จงภูมิใจ   ในทางตรง   ไม่หลงลวง
           ทุกสิ่งสรรพ   นับเป็น   เช่นดอกหญ้า
           หลวยคนบ้า   หอบฟาง   อย่างแหนห่วง
            ตะวันแดง   แดงร้อน   ก็ถอนยวง
            เขาจะร่วง   โรยไป   ในกลางคัน

     ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ข้อ 12-18
            ความสุขย่อม   มีแก่คน   ที่ทนสู้
            ลำบากอยู่       ยังชูใจ      ใฝ่ตามฝัน
            รักพระองค์     ซื่อตรงแน่ว   แล้วสักวัน
             สวมมงกุฏ      แห่งชีวัน    ทรงสัญญา
            บางคนไป   ไม่ถึง   อย่าขึ้งโกรธ
            อย่ามาโทษ   ว่าพระองค์   ทรงลวงข้า
             ความชั่วร้าย   มิกรายกล้ำ   องค์ธรรมา
            พระบิดา   ไม่เคยหลอก   ใครดอกเอย
            ก็คนนั้น   ถูกตันหา   พาหลงผิด
             จึงตามติด   อวิชา   หน้าตาเฉย
            เลวประจำ   ทำตัว   ชั่วจนเคย
            สุดท้ายเลย   เสวยฆาต   พินาศพัง

            โปรดอย่าหลง   ปลงจิต   คิดฟุ้งซ่าน
            ของประทาน   ผ่านฟ้า   มาภายหลัง
            ให้เราเกิด   โดยคำตรัส   สัตย์จีรัง
             เป็นเครื่องตั้ง   ดังผลแรก   แยกบูชา
            พระทรงฤทธิ์   เนรมิต   ดวงสว่าง
             อีกโลกล่าง   ต่างรับแสง   อันแรงกล้า
            เกิดเงาเปลี่ยน   เวีนยผ่าน   กาลเวลา
             พระบิดา   หาเปลี่ยนไม่   พระทัยตรง

++++++++++++++++   ++++++++++++++++    +++++++++++++++++++++++++

เจี๊ยบขอนำพระคัมภีร์ใหม่ยากอบ ฉบับ ที่สมาคมพระคริสตธรรมไทยแปล ดังนี้

    จดหมายของท่านยากอบ    บทที่ ๑

    1 จาก ยากอบ*ผู้รับใช้ของพระเจ้าและของพระเยซูคริสตเจ้า ถึงคนสิบสองเผ่าที่กระจัดกระจายอยู่นั้น
                   

    ความเชื่อและความถ่อมใจ     

    2 ดูก่อนพี่น้องของข้าพเจ้า เมื่อท่านทั้งหลายประสบความทุกข์ยากลำบากต่างๆ ก็จงถือว่าเป็นเรื่องน่ายินดี
    3 เพราะท่านทั้งหลายรู้ว่า การทดลองความเชื่อของท่านนั้น ทำให้เกิดความหนักแน่นมั่นคง
    4 และจงให้ความมั่นคงนั้นบรรลุผลอันสมบูรณ์ เพื่อท่านทั้งหลายจะได้เป็นคนที่ดีพร้อม
      มีคุณสมบัติครบถ้วน ไม่มีสิ่งใดบกพร่องเลย 
    5 ถ้าผู้ใดในพวกท่านขาดสติปัญญา ก็ให้ผู้นั้นทูลขอจากพระเจ้า
      ผู้ทรงโปรดประทานให้แก่คนทั้งปวงด้วยพระกรุณาและมิได้ทรงตำหนิ แล้วผู้นั้นก็จะได้รับสิ่งที่ทูลขอ
    6 แต่จงให้ผู้นั้นทูลขอด้วยความเชื่อ อย่าสงสัยเลย เพราะว่าผู้ที่สงสัยเป็นเหมือนคลื่นในทะเลซึ่งถูกลมพัดซัดไปมา
    7 ผู้นั้นจงอย่าคิดว่าจะได้รับสิ่งใดจากพระเจ้าเลย
    8 เขาเป็นคนสองใจไม่มั่นคงในบรรดาทางที่ตนประพฤตินั้น 
    9 ให้พี่น้องที่ต่ำต้อยโอ้อวดในการที่พระเจ้าทรงเชิดชูเขา
  10 และคนมั่งมีก็จงโอ้อวดเมื่อตกต่ำลง เพราะว่าเขาจะต้องล่วงลับไปดุจดอกหญ้า
  11 เพราะเมื่อตะวันขึ้น ความร้อนอันแรงกล้าก็กระทำให้หญ้าเหี่ยวแห้งไป*และดอกหญ้าก็ร่วงหล่น
      และความงามของมันสูญสิ้นไป คนมั่งมีก็จะเสื่อมสูญไปกลางคันเช่นกัน
                   

    การทดลองใจและการล่อลวง     

  12 คนที่อดทนต่อการทดลองใจก็เป็นสุข เพราะเมื่อปรากฏว่าผู้นั้นทนได้แล้ว เขาจะได้รับมงกุฎแห่งชีวิต
      ซึ่งพระเจ้าได้ทรงสัญญาไว้แก่คนทั้งหลายที่รักพระองค์
  13 เมื่อผู้ใดถูกล่อให้หลง อย่าให้ผู้นั้นพูดว่า "พระเจ้าทรงล่อข้าพเจ้าให้หลง"
      เพราะว่าความชั่วจะมาล่อพระเจ้าให้หลงไม่ได้ และพระองค์เองก็ไม่ทรงล่อผู้ใดให้หลงเลย
  14 แต่ว่าทุกคนก็ถูกล่อให้หลง เมื่อกิเลสของตัวเองล่อและชักนำให้กระทำตาม
  15 ครั้นตัณหาเกิดขึ้นแล้วก็ทำให้เกิดบาป และเมื่อบาปเจริญเต็มที่แล้วก็นำไปสู่ความตาย 
  16 พี่น้องที่รักของข้าพเจ้า อย่าหลงผิดไปเลย
  17 ของประทานอันดีทุกอย่าง และของประทานอันเลิศทุกอย่างย่อมมาจากเบื้องบน
      และส่งลงมาจากพระบิดาแห่งบรรดาดวงสว่าง ในพระบิดาไม่มีการแปรปรวน หรือไม่มีเงาอันเนื่องจากการเปลี่ยนแปลง
  18 โดยทรงตั้งพระทัยแล้ว พระองค์ก็ได้ทรงให้เราทั้งหลายบังเกิดโดยสัจวาทะ
      เพื่อเราทั้งหลายจะได้เป็นอย่างผลแรกแห่งสรรพสิ่งซึ่งพระองค์ทรงสร้าง

    การฟังและการประพฤติตามพระวจนะ     

  19 ดูก่อนพี่น้องที่รักของข้าพเจ้า จงทราบข้อนี้ จงให้ทุกคนไวในการฟัง ช้าในการพูด ช้าในการโกรธ
  20 เพราะว่าความโกรธของมนุษย์ไม่ได้กระทำให้เกิดความชอบธรรมแห่งพระเจ้า
  21 เหตุฉะนั้นจงเลิกความโสมมทั้งหลายแหล่ และการชั่วร้ายอันดกดื่น และจงน้อมใจรับพระวจนะที่ทรงปลูกฝังไว้แล้วนั้น  ซึ่งสามารถช่วยจิตวิญญาณของท่านทั้งหลายให้รอดได้ 
  22 แต่ท่านทั้งหลายจงเป็นคนที่ประพฤติตามพระวจนะนั้น ไม่ใช่เป็นแต่เพียงผู้ฟังเท่านั้น ซึ่งเป็นการลวงตนเอง
  23 เพราะว่าถ้าผู้ใดฟังพระวจนะ และไม่ได้ประพฤติตาม ผู้นั้นก็เป็นเหมือนคนที่ดูหน้าของตัวในกระจกเงา
  24 เพราะว่าเมื่อดูตัวเองแล้วก็ไป และก็ลืมในทันทีนั้นว่าตัวเองเป็นอย่างไร
  25 แต่ผู้ที่พิจารณาดูในวิสุทธิบัญญัติ ซึ่งเป็นพระบัญญัติแห่งเสรีภาพ และตั้งอยู่ในพระบัญญัตินั้น
      มิได้เป็นผู้ฟังแล้วก็หลงลืม แต่เป็นผู้ที่ประพฤติปฏิบัติตาม ผู้นั้นก็จะได้รับความสุขเพราะการประพฤติปฏิบัติของตน 
  26 ถ้าผู้ใดเข้าใจว่าตัวเป็นคนมีธัมมะและมิได้สงบปากคำ แต่หลอกลวงตัวเอง ธัมมะของผู้นั้นก็ไม่มีประโยชน์
  27 ธัมมะที่บริสุทธิ์ไร้มลทินต่อพระพักตร์พระเจ้าและพระบิดานั้น
      คือการเยี่ยมเยียนเด็กกำพร้าและหญิงม่ายที่มีความทุกข์ร้อน และการรักษาตัวให้พ้นจากราคีของโลก

ข้อ 19-21
            เมื่อทราบแล้ว  จงแผ้วทาง  สะสางจิต
            ให้นิ่งคิด  ก่อนพูดจา  อย่าลืมหลง
            ว่องไวฟัง  รู้ยั้งโอษฐ์  ข่มโกรธลง
            เพราะพระองค์  ไม่ทรงโปรด  หากโกรธกัน
            จงน้อมใจ  ฟังวจี  ที่ทรงปลูก
            ซึ่งอาจผูก  วิญญาณ  ผ่านสวรรค์
            การคุยโว  โสโครก  โลกผูกพัน
            จงถอนมัน  ทิ้งไป  ในบัดดล

           

ข้อ 22-25
            แต่ท่านอย่า  แค่มาฟัง  แล้วนั่งนิ่ง
            ต้องทำจริง  ใช้อิงแอบ  แบบสับสน
            เหมือนคนส่อง  มองกระจก  ใจวกวน
            เพียงมายล  แล้วก็ไป  ไม่แต่งตัว
              ฝ่ายคนเก่ง  ก็เพ่งตา  หาบัญญัติ
            แล้วแจงจัด  คัดลงใจ  จำใส่หัว
            ฟังแล้วทำ  ตามโอวาท  มิขลาดกลัว
              จะสุขทั่ว  ทุกคน  สนคำเตือน

        +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ข้อ 26-27
            หากผู้ใด  ใคร่ถือดี  ว่ามีธรรม
              แต่มิกล้ำ  กลืนวจี  ที่เชือดเฉือน
            หลอกตนว่า  ข้าเป็นหนึ่ง  จึงบิดเบือน
              ธรรมก็เปื้อน  เปรอะไป  ไร้ราคา

              อันธรรมะ  สุดประสงค์  ขององค์ราชย์
              ขาวสะอาด  ปราศมลทิน  สิ้นกังขา
              คือครองตน  พ้นราคี  แห่งโลกา
              ช่วยกำพร้า  และหญิงม่าย  คลายทุกข์ตรม

           

        บทที่ 2
ข้อ 1-3
          การเชื่อใน  พระเยซู  ผู้ทรงฤทธิ์
          อย่าให้ผิด  คิดเลือกหน้า  พาขื่นขม
          เช่นถ้ามี  เศรษฐีใหญ่  ใส่ทองจม
          กับคนห่ม  เสื้อผ้าเก่า  เข้าประชุม

          ท่านมองสูท  ชุดแบรนด์  แล่นเข้ารับ
          เชิญเลยครับ  ที่โซฟา  น่านั่งนุ่ม
          แล้วเสือกไส  อีกคน  ไปจนมุม
          แทบลงหลุม  ทั้งเป็น  ไม่เห็นใจ

    ++++++++++++++++++  +++++++++++++++++++  ++++++++++++++++

ข้อ 4-7
        ท่านมิเป็น  คนสองจิต  ผิดแล้วหรือ
        ท่านยึดถือ  ความเป็นธรรม  สำนักไหน
        จงสดับ  พระนับดู  ผู้อยากไร้
        ทรงเลือกไว้  ในแผ่นดิน  ถิ่นสัญญา
        แต่ท่านกลับ  ดูแคลน  คนแสนเข็ญ
        ความจริงเป็น  คนมั่งมี  ที่บาปหนา
        เขาจับท่าน  ส่งศาลให้  ใช้มาตรา
        แถมหยาบช้า  ด่าพระเจ้า  เราหมดงาม.

    +++++++++++++ ++++++++++++++++++ ++++++++++++++++++     

ข้อ 8-13
          ถ้าประพฤติ  ยึดบัญญัติ  เคร่งครัดถ้วน
          แต่ท่านล้วน  เลือกหน้า  สายตาหยาม
          พระบัญญัติ  ตรัสว่า  อย่าผิดกาม
          และติดตาม  ห้ามด้วยว่า  อย่าฆ่าคน
          ท่านไม่ล่วง  ประเวณี  ดีขนาด
          แต่มาพลาด  ฆ่าตกรรม  ทำฉงน
            ท่านจะรอด  อย่างไร  ในเมื่อตน
          ละเมิดพ้น  พระบัญชา  องค์ราชันย์
          อันบัญญัติ  จัดเป็นกฏ  กำหนดก้าว
          เหมือนย่างเท้า  ตามราวไม้  ไกลเกินฝัน
          พลาดเป็นหล่น  ไม่พ้นผิด  ติดโทษทัณฑ์
          พระองค์นั้น  จึงให้  กฏใหม่มา.

          ให้ท่านพูด  และทำ  นำเฉลย
            ดุจจำเลย  พังคดี  พิพากษา
            โดยกฏแห่ง  เสรีภาพ  นาบอุรา
            ผู้สำแดง  กรุณา  จะไม่ตาย

       

ข้อ 14-17
            แม้ใครว่า  ข้าเชื่อ  อย่างเหลือล้ำ
            แต่มิทำ  นำแสดง  แจ้งจุดหมาย
            เชื่อไม่ช่วย  ด้วยท่าน  นั้นดูดาย
            จะวางวาย  ฝ่ายวิญญาณ  เพราะมารลวง
            เห็นพี่น้อง  ต้องลมหนาว  ข้าวสารหมด
            ท่านกลับหด  มือไว้  ด้วยใจหวง
            เพียงเอ่ยปาก  ฝากพร  นอนอุ่นทรวง
           
            สุขทั้งปวง  จงพ่วงพี  ทุกวี่วัน
            เมื่อพี่น้อง  ยังท้องกิ่ว  ทนหิวอยู่
            พรหวานหู  เพียงใด  ไม่สุขสันต์
            ถ้าเชื่อจริง  มีสิ่งของ  ต้องแบ่งปัน
            ความเชื่อนั้น  จึงไม่ตาย  ไปทั้งเป็น.

  ++++++++++++++++++ +++++++++++++ ++++++++++++++++++++

ข้อ 18
        อาจมีคน  ค้านว่า  ข้าก็เชื่อ
        แต่ไม่เหลือ  พฤติกรรม  ทำให้เห็น
        เชื่อในอก  พกไว้  ไม่ร้อนเย็น
        ใช่ล้อเล่น  คนเช่นนี้  มีไม่เบา



ข้อ 19-20
            ท่านเชื่อองค์  พระบิดา  ว่าเป็นหนึ่ง
            มารก็ซึ้ง  กว่าท่าน  ตั้งพันเท่า
            มิหนำซ้ำ  ยังกลัว  ตัวสั่นเทา
            แน่ะ! คนเขลา  เจ้าอย่า  กังขาเลย
            เป็นปีศาจ  เพราะว่าขาด  ความเคารพ
            ใครก็พบ  ว่าตัวท่าน  นั่งนิ่งเฉย
            จะต่างกัน  อย่างไร    เมื่อไม่เคย
              คิดเฉลย  เผยศรัทธา  ช่างน่าอาย.

  ++++++++++++ +++++++++++++++++++ ++++++++++++++++++++++++   

 

น่าจะตั้งชื่อกระทู้ว่า "จดหมายของนักบุญยากอบ....คำกลอน" มากกว่า ผมก็ตกใจหมดคิดว่าเป็นพระวรสารของนักบุญยากอบ เล่มที่เป็นหนังสือนอกสารระบบพระคัมภีร์ซะอีก

ขออนุญาตอธิบายนิดหนึ่งนะครับ 

พระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาใหม่ 27 เล่ม แบ่งออกได้เป็นส่วนต่างๆ 4 ส่วน ได้แก่ พระวรสาร 4 เล่ม (มัทธว มาระโก ลูกา และยอห์น  คริสตเตียนเรียกว่า  พระกิตติคุณทั้งสี่) กิจการอัครสาวก 1 เล่ม บทจดหมาย 21 เล่ม และวิวรณ์ 1 เล่ม

ซึ่งขึ้นกระทู้มาทำให้ผมงงเล็กน้อย  ??? และคิดว่าเจ้าของกระทู้คงเรียกผิดนะครับ  พระวรสารเราจะไม่ใช้เรียกพระคัมภีร์ฉบับอื่น  นอกจาก 4 เล่มที่กล่าวมา

ความหมายของพระวรสาร คือ  ประวัติและคำสอนของพระเยซูเจ้าโดยตรงเท่านั้นครับ

ต้องขอโทษนะครับที่ตอบตรงๆ เพราะไม่อยากให้เข้าใจผิด  นอกนั้นต้องขออภัยด้วยไม่มีเจตนาอื่น

เคยได้ยินมาว่า พระวรสารก็มีนักบุญอีกหลาย ๆ ท่านแต่งนะครับ
แต่ที่ยอมรับมีเพียง 4 เล่ม ดังกล่าว

เคยได้ยินนะครับ ไม่มีอ้างอิงครับ เช่น พระวรสารนักบุญยากอบ พระวรสารนักบุญบาร์โธโลมิว เป็นต้นครับ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้อ้างอิงว่าผมไม่รู้นะครับ

ขอโทษด้วยนะครับ.....ผมเข้าใจผิดเอง

แต่ว่า....ผมแก้ชื่อกระทู้ไม่เป็นครับ  ;D

ยังไงก็ขอพี่จิง หรือพี่โฮลี่ช่วยแก้ให้ด้วยนะครับ

lovejesus(cap) เขียน: ขอโทษด้วยนะครับ.....ผมเข้าใจผิดเอง

แต่ว่า....ผมแก้ชื่อกระทู้ไม่เป็นครับ  ;D

ยังไงก็ขอพี่จิง หรือพี่โฮลี่ช่วยแก้ให้ด้วยนะครับ

:) น้องแคปครับ ไม่เป็นไรหรอกครับ น้องอย่าเสียใจไปเลยนะครับ  :D

lovejesus(cap) เขียน: ขอโทษด้วยนะครับ.....ผมเข้าใจผิดเอง

แต่ว่า....ผมแก้ชื่อกระทู้ไม่เป็นครับ  ;D

ยังไงก็ขอพี่จิง หรือพี่โฮลี่ช่วยแก้ให้ด้วยนะครับ

ไม่เป็นไรครับ.. ทุกอย่างย่อมเข้าใจผิดกันได้ 
แต่ผิดแล้วก็ต้องแก้ไข อย่าปล่อยให้ผ่านไป
หากน้องต้องการแก้ชื่อกระทู้ง่ายมากครับ   ไปที่ข้อความแรกที่น้องโพสต์
คลิก modify  แล้วเข้าไปแก้ตรง Subject  แล้วก็คลิก  Save  เท่านี้ก็เรียบร้อยครับ