::+::๐๐ปาฏิหารย์ แห่งพระมารดานิจจานุเคราะห์และ ท่านนักบุญอันตน๐๐::+::
โพสต์แล้ว: ศุกร์ ต.ค. 20, 2006 4:15 am
อันที่จริงแล้ว..เรื่องนี้ตอนแรกไม่อยากให้ใครรู้มากมาย
แต่คิดไปคิดมาก็บอกดีกว่าเผื่อใครฟังแล้วอาจเสริมศรัทธาได้บ้าง
แต่ไม่เคยคิดจะเอามาตั้งกระทู้เล่าเลยค่ะ จนกระทั่งพี่ชายบอก
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า
เมื่อวันที่ 1 ตุลาคม
ที่เช้าวันรุ่งขึ้นจะเป็นวันอาทิตย์ และมีฉลองวัดกาลหว่าห์
คืนนั้น เก๋ก็ได้คุยโทรศัพท์กับคน คนนึงอยู่
เค้ากำลังขับรถจะกลับบ้านระหวางทาง เค้าก็บอกว่า
"พี่ขับรถเหยียบลูกแมวสีขาวสามตัว"
เก๋ก็สงสัยค่ะว่าป็นไปได้ยังไงเลยบอกว่า ตาฝาดมั้งคะ พี่เค้าเลยบอกว่า..
"ไม่หรอก เหยียบดังกึกๆ ..เดี๋ยวพี่จะกลับรถไปดูก่อนนะเราง่วงก็นอนไป"
เก๋บอกว่าไม่เป็นไรงั้นไปด้วยกัน แล้วพี่เค้าก็จอดรถแทนวกกลับไป
แต่พอพี่เค้าหันหลังไปดูก็บอกเก๋ว่า
"ไม่มีอ่ะ..ลูกแมวหายไปแล้ว"
ตอนนั้น เก๋ก็สังหรณ์ใจแปลกๆแล้วเลยบอกว่างั้นพี่รีบขับรถกลับบ้าน
เดี๋ยวนี้เลยนะคะ..ไม่เกินสองนาที..พี่เค้าก็ร้องว่า
" โอ๊ยยยยยยยย..เก๋ พี่ถูกยิง "
"ห๊า ???? อะไรคะ ยังไง จริงๆเหรอ ???"
เก๋ก็ งง มากๆเลยค่ะ ตอนแรกนึกว่าเค้าพูดเล่น หรือจะเล่นมุขอะไร แต่สักพัก
เค้าบอกว่า.."พี่ถูกยิงที่หัว..มีมอเตอร์ไซค์ขับตามมาสองคันแล้วก็จ่อยิง"
แค่นั้นและค่ะเก๋ก็ ช็อคเลย ทำอะไรไม่ถูกแล้ว เลยบอกพี่เค้าว่า
ทำใจดีๆไว้นะคะ รีบขับไป โรงพยาบาลนะ
พี่เค้าบอกว่า " พี่ปวดหัวจัง "พี่เค้าก็ขับรถไปด้วยคุยกะเก๋ไปด้วย
เพราะเก๋กลัวเค้าหลับน่ะค่ะ เก๋เลยถามเบอร์โทรศัพท์ญาติๆเค้าบอกว่า
เบอร์แม่เบอร์ไรคะ??พี่เค้าบอกว่าบอกแม่ไม่ได้เดี๋ยวแม่เป็นห่วง
เลยโทรหาพี่สาว บอกว่าน้องชายพี่ถูกยิงนะคะ ..พี่เค้าถามว่าใครเนี่ยย
เก๋ก็บอกอย่าพึ่งสนใจหนูค่ะ น้องชายพี่ถูกยิงจริงๆ
เก๋ก็บอกว่าพี่เค้าจะขับไปรพ.ไหนแล้วพี่เค้าก็อื่มๆ
พอกลับมาอีกหูนึงพี่เค้าก็บอกว่า"พี่จะหมดแรงแล้วนะ ไม่ไหวแล้ว"
เก๋ ก็บอกไม่ได้นะขับไปให้ถึง รพ.ก่อนอย่าเป็นไรนะ ใจแข็งไว้ หายใจลึกๆ"
สักพักพี่เค้าก็บอกว่า
"ใกล้ถึง รพ.แล้ว พี่หนาวจัง..แต่ไม่เป็นไรนะ"
เก๋ก็เลยบอก อะไรบางอย่างไป แล้วพี่เค้าก็อื่ม
"อย่าเป็นไรนะ กลับออกมาหาเก๋นะเก๋จะรอ"
"อื่ม ถึงแล้ว แค่นี้นะ"
แล้วพอวางสาย เก๋ก็สติแตกเลยค่ะ ทำอะไรไม่ถูกเลยเดินวนไปวนมาในห้อง
พอดีวันนั้นอยู่กับน้องสาวที่โบสถ์น้องก็ตกใจว่าพี่เค้าถูกยิง
พอเก๋สติแตกมากๆ น้องก็จับมือแล้วบอกว่า
ตะเองไม่เป็นไรนะ..น้องก็จับเก๋ยืนนิ่งๆแล้วพูดคำว่า เยซุ เยซู เยซู
น้องพูดคำว่าเยซู อยู่หลายรอบมากๆ แต่ไม่รู้ทำไมค่ะได้ยินแล้วขนลุก
แล้วก็เรียก สติกลับมาได้อีกครั้งหลังจากนั้นเราก็สวดสายประคำกัน
เรื่องของเรื่องคือ ที่ห้องพักนั้นจะมีรูปภาพแม่พระนิจจานุเคราะห์อยู่
ซึ่งรูปนั้นเก๋เป็นคนไถ่มาเป็นของขวัญวันเกิดให้น้าสาว
แล้วเก๋ก็เอารูปนี้ไปเสกมาเองและเอามาให้คุณน้า
คุณน้าก็ไม่ยอมเอากลับไปบ้านสักที..ทั้งที่ถ้าเป็นรูปพระอื่นๆที่เก๋ให้
คุณน้าก็จะเก็บไว้กับตัวหรือไว้บ้านเรียบร้อย
เก๋ก็นึกน้อยใจว่า ทำไมไม่เอารูปแม่พระนิจจานุเคราะห์ไปเก็บ
พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นเก๋ก็ทราบแล้วว่า
ที่รูปแม่ยังอยู่ที่นี่เพราะว่าจะมีเหตุการณ์นี้แล้วเมื่อเก๋นึกถึงรูปแม่
แล้วหยิบออกมาก็มีกำลังใจขึ้นมาก
พอเริ่มสวด ก็ขอแม่ว่าให้อยู่ข้างๆพี่เค้าและฝากพี่เค้าไว้ในความดูแลของแม่
ไม่ว่าจะเป็นเช่นไร..(( แต่ในใจคิดว่าโดนยิงที่ ศรีษะ คงจะ . . .))
ก็ยิ่งสวดขอแม่มากมาย สวดไปร้องให้ไป . . .
สักพักก็นึกได้ว่ามีหนังสือสวดสายประคำอยู่เล่มนึงที่เล่มนี้
พี่ชายมิวเคยบอกว่า มีบทสสวดถวายตัวแด่แม่พระอยู่ ซื้อสิแล้วสวดนะ
วันนั้นพี่ชายอยู่ด้วยเลยซื้อ แต่ตั้งแต่ซื้อมาไม่เคยได้เปิดอ่านแม้แต่หน้าเดียวจริงๆ
และ ที่แปลกก็คือซื้อมาวันเดียวกันที่เดียวกันกับรูปแม่พระนิจจานุเคราะห์ค่ะ
แล้วพอเห็นหนังสือเล่มนั้นก็หยิบขึ้นมาแล้วเปิดอ่าน ก็พบว่า
สิ่งที่เมื่อกี้ ขอแม่ แม่ให้คำตอบไว้ในหนังสือนั้นหมดเลย
เนื่องจากว่าตอนแรกๆพี่คนนี้เค้าจะทำงานเค้าก็ทิ้งวัดเล็กน้อย
เก๋ก็บอกว่าให้ไปวัดนะ แก้บาปรับศีลนะ พี่เค้าก็ อื่มๆ ถ้าคุณแม่ชวนไปเค้าก็ไปค่ะ
แล้วแบบในหนังสือแม่บอกว่า
"ถึงลูกคนไหนที่ห่างไกลจากพระแต่ก็เป็นลูกของแม่
แม่ก็รักและจะคอยช่วยเหลือเค้าเสมอ" ประมานนนั้นค่ะ
แค่นัน้เก๋ก็ร้องให้ใหญ่เลย ก็รีบสวดถวายตัวกับแม่เพื่อให้แม่คุ้มครองพี่เค้าด้วย
แล้วก็สวดสายประคำค่ะ .. อย่างกระวนกระวาย ร้องให้ๆๆอยู่นั่น
แล้วสวดได้สามหรือสี่ทศเนี่ยค่ะ ก็ โทรไปถามพี่สาว พี่คนนั้นว่าเป็นไงมั่งแล้ว
แต่คือก่อนหน้านั้นเก๋สวดๆๆมาเป็นชั่วโมงแล้วค่ะ
ปรากฏว่าพี่สาวเค้าบอกว่า ..พี่เค้าไม่เป็นไรแล้วนะ แค่เป็นแผลเฉยๆ..
พอเก๋มารู้ทีหลังคือ เก๋สวดขอแม่พระใช่ไหมคะ
พี่สาวเค้าสวดขอนักบุญอันตน ค่ะ
แล้วคืนก่อนหน้านั้น คุณแม่เค้าก็ฝันว่ามีได่คอขาดมายืนอยู่หน้าบ้าน
แม่ก็คิดว่าเป็นลูกชายแน่ๆ
แล้วพอคืนนั้นพี่สาวออกมากลางดึก แม่ก็เลยบนนักบุญอันตนว่า
ถ้าลูกชายรอดและหายเป็นปกติแม่จะ ถวายประทัด 1000นัดค่ะ
แล้วพี่เค้าก็เล่าให้ฟังว่า กระสุนที่ยิงทะลุด้านคนนั่งข้างๆ
แล้วมาโดนที่หัวคนขับแบบใกล้มากๆ
เจ้าตัวบอกว่า เป็นไปได้ยังไง
ฟิล์มเอ็กซเรย์ออกมาว่า กระสุนฝังอยู่ในหัวห้านัด
แต่พี่เค้าไม่เป็นอะไรเลย เพราะว่ากระโหลกไม่ร้าว
ไม่โดนอะไรทั้งนั้นที่เป็นส่วนสำคัญค่ะ
พอเก๋รู้แค่นั้น เก๋ก็สวดขอบคุณแม่อีกค่ะ
แล้วจากนั้นพี่เค้าก็พักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยานาลสองอาทิตย์
พอพี่เค้าก็มาก็เล่าเรื่องที่เกิดและทุกอย่างให้เก๋ฟัง
แล้วเค้าก็บอกว่าพี่ว่าที่พี่รอดมาได้เพราะนักบุญอันตนช่วยนะ
เก๋ก็บอกว่า แต่เก๋ก็สวดขอแม่พระนิจจานุเคราะห์ให้นะ พี่ขอบคุณแม่หน่อยนะ
พี่เค้าก็บอกว่า อื่ม แต่ อื่มแบบ เรื่อยเปื่อยอ่ะค่ะ
แต่หลังจากนั้น พี่เค้าก็ไปเข้ามิซซษขอบคุณพระ
แล้วสักสามสี่วันถัดมา
เก๋ก็ฝันค่ะ ว่า
ในฝันคือ เพลงนี้ดังกึกก้องในหูเก๋ แล้วก็เพราะมากๆทั้งที่
เป็นเพลงที่ถ้าเก๋ไม่เห็นเนื้อก็จะร้องไม่ได้ค่ะ
เพราะได้ยินไม่ค่อยบ่อย เป็นเพลงตอนก่อนพิธีเริ่มนพวารแม่พระอ่ะค่ะ
ดังลั่นหูแบบเพราะๆเลย
"โอ้พระแม่ผู้แผ่เมตตา ต่อบรรดาพึ่งพาอาศับ"
เนี่ยค่ะ .. แล้วก็ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนนตีห้าก็ไหว้แม่
แต่เก๋ก็ทราบแล้วค่ะว่า
ต้องบอกพี่เค้าให้ไปเข้านพวารขอบคุณแม่แบบจริงๆแล้วอ่ะค่ะ
. . . .
ย้อนกลับไปบรรทัดแรกค่ะ ที่เก๋บอกว่า วันรุ่งงขึ้นจะมีฉลองวัดกาลหว่าห์จำได้ไหมคะ
ความจริงแล้ว เก๋กับพี่เค้าจะไปเจอกันที่วัดกาลหว่าห์ ในวันรุ่งขึ้น
เพราะเราไม่เคยไปทั้งคู่
แต่กลับมาเกิดเรื่องซะก่อนพี่เค้าเลยมาไม่ได้ค่ะ
เรื่องนี้ที่นำมาเล่าก็เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะคะ
ขอบพระคุณพระเป็นเจ้าและแม่พระที่ฟังคำภาวนาของเราเสมอ
และอยู่เคียงข้างเราเสทอด้วยค่ะ
แต่ก่อนเก๋ก็เคยคิดว่า การที่เราสวดแล้วจะได้จริงไหม
แล้วคนที่เราสวดให้ล่ะ ??
แต่ตอนนี้เก๋ทราบแล้วค่ะว่า คำภาวนาของเราเป็นผล
::001:: ::001::
หลังจากเหตุการณ์นี้
พอนึกถึงเรื่องราวเหล่านี้ทีไรเก๋ก็ไม่เคยขี้เกียจสวดอีกเลยค่ะ
. . . .
หากพี่น้องท่านใดมีเรื่องเสริมศรัทธา ก็เชิญแบ่งปันร่วมกันกระทู้นี้ได้เลยค่ะ
แต่คิดไปคิดมาก็บอกดีกว่าเผื่อใครฟังแล้วอาจเสริมศรัทธาได้บ้าง
แต่ไม่เคยคิดจะเอามาตั้งกระทู้เล่าเลยค่ะ จนกระทั่งพี่ชายบอก
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า
เมื่อวันที่ 1 ตุลาคม
ที่เช้าวันรุ่งขึ้นจะเป็นวันอาทิตย์ และมีฉลองวัดกาลหว่าห์
คืนนั้น เก๋ก็ได้คุยโทรศัพท์กับคน คนนึงอยู่
เค้ากำลังขับรถจะกลับบ้านระหวางทาง เค้าก็บอกว่า
"พี่ขับรถเหยียบลูกแมวสีขาวสามตัว"
เก๋ก็สงสัยค่ะว่าป็นไปได้ยังไงเลยบอกว่า ตาฝาดมั้งคะ พี่เค้าเลยบอกว่า..
"ไม่หรอก เหยียบดังกึกๆ ..เดี๋ยวพี่จะกลับรถไปดูก่อนนะเราง่วงก็นอนไป"
เก๋บอกว่าไม่เป็นไรงั้นไปด้วยกัน แล้วพี่เค้าก็จอดรถแทนวกกลับไป
แต่พอพี่เค้าหันหลังไปดูก็บอกเก๋ว่า
"ไม่มีอ่ะ..ลูกแมวหายไปแล้ว"
ตอนนั้น เก๋ก็สังหรณ์ใจแปลกๆแล้วเลยบอกว่างั้นพี่รีบขับรถกลับบ้าน
เดี๋ยวนี้เลยนะคะ..ไม่เกินสองนาที..พี่เค้าก็ร้องว่า
" โอ๊ยยยยยยยย..เก๋ พี่ถูกยิง "
"ห๊า ???? อะไรคะ ยังไง จริงๆเหรอ ???"
เก๋ก็ งง มากๆเลยค่ะ ตอนแรกนึกว่าเค้าพูดเล่น หรือจะเล่นมุขอะไร แต่สักพัก
เค้าบอกว่า.."พี่ถูกยิงที่หัว..มีมอเตอร์ไซค์ขับตามมาสองคันแล้วก็จ่อยิง"
แค่นั้นและค่ะเก๋ก็ ช็อคเลย ทำอะไรไม่ถูกแล้ว เลยบอกพี่เค้าว่า
ทำใจดีๆไว้นะคะ รีบขับไป โรงพยาบาลนะ
พี่เค้าบอกว่า " พี่ปวดหัวจัง "พี่เค้าก็ขับรถไปด้วยคุยกะเก๋ไปด้วย
เพราะเก๋กลัวเค้าหลับน่ะค่ะ เก๋เลยถามเบอร์โทรศัพท์ญาติๆเค้าบอกว่า
เบอร์แม่เบอร์ไรคะ??พี่เค้าบอกว่าบอกแม่ไม่ได้เดี๋ยวแม่เป็นห่วง
เลยโทรหาพี่สาว บอกว่าน้องชายพี่ถูกยิงนะคะ ..พี่เค้าถามว่าใครเนี่ยย
เก๋ก็บอกอย่าพึ่งสนใจหนูค่ะ น้องชายพี่ถูกยิงจริงๆ
เก๋ก็บอกว่าพี่เค้าจะขับไปรพ.ไหนแล้วพี่เค้าก็อื่มๆ
พอกลับมาอีกหูนึงพี่เค้าก็บอกว่า"พี่จะหมดแรงแล้วนะ ไม่ไหวแล้ว"
เก๋ ก็บอกไม่ได้นะขับไปให้ถึง รพ.ก่อนอย่าเป็นไรนะ ใจแข็งไว้ หายใจลึกๆ"
สักพักพี่เค้าก็บอกว่า
"ใกล้ถึง รพ.แล้ว พี่หนาวจัง..แต่ไม่เป็นไรนะ"
เก๋ก็เลยบอก อะไรบางอย่างไป แล้วพี่เค้าก็อื่ม
"อย่าเป็นไรนะ กลับออกมาหาเก๋นะเก๋จะรอ"
"อื่ม ถึงแล้ว แค่นี้นะ"
แล้วพอวางสาย เก๋ก็สติแตกเลยค่ะ ทำอะไรไม่ถูกเลยเดินวนไปวนมาในห้อง
พอดีวันนั้นอยู่กับน้องสาวที่โบสถ์น้องก็ตกใจว่าพี่เค้าถูกยิง
พอเก๋สติแตกมากๆ น้องก็จับมือแล้วบอกว่า
ตะเองไม่เป็นไรนะ..น้องก็จับเก๋ยืนนิ่งๆแล้วพูดคำว่า เยซุ เยซู เยซู
น้องพูดคำว่าเยซู อยู่หลายรอบมากๆ แต่ไม่รู้ทำไมค่ะได้ยินแล้วขนลุก
แล้วก็เรียก สติกลับมาได้อีกครั้งหลังจากนั้นเราก็สวดสายประคำกัน
เรื่องของเรื่องคือ ที่ห้องพักนั้นจะมีรูปภาพแม่พระนิจจานุเคราะห์อยู่
ซึ่งรูปนั้นเก๋เป็นคนไถ่มาเป็นของขวัญวันเกิดให้น้าสาว
แล้วเก๋ก็เอารูปนี้ไปเสกมาเองและเอามาให้คุณน้า
คุณน้าก็ไม่ยอมเอากลับไปบ้านสักที..ทั้งที่ถ้าเป็นรูปพระอื่นๆที่เก๋ให้
คุณน้าก็จะเก็บไว้กับตัวหรือไว้บ้านเรียบร้อย
เก๋ก็นึกน้อยใจว่า ทำไมไม่เอารูปแม่พระนิจจานุเคราะห์ไปเก็บ
พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นเก๋ก็ทราบแล้วว่า
ที่รูปแม่ยังอยู่ที่นี่เพราะว่าจะมีเหตุการณ์นี้แล้วเมื่อเก๋นึกถึงรูปแม่
แล้วหยิบออกมาก็มีกำลังใจขึ้นมาก
พอเริ่มสวด ก็ขอแม่ว่าให้อยู่ข้างๆพี่เค้าและฝากพี่เค้าไว้ในความดูแลของแม่
ไม่ว่าจะเป็นเช่นไร..(( แต่ในใจคิดว่าโดนยิงที่ ศรีษะ คงจะ . . .))
ก็ยิ่งสวดขอแม่มากมาย สวดไปร้องให้ไป . . .
สักพักก็นึกได้ว่ามีหนังสือสวดสายประคำอยู่เล่มนึงที่เล่มนี้
พี่ชายมิวเคยบอกว่า มีบทสสวดถวายตัวแด่แม่พระอยู่ ซื้อสิแล้วสวดนะ
วันนั้นพี่ชายอยู่ด้วยเลยซื้อ แต่ตั้งแต่ซื้อมาไม่เคยได้เปิดอ่านแม้แต่หน้าเดียวจริงๆ
และ ที่แปลกก็คือซื้อมาวันเดียวกันที่เดียวกันกับรูปแม่พระนิจจานุเคราะห์ค่ะ
แล้วพอเห็นหนังสือเล่มนั้นก็หยิบขึ้นมาแล้วเปิดอ่าน ก็พบว่า
สิ่งที่เมื่อกี้ ขอแม่ แม่ให้คำตอบไว้ในหนังสือนั้นหมดเลย
เนื่องจากว่าตอนแรกๆพี่คนนี้เค้าจะทำงานเค้าก็ทิ้งวัดเล็กน้อย
เก๋ก็บอกว่าให้ไปวัดนะ แก้บาปรับศีลนะ พี่เค้าก็ อื่มๆ ถ้าคุณแม่ชวนไปเค้าก็ไปค่ะ
แล้วแบบในหนังสือแม่บอกว่า
"ถึงลูกคนไหนที่ห่างไกลจากพระแต่ก็เป็นลูกของแม่
แม่ก็รักและจะคอยช่วยเหลือเค้าเสมอ" ประมานนนั้นค่ะ
แค่นัน้เก๋ก็ร้องให้ใหญ่เลย ก็รีบสวดถวายตัวกับแม่เพื่อให้แม่คุ้มครองพี่เค้าด้วย
แล้วก็สวดสายประคำค่ะ .. อย่างกระวนกระวาย ร้องให้ๆๆอยู่นั่น
แล้วสวดได้สามหรือสี่ทศเนี่ยค่ะ ก็ โทรไปถามพี่สาว พี่คนนั้นว่าเป็นไงมั่งแล้ว
แต่คือก่อนหน้านั้นเก๋สวดๆๆมาเป็นชั่วโมงแล้วค่ะ
ปรากฏว่าพี่สาวเค้าบอกว่า ..พี่เค้าไม่เป็นไรแล้วนะ แค่เป็นแผลเฉยๆ..
พอเก๋มารู้ทีหลังคือ เก๋สวดขอแม่พระใช่ไหมคะ
พี่สาวเค้าสวดขอนักบุญอันตน ค่ะ
แล้วคืนก่อนหน้านั้น คุณแม่เค้าก็ฝันว่ามีได่คอขาดมายืนอยู่หน้าบ้าน
แม่ก็คิดว่าเป็นลูกชายแน่ๆ
แล้วพอคืนนั้นพี่สาวออกมากลางดึก แม่ก็เลยบนนักบุญอันตนว่า
ถ้าลูกชายรอดและหายเป็นปกติแม่จะ ถวายประทัด 1000นัดค่ะ
แล้วพี่เค้าก็เล่าให้ฟังว่า กระสุนที่ยิงทะลุด้านคนนั่งข้างๆ
แล้วมาโดนที่หัวคนขับแบบใกล้มากๆ
เจ้าตัวบอกว่า เป็นไปได้ยังไง
ฟิล์มเอ็กซเรย์ออกมาว่า กระสุนฝังอยู่ในหัวห้านัด
แต่พี่เค้าไม่เป็นอะไรเลย เพราะว่ากระโหลกไม่ร้าว
ไม่โดนอะไรทั้งนั้นที่เป็นส่วนสำคัญค่ะ
พอเก๋รู้แค่นั้น เก๋ก็สวดขอบคุณแม่อีกค่ะ
แล้วจากนั้นพี่เค้าก็พักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยานาลสองอาทิตย์
พอพี่เค้าก็มาก็เล่าเรื่องที่เกิดและทุกอย่างให้เก๋ฟัง
แล้วเค้าก็บอกว่าพี่ว่าที่พี่รอดมาได้เพราะนักบุญอันตนช่วยนะ
เก๋ก็บอกว่า แต่เก๋ก็สวดขอแม่พระนิจจานุเคราะห์ให้นะ พี่ขอบคุณแม่หน่อยนะ
พี่เค้าก็บอกว่า อื่ม แต่ อื่มแบบ เรื่อยเปื่อยอ่ะค่ะ
แต่หลังจากนั้น พี่เค้าก็ไปเข้ามิซซษขอบคุณพระ
แล้วสักสามสี่วันถัดมา
เก๋ก็ฝันค่ะ ว่า
ในฝันคือ เพลงนี้ดังกึกก้องในหูเก๋ แล้วก็เพราะมากๆทั้งที่
เป็นเพลงที่ถ้าเก๋ไม่เห็นเนื้อก็จะร้องไม่ได้ค่ะ
เพราะได้ยินไม่ค่อยบ่อย เป็นเพลงตอนก่อนพิธีเริ่มนพวารแม่พระอ่ะค่ะ
ดังลั่นหูแบบเพราะๆเลย
"โอ้พระแม่ผู้แผ่เมตตา ต่อบรรดาพึ่งพาอาศับ"
เนี่ยค่ะ .. แล้วก็ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนนตีห้าก็ไหว้แม่
แต่เก๋ก็ทราบแล้วค่ะว่า
ต้องบอกพี่เค้าให้ไปเข้านพวารขอบคุณแม่แบบจริงๆแล้วอ่ะค่ะ
. . . .
ย้อนกลับไปบรรทัดแรกค่ะ ที่เก๋บอกว่า วันรุ่งงขึ้นจะมีฉลองวัดกาลหว่าห์จำได้ไหมคะ
ความจริงแล้ว เก๋กับพี่เค้าจะไปเจอกันที่วัดกาลหว่าห์ ในวันรุ่งขึ้น
เพราะเราไม่เคยไปทั้งคู่
แต่กลับมาเกิดเรื่องซะก่อนพี่เค้าเลยมาไม่ได้ค่ะ
เรื่องนี้ที่นำมาเล่าก็เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะคะ
ขอบพระคุณพระเป็นเจ้าและแม่พระที่ฟังคำภาวนาของเราเสมอ
และอยู่เคียงข้างเราเสทอด้วยค่ะ
แต่ก่อนเก๋ก็เคยคิดว่า การที่เราสวดแล้วจะได้จริงไหม
แล้วคนที่เราสวดให้ล่ะ ??
แต่ตอนนี้เก๋ทราบแล้วค่ะว่า คำภาวนาของเราเป็นผล
::001:: ::001::หลังจากเหตุการณ์นี้
พอนึกถึงเรื่องราวเหล่านี้ทีไรเก๋ก็ไม่เคยขี้เกียจสวดอีกเลยค่ะ
. . . .
หากพี่น้องท่านใดมีเรื่องเสริมศรัทธา ก็เชิญแบ่งปันร่วมกันกระทู้นี้ได้เลยค่ะ
อ๊างงงง
ว๊าย...ตาย ตกลง I love uuuuuuuu จริงดิ 
ทำไมไม่เกี่ยว อย่ามามั่วนิ่ม 2 คู่ชู้ชื่นที่ว่าหน่ะ ตัวเอง กะ ยัยเก๋ ย่ะ 
