Belong to the Truth Jesus Christ

เมื่อกี้ผมอ่านหนังสือเล่มหนึ่งแล้วก็มีความคิดว่าโมเสสผู้รับใช้เรืองนามของพระเจ้านั้นจะมีไม้เท้าเป็นสิ่งคู่กายของโมเสส
และพระเจ้าก็สถิตอยู่กับโมเสสเพื่อช่วยประชากรของพระองค์ออกจากอียิปต์และโมเสสในยามขับขันก็ใช้ไม้เท้าที่ได้รับ
การช่วยเหลือจากพระเจ้าตลอดจนช่วยประชากรชาวอิสราเอลออกจากอียิปต์ได้ในที่สุดแม้ฟาโรห์จะเก่งสักแค่ไหน
ก็แพ้ฤิทธิ์อำนาจของพระเจ้าโดยที่ผ่านทางโมเสสขนาดโหราจารย์ชั้นเทพในอียิปต์ยังสู้พระเจ้าไม่ได้
และในปัสกาทุกสิ่งทุกอย่างพระเจ้าท่านทรงครอบครองทุกอย่างไว้หมดแล้ว
ส่วนทางพระเยซูคริสตเจ้าพระองค์ทรงช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยการไถ่โทษบาปจากบาปของมนุษย์ยุคแรก
การทำความดีของพระเยซูคริสตเจ้าทำให้พระเจ้าทรงรักพระเยซูยิ่งในพิธีล้างบาปพระเจ้าได้ส่งพระจิตของพระเจ้า
มาอวยพรพระองค์และพระเยซูนั้นพระองค์ทรงช่วยในการรักษาคนป่วยคนเจ็บคนบาปทุกครั้งเราจะเห็นว่าการที่พระองค์
ทรงช่วยให้หายแล้วทรงบอกว่าอย่าทำบาปอีกจงสรรเสริญพระเจ้าเถิดดังนั้นเราจะเห็นความแตกต่างของโมเสสและพระเยซู
เจ้าของเราได้อย่างสิ้นเชิงและพระองค์บอกว่าถ้าไม่เชื่อในเราก็เชื่อภารกิจของพระองค์ที่ได้ทำไว้
นี่อาจเป็นสิ่งที่จะเพิ่มศรัทธาให้กับคนอ่านได้ไม่มากก็น้อยคับขอบคุณคับ 

มันต่างกันสิ้นเชิงยังไงครับ

ในทางกลับกัน อัศจรรย์หลายๆอย่างของพระเยซู เป็นการซ้ำกับอัศจรรย์ของบรรดาประกาศกในพระธรรมเก่าหลายคนด้วยซ้ำนะครับ

เห็นด้วยกับพี่ Holy ในแง่ของอัศจรรย์ต่างๆก็มาจากพระเหมือนกัน  แต่พระเยซูเจ้ามาทำให้เราเห็นภาพพระเป็นเจ้ามากขึ้น

และที่จริง symbolism หลายอย่างก็สามารถโยงไปมาได้  เช่น  ไม้เท้าที่โมเสสยกขึ้นนั้น  ก็หมายกางเขนพระเยซูเจ้าที่ถูกยกขึ้นเช่นกัน  กางเขนพระเยซูเจ้าที่ถูกยกขึ้น    ก็คือชัยชนะของพระบิดาเจ้าเช่นกัน 

ขนลุก ฟังคำของพี่ buddy ตะกี้เมื่ออ่านอยู่
ก็เกิดอาการขนลุก เกิดความซาบซึ้งประหลาด (ไม่ได้รู้สึกแบบปราบปลื้มมีความสุข)
แต่รู้สึกแบบเจ็บแปลบ ประดุจว่า การยกไม้เท้านั้น จะต้องเกี่ยวอะไรกับตัวผม (ไงก็ไม่รู้ดิ)
เหมือนมีลางสังหรณ์

การที่พระเจ้าทรงเเต่งตั้งนั้นทั้งโมเสสแลพระเยซูเจ้าทรงช่วยเหลือประชากรของพระเจ้าทั้งสิ้น
เช่นโมเสสช่วยเหลือชาวอิสราเอลที่ตกเป็นทาสในอียิปต์
และพระเยซูทรงช่วยให้พ้นบาปโดยที่พระบิดามอบมายหน้าที่นี้ให้กับพรเยซู
เเละพระเยซูทรงเป็นยิ่งกว่าโมเสสเพราะพระบิดาเจ้าส่งพระเยซูมาด้วยตนเอง
และประกาศพระอาณาจักรสวรรค์ของพระเจ้าเพื่อให้่รู้ว่าสวรรค์นั้นมีจริง

ลองคิดเล่นๆนะ
เราวิ่งได้เพราะว่าเป็นเรา
หุ่นยนต์ก็วิ่งได้ แต่ได้กำลังจากเครื่องต้นกำลังที่มนุษย์ทำขึ้น

การวิ่งเหมือนกัน
แต่ต้นกำลังต่างกัน
พระเยซูเป็นพระเจ้า เป็นพระฤทธานุภาพของพระองค์เอง
แต่โมเสสทำโดยอาศัยพระฤทธานุภาพของพระเจ้า 

Phulasso เขียน: ลองคิดเล่นๆนะ
เราวิ่งได้เพราะว่าเป็นเรา
หุ่นยนต์ก็วิ่งได้ แต่ได้กำลังจากเครื่องต้นกำลังที่มนุษย์ทำขึ้น

การวิ่งเหมือนกัน
แต่ต้นกำลังต่างกัน
พระเยซูเป็นพระเจ้า เป็นพระฤทธานุภาพของพระองค์เอง
แต่โมเสสทำโดยอาศัยพระฤทธานุภาพของพระเจ้า 

อุ๊ย โดน... 

1. มีใครบ้างในโลกนี้ที่ในข้อความในพระคัมภีร์ ได้พูดถึงการชุบชีวิตคนที่ตายไปแล้วกับฟื้นขึ้นมา
เอลียาห์

บุตรชายของหญิงม่ายเป็นขึ้นมาจากความตาย
17:17 และอยู่มาภายหลังเหตุการณ์เหล่านี้ บุตรชายของหญิงคนนั้นผู้เป็นเจ้าของบ้านก็ล้มป่วย อาการป่วยนั้นก็สาหัส จนไม่มีลมหายใจเหลืออยู่แล้ว
17:18 นางจึงกล่าวแก่เอลียาห์ว่า "โอ คนของพระเจ้า เจ้าข้า ฉันมีเรื่องอะไรเกี่ยวข้องกับท่าน ท่านได้มาหาฉันเพื่อฟื้นให้ทรงระลึกถึงความผิดของฉัน และกระทำให้บุตรชายของฉันตายหรือ"
17:19 และท่านก็พูดกับนางว่า "เอาบุตรชายของเจ้ามาให้ฉันเถิด" ท่านก็นำเขาไปจากอกของนางอุ้มขึ้นไปที่ห้องชั้นบนที่ท่านอาศัยอยู่ และวางเขาไว้บนที่นอนของท่านเอง
17:20 และท่านร้องทูลพระเยโฮวาห์ว่า "โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของข้าพระองค์ พระองค์ทรงนำเหตุร้ายมาถึงหญิงม่ายนี้ที่ข้าพระองค์อาศัยอยู่ด้วยทีเดียวหรือ โดยที่ทรงประหารบุตรชายของนางเสีย"
17:21 แล้วท่านก็เหยียดตัวลงทับเด็กนั้นสามครั้ง และร้องทูลพระเยโฮวาห์ว่า "โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของข้าพระองค์ ขอชีวิตของเด็กคนนี้มาเข้าในตัวเขาอีก"
17:22 และพระเยโฮวาห์ทรงฟังเสียงของเอลียาห์ และชีวิตของเด็กนั้นมาเข้าในตัวเขาอีก และเขาก็ฟื้นขึ้น
17:23 และเอลียาห์ก็อุ้มเด็กนั้น นำลงมาจากห้องชั้นบนเข้าไปในเรือน และมอบเขาให้แก่มารดาของเด็ก และเอลียาห์บอกว่า "ดูซิ บุตรของเจ้ายังมีชีวิตอยู่"
17:24 และหญิงนั้นพูดกับเอลียาห์ว่า "คราวนี้ดิฉันทราบแล้วว่า ท่านเป็นคนของพระเจ้า และพระวจนะของพระเยโฮวาห์ซึ่งอยู่ในปากของท่านเป็นความจริง"

เอลีชาทำให้บุตรชายของหญิงชาวชูเนมฟื้นขึ้นชีพ
4:18 เมื่อเด็กนั้นโตขึ้น วันหนึ่งเขาออกไปหาบิดาของเขาในหมู่คนเกี่ยวข้าว
4:19 เขาบอกบิดาของเขาว่า "โอยหัวของฉัน หัวของฉัน" บิดาจึงสั่งคนใช้ของเขาว่า "อุ้มเขาไปหาแม่ไป๊"
4:20 และเมื่อเขาอุ้มมาให้มารดาของเด็ก เด็กนั้นก็นั่งอยู่บนตักมารดาจนเที่ยงวัน แล้วก็สิ้นชีวิต
4:21 นางจึงอุ้มขึ้นไปวางไว้บนที่นอนของคนแห่งพระเจ้า และปิดประตูเสียแล้วไปข้างนอก
4:22 นางก็ไปเรียกสามีของนางกล่าวว่า "ขอส่งคนใช้คนหนึ่งกับลาตัวหนึ่งมาให้ฉัน เพื่อฉันจะได้รีบไปหาคนแห่งพระเจ้า และกลับมาอีก"
4:23 และเขาถามว่า "จะไปหาท่านทำไมในวันนี้ ไม่ใช่วันขึ้นหนึ่งค่ำหรือวันสะบาโต" นางตอบว่า "ก็ดีอยู่แล้ว"
4:24 นางก็ผูกอานลาและสั่งคนใช้ของนางว่า "จงเร่งลาไปเร็วๆ อย่าให้ฝีเท้าหย่อนลงได้นอกจากฉันสั่ง"
4:25 แล้วนางก็ออกเดิน และมาถึงคนแห่งพระเจ้าที่ภูเขาคารเมล อยู่มาเมื่อคนแห่งพระเจ้าเห็นนางมาแต่ไกล ท่านก็พูดกับเกหะซีคนใช้ของท่านว่า "ดูเถิด หญิงชาวชูเนมมาข้างโน้น
4:26 จงวิ่งไปรับนางทันที และกล่าวแก่นางว่า `นางสบายดีหรือ สามีสบายดีหรือ เด็กสบายดีหรือ'" และนางได้ตอบว่า "สบายดีค่ะ"
4:27 และเมื่อนางมายังภูเขาถึงคนแห่งพระเจ้าแล้ว นางก็เข้าไปกอดเท้าของท่าน เกหะซีจึงเข้ามาจะจับนางออกไป แต่คนแห่งพระเจ้าบอกว่า "ปล่อยเขาเถอะ เพราะนางมีใจทุกข์หนัก และพระเยโฮวาห์ทรงซ่อนเรื่องนี้จากฉัน หาได้ตรัสสำแดงแก่ฉันไม่"
4:28 แล้วนางจึงเรียนว่า "ดิฉันขอบุตรชายจากเจ้านายของดิฉันหรือคะ ดิฉันไม่ได้เรียนหรือว่า อย่าลวงดิฉันเลย"
4:29 ท่านจึงสั่งเกหะซีว่า "คาดเอวของเจ้าเข้า และถือไม้เท้าของเรา และไปเถอะ ถ้าเจ้าพบใคร อย่าสวัสดีกับเขา และถ้าใครสวัสดีกับเจ้าก็อย่าตอบ และจงวางไม้เท้าของเราบนหน้าของเด็กนั้น"
4:30 แล้วมารดาของเด็กนั้นเรียนว่า "พระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์อยู่และตัวท่านเองมีชีวิตอยู่แน่ฉันใด ดิฉันจะไม่พรากจากท่านไป" ดังนั้นท่านจึงลุกขึ้นตามนางไป
4:31 เกหะซีได้ล่วงหน้าไปก่อนและวางไม้เท้าบนหน้าของเด็กนั้น แต่ไม่มีเสียงหรืออาการเป็น เขาจึงกลับมาพบท่านและเรียนท่านว่า "เด็กนั้นยังไม่ตื่น"
4:32 เมื่อเอลีชาเข้ามาในเรือน ดูเถิด ท่านเห็นเด็กนอนตายอยู่บนเตียงของท่าน
4:33 ท่านจึงเข้าไปข้างในปิดประตูให้ทั้งสองอยู่ข้างในและได้อธิษฐานต่อพระเยโฮวาห์
4:34 แล้วท่านขึ้นไปนอนทับเด็ก ให้ปากทับปาก ตาทับตา และมือทับมือ และเมื่อท่านเหยียดตัวของท่านบนเด็ก เนื้อของเด็กนั้นก็อุ่นขึ้นมา
4:35 แล้วท่านก็ลุกขึ้นอีกเดินไปเดินมาในเรือนนั้นครั้งหนึ่ง แล้วขึ้นไปเหยียดตัวของท่านบนเขา เด็กนั้นก็จามเจ็ดครั้ง และเด็กนั้นก็ลืมตาของตน
4:36 แล้วท่านก็เรียกเกหะซีมาสั่งว่า "ไปเรียกหญิงชาวชูเนมคนนี้มา" เขาจึงไปเรียกนาง และเมื่อนางมาถึงท่านแล้วท่านว่า "จงอุ้มบุตรชายของเจ้าขึ้นเถิด"
4:37 นางจึงเข้ามาซบหน้าลงที่เท้าของท่านกราบลงถึงดิน แล้วนางก็อุ้มบุตรชายของนางขึ้นออกไปข้างนอก