เรื่องเกี่ยวกับคำภาวนา
โพสต์แล้ว: พุธ เม.ย. 27, 2005 11:22 am
แบบว่าอยากจะแบ่งปันน่ะค่ะ *no1
เรื่องนี้อ่านมาจากหนังสือ คำภาวนาของกบ (The Frog's Prayer) ตั้งนานแล้วล่ะ
แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับบทสวดที่ประทับใจเรามากๆ ก็เลยอยากเล่าให้ฟัง คนเคยอ่านแล้วอ่านอีกทีคงไม่เป็นไรมั้งคะ เรื่องสั้นนิดเดียว
เรื่องมีอยู่ว่า...
มีชาวนาจนๆคนหนึ่ง เค้าเป็นคนศรัทธามาก ทุกๆวันเวลาเขาออกไปทำนาเขาจะต้องเอาหนังสือคำภาวนา หรือหนังสือบทสวดเล่มเล็กๆไปด้วยทุกครั้ง ทุกวันในเวลาพัก ชาวนาก็จะหยิบหนังสือเล่มนี้ออกมาแล้วก็สวดภาวนาถึงพระเจ้าตามบทสวดในหนังสือ
วันหนึ่ง ชาวนาก็ออกไปทำนาตามปกติ พอถึงเวลาที่เขาจะสวด ชาวนาก็พบว่าเขาทำหนังสือเล่มเล็กๆนั้นหายไปเสียแล้ว เขาตกใจมากแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี
ชาวนาก็เลยคุกเข่าลง พนมมือ แล้วเริ่มภาวนาถึงพระเจ้าว่า
"พระเจ้าข้า ลูกเป็นเพียงลูกแกะที่ต่ำต้อยของพระองค์ เป็นความโง่เขลาของลูกเองที่ทำหนังสือบทภาวนาหล่นหายไป เนื่องจากลูกจำบทภาวนาไม่ได้ ดังนั้นลูกจึงจะขอสวดโดยเรียงไปตามตัวอักษร และขอให้พระองค์นำตัวอักษรเหล่านั้นไปเรียงเป็นบทภาวนาที่สละสลวยเอง ลูกจะเริ่มดังนี้ A B C D ....."
พระเจ้าได้ฟังดังนั้นก็ตรัสว่า
"ลูกรัก นี่เป็นบทภาวนาที่เพราะที่สุดที่พ่อได้ฟังมา"
จบแล้วล่ะค่ะ ก็มีข้อคิดว่า ชาวนานั้นเป็นคนซื่อ เขาต้องการจะส่งคำภาวนาของเขาไปถึงพระเป็นเจ้าจริงๆ ถ้าเราจะสวดภาวนา ไม่ว่าจะผิดหรือถุกแค่ไหน ไม่ว่าภาษาจะสวยหรือไม่สวยซักเท่าไร ขอให้เราสวดคำภาวนานั้นจากใจจริงของเรา แล้วบทภาวนานั้นก็จะเป็นบทสวดที่เพราะที่สุดสำหรับพระองค์เอง :)
เรื่องนี้อ่านมาจากหนังสือ คำภาวนาของกบ (The Frog's Prayer) ตั้งนานแล้วล่ะ
แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับบทสวดที่ประทับใจเรามากๆ ก็เลยอยากเล่าให้ฟัง คนเคยอ่านแล้วอ่านอีกทีคงไม่เป็นไรมั้งคะ เรื่องสั้นนิดเดียว
เรื่องมีอยู่ว่า...
มีชาวนาจนๆคนหนึ่ง เค้าเป็นคนศรัทธามาก ทุกๆวันเวลาเขาออกไปทำนาเขาจะต้องเอาหนังสือคำภาวนา หรือหนังสือบทสวดเล่มเล็กๆไปด้วยทุกครั้ง ทุกวันในเวลาพัก ชาวนาก็จะหยิบหนังสือเล่มนี้ออกมาแล้วก็สวดภาวนาถึงพระเจ้าตามบทสวดในหนังสือ
วันหนึ่ง ชาวนาก็ออกไปทำนาตามปกติ พอถึงเวลาที่เขาจะสวด ชาวนาก็พบว่าเขาทำหนังสือเล่มเล็กๆนั้นหายไปเสียแล้ว เขาตกใจมากแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี
ชาวนาก็เลยคุกเข่าลง พนมมือ แล้วเริ่มภาวนาถึงพระเจ้าว่า
"พระเจ้าข้า ลูกเป็นเพียงลูกแกะที่ต่ำต้อยของพระองค์ เป็นความโง่เขลาของลูกเองที่ทำหนังสือบทภาวนาหล่นหายไป เนื่องจากลูกจำบทภาวนาไม่ได้ ดังนั้นลูกจึงจะขอสวดโดยเรียงไปตามตัวอักษร และขอให้พระองค์นำตัวอักษรเหล่านั้นไปเรียงเป็นบทภาวนาที่สละสลวยเอง ลูกจะเริ่มดังนี้ A B C D ....."
พระเจ้าได้ฟังดังนั้นก็ตรัสว่า
"ลูกรัก นี่เป็นบทภาวนาที่เพราะที่สุดที่พ่อได้ฟังมา"
จบแล้วล่ะค่ะ ก็มีข้อคิดว่า ชาวนานั้นเป็นคนซื่อ เขาต้องการจะส่งคำภาวนาของเขาไปถึงพระเป็นเจ้าจริงๆ ถ้าเราจะสวดภาวนา ไม่ว่าจะผิดหรือถุกแค่ไหน ไม่ว่าภาษาจะสวยหรือไม่สวยซักเท่าไร ขอให้เราสวดคำภาวนานั้นจากใจจริงของเรา แล้วบทภาวนานั้นก็จะเป็นบทสวดที่เพราะที่สุดสำหรับพระองค์เอง :)