Belong to the Truth Jesus Christ

ถ้าผมเวลาไม่สบายจะสวดประคำ เเต่ตอนเศร้าผมไม่รู้จริงๆคับ   

เป็นพี่ ก็สวดสายประคำ ฟังเพลงพระคับ
จะได้เอาความคิดไปจับที่เนื้อเพลงแทนคิดเรื่องต่างๆที่เศร้า เศร้า หรือ เรื่องที่สะกิดใจเรา
หรือไม่ก็ภาวนา....อย่างนี้..

ข้าแต่พระเป็นเจ้า ในท่ามกลางความโศกเศร้า โปรดประทานความบรรเทาให้แก่ลูก

ข้าแต่องค์พระเยซูคริสตเจ้า ท่ามกลางความเฉื่อยชา ขอทรงโปรดให้ลูกมีกำลังใจ

โปรดทรงเป็นพละกำลังและเป็นผู้ทรงนำทางให้แก่ลูก

และ....ในวันที่ลูกรู้สึกอ่อนแรงจนถึงที่สุด โปรดทรงปลอบใจลูกด้วย

อาเมน

ผมก็สวดสายประคำตลอดอ่ะครับ

หลักๆเลย(และทำเป็นประจำทุกครั้งที่มีความทุกข์ ไม่ว่ามากหรือน้อย)คือ

1.เริ่มสวดภาวนา จะสวดธรรมดา สวดแบบตามแบบสูตรของพระศาสนจักร หรือสวดสายประคำ
2.อ่านพระคัมภีร์ และคำหนุนใจต่างๆของคริสตชน เพื่อให้กำลังใจ



แค่นี้แหละครับ เวลาทุกข์ ผมไม่เคยไปหาเบียร์ เหล้า หรือสิ่งอื่นๆเลย เพื่อดับความกลุ้มใจหรือความทุกข์ ทีชอบดื่มเบียร์ ฟังเพลง เป็นความชื่นชอบส่วนตัวมากกว่า(ดื่มเบียร์เพราะทำงานเหนื่อย ได้ผ่อนคลาย รวมทั้งสารภาพรักกับสาวเชียร์เบียร์ และดูสาวๆ ส่วนฟังเพลงเพื่อชีวิต เพลงคันทรี และเพลงร็อก เพราะเนื้อหาเพลงรุกเร้า ให้เข็มแข็งมากกว่าครับ)


ขอพระอวยพรทุกท่านครับผม

ตั้งแต่รับบัพติสมาแล้วก็ไม่เคยทุกข์(ถึงขั้นลำบากใจหรือร้อนรน)เลยแฮะ    แต่เมื่อก่อนก็จะนึกเปรียบเทียบตัวเองกับผู้เผยพระวจนะ....

"เรื่องของตรูนี่มันจิ๊บๆ  "  คนยุคก่อนลำบากเพื่อพระเจ้าเเทบตายยังไม่บ่นซักคำ ปัญหาของเราเท่าขี้ผงไม่รู้จะโวยวายทำไม 

เวลาเศร้าจริงๆ บูว่าร่างกายเราเหมือนไม่รุ้สึกอะไรเลย
บูก้อพยายามสวดดู
ส่วยใหญ่ก้อร้องไห้ก่อนละมั้ง เหอะๆๆ

เวลาเรามีความทุกข์นะ เราก็จะมานั่งคุยกะพระองค์ ว่าทำไมทุกข์จัง ..

ไปวัด...สวด...ดูหนัง...

อ่านหนังสือที่เกี่ยวกับพระเจ้า
ที่ให้กำลังใจ
อธิษฐาน เล่นดนตรี
ออกไปสูดอากาศข้างนอก

ทำตามที่พี่น้องแนะนำ  ค่ะ

เวลาทุกข์หรือเศร้าผมมักจะสวดขอพระช่วยให้พ้นจากเรื่องที่ทำให้ทุกข์หรือเศร้าครับ
แต่ถ้าสิ่งที่เรากำลังพบเจออยู่เป็นน้ำพระทัยของพระองค์ก็ขอให้มีกำลังที่จะสู้ต่อครับ

เบียร์ เย็นๆ  เจี๊ยบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

ความทุกข์แบบไหนล่ะ

ถ้ารู้สึกเสียใจ ก็บ่นกับพระก่อนเลย แล้วบอกว่าไม่ไหวแล้ว  ลูกเศร้ามาก อยากร้องไห้ แล้วก็ร้อง จากนั้น ก็ไปชอปปิ้งให้ถล่มทลาย เพราะหมดตัวแล้วก็หายเศร้า มากลุ้มใจแทน เหอะๆๆๆ

อ่านหนังสือปรัชญา
วาดภาพซักภาพ
ฟังเพลงไปด้วย
อยู่คนเดียว อย่าคุยกับใคร

นั่นแหละครับ ก็เพียงพอแล้ว

อยู่ที่ลิมิต

ถ้าระดับน้อยๆ->ดูหนัง
ระดับกลางๆหน่อย->สวดภาวนา ที่ดีคือสวดสายประคำแบบไม่นับทศ แต่หากไม่มีสมาธิพอ อ่านหนังสือการตูนซะ
ระดับมากๆ->เขียนไดอารี่

ดูดาว มองท้องฟ้า 

พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ เขียน: ดูดาว มองท้องฟ้า 

เคยอ่านหนังสือเล่มนึงเขาบอกไว้ว่า
ถ้าเรามองขึ้นไปบนท้องฟ้า จะพบว่าจักรวาลนี้กว้างใหญ่ไพศาล
เมื่อเทียบกันแล้ว ปัญหาของเรา ยังไม่ถึงเศษเสี้ยวหนึ่งของจักรวาลเลย
พี่ก็สวดสายประคำบ่อยๆนะคะ ช่วยได้จริงๆ

ฟังเพลงพระเจ้าดิ ได้ผล

ถ้าเครียดจิงๆก็จะสวดสายประคำอ่ะค่ะ

มองท้องฟ้า สายฝน ลมพัด(แล้วคิดถึงความรักของพระเจ้า) 

ขึ้นรถเมล์นั่งคิดไปเรื่อยๆแบบไม่มีจุดหมาย 

สวดสายประคำไปเดินไป บางทีก็ไปเดินสวดในสวน แต่ถ้าเครียดจัดๆ สติแทบขาดมักจะไปเดินสวดในสุสาน หรือไม่ก็เดินสวดรอบๆวัดตอนเงียบๆไม่มีคน เพื่อเรียกสติ ไม่ให้ไปไกลๆ

เปิดเพลงคลาสสิคให้ดังที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วฟังมันอยู่นั่นหล่ะ

เศร้าเล็กๆ ก็ทำสวน ดูต้นไม้ รดน้ำต้นไม้

เศร้ามากๆ ก็สวดสายประคำ สวดแบบไม่หยุดเลย

นึกถึงพระเยซู แบบเดินรูป 14 ภาคอ่ะค่ะ

นึกถึงพระองค์บนไม้กางเขน ร้องๆๆๆๆ  ให้สุดๆๆ ไปเลย

แล้วความเศร้ามันก็หมดอ่ะค่ะ

Isolation เขียน: ถ้าผมเวลาไม่สบายจะสวดประคำ เเต่ตอนเศร้าผมไม่รู้จริงๆคับ    ::008::

ก็จะถวายแด่พระหมดเลยค่ะ เวลาไม่สบายกาย หรือ เศร้าโศกเสียใจ ทุกข์ใจ ก็จะบอกกับพระเยซูเจ้าว่า

"ลูกขอถวายแด่พระองค์ ร่วมกับพระมหาทรมานของพระองค์
เพื่อความรอดของวิญญาณทั้งหลาย"
หลายครั้ง ที่รู้สึกว่าจิตใจย่ำแย่มากๆ ก็จะสวดถวายแด่พระ ซ้ำไปซ้ำมาเป็นสิบๆ รอบเลยค่ะ  ::043::

เดี๋ยวนี้เลยเห็นความทุกข์ยากฝ่ายกาย และความเศร้าฝ่ายจิตใจ เป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลยค่ะ เมื่อเทียบกับความทรมานของพระเยซูเจ้า และยินดีน้อมรับสิ่งต่างๆ ในชีวิต เพื่อพระองค์เสมอ หากการทนทุกข์เล็กๆ น้อยๆ ของช่วงหนึ่งในชีวิต จะสามารถช่วยเหลือวิญญาณอื่นๆ ได้ ก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีเป็นอย่างยิ่ง