Belong to the Truth Jesus Christ

การสนทนาและการประกาศพระวารสาร :

ความสัมพันธ์ที่มีต่อพระสมณสาส์นพระพันธกิจขององค์พระผู้ไถ่ " Redemptoris missio "

โดย พระคาร์ดินัล โยเซฟ ทอมโก (Jozef Tomko)

สมณมนตรีสมณกระทรวงประกาศพระวรสารสู่นานาชาติ

(Prefect of the Congregation for the Evangelization of Peoples)

    เอกสารเรื่อง "การเสวนาและการประกาศพระวรสาร" จัดพิมพ์โดยหน่วยงานของพระศาสนจักรสากล 2 DICASTERIES OF THE

ROMAN CURIA ซึ่งได้แก่สมณสภาเพื่อการเสวนาระหว่างศาสนา The Pontifical for Interreligious Dialogue และสมณกระทรวง

ประกาศพระวรสารสู่นานาชาติ Congregation For the Evangelization Of Peoples การที่มีที่มาจากทั้งสองหน่วยงานเพราะเป็น

เรื่องสำคัญ และยังหมายถึงความร่วมมือกันอีกด้วย เนื่องจากเอกสารฉบับนี้จัดขึ้น เพื่อสาธารณชนกลุ่มเดียวกัน ที่เกี่ยวพันอย่างใกล้ชิด

กับสองหน่วยงานทั้งสอง อันเป็นเรื่องของพระศาสนจักรในดินแดนคนต่างศาสนา

        เอกสารฉบับนี้ออกเผยแพร่ 5 เดือนหลังจากพระสมณสาส์นพระพันธกิจขององค์พระผู้ไถ่ Redemptoris missio=RMของ

พระสันตะปาปา ยอห์น ปอลที่ 2 พระสมณสาส์นฯ ออกเมื่อ 22 มกราคม 1991 เอกสารฉบับนี้อ้างอิงถึงพระสมณสาส์นพระพันธกิจ

ขององค์พระผู้ไถ่ RM เพียงครั้งเดียว (4c) แต่มีการอ้างอิงมากจากสังคายนาวาติกันที่2 และจากสมณสาส์น การประกาศพระวรสารในโลก

ปัจจุบัน (Evangelii numtiandi=EM)ของ สมเด็จพระสันตะปาปาเปาโลที่ 6 การที่มีการอ้างอิงพระสมณสาส์นฯน้อยครั้ง มิใช่เพราะมี

ความขัดแย้ง แต่เป็นเพราะขณะที่พระสมณสาส์นฯ ออกเผยแพร่นั้น เอกสารฉบับนี้ก็เกือบจะเสร็จสิ้นสมบูรณ์พร้อมจัดพิมพ์แล้ว

(มีต่อ " เหตุผลในการออกเอกสาร ที่มีหัวข้อเรื่องคู่กัน : การเสวนาและการประกาศพระวรสาร )

     

เหตุผลในการออกเอกสาร ที่มีหัวข้อเรื่องคู่กัน :

การเสวนาและการประกาศพระวรสาร

      เป็นเวลาหลายปีแล้ว ที่สำนักเลขาธิการเพื่อผู้ที่มิใช่คริสตชน The Secretariat for Non-Christians ทราบดีถึง

ความสำคัญในการศึกษาหัวข้อ ทั้งสองนี้ ให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น เพราะมีคำถามจากธรรมฑูตเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่เสมอ และบางท่านก็ถึงกับเลือกปฏิบัติ

เพียงเรื่องเดียว (cf.DP=Dialogue and proclamation ข้อ 4) พระสมณสาส์นกล่าวถึงหัวข้อทั้งสองอย่างสั้นๆในตอนต้นของบทที่ 1 ว่า

" เพราะการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในยุคสมัยนี้ และเพราะการกระจายแนวคิดใหม่ๆ ทางเทววิทยาเกิดขึ้น หลายคนตั้งคำถามว่า....

  - งานแพร่ธรรมในหมู่ชนที่มิใช่คริสตชน ยังเป็นสิ่งที่ทำกันในปัจจุบันหรือ_?

  - มิได้ถูกแทนด้วยการเสวนาระหว่างศาสนาดอกหรือ_?

  - การส่งเสริมการพัฒนามนุษย์ คือ เป้าหมายที่เพียงพอแล้วสำหรับพันธกิจ การแพร่ธรรมของพระศาสนจักรหรือ?

  - การให้ความเคารพต่อมโนธรรมและเสรีภาพของผู้อื่น มิเป็นการตัดข้อเสนอทุกชนิดให้มีการกลับใจใช่ไหม ?

  - จะพบความรอดในศาสนาอื่นๆ ใช่ไหม ? [b/]

ถ้าเช่นนั้น จะต้องมีพันธกิจการแพร่ธรรมไปทำไม ? " (RM=Redemptoris missio,4)

ด้านหนึ่งในเอกสารของเรากล่าวถึงการีรอที่ทำการเสวนาและอีกด้านหนึ่งคือความไม่มั่นใจ ถึงจำเป็นของการประกาศ

พระวรสาร
        เอกสารแต่ละฉบับ มีลักษณะเฉพาะตนในการตอบคำถามเหล่านี้

สามบทแรกของพระสมณสาส์นฯ  (1.)แสดงรากฐานต่างๆที่สำคัญของการแพร่ธรรม

ในขณะที่ (2.) เอกสาร" การเสวนา และการประกาศพระวรสาร " แสดงทางปฏิบัติต่อคุณค่าที่ดีของศาสนาต่างๆ

และ(3.)ความสัมพันธ์ของคุณค่าเหล่านั้นต่อพระศาสนจักร และบทบาทของพระศาสนจักร ที่มีต่อคุณค่าเหล่านั้น (cf.DP,ข้อ 14-41)

(มีต่อ)

ทั้งสองเรื่องมีความหลายหลาก แต่ก็เสริมกันให้เนื้อหาครบสมบูรณ์

    แม้ว่าเรื่องการเสวนาและการประกาศพระวรสาร จะออกโดยหน่วยงานที่แตกต่างกัน อีกทั้งยังแตกต่างกันในรูปแบบที่ใช้ และขอบเขตของ

เนื้อหาสาระ แต่ทั้งสองเรื่องมีจิตตารมณ์ ิที่เหมือนกัน เป็นสิ่งจูงใจ ในการปฏิบัตที่เจาะจง ของแต่ละหัวเรื่อง

        พระสมณสาส์น เป็นการแสดงออกทางการสอนคำสอนของสมเด็จพระสันตะปาปา (The Papal Magisterium) มีเสรีภาพในการริเริ่ม

สร้างสรรค์ ตามอำนาจในฐานะพระประมุขสูงสุด (The Supreme Pontiff) พระสมณสาส์นครอบคลุมหัวข้อเรื่องการแพร่ธรรมทุกเรื่อง

มีลักษณะเฉพาะบุคคล แสดงออกถึงความเชื่อมั่นของพระองค์เอง มีรูปแบบเฉพาะ เป็นสารซึ่งออกโดยผู้มีอำนาจจากสันตะสำนักแห่ง

นักบุญเปโตร สู่พระศาสนจักรทั่วโลก

        เอกสารเรื่อง " การเสวนา และการประกาศพระวรสาร " เป็นผลจาการศึกษา ทำงาน ของหน่วยงาน 2 สำนัก Roman dicasteries

หลังจากที่ทั้งสองหน่วยงาน ได้มีการปรึกษาหารือกันก่อนอย่างกว้างๆ เพื่อกำหนดขอบเขตความชัดเจนและแนวทางการแพร่ธรรม เป็น

เอกสารสำหรับ " ผู้ที่มีบทบาทเป็นผู้นำชุมชน หรือ ในการให้การศึกษาแก่ผู้อื่น " (DP,ข้อ7) จึงมีรูปแบบของการสั่งสอน และมีการอ้าวถึง

เอกสารสภาพระสังคายนาฯ และจากพระสมณสารต่างๆ เนื้อหาจะครอบคลุมเพียง 2 หัวเรื่องที่เกี่ยวกับพันธกิจ การแพร่พระวรสาร

(The Evangelizing Mission) ซึ่งได้แก่.....

การเสวนา และการประกาศพระวรสาร (เอกสารฉบับนี้) กล่าวอยู่เสมอถึงคุณธรรมที่ดีของศาสนาต่างๆ

(cf.DP,ข้อ 14-41) พระสมณสาส์นพระพันธกิจขององค์พระผู้ไถ่ Redemptoris missio (RM) ก็กล่าวถึงเรื่องนี้เช่นกัน แต่ในบริบทที่

กว้างกว่า (cf.RM ข้อ 5-11,28-29,45-46,55....)

      อย่างไรก็ตามเอกสาร "การเสวนา และการประกาศพระวรสาร" มีหลายเรื่องราวที่เป็นประโยชน์ ซึ่งไม่ปรากฎในพระสมณสาส์น

เช่นเรื่อง บทบาทของศาสนาอื่นที่มิใช่คริสตศาสนา(ข้อ 14-41),เรื่องคุณค่าทางเทววิทยาของการประกาศพระวรสาร (ข้อ 55-71),และมี

การวิเคราะห์ที่น่าสนใจตรงกับความเป็นจริง ในเรื่องการจัดวางคุณสมบัติและปัญหาอุปสรรคต่างๆ ของการเสวนาและการประกาศพระวรสาร

(ข้อ 47-54;72-74) เป็นต้น

(มีต่อ)

พยายามอ่านแต่ไม่เข้าใจครับ :cheesy: ถ้าเป็นพวกหนังสือยากๆ น่าจะให้พวกชั้น เทวะเทวา เรียนดีกว่า ระดับบอร์ดสนทนาเจี๊ยบคิดว่า
แค่สังคายนาวาติกัน ฉบับชาวบ้าน ก็อ่านไหวฮับ

Jeab Agape เขียน:
พยายามอ่านแต่ไม่เข้าใจครับ :cheesy: ถ้าเป็นพวกหนังสือยากๆ น่าจะให้พวกชั้น เทวะเทวา เรียนดีกว่า ระดับบอร์ดสนทนาเจี๊ยบคิดว่า
แค่สังคายนาวาติกัน ฉบับชาวบ้าน ก็อ่านไหวฮับ

ให้มาแปะไว้ก่อน
เดี๋ยวจะได้แปลงเป็น"ชาวบ้าน"ได้ง่ายๆ
(ปล.มาแปะไว้ก็ดีผมขี้เกียจไปคุ้ยเอกสาร)

^
^
^

แล้วทำไมเป็นบอร์ดแปะเอกสารล่ะ เกรงใจ เจ้าของหนังสือ หรือเปล่า หรือเกรงใจเจ้าของเว็บหรือเปล่า ครับ :shocked:

Jeab Agape เขียน: ^
^
^

แล้วทำไมเป็นบอร์ดแปะเอกสารล่ะ เกรงใจ เจ้าของหนังสือ หรือเปล่า หรือเกรงใจเจ้าของเว็บหรือเปล่า ครับ :shocked:

หลายอย่างมีในสังฆมณฑลแล้วนะครับออนไลน์ด้วยแต่หลายคน
(เอกสารข้อความเชื่อเหล่านี้ พระศาสนจักรคาทอลิกท้องถิ่นต้องรับรอง)

(1)ไม่อ่าน
(2)ไม่อ่านแล้วก็กลายเป็นไม่รู้
(3)นอกจากไม่อ่านและไม่รู้กลายเป็นไม่มี

โดยส่วนตัวผมคิดว่ายกมาให้อ่านนี้ดี และเจาะจงดี เห็นเป็นตัวอักษร
เวลาเราอ้างจะได้ไม่ได้อ้างลอยๆ แต่มีให้เห็นในบอร์ดเดียวกันนี้

*ผมไม่ได้รู้จักอะไรส่วนตัวกับ จขกท นะครับ
แต่ผมแค่ยินดีมากๆเรื่องพัฒนาการทาง"ศาสนสัมพันธ์"
ถ้ามันจะเริ่มด้วยการแปะก็ยินดี

ข้อเสนอ คร้าบ


เห็นพี่เจ้าของกระทู้ มาเจาะแปะเรื่องเอกสัมพันธ์/ศาสนสัมพันธ์ หลายกระทู้ แล้ว น่าจะปรึกษา พี่ ดีเฟน ทั้งหลายว่า ถึงเวลา
จะเปิดอีกกระดาน หนึ่งไหม เจาะจงเฉพาะ ศาสนสัมพันธ์ หรือคริสต์ศาสนสัมพันธ์  เพราะระยะยาว กระทู้ จะตก และไม่ค่อยเข้ากับชื่อกระดาน
หรือเปล่า (ยักไหล่นิดหนึ่ง ) :cheesy:

Jeab Agape เขียน: ข้อเสนอ คร้าบ


เห็นพี่เจ้าของกระทู้ มาเจาะแปะเรื่องเอกสัมพันธ์/ศาสนสัมพันธ์ หลายกระทู้ แล้ว น่าจะปรึกษา พี่ ดีเฟน ทั้งหลายว่า ถึงเวลา
จะเปิดอีกกระดาน หนึ่งไหม เจาะจงเฉพาะ ศาสนสัมพันธ์ หรือคริสต์ศาสนสัมพันธ์  เพราะระยะยาว กระทู้ จะตก และไม่ค่อยเข้ากับชื่อกระดาน
หรือเปล่า (ยักไหล่นิดหนึ่ง ) :cheesy:

ขอฝากข้อเสนอน้องเจี๊ยบกับผู้ดูแลเว็บนะคะ ถ้ามีอะไรคืบหน้าก็แจ้งได้เลยคะ ยินดีปฏิบัติตามกฎและคำแนะนำทุกข้อของเว็บ

ถ้าทำอะไรผิดพลาดประการใด ขออภัยมายังผู้ดูแลเว็บทุกท่าน และท่านสมาชิก Newmana ทุกท่านด้วย

Man of Macedonia เขียน:

Jeab Agape เขียน:
พยายามอ่านแต่ไม่เข้าใจครับ :cheesy: ถ้าเป็นพวกหนังสือยากๆ น่าจะให้พวกชั้น เทวะเทวา เรียนดีกว่า ระดับบอร์ดสนทนาเจี๊ยบคิดว่า
แค่สังคายนาวาติกัน ฉบับชาวบ้าน ก็อ่านไหวฮับ

ให้มาแปะไว้ก่อน
เดี๋ยวจะได้แปลงเป็น"ชาวบ้าน"ได้ง่ายๆ
(ปล.มาแปะไว้ก็ดีผมขี้เกียจไปคุ้ยเอกสาร)

ขอบพระคุณคะ ถ้าจะช่วยแปล หรืออธิบายให้ทุกๆคนเข้าใจ

Man of Macedonia เขียน:

Jeab Agape เขียน: ^
^
^

แล้วทำไมเป็นบอร์ดแปะเอกสารล่ะ เกรงใจ เจ้าของหนังสือ หรือเปล่า หรือเกรงใจเจ้าของเว็บหรือเปล่า ครับ :shocked:

หลายอย่างมีในสังฆมณฑลแล้วนะครับออนไลน์ด้วยแต่หลายคน
(เอกสารข้อความเชื่อเหล่านี้ พระศาสนจักรคาทอลิกท้องถิ่นต้องรับรอง)

(1)ไม่อ่าน
(2)ไม่อ่านแล้วก็กลายเป็นไม่รู้
(3)นอกจากไม่อ่านและไม่รู้กลายเป็นไม่มี

โดยส่วนตัวผมคิดว่ายกมาให้อ่านนี้ดี และเจาะจงดี เห็นเป็นตัวอักษร
เวลาเราอ้างจะได้ไม่ได้อ้างลอยๆ แต่มีให้เห็นในบอร์ดเดียวกันนี้

*ผมไม่ได้รู้จักอะไรส่วนตัวกับ จขกท นะครับ
แต่ผมแค่ยินดีมากๆเรื่องพัฒนาการทาง"ศาสนสัมพันธ์"
ถ้ามันจะเริ่มด้วยการแปะก็ยินดี

จุดประสงค์และเจตนาในการตั้งกระทู้ หลายกระทู้ในเรื่องศาสนสัมพันธ์-คริสตสัมพันธ์ ต่อเนื่องกันมาเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว เพราะได้อ่าน

ข้อความใน " คำแถลงของสภาสังคายนาวาติกันที่ 2 เรื่องความสัมพันธ์แห่งพระศาสนจักร กับ บรรดาศาสนาที่มิใช่คริสตศาสนา "....เช่น...

" พระศาสนจักรประกาศและมีพันธะที่ไม่หยุดยั้ง ประกาศองค์พระคริสตเจ้า ซึ่งทรงเป็น หนทาง ความจริง

และชีวิต(ยน.14:6) ในพระองค์นั้น มนุษย์ต้องพบชีวิตทางศาสนาอย่างเต็มเปี่ยม และในพระองค์นั้น พระเป็นเจ้าทรงได้รับทุกสิ่งกลับมา

คืนดีกับพระองค์(ดู 2คร.5:18-19)

      ฉะนั้น พระศาสนจักรจึงขอเตือนลูกๆให้รับรู้ ป้องกัน และทำให้คุณค่าทางจิตใจ ทางศีลธรรม ทางสังคมและวัฒนธรรมที่มีอยู่ในตัว

คนต่างศาสนาเหล่านี้ให้ลูกๆทำเช่นนี้ โดยการเสวนาร่วมมือกับผู้ถือศาสนาอื่น ด้วยความรักและฉลาดรอบคอบ แสดงความเชื่อ และเจริญชีวิต

แบบคริสตชน "

^
^
^

เจ๊ ก็เขียนไปถึง พี่ดีเฟนเองดิ (ส่งผ่านสายลมไม่ได้ ต้องผ่าน IM ) พี่ดีเฟน มี พี่โฮลี่รูปหล่อ พี่จิง (แกะยักษ์)แสนสวย พี่พีพี ล้านสวย คร้าบ

จะวิงวอน ผ่าน กระทู้ของ เซนต์เจี๊ยบ ณ ซีคอน ก็ไม่ได้รับคำตอบฮะ

การเสวนาและการปรกาศพระวรสาร คือสองรูปแบบที่จำเป็นในการแพร่ธรรม

     การเผยแผ่พระวรสาร Evagelization เป็นความจริงประการเดียว แต่ก็มีความสลับซับซ้อน เพราะรวมถึง การเป็นพยานบุคคล,

การเสวนา,การพัฒนาของมนุษย์,การประสานข่าวดีเข้ากับวัฒนธรรม inculturation และโดยเฉพาะการประกาศพระวรสาร ซึ่งเป็นที่มาของ

การตั้งชุมชนคริสตชนต่างๆ

         เอกสารฉบับนี้ เน้นกิจกรรมการแพร่ธรรมเพียงสองรูปแบบ ขณะที่พระสมณสาส์นพระพันธกิจขององค์พระผู้ไถ่ Redemptoris Missio

ในบทที่ 5 กล่าวถึงวิธีการแพร่ธรรมไว้ถึง 9 รูปแบบ แต่กล่าวเพียง "ส่วนที่สำคัญตามสภาพปัจจุบันของพระศาสนจักรและของโลก" (RM,ข้อ41)

ซึ่งรวมถึงเรื่องการประกาศพระวรสาร และการเสวนาอยู่ด้วย

         เอกสารฉบับนี้ เริ่มต้นด้วยการกำหนดความหมายของศัพท์บางคำ (ข้อ 8-12) การเสวนาอาจเข้าใจได้หลายอย่าง เช่น

หมายถึงการสื่อสารซึ่งติดต่อซึ่งกันและกัน หรือหมายถึง ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนทั้งหลายกับคนต่างศาสนา (cf.RM,ข้อ55) และการเสวนา

ยังมีหลายรูปแบบ และมีการแสดงออกหลายวิธี (cf.RM,ข้อ57) ซึ่งในเอกสารฉบับนี้ได้กล่าวไว้อย่างละเอียด (ข้อ42)

        ในทำนองเดียวกัน การประกาศพระวรสาร ซึ่งได้แก่การสื่อสารพระวรสารสู่คนต่างศาสนา ก็ได้กล่าวถึงอย่างละเอียดในเอกสารฉบับนี้

(ข้อ 10,60-76) ขณะที่พระสมณสาส์นพระพันธกิจขององค์พระผู้ไถ่ Redemptoris Missio กล่าวอย่างสั้นๆว่า การประกาศพระวรสาร

ทั้งเนื้อหาสาระและเป้าหมายของการประกาศพระวรสาร เป็นเรื่อที่สำคัญอันดับแรกตลอดกาล (cf.RM,ข้อ44-48)

        กิจกรรมทั้งสองอย่าง ถือเป็นการแสดงออกที่แท้จริง ในการแพร่ธรรมของพระศาสนจักรสู่ประชาชาติและมนุษย์แต่ละคน เอกสาร

เรื่อง " การเสวนาและการประกาศพระวรสาร แยกกล่าวถึงกิจกรรมออกเป็นสองหัวเรื่องในลักษณะที่เป็นองค์ประกอบ และเป็นรูปแบบที่แท้จริง

ของการเผยแผ่พระวรสารอย่างหนึ่ง ของพระศาสนจักร กิจกรรมทั้งสองนี้ นำไปสู่การสื่อสารเรื่องพระสัจธรรมแห่งความรอด" (ข้อ2)

       พระสมณสาส์นพระพันธกิจขององค์พระผู้ไถ่ Redemptoris Missio เน้นถึงแนวคิดเดียวกันในอีกลักษณะหนึ่ง คือ "ในเรื่องที่เกี่ยว

กับความรอดนั้น พระศาสนจักรไม่เห็นว่ามีการขัดแย้งกันระหว่างการประกาศถึงพระคริสตเจ้า และการเสวนากับคนต่างศาสนา ยิ่งกว่านั้น

พระศาสนจักรยังเห็นว่าทั้งสองเรื่องนี้ควรจะต้องเชื่อมโยงไว้ด้วยกัน ซึ่งมีกล่าวไว้ในพระธรรมนูญแห่งพระสังคายนาวาติกันฯ เรื่องการแพร่ธรรม

Ad Gentes ดังนั้น กิจกรรมทั้งสองจึงต้องเกี่ยวพันกันอย่างแน่นแฟ้น แต่ต่างก็มีเอกลักษณ์ของตนเอง จึงไม่ควรสับสนและถือว่ากิจกรรม

ทั้งสองนั้นเหมือนกัน ราวกับว่าเป็นกิจกรรมที่ทดแทนกันได้" (RM,ข้อ55)

      กิจกรรมทั้งสองเป็นสิ่งจำเป็นและเร่งด่วน เพราะโลกเรากำลังต้องการอยู่ เราจึงต้องระลึกอยู่เสมอว่า ยังมีประชากรทั่วโลกอีกสองในสาม

ที่ยังไม่รู้จักพระเยซูคริสตเจ้า และส่วนใหญ่ของประชากรกลุ่มนี้ นับถือศาสนาที่มิใช่คริสตศาสนา

Jeab Agape เขียน:
^
^
^

เจ๊ ก็เขียนไปถึง พี่ดีเฟนเองดิ (ส่งผ่านสายลมไม่ได้ ต้องผ่าน IM ) พี่ดีเฟน มี พี่โฮลี่รูปหล่อ พี่จิง (แกะยักษ์)แสนสวย พี่พีพี ล้านสวย คร้าบ

จะวิงวอน ผ่าน กระทู้ของ เซนต์เจี๊ยบ ณ ซีคอน ก็ไม่ได้รับคำตอบฮะ

น้องเจี๊ยบ คร๊าบ ผ่าน IM ยังไง...คร๊าบ พี่ทำไม่เป็น  สอนทีเดะ นึกว่าสอนคนแก่เอาบุญนะกั๊บ นะ !

^
^
^

พี่ignatius ลองศึกษาจากกระทู้นี้คร้าบ

http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=3.0

และเดี๋ยวจะลอง im ให้พี่ช่วยเปิดด้วยนะคร้าบ

Jeab Agape เขียน: ^
^
^

พี่ignatius ลองศึกษาจากกระทู้นี้คร้าบ

http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=3.0

และเดี๋ยวจะลอง im ให้พี่ช่วยเปิดด้วยนะคร้าบ

ขอบคุณอีกครั้งกั๊บ น้องเจี๊ยบ
ครั้งหน้าสอนอีกเน๊อะ !

ความสำคัญของการประกาศพระวรสาร ( Priority of proclamation)

     พระสมณสาส์นพระพันธกิจขององค์พระผู้ไถ่ RM และเอกสารเรื่อง " การเสวนาและการประกาศพระวรสาร เตือนเราถึงความ
หลากหลาย ของกิจกรรมที่อยู่คู่กันนี้

การประกาศพระวรสาร มีความสำคัญเหนือกิจกรรมในรูปแบบอื่นๆของพระศาสนจักร ขณะที่ การเสวนาเป็นองค์ประกอบที่แยกกัน

ไม่ออกอย่างหนึ่งของการแพร่พระวรสาร (ข้อ 9)
             
              การประกาศพระวรสาร มีความสำคัญที่สุด ดังที่พระสมณสาส์น การประกาศพระวรสารในโลกปัจจุบัน (EN) กล่าวไว้ว่า

" การประกาศพระวรสาร เป็นศูนย์กลางและเป็นจุดสุดยอด ของการแพร่พระวรสาร" (EN,ข้อ 27;RM,ข้อ 44;DP,ข้อ 75)

พระสมณสาส์นพระพันธกิจขององค์พระผู้ไถ่ Redemptoris Missio(RM) ยำ้ถึงความสำคัญตลอดกาลของการประกาศพระวรสาร

"รูปแบบการแพร่ธรรมทั้งหลาย ล้วนมุ่งสู่การประกาศพระวรสารนี้ ซึ่งได้แก่การไขแสดง และการนำสู่พระรหัสธรรมลำ้ลึกทั้งหลาย ที่เป็น

หัวใจและชีวิตของการแพร่ธรรมของพระศาสนจักร....เช่นเดียวกับการที่ความรอดทั้งหลาย มีศูนย์กลางอยู่ที่พระคริสต์ กิจกรรมการแพร่ธรรม

ทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน ล้วนมุ่งสู่การประกาศพระวรสารแห่งพระรหัสธรรมนี้ " (RM,ข้อ 44;cf.ข้อ 20,31,34,40,55,58,59 เป็นต้น)

ความสำคัญของการประกาศพระวรสารนั้น....

1. เกิดจากพระบัญชาให้ไปแพร่ธรรมของพระคริสต์

2. จากสภาพความเป็นจริงในการแพร่ธรรมของพระศาสนจักร

3. และจากการที่ทุกคนมีสิทธิที่จะรู้จักว่า ความรักของพระเป็นเจ้า ซึ่งลิขิตไว้สำหรับพวกเขาทุกคน

(cf.RM,ข้อ 8,11,39,40,46.....)

    เพื่อบรรลุถึงจุดหมายที่กล่าวมานี้ เอกสารทั้งสอง (พระสมณสาส์นฯและเอกสารฉบับนี้) จึงเน้นให้

พระศาสนจักร ใช้โอกาสและเสรีภาพในการเลือกได้ (cf.RM,ข้อ 7,8,11,35,39,46,47;DP,ข้อ9,69,70) ขณะเดียวกัน ก็ให้คำนึงถึงคุณค่า

และส่งเสริมคุณธรรมต่างๆด้วย (cf.RM,ข้อ 10,20,28,39,45,46,53,56;DP,ข้อ 68-71)

"พระศาสนจักรนำพระวรสารสู่ประชากร โดยเคารพต่อเสรีภาพของพวกเขา การแพร่ธรรมของพระศาสนจักร มิได้เป็นการจำกัดเสรีภาพ

แต่กลับเป็นการช่วยส่งเสริมเสรีภาพ พระศาสนจักรเป็นผู้นำเสนอ แต่ไม่มีการบีบบังคับใดๆ พระศาสนจักรให้ความเคารพต่อบุคคลและ

วัฒนธรรมทั้งหลาย และให้เกียรติต่อมโนธรรมของทุกคน" (RM,ข้อ 39)

การเสวนา คือ องค์ประกอบที่ไม่อาจแยกออกจากการแพร่ธรรมได้

การเสวนา ทั้งที่เป็นสาระและรูปแบบต่างๆนั้น เกิดจากการเคารพต่อบุคคลที่ได้กล่าวมาแล้ว

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เกิดจากความเชื่อว่า พระคริสต์ทรงรักมนุษย์ทุกคน จนยอมสละชีวิตเพื่อพวกเขา

และจากความเขื่อที่ว่า พระจิตประทับอยู่กับพวกเขา

    พระสมณสาส์นฯ กล่าวถึงเรื่องนี้ไว้อย่างสั้นๆว่า "การเสวนามิได้เกิดจากกลยุทธ์ หรือผลประโยชน์ แต่เป็นกิจกรรมที่มีหลักการ

ในตัวเอง รวมทั้งมีองค์ประกอบและมีศักดิ์ศรี การเสวนาเรียกร้องให้ความเคารพต่อทุกสิ่ง ซึ่งพระจิตผู้ " พัดไป ณ ที่ใดก็ได้ตามที่ทรงประสงค์"

ทรงดลบันดาลให้เกิดขึ้นในตัวมนุษย์ โดยการเสวนา พระศาสนจักรแสวงหา "เมล็ดพันธ์ุของพระวจนาตถ์ รัศมีแห่งสัจธรรม ที่ส่องสว่างสู่มนุษย์

ทุกคน " ซึ่งสิ่งเหล่านี้ มีอยุ่ในมนุษย์ทุกคน และในธรรมประเพณีของศาสนาต่างๆของมนุษยชาติ การเสวนา มีรากฐานจากความหวังและ

ความรักและประสบผลในพระจิตเจ้า ศาสนาอื่นประกอบกันขึ้นเป็นการท้าทายเชิงบวกสำหรับพระศาสนจักรปัจจุบัน เร่งเร้าพระศานจักรให้

ค้นหาและรับรู้เครื่องหมายแห่งการสถิตอยู่ของพระคริสต์ และการทำงานของพระจิต ขณะเดียวกันก็กระตุ้นให้พระศาสนจักรตรวจสอบ

เอกลักษณ์ของตนเองให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น และสำแดงในการเป็นพยานยืนยันถึงการไขแสดงที่สมบูรณ์ ซึ่งพระศาสนจักรได้รับไว้เพื่อประโยชน์

สุขของมวลมนุษย์" (RM,ข้อ 56)

     การเสวนา เป็นองค์ประกอบที่แยกไม่ได้จากการแพร่ธรรม ในความหมายที่ว่า กิจกรรมการแพร่ธรรมทั้งหลาย ล้วนมีการเคารพ

ต่อบุคคลและต่อวัฒนธรรม ซึ่งอาจก็นำสู่การประกาศพระวรสารได้ แต่บางครั้งก็ไม่ได้...  

พระสันตะปาปา ยอห์น ปอลที่ 2 ตรัสถึงกรณีที่ไม่สามารถประกาศพระวรสารได้ว่า...

" เราทราบดีว่า ธรรมทูตหลายท่าน และชุมชนคริสตชนหลายแห่ง เห็นว่าการเสวนาเป็นเรื่องยาก และบ่อยๆก็มีการเข้าใจผิดในเรื่องนี้ ซึ่งเป็น

หนทางเดียวในการเป็นพยานยืนยันที่จริงใจถึงพระคริสต์ และเป็นการนำเสนอสิ่งที่ดีแก่ผู้อื่น เราขอให้กำลังใจพวกเขา ให้อดทนด้วยความเชื่อ

ความรัก แม้แต่ในดินแดนที่ไม่ได้รับการต้อนรับที่ดีก็ตาม การสนทนาเป็นหนทางนำสู่พระศาสนจักร และก่อให้เกิดผลที่ดีอย่างแน่นอน

แม้ว่าผลนั้นจะขึ้นอยู่กับเวลาและฤดูกาล ที่มีแต่พระบิดาเท่านั้นที่ทรงทราบก็ตาม"(RM,ข้อ 57;cf.DP,ข้อ 69)

(ยังมีต่อ คะ)

ความสัมพันธ์ระหว่างการประกาศพระวรสารและการเสวนา

        ตอนที่ 3 (RM,ข้อ 77-86)ของเอกสารฉบับนี้ กล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างการเสวนา กับการประกาศพระวรสาร ในฐานะที่

ทั้งสองเป็นองค์ประกอบที่แท้จริงของการแพร่พระวรสารของพระศาสนจักร.."ทั้งสองเกี่ยวข้องกันอย่างแน่นแฟ้น แต่ไม่สามารถจะแทนกันได้"

(DP,ข้อ 77)

ในทางปฏิบัติ 

- ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมที่แท้จริง (cf.DP,ข้อ 78,81,82)

- และเรียกร้องให้มีคติภาพที่ถูกต้อง รู้จักความสัมพันธ์ของกิจกรรมทั้งสอง และโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีทัศนคติและชีวิตจิต

  ใส่ใจและนบนอบต่อการปฏิบัติงานของพระจิต(cf.DP,ข้อ 78,80,81,84)

- ยึดถือตัวอย่างของพระเยซูเจ้า (cf.DP,ข้อ 85-86)

- กิจกรรมทั้งสองนี้นำไปสู่สัจธรรม(cf.DP,ข้อ 2)

- การเป็นพยาน (cf.DP,ข้อ 82;RM,ข้อ 42-43)

- และส่วนหนึ่งของการเสวนาเพื่อความรอดนั้นเป็นพระเป็นเจ้าที่ทรงเป็นผู้ริเริ่ม (cf.DP,ข้อ 80)


การท้าทายที่ยิ่งใหญ่สำหรับคริสตชน คือ การเจริญชีวิตตามความเชื่อของตน และการเป็นพยานยืนยัน

ความเชื่อของตนอย่างแท้จริง ด้วยความกล้าหาญ และความเคารพในสังคมแห่งความหลายหลากของโลกปัจจุบัน(cf.DP,ข้อ 4)

ซึ่งส่วนใหญ่ยังไม่รู้จักพระคริสต์มข่าวดีของพระองค์ และชีวิตใหม่ที่พระองค์ทรงนำมาให้



วันที่ 27 ตุลาคม 1986 วันแห่งการภาวนาเพื่อสันติภาพที่เมืองอัสซีซี ถือเป็นตัวอย่างสัญลักษณ์อย่างหนึ่ง ของความเชื่อมั่นและทัศนคติ

ที่กล่าวมานี้ (cf.,ข้อ 5;RM,ข้อ 29)(จากการประชุมแถลงข่าวแก่หนังสือพิมพ์ วันที่ 20 มิถุนายน 1991)


จัดแปลและเรียบเรียงโดย      แผนกศาสนสัมพันธ์

                                      ในฝ่ายงานอภิบาลและธรรมทูต อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ