Belong to the Truth Jesus Christ

"วันสมโภชพระคริสตวรกายเป็นการฉลองศีลมหาสนิท การฉลองเป็นที่นิยมซึ่งดูได้จากการพิธีนมัสการ และการแห่ศีลมหาสนิท เส้นทางที่องค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จผ่านจะมีการโปรยด้วยดอกไม้และประดับประดาสวยงาม      หลายเมืองทั่วโลกมีชื่อเสียงในการจัดขบวนแห่ ที่งดงามมาก"

สัญลักษณ์ในศาสนาคาทอลิก แผนกคำสอนกรุงเทพฯ



เป็นพิธีสมโภชที่เริ่มระบุในปฏิทินพิธีกรรมราวๆศตวรรษที่ 14?

เหตุผลของการรักษาการฉลองเหล่านี้ในปีพิธีกรรมมีหลายด้าน นอกจากเหตุผลทางเทววิทยาแล้ว ยังมีเหตุผลด้านความศรัทธาและผลของวิวัฒนาการอย่างต่อเนื่องของประสบการณ์ในพระศาสนจักรในการรำพึงถึงบางมิติของธรรมล้ำลึกของพระคริสตเจ้า การก่อกำเนิดและการวิวัฒนาการของการฉลอิงเหล่านี้เป็นไปตามกฎเดียวกับการพัฒนาปฏิทินของพระศาสนจักร คือ มีสภาวะแวดล้อมทางประวัติศาสตร์ ทางเทววิทยา และทางความศรัทธาเป็นแรงผลักดัน

อย่างไรก็ตาม วันฉลองทั้งหมดข้างต้นมีเหตุผลทางเทววิทยาสนับสนุนการฉลองเสมอ เหตุผลดังกล่าวมักถูกให้ไว้ในบทอ่านและบทภาวนาในวันนั้น (ตามกฎ Lex credendi -Lex Orandi - Lex vivendi)และการฉลองจะปรากฎเป็นการขยายธรรมล้ำลึกของปัสกาออกเป็นมิติต่างๆของพระคุณของธรรมล้ำลึก

ในวันนี้ มีสิ่งสำคัญที่พิเศษกว่าทุกๆวันคือ

(1)มีการแห่ศีลมหาสนิทอย่างสง่า
(2)มีการเคารพศีลมหาสนิทอย่างสง่า

ก่อนที่จะอธิบายในเรื่องต่างๆที่เป็นเกร็ด ขออนุญาตยกบทอ่านมาพิจารณา และ วิเคราะห์เสียหน่อย

บทภาวนาของประธาน(Collecta)
ข้าแต่พระเจ้า
พระองค์ได้ประทานศีลศักดิ์สิทธิ์อันน่าพิศวงนี้ เป็นอนุสรณ์ระลึกถึงพระทรมานของพระองค์ ขอโปรดให้ข้าพเจ้าทั้งหลาย เคารพสักการะพระวรกายและพระโลหิตของพระองค์ เพื่อสมจะได้รับผลแห่งการกอบกู้ตลอดไป ทั้งนี้ อาศัยพระองค์ผู้ทรงจำเริญและครองราชย์ เป็นพระเจ้าหนึ่งเดียวกับพระบิดาและพระจิต ตลอดนิรันดร
สังเกตว่า!บทภาวนาของประธานจะคล้ายคลึงหรือเหมือนกับบทภาวนาของประธานในวันศุกร์ต้นเดือน


(มีต่อ)

มาพิจารณาบทอ่าน เพื่อแสวงหาการขยายมิติ แห่งพระธรรมล้ำลึกปัสกา

บทอ่านที่1(ฉธบ 8:2-3,14-16)

จากบทอ่านทำให้เรารู้ว่า"พระยาห์เวห์ทรงประทานอาหารทิพย์อย่างหนึ่งให้พวกชาวยิว"ขนาดว่าชาวยิวที่ดื้อดึงจนต้องระเหเร่ร่อนในทะเลทรายถึง 40 ปี พระยังทรงให้ความกรุณาเขา ทรงให้โอกาสเขาใช้เวลา 40 ปีนี้ เพื่อจะรู้จักสำนึกเจียมตัว และเคารพธรรมบัญญัติ ทรงประทานสิ่งที่เรียกว่า "มานนา" เพื่อแสดงให้รู้ว่ามนุษย์จะเจริญชีวิตมิใช่ด้วยอาหารแต่เพียงอย่างเดียว แต่ด้วยทุกสิ่งที่ออกมาจากพระโอษฐ์พระเจ้า

เราเห็นอะไร?

บทอ่านนี้เชื่อมโยงในประเด็น"อาหารทิพย์"ซึ่งในขณะนั้นคือ มานนา
แต่เมื่อเรื่องราวแห่งประวัติศาสตร์ดำเนินเรื่อยมาจนถึงยุคของพระบุตรประสูติเป็นมนุษย์แล้ว
ทำให้เราแจ้งแก่ใจว่า พระเยซูเจ้าคริสตเจ้า ลูกแกะพระเจ้า ผู้ทรงถวายพระองค์เองเป็นยัญบูชา
ทรงมอบกายของพระองค์(ผ่านสัญลักษณ์แผ่นปัง)ให้กับอัครสาวกทั้งหลาย ดังคำในพิธีมิสซาว่า

"รับ ปัง นี้ ไป กิน ให้ ทั่ว กัน เถิด นี่ คือ กาย ของ เรา ที่ จะ มอบ เพื่อ ท่าน"

เมื่อเราอ่านมาถึงตรงนี้ เราจะเริ่มเข้าใจว่า

พระเยซูคริสต์และแผ่นปังที่เป็นพระวรกายของพระองค์ คือ อาหารทิพย์ของชาวเรา ณ ปัจจุบัน
เป็น"ปังอันบันดาลชีวิต"คำนี้ กินความหมายกว้างขวาง หากเราแทนตัวเองลงไปในบริบทของชาวยิวใน ฉธบ
เราจะเห็นว่า แม้เราดื้อดึงดื้อด้านต่อต้าน แต่"ความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงอยู่เป็นนิตย์" ทรงประทานอาหารทิพย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดให้เรา คือองค์พระบุตรเองในแผ่นปัง เราจึงต้องระลึกอีกครั้งในเรื่องของความสำนึกรู้คุณต่อพระเป็นเจ้า ให้เราสำนึกมากขึ้น มีแรงจะทำงานที่ไม่ขัดต่อพระประสงค์มากขึ้น


บทอ่านที่2(1คร.10:16-17)

เมื่อเราได้อ่านแล้ว ต้องมองไปยังบริบทของเหตุการณ์รอบๆในพระคัมภีร์ นักบุญเปาโลบอกชาวโครินทร์ ให้มีความมั่นใจและเชื่ออย่างชัดเจน "ในเครื่องบูชาของเราเอง" ในที่นี้คือรูปแบบแรกๆของพิธีบูชาขอบพระคุณ ที่มีศูนย์กลางอยู่ที่ "พระกาย(ปัง)และพระโลหิต(เหล้าองุ่น)" ในประโยคนี้ทำให้เราหวนนึกถึง คำพูดของพระสงฆ์ในมิสซาว่า"ขอให้ผู้ที่รับพระกายและพระโลหิตของพระคริสตเจ้าแล้วเป็นน้ำหนึ่งในเดียวกัน" เมื่อมองอีกครั้งนึง ประโยคนี้เป็นการตอบโจทย์เราว่า เรามีการแห่ศีลมหาสนิทอย่างสง่าเพื่ออะไรกัน! คำตอบคือ เพื่อแสดงความเคารพเป็นน้ำหนึ่งในเดียวกัน ตามจดหมายนักบุญเปาโลที่ว่า "พวกเราแม้ว่าจะมีหลายคนก็เป็นร่างกายเดียวกัน เพราะเราทุกคนมีส่วนร่วมรับประทานปังก้อนเดียวกัน"
บทอ่านที่3(ยอห์น 6:51-58)

พระวรสารนักบุญยอห์นเน้นเข้าไปถึงตัวเราแล้ว บทอ่านแรกเน้นให้เรารู้ถึงที่มาเสียก่อนและเพิ่มความสำนึก(เพื่อจะได้ร่วมพิธีสมโภชนี้อย่างสมควร) บทอ่านสองทำให้เราเข้าใจว่าเราว่าส่วนร่วมในพระเทวภาพของพระเยซูเจ้าและเราเป็นสิ่งเดียวกันผ่านพระกาย มาที่พระวรสารนี้ได้เน้นย้ำไปอีกถึง การบอกของพระบุตรเองที่ว่า "ผู้ที่กินเนื้อเราและดื่มโลหิตเรา ก็จะมีชีวิตนิรันดร ........ ผู้ที่กินเนื้อเราและดื่มโลหิตเราจะอยู่ในเรา และเราจะคงอยู่กับเขาด้วย" ดังนั้น เราจึงบอกได้ว่า เมื่อเรารับพระกายของพระคริสตเจ้าแล้ว(ซึ่งพระสงฆ์จะเตือนใจเราอีกหนึ่งครั้ง ก่อนรับ ด้วยการชูแผ่นศีล กล่าวว่า พระกายคริสตเจ้า) เราตอบรับอย่างชัดเจนว่า "อาแมน"(คุณพ่อฝากบอกมา ว่าให้มีเสียงกันหน่อยนะ) เรารับปังอันบันดาลชีวิตไปแล้ว เราต้องมีชีวิต! มีพลัง! มีกำลัง! มีสารพัดที่พระจะประทานให้เราตามที่น้ำพระทัยของพระองค์ประสงค์ ดังนั้น เราจึงมีความมั่นใจที่จะทำกิจการต่างๆไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคนานา

ข้อสังเกตประเด็นของพระกายพระคริสตเจ้าในแผ่นปังนั้น ไม่ได้อยู่ที่เราได้รับเข้าปากเราหรือไม่ เรากินปังไปมั้ย ประเด็นอยู่ที่ความเคารพนบนอบต่อปังนั้นต่างหาก ในบอร์ดนี้มีการกระทู้เกี่ยวกับปังและศีลมหาสนิทไส้ ถ้าพี่น้องคนใดว่าง รบกวนมาวางรวมๆไว้ในกระทู้นี้ก็ดีครับ (ผมจะช่วยหาด้วยอีกแรง) ผมจำได้(แต่เข้าใจว่าไม่มีในบอร์ดนี้) ที่เป็นเรื่องราวของนักบุญท่านหนึ่ง ไม่ยอมออกไปรับปัง(พระเจ้าข้า ข้าพเจ้ามิสมควรจะรับเสด็จมาประทับอยู่กับข้าพเจ้า โปรดตรัสเพียงพระวาจาเดียว แล้วจิตใจข้าพเจ้าจะบริสุทธิ์) แล้วทูตสวรรค์เชิญปังจากพระแท่นลงมาให้ เป็นเรื่องหนุนใจได้ดีสำหรับ การเคารพนบนอบต่อปังไม่ใช่สักแต่รับปัง

(มีต่อ)

อันนี้เรา Link ไว้ให้สำหรับผู้ที่ต้องการจะเชื่อมโยง ธรรมล้ำลึกในภาพที่กว้างจากผู้เขียนคนเดียวกัน

มีอะไรใน"เทศกาลปัสกา:เจ็ดอาทิตย์พระจิตเสด็จมา" (เทศกาลปัสกา)
http://www.newmana.com/yabb/http://newm ... 79#p117279

มีอะไรใน"สัปดาห์ศักดิ์สิทธิ์(Hebdomada Sancta)(เทศกาลมหาพรต)
http://www.newmana.com/yabb/http://newm ... 26#p115926

ทางเดินแห่งศีลล้างบาปของพระศาสนจักร (สัปดาห์เทศกาลมหาพรต)
http://www.newmana.com/yabb/http://newm ... 12#p114412

มีอะไรใน"พิธีบูชาขอบพระคุณ(มิสซา)"
http://www.newmana.com/yabb/http://newm ... 88#p112488

ขออนุญาตเสริมข้อคิดหน่อยนะคะ
"เรื่องการนบนอบเชื่อฟังในศีลมหาสนิท"

ซึ่งมิใช่เพียงความรักที่ให้พลังแก่พระองค์ในการตอบรับ
แต่เป็นการโมทนาตอบพระคุณด้วย
การตอบรับนี้คือการขอบพระคุณพระบิดาที่ให้กำเนิด และประทานทุกสิ่งที่พระองค์มีและที่พระองค์เป็น
การตอบรับแห่งความเชื่อด้วยความรักและการโมทนาขอบพระคุณนี้
องค์พระเยซูคริสตเจ้าขอให้เราทำด้วย นี่คือความหมายของคำว่า..."จงทำดังนี้เพื่อระลึกถึงเราเถิด"

พระเยซูเจ้าทรงต้องการอะไร? เมื่อเราระลึกถึงพระองค์
สิ่งนั้นก็คือระลึกถึงสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำในอาหารคำ่มื้อสุดท้าย

พระองค์ทรงทำอะไรบ้าง? พระองค์ทรงตอบรับนำ้พระทัยของพระเจ้า พระองค์ตอบรับที่จะให้ชีวิตเพื่อพี่น้อง

เป็นการตอบรับของความเชื่อฟังและความรัก

นี่แหละคือสิ่งที่พระองค์ทำ และคือสิ่งที่พระองค์ขอให้เรากระทำ

พระเยซูเจ้ามิได้ตรัสเพียงว่า "นี่คือกายของเรา และนี่คือโลหิตของเรา"
แต่พระองค์ตรัสว่า "จงรับไปกิน นี่คือกายของเราที่จะมอบเพื่อท่าน"
"นี่เป็นถ้วยโลหิตของเรา โลหิตซึ่งหลั่งออกเพื่ออภัยบาปสำหรับท่านและมนุษย์ทั้งหลาย"
เครื่องหมายแห่งศีลศักดิ์สิทธิ์ มิใช่ปังและเหล้าองุ่น แต่เป็น "ปัง" ที่ถูกกินและ "เหล้าองุ่น"ที่ถูกดื่ม

"กินและดื่ม" หมายความว่าอย่างไร ?

การกินไม่ได้หมายความว่า รับศีลไปไว้ที่ลิ้นและกลืนเท่านั้น การกลืนไม่ใช่การกิน

เมื่อเด็กสามขวบกลืนกระดุม แม่ของเขาจะไม่พูดว่า"ฉันเลี้ยงลูกด้วยกระดุม" แต่เป็น
"เขากลืนกระดุมลงไป" แต่เขาไม่ได้กินมัน

"กิน" หมายถึงการย่อย การเผาผลาญ ในการเผาผลาญอาหาร สารอาหารกลายเป็นเนื้อ เลือด กระดูกของเรา

กลายเป็นตัวเรา ตัวเราและอาหารกลายเป็นสิ่งเดียวกัน

ในศีลมหาสนิท เรารับพระกายของพระองค์ และดื่มโลหิตของพระองค์
ดังนั้นเราย่อยพระเยซูเจ้า รวมทั้งความนบนอบเชื่อฟังแห่งความรักและการโมทนาคุณขอบพระคุณด้วย
เรากลายเป็นพระองค์

นักเทววิทยาเรียกศีลศักดิ์สิทธิ์นี้ว่า ศีลมหาสนิทฟื้นฟู และทำให้ความเป็นหนึ่งเดียวกับพระคริสต์เข้มแข็งขึ้นในตัวเรา

โดยทางพระองค์ พร้อมพระองค์และในพระองค์ ศีลล้างบาปทำให้เราเป็นคริสตชน

ทุกครั้งที่เราก้าวเดินไปรับศีลมหาสนิท เราแสดงเครื่องหมายที่มองเห็นได้ว่า

เราตอบรับนำ้พระทัยของพระองค์ เป็นตอบรับของความเชื่อฟังและความรัก

การกินปังที่ถูกหักออกและดื่มโลหิตนี้ คือ การทำให้เราเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ และกล่าวรับพร้อมกับพระองค์

ตอบรับนำ้พระทัยของพระเจ้าสำหรับเรา ตอบรับความทุกข์ทรมาน การเป็นคนบาป สุขภาพไม่ดี งานและความขัดแย้งต่างๆ

ในชีวิตประจำวัน

"พระเยซูเจ้าทรงมอบชีวิตของพระองค์เพื่อเรา เราต้องมอบชีวิตของเราเพื่อพี่น้องเช่นเดียวกัน"

(1 ยน.3:16)

ศีลมหาสนิท เครื่องบูชาและศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งความรัก
คุณพ่อเชษฐา ไชยเดช

หัวใจของเทววิทยาแห่งศีลมหาสนิท คือ การระลึกถึง(Anamnesis)การถวายบูชาบนไม้กางเขนของพระเยซูเจ้า

ซึ่งจริงๆแล้วเป็นยอดสูงสุด(Culmen)ของประวัติศาสตร์แห่งความรอด บนไม้กางเขนนี้เองที่พระเยซูทรงกอบกู้เราให้พ้นจากบาป มนุษย์ได้รับการอภัย และมีส่วนร่วมในชีวิตของพระเจ้าอีกครั้งหนึ่ง

งานเลี้ยงอาหารค่ำมื้อสุดท้ายของพระเยซูเจ้า เป็นการทำนายล่วงหน้า ถึงการถวายบูชาบนไม้กางเขนของพระองค์

ปังที่ถูกบิเป็นเครื่องหมายถึง พระวรกายของพระองค์ ที่ทรงยอมเจ็บปวด และทนทุกข์ทรมานบนไม้กางเขนเพื่อเรา(จากคำพูดในมิสซา) "นี่ เป็น กาย ของ เรา ที่ จะ มอบ เพื่อ ท่าน"

เหล้าองุ่นเป็นเครื่องหมายถึง พระโลหิตของพระองค์ที่หลั่งออกเป็นเครื่องบูชาเพื่อเรา
(จากคำพูดในมิสซา) "นี่ เป็น ถ้วย โล หิต ของ เรา โล หิต ซึ่ง จะ หลั่ง ออก เพื่อ อภัย บาป สำ หรับ ท่าน และ มนุษย์ ทั้ง หลาย"

ดังนั้น

เราจึงพบโครงสร้างของงานเลี้ยงอาหารค่ำมื้อสุดท้ายของพระเยซูเจ้า ในภาคบูชา(ขอบพระคุณ)

*ข้อสังเกตที่สำคัญ ก็คือ ความคิดทางเทววิทยาเรื่องการสิ้นพระชนม์และการถวายบูชาบนไม้กางเขนจะแยกไม่ออกจากความคิดเรื่องการกลับคืนพระชนมชีพของพระเยซูเจ้า เราจึงพบว่า
"หัวใจสำคัญของการฉลองพิธีมิสซา คือ ธรรมล้ำลึกปัสกาของพระเยซูเจ้า"

พระศาสนจักรเน้นย้ำกับเราเสมอว่า"พิธีบูชาขอบพระคุณไม่ได้มีลักษณะเป็นเพียงการเลี้ยงอาหาร แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยังเป็นการถวายบูชาด้วย จึงต้องนับว่า เป็นกุญแจสำคัญเพื่อสัตบุรุษ ทุกคนจะมีส่วนร่วมพิธีศีลศักดิ์สิทธิ์ยิ่งใหญ่นี้ได้อย่างสมบูรณ์" จึงไม่เพียงพอที่จะลด(บทบาท)พิธีศีลมหาสนิท ให้เป็นเพียงงานเลี้ยงแห่งมิตรภาพเท่านั้น(เทียบ Redemptionis Sacramentum)

(มีต่อ)

ศีลมหาสนิท ศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งความรัก

หทัยที่เปี่ยมด้วยความรักนิรันดร์
หทัยราชันจากสวรรค์เสด็จลงมา
หทัยประทานโลหิตและมังสา
หทัยบุตราศีลบูชาแห่งความรัก 

"ก่อนวันฉลองปัสกา พระเยซูเจ้าทรงทราบว่า ถึงเวลาแล้วที่จะทรงจากโลกนี้ไปเฝ้าพระบิดา พระองค์ทรงรักผู้ที่เป็นของพระองค์ซึ่งอยู่ในโลกนี้ พระองค์ทรงรักเขาจนถึงที่สุด"(ยอห์น 13:1)

เราจะสังเกตได้ว่า อาหารค่ำมื้อสุดท้าย (การล้างเท้า จนไปถึงการสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน)เป็นการแสดงออกถึงความรักที่ยิ่งใหญ่ของพระเยซูเจ้า ต่อผู้ที่เป็นศิษย์ของพระองค์และเราพบความรักที่กล่าวถึงนี้ในพิธีบูชาขอบพระคุณ

1.พิธีกรรมภาคถวาย ความรักต่อคนจน

หทัยที่เปี่ยมด้วยความรักเหลือล้น 
หทัยยอมทน ยอมขัดสนเพื่อเป็นหนทาง   
หทัยรักจริง ยิ่งใหญ่ไม่จืดจาง
หทัยสรรสร้างสันติสุขแห่งดวงใจ 


ใน Roman Ordo ของศตวรรษที่ 7 ได้บรรยายถึงภาคถวายไว้ดังนี้
"ที่ชุมนุมถวายปังและเหล้าองุ่น ประธานในพิธีเป็นผู้เลือกขนมปังและเหล้าองุ่นจำนวนหนึ่ง เพื่อใช้ในพิธีศีลมหาสนิท ขนมปังและเหล้าองุ่นที่เหลือจะถูกตั้งไว้บนโต๊ะที่จัดไว้เพื่อแจกให้กับคนจน"

ในศตวรรษที่ 2 เราพบในงานเขียนของนักบุญจัสติน มรณสักขี ว่า"ขนมปัง เหล้าองุ่น และของถวาย อื่นๆจะถูกนำมาเป็นของถวายเพื่อแบ่งปันให้กับคนจน หญิงม่าย และเด้กกำพร้า"

จากเอกสารพิธีกรรมในศตวรรษที่ 3 เราพบว่าทุกคนแม้แต่คนจนก็มีส่วนร่วมในพิธีกรรม โดยนำเครื่องบูชา คือ ปังและเหล้าองุ่นมาเป็นของถวาย นักบุญซีเปรียน ชาวคาเธจ ได้เตือนสตรีผู้ร่ำรวยคนหนึ่ง ซึ่งไม่เคยนำอะไรมาเป็นของถวายในพิธีมิสซาเลย โดยกล่าวกับเธอว่า "เธอกล้ารับประทานปังของคนจนเชียวหรือ"

การที่คนจนนำปังและเหล้าองุ่น มาเป็นของถวายในพิธีมิสซา ทำให้เกิดธรรมเนียมการเติมน้ำลงในเหล้าองุ่นในพิธีมิสซา เนื่องจากเหล้าองุ่นที่คนจนนำมา เป็นเหล้าองุ่นที่มีคุณภาพที่ไม่ดีนัก ชาวโรมันไม่เคยมีธรรมเนียมเติมน้ำลงในเหล้าองุ่นที่มีรสดี ในปัจจุบัน เรายังคงปฏิบัติเช่นนี้ ในพิธีมิสซาเพื่อเตือนใจว่าพระศาสนจักรของเรา เป็นพระศาสนจักรของคนจน (ความเห็นจากการศึกษา เรื่องพิธีกรรมมิสซาของคุณพ่อชูปุงโก อาจารย์พิธีกรรมชาวฟิลิปปินส์)

(มีต่อ)

2.การบิปัง ความรักที่เสียสละ

1. ลูกประนมเกศก้มกราบกรานไหว้พระคริสตเยซู
ทรงเมตตาประทับเชิดชูอยู่ในเพศปังบูชา

(รับ ) โอ้ ศีลมหาสนิท โปรดเป็นชีวิตแห่งลูกเทอญ
ลูกกราบทูลเชิญ โปรดทรงจำเริญในจิตเรา

2. ลูกมั่นคงในพระสัจจา

การแบ่งปันเกี่ยวกับวันสมโภชพระคริสตกายา(Corpus Christi)
Man of Macedonia

วันนี้มองในแง่ความสัมพันธ์ของสัปดาห์(จากการจัดของปฏิทินพิธีกรรม)
จะเห็นว่า มีการเตรียมหนทางมาสู่วันนี้เป็นขั้นตอนสั้นๆ กล่าวคือ

(1)สมโภชพระเยซูเจ้าเสด็จสู่สวรรค์(สมบูรณ์ในพันธกิจแห่งธรรมล้ำลึกปัสกา)
- พระองค์ทรงสิ้นพระชนม์(ในมหาพรต) และทรงกลับคืนพระชนมชีพ(ในปัสกา) และทรงเสด็จขึ้นสวรรค์

(2)สมโภชพระจิตเจ้า
- เพราะพระเป็นเจ้าทรงรักเรามาก ทรงพระกรุณาส่งพระจิตเจ้า มาช่วยนำทางเราเพื่อสานพันธกิจของพระมหาไถ่

(3)สมโภชพระตรีเอกภาพ
- โดยทาง พระจิตเจ้า นี้เอง เราสามารถเข้าถึง สามพระบุคคลศักดิ์สิทธิ์เสมอกัน ได้ทั้งครบมากขึ้น เพื่อให้งานของพระเป็นเจ้าที่จะทรงกระทำผ่านทางเราสมบูรณ์ยิ่งขึ้น

(4)สมโภชพระวรกายและพระโลหิตพระคริสตเจ้า
- เป็นการสมโภชที่เน้นลึกลงไปในอีกมิติหนึ่งของรูปธรรมความรักแห่งพระคริสตเจ้า อาทิตย์ก่อนหน้าเราได้เตรียมการเบื้องต้นถึงความเป็นนามธรรมซึ่งเราอาจสัมผัสได้ยากกว่า แต่มาวันนี้ การสมโภชพระคริสตวรกาย(ปัง)เป็นรูปธรรม เป็นการสมโภชอัน "เหมาะสม ถูกต้อง แท้จริง" เป็นการย้ำเตือนเราเสมอเรื่องการที่พระประทับกับเรา

*และในวันศุกร์ถัดไปปฏิทินกำหนดเป็นสมโภชพระหฤทัยอันศักดิ์สิทธิ์ยิ่งของพระเยซูเจ้า ยิ่งเป็นการย้ำให้ชัดกระจ่างแก่ตามากขึ้น ว่าพระทรงประจักษ์และถ่ายทอดแก่เราทุกวัน ผ่านทางสิ่งต่างๆ
พระคัมภีร์ไม่ได้ล้าสมัยเลย เพียงแต่งานของพระอาจเปลี่ยนไปในรูปแบบบ้าง แต่มั่นคงในหลักการที่เรียกว่า "ความรัก"

เพิ่มพูนฤทธิ์กุศลในวันนี้

(1)จากหนังสือ ฉธบ เราเห็นแล้วว่า ชาวยิวดื้อกระด้างต่อพระองค์ แต่"ความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงนิตย์นิรันดร์"จึงได้ทรงประทานอาหารทิพย์มา ดังนั้น เราจึงเพิ่มพูนฤทธิ์กุศลวางใจ
(2)จากบทอ่าน 2 เราเห็นแล้วว่า เราทั้งหลายเป็นหนึ่งเดียวภายใต้ปัง(พระวรกายทิพย์)เดียวกัน ดังนั้น เราจึงเพิ่มพูนฤทธิ์กุศล ความรัก
(3)จากพระวรสาร เราเห็นแล้วว่า พระเยซูคริสตเจ้าทรงเป็นปังอันบันดาลชีวิต ทรงถวายพระองค์เองเป็นยัญบูชา อาศัยความเสียสละ(บิปัง) นี้ เราทั้งหลายจึงได้รอดพ้น ดังนั้น เราจึงเพิ่มพูนฤทธิ์กุศล ความเชื่อ

มีฤทธิ์กำลังผ่านปังอันบันดาลชีวิต

(1)ความนบนอบต่อพระผู้ทรงเสด็จลงมาในศีลมหาสนิท ที่เราได้รับแล้วนี้
จงเพิ่มพูนฤทธิ์กำลังให้เราผู้รับใช้ต่ำต้อยอันหาบุญกุศลมิได้ ได้นบนอบยำเกรงเสมอไปด้วยเถิด
(2)ความรักต่อพระผู้ทรงเสด็จลงมาในศีลมหาสนิท ที่เราได้รับแล้วนี้
จงเพิ่มพูนฤทธิ์กำลังให้เราผู้รับใช้ต่ำต้อยอันหาบุญกุศลมิได้ มีกำลังสร้างความรักที่ยิ่งใหญ่ในกิจการทั้งหลายเถิด
(3)ความเชื่อต่อพระผู้ทรงเสด็จลงมาในศีลมหาสนิท ที่เราได้รับแล้วนี้
จงเพิ่มพูนฤทธิ์กำลังให้เราผู้รับใช้ต่ำต้อยอันหาบุญกุศลมิได้ ไร้ความหวาดกลัวในการยุทธนาการกับความชั่วเถิด
(4)ความวางใจต่อพระผู้ทรงเสด็จลงมาในศีลมหาสนิท ที่เราได้รับแล้วนี้
จงเพิ่มพูนฤทธิ์กำลังให้เราผู้รับใช้ต่ำต้อยอันหาบุญกุศลมิได้ มุ่งมั่นทำงานของพระในสถานที่ที่ต้องการพระเมตตาด้วยเถิด

เติมเต็มความรักผ่านปังอันบันดาลชีวิต

(1)เรารับปังมาพระเป็นเจ้าทรงสถิตกับเรา เมื่อทรงสถิตกับเรา เราจึงเปี่ยมด้วยรัก
(2)เรารับปังอันเป็นเครื่องหมายของการเสียสละ(บิปัง) เราจึงเปี่ยมด้วยรักที่จะเสียสละ
(3)เรารับปังอันเป็นเครื่องหมายของอาหารทิพย์ เราจึงเปี่ยมด้วยความอิ่มใจในจิตวิญญาณ
(4)เรารับปังอันเป็นเครื่องหมายของ"ศีลบูชาแห่งความรัก" เราจึงเปี่ยมด้วยความเทิดทูนในพระหฤทัย
(5)เรารับปังอันเป็นเครื่องหมายของพระมหาทรมาน เราจึงเปี่ยมด้วยความเป็นทุกข์ถึงบาปเสมอไป
(6)เรารับปังอันเป็นเครื่องหมายของความเป็นหนึ่งเดียวกัน เราจึงร่วมพระเทวภาพกับพี่น้องคาทอลิกผ่านปัง
(7)เรารับปังอันเป็นเครื่องหมายของการเป็นสาวกติดตามพระเยซู เราจึงต้องประกาศพระวรสารด้วยความรัก
(8)เรารับปังอันเป็นเครื่องหมายของพระราชกิจแห่งรักของพระองค์ เราจึงต้องสนองพระราชกิจนั้น ด้วยศาสนสัมพันธ์


(อาจมีต่อ)

เรียนคุณ Man of Macedonia
ขออนุญาตเสริมอีกเล็กน้อย
เพื่อจะเป็นสิ่งที่พวกเราร่วมสืบต่อภารกิจที่
องค์พระเยซูคริสตเจ้ามอบให้เราทำร่วมกัน
ขอพระเป็นเจ้าอวยพร

ด้วยว่าพวกเราทั้งหลายมีชีวิตหลังจากที่พระคริสตเจ้าจากโลกนี้ไปแล้ว
ในตอนสุดท้ายของบทภาวนา...

พระเยซูเจ้าตรัสกับพระบิดาว่า "ข้าพเจ้าอธิษฐานภาวนามิใช่สำหรับคนเหล่านี้ แต่สำหรับผู้ที่เชื่อข้าพเจ้า
ผ่านทางวาจาของเขาด้วย"(ยน.17:21)
พระเยซูเจ้าทรงภาวนาเพื่อเราที่ได้รับความเชื่อ โดยการเทศน์สอนของบรรดาสาวก

พระองค์วอนขอเพื่อเรา "เพื่อให้ทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกัน" เช่นเดียวกับที่พระองค์ทรงอยู่ในข้าพเจ้า

และข้าพเจ้าทรงอยู่ในพระองค์ เพื่อเขาทั้งหลายอยู่ในพระองค์และในข้าพเจ้า โลกจะได้เชื่อว่าพระองค์ทรงส่งข้าพเจ้ามา"(ยน.17:21)


      ความปรารถนาสุดท้ายนี้ของพระเยซูเจ้า ก่อนที่จะจากเราไปนั้น เราต้องถือว่าเป็นสิ่งที่มีค่ามาก
ในการติดต่อสัมพันธ์กับผู้ที่มิใช่คาทอลิก โปรแตสแตนท์ หรือผู้ที่ต่างความเชื่ออื่นๆ
เราต้องสวดบทภาวนา "ข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย" นี้ เพื่อความเป็นหนึ่งเดียวของผู้ที่เชื่อ
และจะต้องไม่กล่าวหรือกระทำสิ่งใดที่จะเป็นการขัดเคืองพี่น้องเหล่านี้ ตรงกันข้าม เราต้องทำทุกสิ่งที่สามารถทำได้
เพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่จะทำให้เราใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้น
      ให้เราระลึกไว้ว่า พระศาสนจักรคาทอลิกจะถูกตัดสินจากคำพูดและการกระทำของเรา
เพราะพี่น้องชายหญิงภายนอกจำนวนมาก จะรู้จักศาสนาคาทอลิกของเราได้ ก็โดยผ่านทางเราเท่านั้น

และการมีชีวิตอยู่ของพวกเราเพื่อพระคริสตเจ้า

"อยู่" หมายถึงความพากเพียรจนกว่าจะตายในความซื่อสัตย์ต่อพระเจ้า

ขอบคุณครับ
ปิดบัญชีกระทู้นี้ล่ะ
ไปต่อในห้อง"พระกายพระคริสตเจ้าก่อน"

ขุดๆ

กระจ่างตา กระจ่างใจ มากขึ้นละเอียด....ความหมายในวันสมโภชพระคริสตกายา ...ซาบซึ้ง