Belong to the Truth Jesus Christ

http://www.youtube.com/watch?v=FwTVFk1HK3Y    สารคดี และพิสูจแล้วว่า เมืองนี้มีอยู่จริง

นั่นไง

ปฐก18:20 พระเจ้าได้ตรัสว่า"เสียงร้องกล่าวโทษเมืองโสโดมและเมืองโกโมราห์นั้นดังเหลือเกินและบาปของเขาก็หนักมาก
ปฐก18:21 เราจะลงไปดูว่าพวกเขากระทำผิดจริงตามคำร้องทุกข์ที่มาถึงเรานั้นหรือไม่ ถ้าไม่เราก็จะรู้"
ปฐก18:22 บุรุษเหล่านั้นจึงออกจากที่นั่น เดินตรงไปยังเมืองโสโดม แต่อับราฮัมยังยืนเฝ้าพระเจ้าอยู่
ปฐก18:23 อับราฮัมได้เข้ามาใกล้กราบทูลว่า"พระองค์จะทรงทำลายผู้ชอบธรรมพร้อมกับคนอธรรมหรือ
ปฐก18:24 สมมุติว่ามีคนชอบธรรมห้าสิบคนอยู่ในเมืองนั้น พระองค์จะยังทรงทำลายเมืองนั้น ไม่ยับยั้งอาชญาเพราะเห็นแก่คนชอบธรรมห้าสิบคนที่อยู่ในเมืองนั้นหรือ
ปฐก18:25 ขอพระองค์อย่าคิดที่จะกระทำเช่นนั้นเลย อย่าคิดที่จะฆ่าคนชอบธรรมพร้อมกับคนอธรรม ทำกับคนชอบธรรมอย่างเดียวกับคนอธรรม ขอพระองค์อย่าทรงทำเช่นนั้นเลย พระองค์ผู้พิพากษาสากลโลก จะไม่กระทำสิ่งที่ยุติธรรมหรือ"
ปฐก18:26 พระเจ้าตรัสว่า"ที่โสโดม ถ้าเราพบคนชอบธรรมในเมืองห้าสิบคน เราจะไม่ลงอาชญาในเมืองนั้นทั้งเมืองเพราะเห็นแก่เขา"
ปฐก18:27 อับราฮัมทูลตอบว่า"ขอประทานโทษที่ข้าพระองค์บังอาจกราบทูลต่อพระเจ้า ข้าพระองค์ผู้เป็นเพียงผงคลีและขี้เถ้า
ปฐก18:28 สมมุติว่าในห้าสิบคนนั้นขาดไปห้าคน พระองค์จะยังทรงทำลายเมืองนั้นทั้งเมืองเพราะขาดห้าคนหรือ"   และพระองค์ตรัสว่า"เราจะไม่ทำลาย ถ้าเราพบคนชอบธรรมสี่สิบห้าคนที่นั่น"
ปฐก18:29 ท่านก็ทูลพระองค์อีกว่า"สมมุติว่าพระองค์ทรงพบสี่สิบคนที่นั่น"   พระองค์ตรัสตอบว่า"เพราะเห็นแก่สี่สิบคนเราจะไม่กระทำ"
ปฐก18:30 ท่านจึงทูลว่า"ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าอย่าทรงพระพิโรธเลย ข้าพระองค์จะขอกราบทูล สมมุติพระองค์ทรงพบเพียงสามสิบคนที่นั่น"   พระองค์ตรัสตอบว่า"เราจะไม่ลงอาชญา ถ้าเราพบสามสิบที่นั่น"
ปฐก18:31 ท่านทูลว่า"ขอประทานโทษที่ข้าพระองค์บังอาจกราบทูลต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า สมมุติว่าทรงพบเพียงยี่สิบคนที่นั่น"   พระองค์ตรัสตอบว่า"เพราะเห็นแก่ยี่สิบคน เราจะไม่ทำลายเมืองนั้น"
ปฐก18:32 ท่านทูลว่า"ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าอย่าทรงพระพิโรธเลย ข้าพระองค์ขอกราบทูลอีกครั้งนี้ครั้งเดียว สมมุติว่าทรงพบเพียงสิบคนที่นั่น"   พระองค์ตรัสตอบว่า"เพราะเห็นแก่สิบคนเราจะไม่ทำลายเมืองนั้น"
ปฐก18:33 เมื่อพระองค์ตรัสกับอับราฮัมจบลงแล้วพระเจ้าก็เสด็จไปส่วนอับราฮัมก็กลับไปบ้าน
ปฐก19:1 ฝ่ายทูตสวรรค์สององค์นั้นมาถึงเมืองโสโดมในเวลาเย็น โลทกำลังนั่งอยู่ที่ประตูเมืองโสโดม เมื่อโลทเห็นท่านทั้งสอง เขาก็ลุกขึ้นไปต้อนรับและกราบลงถึงดิน
ปฐก19:2 กล่าวว่า"เจ้านายของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าขอวิงวอนท่าน ขอท่านแวะไปบ้านข้าพเจ้าผู้รับใช้ของท่าน ค้างสักคืนหนึ่งล้างเท้าของท่าน แล้วค่อยลุกขึ้นแต่เช้าเดินทางต่อไป"   ท่านทั้งสองตอบว่า"อย่าเลยเราจะค้างคืนที่ลานเมือง"
ปฐก19:3 แต่โลทก็รบเร้าชักชวนท่านทั้งสอง ท่านจึงไปกับเขา เข้าไปในบ้านของเขา โลทก็จัดการ เลี้ยงปิ้งขนมไร้เชื้อ ท่านทั้งสองก็รับประทาน
ปฐก19:4 ท่านทั้งสองยังไม่ทันเข้านอน พวกผู้ชายเมืองนั้น คือ ชายชาวเมืองโสโดมทั้งหนุ่มและแก่หมดทั้งเมืองจนถึงคนสุดท้าย พากันมาล้อมเรือนนั้นไว้
ปฐก19:5 พวกเขาร้องเรียกโลทว่า"ชายที่เข้ามาหาเจ้าคืนนี้อยู่ที่ไหน จงนำเขาออกมาให้เรา เราจะได้สมสู่กับเขา"
ปฐก19:6 โลทก็ออกทางประตูไปหาชายเหล่านั้น แล้วปิดประตูเสีย
ปฐก19:7 กล่าวว่า"พี่น้องของข้าเอ๋ย ข้าขอเสียทีเถอะ อย่ากระทำการโหดร้ายเช่นนี้เลย
ปฐก19:8 ดูเถิดข้ามีลูกสาวสองคน ยังไม่เคยสมสู่กับชายเลย ข้าจะนำออกมาให้ท่าน ท่านจะทำแก่เขาอย่างไรก็ได้ตามใจชอบเถิด แต่ขออย่าทำอะไรกับชายเหล่านี้เลย เพราะเขามาอยู่ใต้ร่มชายคาของข้าแล้ว"
ปฐก19:9 แต่พวกนั้นร้องว่า"ถอยไป"   และขู่ว่า"เจ้าคนนี้มาขออาศัยอยู่ แล้วยังมาตั้งตัวเป็นตุลาการ เราจะทำกับเจ้าให้เจ็บเสียยิ่งกว่าทำแก่คนเหล่านั้นอีก"   พวกนั้นผลักโลทโดยแรงและเข้ามาใกล้จะพังประตู
ปฐก19:10 แต่แขกทั้งสองนั้นยื่นมือออกไปดึงตัวโลทเข้ามาในบ้าน แล้วปิดประตูเสีย
ปฐก19:11 ท่านทั้งสองทำให้พวกคนที่อยู่หน้าประตูบ้านนั้นตาบอดหมด ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ก็เที่ยวคลำหาประตูจนอ่อนใจ
ปฐก19:12 แล้วแขกทั้งสองจึงพูดกับโลทว่า"ที่นี่เจ้ามีใครอีกหรือ บุตรเขยบุตรชายบุตรหญิงคนของเจ้าในเมืองนี้ จงนำออกไปจากที่นี้ให้หมด
ปฐก19:13 เรากำลังจะทำลายเมืองนี้แล้ว เพราะเสียงร้องกล่าวโทษประชาชนของเมืองนี้ต่อพระเจ้าดังนักหนา และพระเจ้าทรงใช้เรามาทำลายเมืองนี้เสีย"
ปฐก19:14 โลทจึงออกไปพูดกับบุตรเขยผู้ที่จะแต่งงานกับบุตรหญิงของตนว่า"ลุกขึ้นออกจากที่นี้เถิด เพราะพระเจ้ากำลังจะทำลายเมืองนี้"   แต่บุตรเขยของเขากลับหาว่าโลทล้อเล่น
ปฐก19:15 ครั้นเวลารุ่งเช้า ทูตสวรรค์จึงชักชวนโลทว่า"ลุกขึ้นพาภรรยาของเจ้าและบุตรหญิงทั้งสองของเจ้าผู้อยู่ที่นี่ไปเสีย เกรงว่าเมื่อเมืองนี้ถูกลงอาชญาให้พินาศ เจ้าจะเสียชีวิตไปด้วย"
ปฐก19:16 แต่โลทยังรีรอ ดังนั้นชายทั้งสองจึงคว้ามือเขาและภรรยาและบุตรหญิงทั้งสอง ด้วยพระกรุณาคุณของพระเจ้าที่มีต่อเขา ท่านทั้งสองนำเขาออกมาเสียนอกเมือง
ปฐก19:17 เมื่อท่านทั้งสองพาเขาออกมาแล้ว ท่านพูดว่า"หนีเอาชีวิตรอดเถิดอย่าเหลียวหลังหรือหยุด ณ ที่ใดในลุ่มน้ำ หนีไปที่เนินเขา มิฉะนั้นเจ้าจะเสียชีวิต"
ปฐก19:18 โลทเรียนท่านทั้งสองว่า"อย่าเลยนาย
ปฐก19:19 ดูเถิด ผู้รับใช้ของท่านเป็นที่โปรดปรานในสายตาของท่านแล้ว และท่านได้สำแดงความกรุณาอันยิ่งใหญ่ในการช่วยชีวิตของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะหนีไปที่เนินเขาไม่ได้ เกรงว่าภัยพิบัตินั้นจะตามทันและข้าพเจ้าจะตายเสีย
ปฐก19:20 ดูซิ เมืองโน้นอยู่ใกล้พอที่จะหนีไปถึงได้และเป็นเมืองเล็ก ขอให้ข้าพเจ้าหนีไปที่นั่น เมืองนั้นเป็นเมืองเล็กๆ แล้วชีวิตของข้าพเจ้าจะรอด"
ปฐก19:21 ทูตสวรรค์พูดกับเขาว่า"เราอนุญาตเรื่องนี้ คือ เราจะไม่ทำลายเมืองที่เจ้าพูดถึงนั้นเสีย
ปฐก19:22 รีบเถิด หนีไปที่นั่น เพราะเราจะทำอะไรไม่ได้จนกว่าเจ้าจะไปถึงที่นั่น"   ฉะนั้น เขาจึงเรียกชื่อเมืองนั้นว่า โศอาร์ {แปลว่าเล็กน้อย}
ปฐก19:23 เมื่อโลทมาถึงเมืองโศอาร์ ตะวันก็ขึ้นแล้ว
ปฐก19:24 แล้วพระเจ้าทรงให้กำมะถันและไฟจากพระเจ้าตกจากฟ้าลงมาบนเมืองโสโดมและเมืองโกโมราห์
ปฐก19:25 และพระองค์ทรงขยี้เมืองเหล่านั้น ลุ่มน้ำทั้งหมด ชาวเมืองทั้งสิ้น และพืชต่างๆ
ปฐก19:26 ส่วนภรรยาของโลทผู้อยู่ข้างหลังโลท เหลียวกลับไปมองดู นางจึงกลายเป็นเสาเกลือไป
ปฐก19:27 เวลาเช้ามืดอับราฮัมออกไปยังที่ที่ท่านยืนเฝ้าพระเจ้า
ปฐก19:28 ท่านมองลงไปทางเมืองโสโดมและเมืองโกโมราห์และตรงดินแดนในลุ่มน้ำ ก็เห็นแผ่นดินลุกเป็นควันพลุ่งขึ้นเหมือนควันเตาไฟใหญ่

เอเมน พระวจนะของพระเจ้าเป็นจริงเสมอครับ

พระเจ้าอวยพรครับ

ทุกอย่างที่พระเจ้าตรัสในพระคำภีร์

ล้วนเป็นจริงหมดครับ

ผมเชื่อ