วันนั้น เป็นวันแรกที่เราโดน นิเทศน์การสอน เราโดนครูนิเทศน์ด่าเละเลยคะ บอกเป็นนัยๆว่า
เราไม่เหมาะกับอาชีพนี้เลยประมาณเนี้ยอะคะ เครียดมากๆ
ไม่อยากเป็นครูแล้ว ไม่อยากสอนหนังสือแล้ว ร้องไห้ตลอดทางกลับบ้าน รู้สึกท้อแท้ใจมากคะ
ทีนี้ตอนนอน ก่อนจะนอน ตาก็เหลือบไปมองเห็น สายประคำ ก็เลยคิดในใจ
ขอให้ลูกผ่านวันที่เลวร้ายนี้ไปให้ได้ ขอกำลังใจให้ลูกด้วยเถิด
ตอนเช้าตื่นขึ้นมา ก็คิดว่าจะไม่ไปโรงเรียนแล้ว ไม่อยากสอนแล้วอยากดรอป เรียน
ในมือถือ มีรูปแม่พระไว้อะคะ ทำเป็น BG หน้ามือถือ ก็เลย มองรูปแล้วคิดคะว่า แม่คะ แม่คิดว่าหนูควรจะ
ทำอย่างไรดี แม่ช่วยนำทางให้ลูกทีเถอะคะ สักพักคะ พอพูดเสร็จ แม่ก็โทรมาเลยคะ(แม่บนโลกนะคะ)
แม่บอกว่า อาบน้ำหรือยัง รีบๆอาบน้ำเถอะลูก เดี๋ยวจะไปโรงเรียนสาย ทนๆอีกหน่อยนะลูก แม่เป็นกำลัง
ใจ สู้ๆนะลูก แม่รักหนูนะ แล้วแม่ก็วาง เราก็เลยรีบไปอาบน้ำ ไปโรงเรียนเลยคะ แล้วก็รู้สึกดีมากๆ
ในความคิดเรา เราคิดว่า เหมือนแม่พระท่านฝากแม่เรามาบอกอะคะว่า เราควรจะทำอย่างไร
และเราก็เชื่อจริงจังเลยคะว่า ทั้งแม่พระกับแม่เรา รักเราที่สุดอะคะ
รู้สึกดีจัง ที่ได้เกิดมาเป็นลูกของแม่ กับ แม่พระคะ
