<<: ขอคำภาวนาให้บราเด้อร์เก่ง:>>
-
Prod Pran
- Defender of lawS
- โพสต์: 3324
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:54 pm
- ที่อยู่: Bangkok
อะไรที่ทำให้ตัดสินใจตัดขา?
เนื้อมันกระทุ้งออกมาจากรอยแผล มันออกมาเรื่อยๆ 3 วัน มันใหญ่กว่าลูกแอ๊ปเปิ้ล แต่ผมก็ทนได้
แล้วมีอาการเจ็บปวดไหมคะ?
ครับ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ บางทีพอลุกขึ้นยืน เลือดก็ไหลออกมาที่ขาเพราะว่าเลือดมันอยู่ข้างบน ลุกขึ้นยืนฉี่ทีไร เลือดก็ไหลอาบขาตลอดจึงจำเป็นต้องนั่งฉี่ วันไหนลุกขึ้นไปตรงนั้นตรงนี้ เลือดมันก็ไหล บางครั้งช่วยพิธีกรรมกับเพื่อน เลือดก็ไหล ห้ามเลือด ห้ามวันแล้ววันเล่าเพราะกลัวแผลติดเชื้อด้วย แผลออกมาใหญ่ ก็เลยคิดว่าไม่ได้แล้ว พอดีช่วงปิดเรียน เพื่อนๆก็กลับบ้าน ผมตัดสินใจตัดขาแล้ว เพราะเท่าที่ดูๆมันเป็นมาก มีเนื้อออกจากขา พอวันที่ 1 ก็เลยตัดสินใจชวนพี่ให้พาไปตัดขา (ซึ่งตรงกับวันที่ 1 มกราคม ปีใหม่พอดี) พอไปถึงโรงพยาบาลหมอก็ให้ตัดทันที
พอหมอเห็นนอาการแล้วก็คือต้องให้ตัดเลย?
ครับ เพราะไม่ตัดก็คงไม่ได้แล้ว ตัวเองก็เลยทำใจได้ ณ วินาทีนั้นเลย เพราะมันไม่ไหวแล้วปวดมากเลย
คือยังไงก็ได้ใช่ไหมคะ ที่ทำให้เราพ้นจากความเจ็บปวดไปได้?
ครับผม เพราะไม่ไหวแล้วมันปวดมากเหลือเกิน ทุกคนก็รับได้เพราะก่อนหน้าที่จะไปตัดก็ได้บอกพ่อแม่และครอบครัวแล้ว และทุกคนบอกว่าก็แล้วแต่เราว่าจะตัดหรือไม่ตัด หลังจากตัดขาแล้วก็นอนอยู่โรงพยาบาล 1 อาทิตย์ แล้วค่อยกลับไปพักรักษาตัวต่อที่วิทยาลัยแสงธรรม (บ้านเณร)
หลังจากตัดขาแล้วรู้สึกยังไง?
ทำใจได้ครับ และรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกลูกหนึ่งออกจากอก เพราะมันปวดมานาน
คำถามนี้ขอถามในฐานะคนฟังคนหนึ่งก็แล้วกันนะคะ คือการที่คนเราซึ่งปกติมีอวัยวะครบสามสิบสอง แต่อยู่ดีๆวันหนึ่งมีบางชิ้นบางส่วนมันหายไปจากเรา ความรู้สึกตอนนั้นรู้สึกอย่างไร? ตอนตัดขาแล้ว ก้มมองขาที่เคยวิ่งเล่น ไปไหนมาไหน เล่นกีฬาได้ แล้วมันก็หายไป รับสภาพตอนนั้นได้ขนาดไหนคะ?
ก่อนหน้าที่จะไปตัดก็คิดแล้วว่าถ้าเราตัดขา เราก็ต้องกลายเป็นคนพิการนะ แล้วเราจะรับตัวเองได้รึเปล่า ก็คิดอยู่นาน คิดอยู่พักหนึ่ง แล้วก็ได้คำตอบกับตัวเราว่า ยังไงมันก็เกิดขึ้นกับตัวเราแล้ว ทำไมเราจะรับเรื่องของเราไม่ได้ ในเมื่อมันเกิดขึ้น ยอมรับได้ไหม ใจลึกๆ บอกว่าต้องได้ เพราะมันเป็นชีวิตของเรา เราก็ต้องใช้มันและเดินหน้าต่อไป
และช่วงนั้นหลังตัดขาก็จะมีทั้งเพื่อนและผู้ใหญ่ที่มาเยี่ยมมาปลอบ และมาให้กำลังใจตลอดเวลา แต่บางครั้งก็แอบร้องไห้คนเดียว และก่อนหน้านั้นผมก็ได้ฟังรายการคลื่นภาษาใจนี่แหละ เพราะมีคุณพ่อบางคนเค้าแนะนำให้ฟังเพราะเราก็มีเรื่องทุกข์ใจอยู่ บางทีฟังไปก็ร้องไห้ไปคนเดียว แล้วก็ถามตัวเองว่าทำไม ทำไมถึงต้องเป็นเรา ก็คือยังไม่สามารถยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ทุกเวลา เพราะฉะนั้น เวลาอยู่คนเดียวก็เลยมักมีคำถามแบบนี้เกิดขึ้นเสมอ ว่าทำไมต้องเป็น? ก็ไปเย็บแผล ไปหาหมอกายภาพเป็นช่วงๆ จนกว่า แผลจะหายและตอนนี้แผลก็หายแล้ว
แล้วตอนนี้มีใครดูแลอยู่คะ? แล้วยังอยู่ที่วิทยาลัย (บ้านเณร) อยู่หรือเปล่า และยังเรียนหนังสือตามปกติอยู่มั้ย
ครับ ยังพักอยู่ที่บ้านเณร มีพี่สาวคอยดูแล แต่ไม่ได้เรียนแล้ว พี่สาวผมดีมากเลยครับ และผมต้องขอขอบคุณพี่สาวของผมผ่านทางรายการนี้ด้วยนะครับ และวันนี้พี่สาวของผมก็ฟังอยู่ ผมกับพี่สาวฟังเกือบทุกวันเพราะเป็นรายการที่ให้พลังใจและฟังแล้วก็มีแรงใจให้เราต่อสู้กับชีวิต
เห็นบอกว่าตอนนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดก็ต้องยอมรับให้ได้?
ครับ เพราะชีวิตของผมตอนนี้เหมือนถูกขีดเส้นแดงไว้แล้วระหว่าง
เนื้อมันกระทุ้งออกมาจากรอยแผล มันออกมาเรื่อยๆ 3 วัน มันใหญ่กว่าลูกแอ๊ปเปิ้ล แต่ผมก็ทนได้
แล้วมีอาการเจ็บปวดไหมคะ?
ครับ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ บางทีพอลุกขึ้นยืน เลือดก็ไหลออกมาที่ขาเพราะว่าเลือดมันอยู่ข้างบน ลุกขึ้นยืนฉี่ทีไร เลือดก็ไหลอาบขาตลอดจึงจำเป็นต้องนั่งฉี่ วันไหนลุกขึ้นไปตรงนั้นตรงนี้ เลือดมันก็ไหล บางครั้งช่วยพิธีกรรมกับเพื่อน เลือดก็ไหล ห้ามเลือด ห้ามวันแล้ววันเล่าเพราะกลัวแผลติดเชื้อด้วย แผลออกมาใหญ่ ก็เลยคิดว่าไม่ได้แล้ว พอดีช่วงปิดเรียน เพื่อนๆก็กลับบ้าน ผมตัดสินใจตัดขาแล้ว เพราะเท่าที่ดูๆมันเป็นมาก มีเนื้อออกจากขา พอวันที่ 1 ก็เลยตัดสินใจชวนพี่ให้พาไปตัดขา (ซึ่งตรงกับวันที่ 1 มกราคม ปีใหม่พอดี) พอไปถึงโรงพยาบาลหมอก็ให้ตัดทันที
พอหมอเห็นนอาการแล้วก็คือต้องให้ตัดเลย?
ครับ เพราะไม่ตัดก็คงไม่ได้แล้ว ตัวเองก็เลยทำใจได้ ณ วินาทีนั้นเลย เพราะมันไม่ไหวแล้วปวดมากเลย
คือยังไงก็ได้ใช่ไหมคะ ที่ทำให้เราพ้นจากความเจ็บปวดไปได้?
ครับผม เพราะไม่ไหวแล้วมันปวดมากเหลือเกิน ทุกคนก็รับได้เพราะก่อนหน้าที่จะไปตัดก็ได้บอกพ่อแม่และครอบครัวแล้ว และทุกคนบอกว่าก็แล้วแต่เราว่าจะตัดหรือไม่ตัด หลังจากตัดขาแล้วก็นอนอยู่โรงพยาบาล 1 อาทิตย์ แล้วค่อยกลับไปพักรักษาตัวต่อที่วิทยาลัยแสงธรรม (บ้านเณร)
หลังจากตัดขาแล้วรู้สึกยังไง?
ทำใจได้ครับ และรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกลูกหนึ่งออกจากอก เพราะมันปวดมานาน
คำถามนี้ขอถามในฐานะคนฟังคนหนึ่งก็แล้วกันนะคะ คือการที่คนเราซึ่งปกติมีอวัยวะครบสามสิบสอง แต่อยู่ดีๆวันหนึ่งมีบางชิ้นบางส่วนมันหายไปจากเรา ความรู้สึกตอนนั้นรู้สึกอย่างไร? ตอนตัดขาแล้ว ก้มมองขาที่เคยวิ่งเล่น ไปไหนมาไหน เล่นกีฬาได้ แล้วมันก็หายไป รับสภาพตอนนั้นได้ขนาดไหนคะ?
ก่อนหน้าที่จะไปตัดก็คิดแล้วว่าถ้าเราตัดขา เราก็ต้องกลายเป็นคนพิการนะ แล้วเราจะรับตัวเองได้รึเปล่า ก็คิดอยู่นาน คิดอยู่พักหนึ่ง แล้วก็ได้คำตอบกับตัวเราว่า ยังไงมันก็เกิดขึ้นกับตัวเราแล้ว ทำไมเราจะรับเรื่องของเราไม่ได้ ในเมื่อมันเกิดขึ้น ยอมรับได้ไหม ใจลึกๆ บอกว่าต้องได้ เพราะมันเป็นชีวิตของเรา เราก็ต้องใช้มันและเดินหน้าต่อไป
และช่วงนั้นหลังตัดขาก็จะมีทั้งเพื่อนและผู้ใหญ่ที่มาเยี่ยมมาปลอบ และมาให้กำลังใจตลอดเวลา แต่บางครั้งก็แอบร้องไห้คนเดียว และก่อนหน้านั้นผมก็ได้ฟังรายการคลื่นภาษาใจนี่แหละ เพราะมีคุณพ่อบางคนเค้าแนะนำให้ฟังเพราะเราก็มีเรื่องทุกข์ใจอยู่ บางทีฟังไปก็ร้องไห้ไปคนเดียว แล้วก็ถามตัวเองว่าทำไม ทำไมถึงต้องเป็นเรา ก็คือยังไม่สามารถยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ทุกเวลา เพราะฉะนั้น เวลาอยู่คนเดียวก็เลยมักมีคำถามแบบนี้เกิดขึ้นเสมอ ว่าทำไมต้องเป็น? ก็ไปเย็บแผล ไปหาหมอกายภาพเป็นช่วงๆ จนกว่า แผลจะหายและตอนนี้แผลก็หายแล้ว
แล้วตอนนี้มีใครดูแลอยู่คะ? แล้วยังอยู่ที่วิทยาลัย (บ้านเณร) อยู่หรือเปล่า และยังเรียนหนังสือตามปกติอยู่มั้ย
ครับ ยังพักอยู่ที่บ้านเณร มีพี่สาวคอยดูแล แต่ไม่ได้เรียนแล้ว พี่สาวผมดีมากเลยครับ และผมต้องขอขอบคุณพี่สาวของผมผ่านทางรายการนี้ด้วยนะครับ และวันนี้พี่สาวของผมก็ฟังอยู่ ผมกับพี่สาวฟังเกือบทุกวันเพราะเป็นรายการที่ให้พลังใจและฟังแล้วก็มีแรงใจให้เราต่อสู้กับชีวิต
เห็นบอกว่าตอนนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดก็ต้องยอมรับให้ได้?
ครับ เพราะชีวิตของผมตอนนี้เหมือนถูกขีดเส้นแดงไว้แล้วระหว่าง
-
Prod Pran
- Defender of lawS
- โพสต์: 3324
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:54 pm
- ที่อยู่: Bangkok
ดูลิงก์ นี้ค่ะ
http://www.issara.com/article/interview-bro.htm
ขณะนี้อาการของบราเด้อร์ กว่าหนึ่งปีผ่านไป อาการเป็นมากขึ้น
ไม่ได้รักษากับหมอโรงพยาบาลแล้ว แต่รักษากับแพทย์ทางเลือก
ตอนนี้เป็นหนักขึ้น เขาอยาก ให้พี่พีพี ไปภาวนากับเขาที่บ้าน
ที่ จังหวัด นครพนม
พี่พีพีจะขึ้นไปนครพนม คืนวันพฤหัส นี้ จะอยู่ที่โน่น ถึงวันอาทิตย์
อยากให้ เพื่อนๆ น้องๆ ภาวนาให้ บราเด้อร์เก่ง ทูลขอการรักษาจากพระเจ้า
เพื่อเราจะได้เห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า ...ขอพระเจ้าทรงบรรเทาความเจ็บปวด
ขอพระเจ้าทรงปลอบใจทุกๆคนในครอบครัว
ขอพระเจ้าทรงใช้พี่พีพีในการภาวนา ให้ใช้ของประทานของพระวิญญาณ ( พระจิต )
อย่างไร ก็ตามให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระเจ้าค่ะ :)
http://www.issara.com/article/interview-bro.htm
ขณะนี้อาการของบราเด้อร์ กว่าหนึ่งปีผ่านไป อาการเป็นมากขึ้น
ไม่ได้รักษากับหมอโรงพยาบาลแล้ว แต่รักษากับแพทย์ทางเลือก
ตอนนี้เป็นหนักขึ้น เขาอยาก ให้พี่พีพี ไปภาวนากับเขาที่บ้าน
ที่ จังหวัด นครพนม
พี่พีพีจะขึ้นไปนครพนม คืนวันพฤหัส นี้ จะอยู่ที่โน่น ถึงวันอาทิตย์
อยากให้ เพื่อนๆ น้องๆ ภาวนาให้ บราเด้อร์เก่ง ทูลขอการรักษาจากพระเจ้า
เพื่อเราจะได้เห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า ...ขอพระเจ้าทรงบรรเทาความเจ็บปวด
ขอพระเจ้าทรงปลอบใจทุกๆคนในครอบครัว
ขอพระเจ้าทรงใช้พี่พีพีในการภาวนา ให้ใช้ของประทานของพระวิญญาณ ( พระจิต )
อย่างไร ก็ตามให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระเจ้าค่ะ :)
-
~@Little lamb@~
- Defender of lawS
- โพสต์: 9396
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:00 pm
- ติดต่อ:
รวมใจอธิษฐานคะ
-
spirit
ข้าแต่พระเป็นเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพยิ่งใหญ่เหนือพระใดๆๆ ลูกขอฝากการดูแลและการรักษาที่มาจากพระองค์ เพื่อเราจะได้เห็นความยิ่งใหญ่ที่มาพระเจ้า อีกทั้งขอพระองค์ทรงบรรเทาความเจ็บปวด ทั้งตัวบราเดอร์และทุกๆคนในครอบครัว มอบทุกสิ่งให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระเจ้า ลูกทูลขอทั้งสิ้นในพระนามอันศักด์สิทธืของพระเยซูคริสต์ อาเมน
แก้ไขล่าสุดโดย spirit เมื่อ พุธ ม.ค. 26, 2005 1:27 am, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
-
Jeab Agape
- ~@
- โพสต์: 8259
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
- ที่อยู่: Bangkok
โอ้พระบิดาเจ้า พระองค์ทรงรักมนุษย์และเปี่ยมด้วยพระเมตตา
พระเยซูคริสต์พระบุตรทรงเป็นแพทย์ ผู้ประเสริฐ ทรงรักษา
คนมากมายให้หาย พระองค์เป็นหมอวิเศษ พระวิญญาณ
บริสุทธิ์ทรงประทับในตัว บร.เก่ง ขอทรงรื้อฟื้นร่างกายที่อ่อนแอ
เยียวยารักษาให้ เข้าสู่ภาวะปกติ
พระบิดาเจ้า ลูกเจี๊ยบเชื่อว่าพระองค์ทรงทำการอัศจรรย์เสมอ
ดังนั้นลูกกราบวิงวอนพระองค์ ทรงทอดพระเนตรในจิตใจ
ของลูกๆที่ภาวนา ว่ามีพระองค์เท่านั้นที่ลูกๆขอวิงวอน
อธิษฐานขอในพระนามพระเยซูคริสต์เจ้า อาเมน :)
พระเยซูคริสต์พระบุตรทรงเป็นแพทย์ ผู้ประเสริฐ ทรงรักษา
คนมากมายให้หาย พระองค์เป็นหมอวิเศษ พระวิญญาณ
บริสุทธิ์ทรงประทับในตัว บร.เก่ง ขอทรงรื้อฟื้นร่างกายที่อ่อนแอ
เยียวยารักษาให้ เข้าสู่ภาวะปกติ
พระบิดาเจ้า ลูกเจี๊ยบเชื่อว่าพระองค์ทรงทำการอัศจรรย์เสมอ
ดังนั้นลูกกราบวิงวอนพระองค์ ทรงทอดพระเนตรในจิตใจ
ของลูกๆที่ภาวนา ว่ามีพระองค์เท่านั้นที่ลูกๆขอวิงวอน
อธิษฐานขอในพระนามพระเยซูคริสต์เจ้า อาเมน :)
ขอร่วมสวดภาวนา อธิษฐานให้อีกแรงครับ
-
Jeab Agape
- ~@
- โพสต์: 8259
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
- ที่อยู่: Bangkok
"พระเยซูเจ้า โปรดเมตตาต่อพี่เก่งเทอญ" ( 50 ครั้ง ) :)
-
Batholomew
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
เมื่อวานผมได้อ่านอิสระ (ล่าสุด)
ในนั้นมีจดหมายที่บราเดอร์เก่งเขียนถึงพระคุณเจ้า...(จำไม่ได้ครับ)
เนื้อความในจดหมายประมาณว่า
ครอบครัวของบราเดอร์กำลังเดือดร้อนอย่างมาก
ให้พระคุณเจ้าช่วยประชาสัมพันธ์ให้ครับ
เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ ผมขออนุญาตผู้ดูแลเวปบอร์ด
เอาเนื้อความจดหมายของบราเดอร์เก่งมาโพสต์ลงที่กระทู้นี้นะครับ
ยังไงก็แล้วแต่ ขอให้ผู้ดูแลเวปบอร์ดอนุญาตผมก่อนครับ
ในนั้นมีจดหมายที่บราเดอร์เก่งเขียนถึงพระคุณเจ้า...(จำไม่ได้ครับ)
เนื้อความในจดหมายประมาณว่า
ครอบครัวของบราเดอร์กำลังเดือดร้อนอย่างมาก
ให้พระคุณเจ้าช่วยประชาสัมพันธ์ให้ครับ
เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ ผมขออนุญาตผู้ดูแลเวปบอร์ด
เอาเนื้อความจดหมายของบราเดอร์เก่งมาโพสต์ลงที่กระทู้นี้นะครับ
ยังไงก็แล้วแต่ ขอให้ผู้ดูแลเวปบอร์ดอนุญาตผมก่อนครับ
แก้ไขล่าสุดโดย Batholomew เมื่อ จันทร์ ม.ค. 31, 2005 11:04 am, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
-
Jeab Agape
- ~@
- โพสต์: 8259
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
- ที่อยู่: Bangkok
ดีฮับ ช่วยทั้งภาวนา และปัจจัยตามกำลัง ...เจ๊พีพีคงดีใจเหมือนกันBatholomew เขียน: เมื่อวานผมได้อ่านอิสระ (ล่าสุด)
ในนั้นมีจดหมายที่บราเดอร์เก่งเขียนถึงพระคุณเจ้า...(จำไม่ได้ครับ)
เนื้อความในจดหมายประมาณว่า
ครอบครัวของบราเดอร์กำลังเดือดร้อนอย่างมาก
ให้พระคุณเจ้าช่วยประชาสัมพันธ์ให้ครับ
เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ ผมขออนุญาตผู้ดูแลเวปบอร์ด
เอาเนื้อความจดหมายของบราเดอร์เก่งมาโพสต์ลงที่กระทู้นี้นะครับ
ยังไงก็แล้วแต่ ขอให้ผู้ดูแลเวปบอร์ดอนุญาตผมก่อนครับ
เราคอยฟังเจ๊พีพีเล่า ก็ดีฮับ :P
-
Prod Pran
- Defender of lawS
- โพสต์: 3324
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:54 pm
- ที่อยู่: Bangkok
เมื่อวันพฤหัสพี่พีพี ไปนครพนม โดยรถทัวร์ VIP อิอิ ตื่นเต้นยังกะเดินทางไปต่างประเทศครั้งแรก
การเดินทาง ใช้เวลา 11 ชั่วโมง ถึงสถานีขนส่งที่นครพนม พี่สาวของ บร.เก่ง ไปรับที่ท่ารถ
เราไม่เคยพบหน้ากัน บร.เก่งถามว่า จะจำได้อย่างไรว่าพี่พีพีคนไหน
พี่พีพี: คือคนที่สวยแปลกๆ (ฮา ) หน้าแขก ผิวสีน้ำผึ้ง เสื้อแขนยาวสีแดงๆ ตาสวยๆ (มั่นใจมาก )
บร.เก่ง: พี่สาวผม ตัวเล็กๆ หน้าลาวๆครับ (ฮา ) ;D
--------------------------------------------
บนรถ ที่รังสิต รับผู้โดยสาร ขึ้น อีก 2 คน กลิ่นเหล้าฟุ้ง กระจุยกระจาย
พี่พีพีคิด ตายแน่ๆ คืนนี้ จริงๆด้วย หนุ่มขี้เมานั่ง ใกล้ๆพี่พีพี คนละแถวมีทางเดินคั่น
พ่อเจ้าประคุณเริ่มคุย โม้ โคดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สุดยอดเลยล่ะ *ha
คุยไปดื่มไป ( กับเพื่อน ) ข้างหลังเจ้าเด็กน้อย ร้องไห้ เป็นระยะๆ
ข้างหน้าพี่พีพี โคดกรนอีก ...ตายล่ะ นี่คือ พลีกรรมสุดยอด ( ต้องไม่บ่น )
-----------------------------------------------
รถจอดให้ทานข้าวต้ม โอ้ ข้าวต้ม และวิญญาณปลาแคลเซี่ยม
พี่พีพีเรียกร้องสิทธิ เรื่องคนเมา และเอาเหล้า กับคนขับ แกไปตักเตือน
เลยต้องนั่งแบบระวัง อิอิ เดี๋ยว เจ้าหนุ่ม อัด โฮะ พระเจ้าข้า ขอคุ้มครองลูกด้วย
สรุป พี่พีพี นั่งเป็นฮ.นกฮูก ตาโต สลับกับฟังเสียงกรน >:(
การเดินทาง ใช้เวลา 11 ชั่วโมง ถึงสถานีขนส่งที่นครพนม พี่สาวของ บร.เก่ง ไปรับที่ท่ารถ
เราไม่เคยพบหน้ากัน บร.เก่งถามว่า จะจำได้อย่างไรว่าพี่พีพีคนไหน
พี่พีพี: คือคนที่สวยแปลกๆ (ฮา ) หน้าแขก ผิวสีน้ำผึ้ง เสื้อแขนยาวสีแดงๆ ตาสวยๆ (มั่นใจมาก )
บร.เก่ง: พี่สาวผม ตัวเล็กๆ หน้าลาวๆครับ (ฮา ) ;D
--------------------------------------------
บนรถ ที่รังสิต รับผู้โดยสาร ขึ้น อีก 2 คน กลิ่นเหล้าฟุ้ง กระจุยกระจาย
พี่พีพีคิด ตายแน่ๆ คืนนี้ จริงๆด้วย หนุ่มขี้เมานั่ง ใกล้ๆพี่พีพี คนละแถวมีทางเดินคั่น
พ่อเจ้าประคุณเริ่มคุย โม้ โคดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สุดยอดเลยล่ะ *ha
คุยไปดื่มไป ( กับเพื่อน ) ข้างหลังเจ้าเด็กน้อย ร้องไห้ เป็นระยะๆ
ข้างหน้าพี่พีพี โคดกรนอีก ...ตายล่ะ นี่คือ พลีกรรมสุดยอด ( ต้องไม่บ่น )
-----------------------------------------------
รถจอดให้ทานข้าวต้ม โอ้ ข้าวต้ม และวิญญาณปลาแคลเซี่ยม
พี่พีพีเรียกร้องสิทธิ เรื่องคนเมา และเอาเหล้า กับคนขับ แกไปตักเตือน
เลยต้องนั่งแบบระวัง อิอิ เดี๋ยว เจ้าหนุ่ม อัด โฮะ พระเจ้าข้า ขอคุ้มครองลูกด้วย
สรุป พี่พีพี นั่งเป็นฮ.นกฮูก ตาโต สลับกับฟังเสียงกรน >:(
-
Prod Pran
- Defender of lawS
- โพสต์: 3324
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:54 pm
- ที่อยู่: Bangkok
(ต่อ )
เมื่อเจอ พี่สาวน้องเก่ง ชื่อ นาง ตัวเล็กเจงๆ สาวสวยรุ่นโมนาลิซา อย่างพี่พีพีเดินประกบคือบังเธอหมด
เรานั่งรถตุ๊กๆไปที่ บ้านคำเกิ้ม ห่างจากท่ารถ สัก 3 กม.มั้ง มีดินแตกระแหง แดงแจ๋
พอไปถึงบ้าน ทั้งคนและสัตว์ รุมกันรับ ก็เห็นหนุ่มขาพิการ ขาดเหนือเข่า เดินด้วยไม้ออกมารับ
นี่แหละบร.เก่งตัวจริง ผอมมากๆ น้ำหนัก ติ๊กต๊อกๆๆ 35 กก.เอง รู้สึกว่าขาของบร.เก่ง ยังเล็ก
กว่าแขนพี่พีพี ( คือ พี่พีพี จะเป็นสาวแบบวรรณคดีอ่ะ หน้ากลมแบบพระจันทร์ แขนแบบลำต้นกล้วย นิ้ว แบบเทียนปัสกา อิอิ- เผาตัวเอง ) *heh
หลังจาก กราบพ่อ แม่ ของหนุ่มแล้ว อ๋าย เป็นสาวเป็นแส้บุกบ้านหนุ่ม อิอิ 8)
เรา ก็ไปเดินอาบแดด จริงๆ บร.เก่งต้องเดินอาบแดด ที่ทุ่งนา โอววว ควาย ( บัพฯ นี่ไงน้องพี ที่เจ้าเจี๊ยบบอกน่ะ ) นับสิบมอง ที่ทุ่งนา ก็นั่งภาวนาด้วยกัน ขอความเมตตาจากพระเจ้า เรื่องการรักษา
ตอนสายๆ บร.เก่ง พาพี่พีพีไปที่วัด นักบุญยอแซฟ ไปพบพ่อเจ้าวัด ( ตามที่เซ็นจม.รับรองน่ะ )
คุยโน่น คุยนี่ มิน่าเชื่อ ไปเจอแควนคอลัมน์ พ่อเจ้าวัดเป็นแควนบทความอิสระของพี่พีพี
คุยโน่น นี่ แลกเปลี่ยน ความเห็นคริสเตียนคริสตัง ...ได้เวลาอาหาร ต้องกลับ ไปทานอาหารที่บ้าน
บร.เก่ง....... เย็นนั้น บร.เก่ง ให้น้ำเกลือ วิตามิน ซี และยาอื่นๆ เป็นเวลา 24 ชั่วโมง ( โอวว น่าเห็นใจจริง )
เมื่อเจอ พี่สาวน้องเก่ง ชื่อ นาง ตัวเล็กเจงๆ สาวสวยรุ่นโมนาลิซา อย่างพี่พีพีเดินประกบคือบังเธอหมด
เรานั่งรถตุ๊กๆไปที่ บ้านคำเกิ้ม ห่างจากท่ารถ สัก 3 กม.มั้ง มีดินแตกระแหง แดงแจ๋
พอไปถึงบ้าน ทั้งคนและสัตว์ รุมกันรับ ก็เห็นหนุ่มขาพิการ ขาดเหนือเข่า เดินด้วยไม้ออกมารับ
นี่แหละบร.เก่งตัวจริง ผอมมากๆ น้ำหนัก ติ๊กต๊อกๆๆ 35 กก.เอง รู้สึกว่าขาของบร.เก่ง ยังเล็ก
กว่าแขนพี่พีพี ( คือ พี่พีพี จะเป็นสาวแบบวรรณคดีอ่ะ หน้ากลมแบบพระจันทร์ แขนแบบลำต้นกล้วย นิ้ว แบบเทียนปัสกา อิอิ- เผาตัวเอง ) *heh
หลังจาก กราบพ่อ แม่ ของหนุ่มแล้ว อ๋าย เป็นสาวเป็นแส้บุกบ้านหนุ่ม อิอิ 8)
เรา ก็ไปเดินอาบแดด จริงๆ บร.เก่งต้องเดินอาบแดด ที่ทุ่งนา โอววว ควาย ( บัพฯ นี่ไงน้องพี ที่เจ้าเจี๊ยบบอกน่ะ ) นับสิบมอง ที่ทุ่งนา ก็นั่งภาวนาด้วยกัน ขอความเมตตาจากพระเจ้า เรื่องการรักษา
ตอนสายๆ บร.เก่ง พาพี่พีพีไปที่วัด นักบุญยอแซฟ ไปพบพ่อเจ้าวัด ( ตามที่เซ็นจม.รับรองน่ะ )
คุยโน่น คุยนี่ มิน่าเชื่อ ไปเจอแควนคอลัมน์ พ่อเจ้าวัดเป็นแควนบทความอิสระของพี่พีพี
คุยโน่น นี่ แลกเปลี่ยน ความเห็นคริสเตียนคริสตัง ...ได้เวลาอาหาร ต้องกลับ ไปทานอาหารที่บ้าน
บร.เก่ง....... เย็นนั้น บร.เก่ง ให้น้ำเกลือ วิตามิน ซี และยาอื่นๆ เป็นเวลา 24 ชั่วโมง ( โอวว น่าเห็นใจจริง )
แก้ไขล่าสุดโดย Prod Pran เมื่อ จันทร์ ม.ค. 31, 2005 6:00 pm, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
-
Prod Pran
- Defender of lawS
- โพสต์: 3324
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:54 pm
- ที่อยู่: Bangkok
( ต่อ )
ตามที่พี่พีพีเล่าว่าปัจจุบัน บร.เก่ง รักษาแบบแพทย์ทางเลือก จึงมีวิธีรักษาโดยการ จำกัดอาหาร
คือเลือกทานอาหาร บราเด้อร์ ทานวันละ สามมื้อ ทานข้าวกล้อง (ต้ม สลับสวย ) กับข้าวจากผัก ทั้งสดและต้ม ปราสจากรสปรุงแต่ง นั่นคืไม่ใส่น้ำปลาเกลือ หรือ เครื่องปรุงรสทุกชนิด
เช่นต้มแบบแกงจืดรวมมิตร หรือยำมีผักหลายชนิด ใช้น้ำมะนาว พริกสดบ้างได้
พี่พีพีลองทานรีบคาย บรื๊ออออออออ ไม่มีรสอร่อยสักนิด :'(
ตารางชีวิต เกี่ยวกับการดูแลสุขภาพ ของบราเด้อร์
ตื่นเช้า ตี ห้า นั่งออกกำลังกาย
ทำดีท็อก
ไปเดินออกกำลังกาย และอาบแดดไปด้วย
นั่งนวดให้น้ำเหลืองกระจาย
อาบน้ำ ทานอาหารเช้า
พัก
อาหารเที่ยง
นอนพัก
เย็น ไปออกกำลังกาย อาบแดดไปด้วย
ทำดีท็อก
อาบน้ำ
ทานอาหารเย็น
สวดพร้อมทั้งครอบครัว ตอน สองทุ่ม
สามทุ่มต้องนอน
--------------------------------------
นอกจากกินอาหารตามที่หมอทางเลือกแนะนำ ระหว่างมื้ออาหาร มียาแบบอาหารเสริม
เช่น น้ำมันตับปลา ขมิ้นชัน ( หลายชนิด แบบยาแผนไทย มื้อละ 27 เม็ด )
ต้องฉีดให้วิตามินซี และสารอาหารเกี่ยวกับตับ สัปดาห์และ สามครั้ง ครั้งละ 24 ชม. ( ต้องนอนส่วนใหญ่ ตอนพี่พีพีไปแกไม่ได้นอนเท่าไหร่ เพราะนั่งคุยกับพี่ เลยแขนบวมฉึ่ง ) :'(
ตามที่พี่พีพีเล่าว่าปัจจุบัน บร.เก่ง รักษาแบบแพทย์ทางเลือก จึงมีวิธีรักษาโดยการ จำกัดอาหาร
คือเลือกทานอาหาร บราเด้อร์ ทานวันละ สามมื้อ ทานข้าวกล้อง (ต้ม สลับสวย ) กับข้าวจากผัก ทั้งสดและต้ม ปราสจากรสปรุงแต่ง นั่นคืไม่ใส่น้ำปลาเกลือ หรือ เครื่องปรุงรสทุกชนิด
เช่นต้มแบบแกงจืดรวมมิตร หรือยำมีผักหลายชนิด ใช้น้ำมะนาว พริกสดบ้างได้
พี่พีพีลองทานรีบคาย บรื๊ออออออออ ไม่มีรสอร่อยสักนิด :'(
ตารางชีวิต เกี่ยวกับการดูแลสุขภาพ ของบราเด้อร์
ตื่นเช้า ตี ห้า นั่งออกกำลังกาย
ทำดีท็อก
ไปเดินออกกำลังกาย และอาบแดดไปด้วย
นั่งนวดให้น้ำเหลืองกระจาย
อาบน้ำ ทานอาหารเช้า
พัก
อาหารเที่ยง
นอนพัก
เย็น ไปออกกำลังกาย อาบแดดไปด้วย
ทำดีท็อก
อาบน้ำ
ทานอาหารเย็น
สวดพร้อมทั้งครอบครัว ตอน สองทุ่ม
สามทุ่มต้องนอน
--------------------------------------
นอกจากกินอาหารตามที่หมอทางเลือกแนะนำ ระหว่างมื้ออาหาร มียาแบบอาหารเสริม
เช่น น้ำมันตับปลา ขมิ้นชัน ( หลายชนิด แบบยาแผนไทย มื้อละ 27 เม็ด )
ต้องฉีดให้วิตามินซี และสารอาหารเกี่ยวกับตับ สัปดาห์และ สามครั้ง ครั้งละ 24 ชม. ( ต้องนอนส่วนใหญ่ ตอนพี่พีพีไปแกไม่ได้นอนเท่าไหร่ เพราะนั่งคุยกับพี่ เลยแขนบวมฉึ่ง ) :'(
-
Prod Pran
- Defender of lawS
- โพสต์: 3324
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:54 pm
- ที่อยู่: Bangkok
ระหว่างวัน และช่วงเดินอาบแดดออกกำลังกาย เป็นช่วงที่บร.เก่งได้ภาวนา อ่านพระคัมภีร์
โรคเครียดแทรกมาก ตามที่บางคนอ่านจากจดหมาย ถึง พ่อทิวา เพราะความลำบากของทุกๆคนในครอบครัว ถึงแม้ว่าทุกๆคนไม่ได้แสดงความเหน็ดเหนื่อย
บราเด้อร์เก่ง บอกว่า เขาสงสารแม่กับพี่สาว ที่ไป ดูหลุมให้เขา
ส่วนตัวเขา ไม่เคยคิดว่า ตัวเองจะตาย เพราะอยากรับใช้ พระเจ้า
( พูดกับพี่พีพี ด้วยน้ำตา ....ฮือๆๆๆ คิดเอาเองว่าเจ๊รู้สึกอย่างไร )
ประทับใจครอบครัวนี้เรื่องความเชื่อ ทั้งครอบครัวรักพระเจ้า รักพระเยซูคริสต์ รักแม่พระ
สองทุ่ม คือเวลา สวดสายประคำ ( 1 สาย ) คุณพ่อของบร.เก่งสวดเก่งมาก
หลังจากสวด ทุกคืนพี่พีพีจะแบ่งปันพระวาจา และขอพรจากพระเจ้าให้ครอบครัว
และวางมืออธิษฐาน แก่คนเจ็บป่วย ทั้งพ่อ และลูก
มั่นใจว่าพระเจ้าทรงทอดพระเนตรครอบครัวนี้ และเทพรผ่านพี่-น้องคริสตชนไปถึงพวกเขา
พี่พีพีจึงเชิญพวกเรา ภาวนา ต่อพระเจ้า ขอพระเมตตาผ่านพระบุตร การรักษาผ่านพระจิต
และการปลอบประโลมผ่านแม่พระผู้อ่อนโยนของพวกเรา ( นึกออกค่อยมาเพิ่มเติม ) :o
โรคเครียดแทรกมาก ตามที่บางคนอ่านจากจดหมาย ถึง พ่อทิวา เพราะความลำบากของทุกๆคนในครอบครัว ถึงแม้ว่าทุกๆคนไม่ได้แสดงความเหน็ดเหนื่อย
บราเด้อร์เก่ง บอกว่า เขาสงสารแม่กับพี่สาว ที่ไป ดูหลุมให้เขา
ส่วนตัวเขา ไม่เคยคิดว่า ตัวเองจะตาย เพราะอยากรับใช้ พระเจ้า
( พูดกับพี่พีพี ด้วยน้ำตา ....ฮือๆๆๆ คิดเอาเองว่าเจ๊รู้สึกอย่างไร )
ประทับใจครอบครัวนี้เรื่องความเชื่อ ทั้งครอบครัวรักพระเจ้า รักพระเยซูคริสต์ รักแม่พระ
สองทุ่ม คือเวลา สวดสายประคำ ( 1 สาย ) คุณพ่อของบร.เก่งสวดเก่งมาก
หลังจากสวด ทุกคืนพี่พีพีจะแบ่งปันพระวาจา และขอพรจากพระเจ้าให้ครอบครัว
และวางมืออธิษฐาน แก่คนเจ็บป่วย ทั้งพ่อ และลูก
มั่นใจว่าพระเจ้าทรงทอดพระเนตรครอบครัวนี้ และเทพรผ่านพี่-น้องคริสตชนไปถึงพวกเขา
พี่พีพีจึงเชิญพวกเรา ภาวนา ต่อพระเจ้า ขอพระเมตตาผ่านพระบุตร การรักษาผ่านพระจิต
และการปลอบประโลมผ่านแม่พระผู้อ่อนโยนของพวกเรา ( นึกออกค่อยมาเพิ่มเติม ) :o
-
~@Little lamb@~
- Defender of lawS
- โพสต์: 9396
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:00 pm
- ติดต่อ:
T-T ของพระเจ้าทรงยื่นพระหทัยเหนือบราเดอร์เก่งคะ
บราเดอร์มีเจ็บปวดทรมานมั๊ยคะพี่
บราเดอร์มีเจ็บปวดทรมานมั๊ยคะพี่
-
Prod Pran
- Defender of lawS
- โพสต์: 3324
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:54 pm
- ที่อยู่: Bangkok
เจ็บมาก เช่นที่เข่า ข้างขวา ที่อก น่าจะเป็นปอด :'(~@Little lamb@~ เขียน: T-T ของพระเจ้าทรงยื่นพระหทัยเหนือบราเดอร์เก่งคะ
บราเดอร์มีเจ็บปวดทรมานมั๊ยคะพี่
พี่พีพีหนุนใจว่าทุกครั้งที่เจ็บปวด ขอให้ภาวนา พระจะบรรเทาเราเอง :'( :D
-
~@Little lamb@~
- Defender of lawS
- โพสต์: 9396
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:00 pm
- ติดต่อ:
ทำไมต้องเจ็บปอดคะ
มะเร็งลามเหรอ
มะเร็งลามเหรอ
-
Jeab Agape
- ~@
- โพสต์: 8259
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
- ที่อยู่: Bangkok
โอ้ พระเยซูเจ้า ขอทรงเมตตาต่อบราเด้อร์เก่งเทอญ ( 20 ครั้ง ) *thx พระเจ้า :D
-
Batholomew
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
เนื้อความจดหมาย บ.ฉกรรจ์
จากหนังสืออิสระ ปักษ์หลังมกราคม 2005
*************************************************************************************
44 หมู่ 8 ต.อาจสามารถ
อ.เมือง จ.นครพนม 48000
เรื่อง ขอความอนุเคราะห์ประชาสัมพันธ์
เรียน คุณพ่อทิวา แสงศิริวิวัฒน์
เนื่องด้วยกระผม บราเดอร์ฉกรรจ์ แก้วบุญกว้าง ป่วยด้วยโรคมะเร็ง เวลานี้ทางครอบครัวต้องเสียค่าใช้จ่ายเป็นจำนวนมากในแต่ละเดือน ครอบครัวของผมมีอาชีพทำนา ตอนนี้ พ่อก็ป่วยด้วยโรคเก๊า เป็น ๆ หาย ๆ โดยมีอาการเรื้อรังมาหลายปีแล้ว พ่อต้องมาเลี้ยงควาย ส่วนแม่ต้องทำงานหนักครับ ช่วงฤดูเก็บเกี่ยวข้าวต้องรับจ้างเกี่ยวข้าว บางวันก็ขุดมันไปขายเพื่อสะสมเงินไว้ บางวันก็ต้องตื่นแต่เช้า เพื่อไปขายของที่ตลาด และพี่สาวคนโตก็ต้องออกจากงานเพื่อมาดูแลผม และอีกอย่าง ต้องทิ้งภาระให้พี่สาวคนที่สองทำงานหนักกว่าใคร ๆ อีกทั้งน้องสาวคนสุดท้ายก็ยังเรียน บางครั้งไม่มีเงิน ก็ต้องหยิบยืมจากเพื่อนบ้าน เพื่อไปหาหมอ ผมเองก็ไม่ทราบว่าการรักษาตัวต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ เพราะค่าใช้จ่ายมันหนักมาก
กระผมจึงใคร่ขอความกรุณาและรบกวนคุณพ่อ ช่วยประชาสัมพันธ์ เพื่อขอความช่วยเหลือจากผู้มีน้ำใจดีที่มีจิตศรัทธาที่จะบริจาคเพื่อใช้เป็นค่ายาและค่ารักษาพยาบาลสำหรับผม
ขอคุณพ่อโปรดเมตตาและกรุณาโปรดพิจารณาเรื่องของผมด้วยครับ
จึงเรียนมาเพื่อขอความอนุเคราะห์
บราเดอร์ฉกรรจ์ แก้วบุญกว้าง
ขอรับรองว่าข้อความในจดหมายฉบับนี้เป็นความจริงทุกประการ
ลงชื่อ
คุณพ่อสุริยา ผันพลี
เจ้าอาวาสวัดนักบุญยอแซฟ บ้านคำเกิ้ม
บริจาคได้ที่ บัญชี ออมทรัพย์ ชื่อบัญชี วราวรรณ์ แก้วบุญกว้าง
ธนาคารกรุงเทพ สาขาอ้อมใหญ่ เลขที่ 239-0-59580-5
โอนแล้วติดต่อได้ที่ 0-9902-9269
ต้องการส่งกำลังใจ 44/8 คำเกิ้ม ต.อาจสามารถ อ.เมือง จ.นครพนม 48000
**************************************************************************************
จากหนังสืออิสระ ปักษ์หลังมกราคม 2005
*************************************************************************************
44 หมู่ 8 ต.อาจสามารถ
อ.เมือง จ.นครพนม 48000
เรื่อง ขอความอนุเคราะห์ประชาสัมพันธ์
เรียน คุณพ่อทิวา แสงศิริวิวัฒน์
เนื่องด้วยกระผม บราเดอร์ฉกรรจ์ แก้วบุญกว้าง ป่วยด้วยโรคมะเร็ง เวลานี้ทางครอบครัวต้องเสียค่าใช้จ่ายเป็นจำนวนมากในแต่ละเดือน ครอบครัวของผมมีอาชีพทำนา ตอนนี้ พ่อก็ป่วยด้วยโรคเก๊า เป็น ๆ หาย ๆ โดยมีอาการเรื้อรังมาหลายปีแล้ว พ่อต้องมาเลี้ยงควาย ส่วนแม่ต้องทำงานหนักครับ ช่วงฤดูเก็บเกี่ยวข้าวต้องรับจ้างเกี่ยวข้าว บางวันก็ขุดมันไปขายเพื่อสะสมเงินไว้ บางวันก็ต้องตื่นแต่เช้า เพื่อไปขายของที่ตลาด และพี่สาวคนโตก็ต้องออกจากงานเพื่อมาดูแลผม และอีกอย่าง ต้องทิ้งภาระให้พี่สาวคนที่สองทำงานหนักกว่าใคร ๆ อีกทั้งน้องสาวคนสุดท้ายก็ยังเรียน บางครั้งไม่มีเงิน ก็ต้องหยิบยืมจากเพื่อนบ้าน เพื่อไปหาหมอ ผมเองก็ไม่ทราบว่าการรักษาตัวต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ เพราะค่าใช้จ่ายมันหนักมาก
กระผมจึงใคร่ขอความกรุณาและรบกวนคุณพ่อ ช่วยประชาสัมพันธ์ เพื่อขอความช่วยเหลือจากผู้มีน้ำใจดีที่มีจิตศรัทธาที่จะบริจาคเพื่อใช้เป็นค่ายาและค่ารักษาพยาบาลสำหรับผม
ขอคุณพ่อโปรดเมตตาและกรุณาโปรดพิจารณาเรื่องของผมด้วยครับ
จึงเรียนมาเพื่อขอความอนุเคราะห์
บราเดอร์ฉกรรจ์ แก้วบุญกว้าง
ขอรับรองว่าข้อความในจดหมายฉบับนี้เป็นความจริงทุกประการ
ลงชื่อ
คุณพ่อสุริยา ผันพลี
เจ้าอาวาสวัดนักบุญยอแซฟ บ้านคำเกิ้ม
บริจาคได้ที่ บัญชี ออมทรัพย์ ชื่อบัญชี วราวรรณ์ แก้วบุญกว้าง
ธนาคารกรุงเทพ สาขาอ้อมใหญ่ เลขที่ 239-0-59580-5
โอนแล้วติดต่อได้ที่ 0-9902-9269
ต้องการส่งกำลังใจ 44/8 คำเกิ้ม ต.อาจสามารถ อ.เมือง จ.นครพนม 48000
**************************************************************************************
-
~@Little lamb@~
- Defender of lawS
- โพสต์: 9396
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:00 pm
- ติดต่อ:
ทำบุญไปแล้วคะ
ขอบคุณนะมิว~~
ขอบคุณนะมิว~~
-
Batholomew
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
ไม่เป็นไรครับ~@Little lamb@~ เขียน: ทำบุญไปแล้วคะ
ขอบคุณนะมิว~~
-
Prod Pran
- Defender of lawS
- โพสต์: 3324
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:54 pm
- ที่อยู่: Bangkok
ค่ะ น้อง จิง กับน้องโฮลี่ ฝากผ่านพี่พีพีไปค่ะ
เมื่อเย็นได้โทรคุยกับ บร.เก่ง แกกำลังเดินออกกำลังกายและอาบแดดจ๊ะ
พี่เล่าว่าคุณ บาร์ท ได้นำจดหมายเขาแปะที่กระทู้นี้แล้ว
เพื่อนๆในบอร์ด ได้ภาวนาให้ และในเวลาเดียวกันใครมีภาระใจ
อยากจะช่วยเรื่องปัจจัย ก็เชิญได้ หรือ โทรไปคุยเขาคงดีใจไม่น้อยค่ะ :D
เมื่อเย็นได้โทรคุยกับ บร.เก่ง แกกำลังเดินออกกำลังกายและอาบแดดจ๊ะ
พี่เล่าว่าคุณ บาร์ท ได้นำจดหมายเขาแปะที่กระทู้นี้แล้ว
เพื่อนๆในบอร์ด ได้ภาวนาให้ และในเวลาเดียวกันใครมีภาระใจ
อยากจะช่วยเรื่องปัจจัย ก็เชิญได้ หรือ โทรไปคุยเขาคงดีใจไม่น้อยค่ะ :D
-
~@Little lamb@~
- Defender of lawS
- โพสต์: 9396
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:00 pm
- ติดต่อ:
บราเดอร์เขาอายุเท่าไหร่รึคะ
-
~@Little lamb@~
- Defender of lawS
- โพสต์: 9396
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:00 pm
- ติดต่อ:
โอ๊...อายุยังน้อยอยู่เลย
ทำไมถึงเป็นมะเร็งได้คะ
ทำไมถึงเป็นมะเร็งได้คะ