ผมเป็นอะไรไม่รู้ครับ

ปรับทุกข์ หนุนใจ ขอคำภาวนา
ตอบกลับโพส
†PricELiFE†
โพสต์: 363
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ก.พ. 12, 2008 10:21 pm
ที่อยู่: World

อาทิตย์ ก.ค. 27, 2008 10:47 pm

ไม่รู้ครับ ผมรู้สึกเหงา เหงาแบบ บอกไม่ถูกจริง ๆ บางทีผมก็เปลอร้องไห้ออกมา

กินข้าวไม่ลง ซึม นอนไม่หลับ เป็นมาเกือบเดือนแล้วครับ

วันนี้ผมได้มารู้ความจริงเกี่ยวกับคนที่ผมรักมาก ๆ ๆ ๆ ๆ

เธอแอบหวั่นไหวกับคนอื่น  เอาเหอะ เรื่องมันแล้วไปแล้ว แต่ผม เจ็บครับ เจ็บมาก

เหงามากจริง ๆ ไม่รู้จะทำไงแล้ว

แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สอนให้ผมได้รู้ครับ ก่อนวันที่เธอมาสารภาพกับผม

ผมไปโบสถ์คุมเข่าขอร้อง ต่อหน้าพระแท่น น้ำตามันจะไหลครับ ผมขอให้ผมได้รู้ความจริง แม้มันจะเจ็บปวด

ผมอยากได้คำภาวนาครับ ผมคุยกับเธอ ถามว่าเธอจะเลือกใคร ผมสวดสายประคำ

ภาวนาว่า ลูกฝากชีวิตไว้กับพระองค์ ไม่ว่าเธอจะตอบแบบไหน ผมจะยอมรับมัน

แต่ว่าและแล้ว ผมก็บอกเธอว่า เลือกผมได้หรือเปล่า ผมไม่เข้าใจตัวเองแต่มันพูดไปแล้ว

เธอบอกว่าได้ และจะหยุดความสัมพันกับอีกคนไว้เพียงแค่ น้องชาย

ขอคำภาวให้ผมกลับมาร่าเริงด้วยเถอะครับ T^T หรืออะไรก็ได้ ผมไม่ไหวแล้วครับ

ปล. มีอีกอย่างหนึ่งครับ ตอนผมกำลังจะตายครั้งหนึ่งในชีวิต ด้วยโรคหัวใจและหอบหืด

ข้าแต่พระบิดา..ในวาระนั้นที่ลูกใกล้จะตาย

คำขอเดียวของลูกที่มีต่อพระบิดา

"ข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้า ได้โปรดทรงให้ลูกมีชีวิตอยู่ต่อ

ชีวิตที่พระองค์จะเนรมิตขึ้นใหม่ เป็นชีวิตที่หาใช่เพื่อตัวลูกไม่

หากแต่เป็นชีวิต เพื่อเธออันเป็นที่รักของลูก"

นี่คือคำขอ คำสัญญา ที่จะใช้ทั้งชีวิตใหม่นี้ดูแลเธอ ให้ดีที่สุด

นักบุญที่ลูกเลือก อัครเทวดา ราฟาแอล

ลูกจะภาวนาในใจตลอดพิธีว่า ราฟาแอล เทวดาแห่งการรักษา ขอได้โปรดรักษา ความสุข ของคนอันเป็นที่รัก ขอลูกด้วยเถิด อาแมน..

ผมเชื่ออย่างนี้ผิดหรือเปล่าครับ แต่ตอนนั้นอยู่ดี ๆ ผมก็หายใจออก และอาการเจ็บหน้าอกก็เริ่มหายไป

แต่ที่ผมพูดได้เลยคือ ผมเชื่อในพระบิดา ครับ
mapisit
โพสต์: 107
ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ พ.ย. 19, 2007 9:49 pm
ที่อยู่: ปากปล่องเหวแห่งไฟ
ติดต่อ:

อาทิตย์ ก.ค. 27, 2008 11:07 pm

เป็นภาวะจิตตก

อย่าจมอยู่กับตัวเองนานๆนะครับ

เพราะยิ่งจม มันก็ยิ่งจม ยิ่งเหมือนจะหายใจไม่ออก

ใจเย็นๆ แล้วรอ ความเจ็บป่วยที่ใจ ต้องการเวลาในการเยียวยา

ใจเหนื่อย กายก็ล้าตาม ยิ่งไม่สบายอยู่ด้วย

เอางี้ไหม ไปอ่านหนังสือให้คนตาบอดฟัง ไปสร้างคุณค่าให้ชีวิตกัน
†PricELiFE†
โพสต์: 363
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ก.พ. 12, 2008 10:21 pm
ที่อยู่: World

อาทิตย์ ก.ค. 27, 2008 11:27 pm

ครับ ผมพยายามอยู่ครับ

พยายามคิดถึงอนาคต

แต่ผมไม่เข้าใจแฟนผมเท่าไหร่ครับ

ถ้าเครียกันรู้เรื่องกว่านี้ ผมคงจะดีกว่านี้ครับ

(กำลังเครียในสายเลยนะเนี่ย T^T)
Isolation
โพสต์: 1042
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ มี.ค. 22, 2008 11:37 am
ที่อยู่: Ether23@hotmail.com

อาทิตย์ ก.ค. 27, 2008 11:48 pm

สิ่งที่เกิดมาเเล้วมันจะผ่านไป
แต่อนาคตยังมาไม่ถึงงงงง
เราต้องรออนาคต ทุกอย่าง
มันจะเปลี่ยนไป อดีตก็จะเปลี่ยนไป  ::011::
ภาพประจำตัวสมาชิก
~KaThaRoS~
โพสต์: 792
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ก.ค. 06, 2007 12:07 am
ที่อยู่: Bkk
ติดต่อ:

จันทร์ ก.ค. 28, 2008 12:55 am

ใจเย็นๆนะค่ะ
อย่าคิดมาก ชีวิตแค่โดนทำร้าย แต่ที่สุดแล้วต้องไม่โดนทำลาย.....
ลองคิดดูนะค่ะ ชีวิตเราเกิดมาเป็นสิบๆปีอยู่ได้โดยไม่มีคนๆนั้น
ถ้าจากนี้เราไม่มีคนๆนั้นแล้ว ทำไมเราจะอยู่ไม่ได้
เมื่อก่อนเราก็เป็นเหมือนคุณแหละ
แต่เป็นเราเองที่หวั่นไหวให้คนอื่น
เรารักแฟนเรามากนะ แต่ความรู้สึกที่มีให้คนๆนั้นมันก็ยังมีอยู่มากมายจนวันนี้มันก็ไม่สามารถลบเลือนไปได้จิงๆ
แฟนเราเค้าก็พยายามเข้าใจเราและก็อดทน
แต่เค้าก็ยังรับรู้และเห็นจะจะ ว่าเรายังมีความรู้สึกดีๆให้คนๆนั้นอยู่
แฟนเราเลยบอกเลิกเรา วันนั้นเรารู้สึกว่าโลกมันหายไป ชีวิตมันหายไปเลย
เราคิดว่าจะอยู่ยังไงได้ถ้าไม่มีเค้า
เราสวดภาวนาทั้งวัน ทั้งคืนให้เค้ากลับมา
เราเข้าไปร้องไห้สวดหน้าพระแท่น
เรารู้สึกว่า เราจะอยู่ยังไงต่อไป??
แล้วพระก็ตอบรับคำภาวนาเรา แฟนเราให้โอกาสเราได้พิสูจน์ตัวเอง
แล้วกลับมาคบกันอีกครั้ง
เราพยายามทำทุกๆอย่างให้มันเหมือนเดิม
พยายามดูแลเค้าให้ดีที่สุด พยายามอดทนและประคับประคองความรักให้ไปได้ดี
แต่เวลามันก็ทำให้ความรักมันเริ่มจืดจางลงไป
จนในวันนี้ เราเรียนรู้แล้วว่า ใครคือคนที่เรารักที่สุด
และใครคือคนที่เราต้องการที่จะอยู่กับเค้าตลอดไป
คำตอบนั้นคือ พระเป็นเจ้า และแม่พระ
เราเรียนรู้ว่าไม่มีใครจะอยู่เคียงข้างเราได้ตลอดเวลาเท่าพระเป็นเจ้าอีกแล้ว
ตอนนี้เรารู้สึกว่า ถ้าความรักครั้งนี้จะจบลงก็ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยพระเจ้า
ถ้าเค้าเป็นคู่ลูก...ก็ย่อมคู่กันไปตลอด
อนาคตพระอาจจะส่งใครมาเติบเต็มเราก็ได้
แต่วันนี้ขอแค่ลูกยังมีพระองค์อยู่ แค่นั้นก็พอแล้ว

ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นเช่นไรในชีวิตเรา
เพียงแค่หายใจไปวันๆก็คุ้มค่าแล้วที่เกิดมาเป็นลูกพระ................

เหนื่อยจัง เข้าใจนะค่ะ อาการเดียวกัน (ตอนนี้ก็แย่พอกัน)
แต่สู้ๆนะ เราต้องอยู่ได้
†PricELiFE†
โพสต์: 363
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ก.พ. 12, 2008 10:21 pm
ที่อยู่: World

จันทร์ ก.ค. 28, 2008 7:09 pm

ขอบคุณมากครับ

ผมจะพยายามครับ
อันตน
~@
โพสต์: 4164
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ ก.ค. 06, 2005 6:50 pm
ที่อยู่: ภูเก็ต

จันทร์ ก.ค. 28, 2008 7:49 pm

กางเขนชัย จะครองราชัย ช่วยเหลือเรามั่นนิรันดร์ไป
Isolation
โพสต์: 1042
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ มี.ค. 22, 2008 11:37 am
ที่อยู่: Ether23@hotmail.com

จันทร์ ก.ค. 28, 2008 8:16 pm

เพลง อกหัก  : xemo029 :
ลองไปอ่าน โครินธิ์ บทที่ 15 ข้อที่ 41
รับรองจะเข้าใจชีวิตคับ  :grin:
Batholomew
~@
โพสต์: 12724
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
ที่อยู่: Thailand

จันทร์ ก.ค. 28, 2008 8:51 pm

ขอพระอวยพรนะครับ

สวดมาก ๆ นะครับ อย่าพยายามคิดเรื่องที่ผ่านไปแล้ว อะไร ๆ ก็ดีขึ้นเองครับ ::001::
†PricELiFE†
โพสต์: 363
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ก.พ. 12, 2008 10:21 pm
ที่อยู่: World

จันทร์ ก.ค. 28, 2008 8:55 pm

ครับ ซึ้ง T^T พี่ๆ ใจดีจัง

แต่วันนี้ผมไม่ได้กินอะไรไป จนอาเจียนด้วย

เครียด T^T ป่วยทางจิตแบบนี้หาหมอร่างกายคงไม่ดีขึ้นใช่หรือเปล่าครับ
Batholomew
~@
โพสต์: 12724
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
ที่อยู่: Thailand

จันทร์ ก.ค. 28, 2008 8:59 pm

†PricELiFE† เขียน: ครับ ซึ้ง T^T พี่ๆ ใจดีจัง

แต่วันนี้ผมไม่ได้กินอะไรไป จนอาเจียนด้วย

เครียด T^T ป่วยทางจิตแบบนี้หาหมอร่างกายคงไม่ดีขึ้นใช่หรือเปล่าครับ

รู้ตัวว่าป่วย ก็ต้องรักษานะครับ สวดบ่อย ๆ นะครับ

สายประคำช่วยได้จริง ๆ : emo038 :
:: ทั่ น เ บ เ น ดิ๊ ก โ ต ::
โพสต์: 574
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ มี.ค. 02, 2007 12:52 pm
ติดต่อ:

จันทร์ ก.ค. 28, 2008 9:00 pm

1 โครินท์ 15 ข้อ41

 ความสุกใสของ ดวงอาทิตย์ เป็นแบบ หนึ่ง

ความสุกใสของดวงจันทร์เป็นอีกแบบหนึ่ง

 ความสุกใสของดวงดาว ก็เป็นอีกแบบหนึ่ง

ดาวดวงทั้งหลาย มีความสุกใสแตกต่างกัน
อันตน
~@
โพสต์: 4164
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ ก.ค. 06, 2005 6:50 pm
ที่อยู่: ภูเก็ต

จันทร์ ก.ค. 28, 2008 9:12 pm

ขอพระจิตส่องสว่างสิครับ ว่าทำไมเราต้องป่วย ทำไมเราถึงไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ฯลฯ
DDนะ

จันทร์ ส.ค. 04, 2008 4:21 pm

ผมเองก็เช่นกัน หนักกว่าอีก ผมสับสนในชีวิตมากมาย ใครไม่ผ่านประสบการณ์นี้อยากที่จะเข้าใจ
แต่คูณทำให้ผมรู้อะไรอย่างหนึ่ง ในโลกนี้ได้มีเพียงเราที่ใข่วขว้าความรัก
ทั้งที่รู้ว่าพระเจ้ารักเรา  แต่ความรู้สึกมันไม่เข้าไปถึงหัวใจ

                                รักษาตัวให้ดีละกัน ขอให้พบความัรกของพระและความเข้าใจ   
                                                                                                       
                                                                                                        จาก DDนะ
Viridian
โพสต์: 2762
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ ก.ค. 30, 2008 11:40 pm

จันทร์ ส.ค. 04, 2008 7:55 pm

หนทางแห่งชีวิตยังอีกยาวไกลนะจ๊ะ...เข้มแข็งไว้...
จำไว้ว่า ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรในชีวิตของเรา ไม่ว่าจะดีหรือร้าย
พระองค์จะประทานสิ่งดีๆ ให้กับเราผ่านเหตุการณ์เหล่านั้นเสมอ
แม้บางครั้ง...เราอาจจะต้องรอคอยสัญญาณของกาลเวลาสักนิดนึง...ก็ตามที...

บางครั้ง พระองค์อาจจะไม่ประทานสิ่งที่เราวอนขอจากพระองค์
แต่เชื่อเถอะว่า พระองค์จะให้สิ่งที่ดีกว่าที่เราวอนขอเสียอีก

อย่ามีสิ่งใดมาทำให้กังกวลใจเลย
อย่ามีสิ่งใดมาทำให้หวาดกลัวเลย
ทุกสิ่งย่อมผ่านพ้นไป
มีแต่พระเป็นเจ้าเท่านั้นที่ไม่ทรงเปลี่ยนแปลง
ความอดทนย่อมบรลุถึงทุกสิ่ง
ผู้เชื่อมั่นในพระเป็นเจ้าย่อมไม่ขาดสิ่งใด
เพียงพระเจ้าเพียงพอ
(นักบุญเทเรซา แห่งอาวีลา)


มนุษย์ย่อมเปลี่ยนแปลงได้เสมอ มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
IIมวน้oE
โพสต์: 7
ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ส.ค. 04, 2008 7:07 pm
ที่อยู่: http://cat--may.hi5.com
ติดต่อ:

จันทร์ ส.ค. 04, 2008 8:19 pm

อ่านแล้วใจสั่นเลย เศร้าจังเลย  เหมือนกับว่าเคยผ่านเวลาแบบนี้แล้วหลายครั้ง
เราต้องเจ็บปวดและทุกข์ใจ แต่ยังไงพระบิดาก้อยังอยู่ข้างๆเรา พระทรงดูแลเราอยู่ตลอดเวลา
พระองค์จะทรงช่วยเราให้พ้นจากช่วงเวลาอันเลวร้ายไปได้ ขอเพียงเรามีความเชื่อใจพระเยซูคริสต์ค่ะ
ศิลปกรรม
โพสต์: 185
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ ก.ค. 27, 2008 6:37 pm

จันทร์ ส.ค. 04, 2008 10:45 pm

พยายามเข้านะคะ

สู้ๆ ค่ะ เพราะดาวก็เคยเป็นแบบนั้น

เชื่อว่า สักวัน จะผ่านพ้นไปได้ และ จะดีในที่สุด

เป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอพระคุ้มครองค่ะ
†PricELiFE†
โพสต์: 363
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ก.พ. 12, 2008 10:21 pm
ที่อยู่: World

เสาร์ ส.ค. 16, 2008 9:29 pm

ขอบคุณทุกคนนะครับ ^^

ถึงจะโพสมานานแล้ว

ตอนนี้เรื่องกำลังจะจบครับ

ผมอยากให้มันจบเหมือนที่ผมสวดวอนขอ แต่แล้วที่สุด

ยังไงก็สุดแล้วแต่น้ำพระทัยของพระบิดาผมครับ

ผมเชื่อว่าท่านจะต้องมอบเส้นทางที่ดีที่สุดสำหรับผมแน่นอนครับ

ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว ยังพอจะทานข้าวหมด แต่ก็ยังพกยาแก้โรคหอบติดตัวตลอดเลยครับ

สุดท้าย ถึงจะเหลือความกังวลเล็กน้อยอยู่บ่อย ๆ กับสิ่งรอบข้างที่เจอ

แต่พยายามมองข้ามมันไปครับ

life is short ! enjoy it ^^

สุดท้ายขอขอบคุณอีกครั้งกับทุกความเห็นครับ ขอบคุณครับ
ภาพประจำตัวสมาชิก
reccanohono
โพสต์: 1045
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ ส.ค. 03, 2008 7:06 pm
ที่อยู่: thailand

เสาร์ ส.ค. 16, 2008 10:17 pm

อ่านที่หลายๆ พิมมาแล้วก็ค่อนข้างเข้าตัวเองน่าดู ตอนนี้ก็แย่พอกันค่ะ ถึงแม้ว่ามันจะผ่านมาได้พักนึงแล้ว
อาจจะไม่แย่ในเรื่องร่างกาย แต่สภาพจิตใจก็หนักน่าดูค่ะ

แต่เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น ทั้งดี และไม่ดี ก็กลับมีส่วนทำให้เรามาอยู่ ณ จุดนี้
ได้เข้ามาสัมผัสพระองค์ และคิดว่าเหตุการณ์เหล่านั้นคงเป็นน้ำพระทัยของพระองค์ค่ะ

สู้ๆนะคะ เข้าใจที่เป็นอยู่ค่ะ เพราะก็กำลังเป็เหมือนกัน

พระเจ้าอวยพรค่ะ *-*
ตอบกลับโพส