รวมกระทู้ เมื่อบูเป็นโรคจิต/ อยากฆ่าตัวตาย/ยังเหมือนเดิม/เบื่อ

[Maria Magdalena]

บูสับสนมากเลย
ถ้าจะให้บูตัดสินใจ บูคงทำไม่ได้
มันคิดอะไรไม่ออกแล้ว
คุยกะแม่ดูแล้ว เขาก้อบอกว่าแล้วแต่เรา
ใจนึงบูก้อไม่อยากดรอป
อีกใจนึงก้อไม่รู้สิ
บูไม่อยากกินยา อย่างนี้ไปตลอดทั้งชีวิต
บูอยากหายมั๊ย บูยังไม่รู้เลย
บูไม่รู้ว่า บูพยายามฆ่าตัวตายเพราะอะไรด้วย
ส่วนนึงเพราะรู้สึกแย่ อีกส่วนนึงอาจจะเป็นเพราะว่า บูต้องการ เรียกร้องความสนใจจากครอบครัว ละมั้ง
บูไม่รู้สิ

บูอาจจะต้องเปลี่ยนหมอใหม่ก้อได้
อาจจะต้องไปรักษาแบบจริงๆจังๆซักทีแล้ว

เฮ้อ

[Viridian]

ถ้าหนูไม่ไปรักษาสิ ได้กินยาตลอดชีวิตแน่ๆ

พี่มีญาติพี่คนหนึ่ง เขาเป็นโรคซึมเศร้าเนี่ยแหละ
เขาก็ต้องกินยาตลอดชีวิต เพราะความที่ไปหาหมอช้านี่แหละ
เพราะเหมือนความเครียด ได้ทำให้เส้นประสาทของเขาพังไปเรียบร้อย
และด้วยเหตุุนี้ ถึงตอนนี้เขาจะหายดีแล้ว แต่ก็ยังต้องกินยาอยู่
วันไหนไม่ได้กิน ก็จะรู้สึกไม่สบาย (จำอาการไม่ได้แล้ว แต่เป็นทางกายนี่แหละ ไม่ใช่ทางจิต)
ถ้าเขาไปหาหมอเร็วกว่านี้ รู้ตัวเองเร็วกว่านี้ เขาก็คงไม่ต้องมานั่งกินยาตลอดชีพแบบนี้หรอก

เท่าที่ประเมินดูคร่าวๆ พี่ว่าบูยังทันนะ เพราะญาติพี่คนนี้ที่ไปหาหมอช้า เขาอาการหนักกว่าบูอีก
(แต่ถึงเขาอาการหนักกว่าบู สุดท้ายก็หายนะ ฉะนั้น พี่ว่า โอกาสที่บูหายยยังมีน่ะ)

นั่นแหละ

ป.ล.ถ้าจะเปลี่ยนหมอ พี่ว่าหมอที่ศิริราชอะดีนะ (สำหรับพี่นะ)
แต่ญาติพี่คนนี้ เขาไปหาหมอที่ไหนไม่แน่ใจนะ (แต่ไม่ใช่ที่ศิริราช) ถ้าสนใจก็บอก จะถามให้
คุยทางเอมเอสเอนกับพี่ก็ได้นะ พี่ว่ามันสะดวกกว่าน่ะ (แต่ก็แล้วแต่ความสะดวกของบูนะจ๊ะ)

[Viridian]

เออ พี่เพิ่งคิดๆ อะไรได้เมื่อคืน

ที่บูเขียนไว้ว่า บูมีความอยากตาย มากกว่าอยากมีชีวิตอยู่อะ...
เอาตามจริงนะ พี่ว่า จิตใต้สำนึกของบู แท้ที่จริงแล้ว

[Maria Magdalena]

ตอนที่มีอารมณ์แย่ มันก้อแย่จนบูไม่อยากคุยอารายกับใครหรอก
ตอนดีบูก้อกลับมาโพสในนี้
บางทีบูแค่อาจต้องการใครซักคนที่จะมาปลอบโยนบูก้อได้
มีช่วงเสี้ยววินาทีหนึ่งเหมือนกันนะ ที่บูอยากมีชีวิตอยู่
แต่ถ้าเลือกได้ ก้อขอตายดีกว่า
บูลงมือทำแล้วมันไม่สำเร็จ บูเลยมีหน้ากลับมาโพสในบอร์ดไง
สับสนว่าควรจะอยู่ หรือไม่อยู่ดี
อยู่ต่อก้อโอเค ไม่อยู่ต่อก้อดี
บูสับสนไปหมดแล้ว
แต่บูก้อเบื่อ ที่ต้องทำตัวเป็น ปกติ
ทั้งๆที่ข้างในมันไม่
บูต้องพยายามร่าเริง แจ่มใส อยู่ตลอดเวลา เพื่อ ไม่ให้คนอื่นสงสัยว่าเป็นอะไร
ต้องคอยโกหกคนรอบข้าง ตลอดเวลา นั่นมันดีเหรอ
บูแค่ไม่อยากโกหกอีกต่อไปแล้ว ไม่อยากทำตัวตอแหลอีกต่อไป บูทนไม่ไหวแล้ว
บูอยากจะหายตัวไปจากโลกนี้

[Viridian]

ก็เข้าใจนะ ว่าการเสแสร้งมันน่าเบื่อ
มันก็วนกลับมาตรงที่ บูต้องไปดรอปเรียน และไปหาหมอจริงๆ จังๆ อะแหล่ะ
ไม่งั้นบูก็ต้องเสแสร้งอยู่ร่ำไป

พี่คงจะแนะนำได้เท่านี้แหละจ๊ะ และคงจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้วล่ะ
ไม่งั้นมันก็จะวนๆ อยู่ที่เดิม เพราะประสบการ์พี่มีแค่นี้เนาะ

สิ่งสุดท้ายที่จะแนะนำได้ ก็เหมือนเดิม คือ
ถ้าหากบู "เหี่ยวๆ" อีกเมื่อไหร่
ก็กดอ่านกระทู้นี้ มาตั้งแต่หน้าแรก จนจบหน้าสามสิบกว่าๆ
บูก็จะเห็นว่าที่ผ่านมา คนในบอร์ดนี้เขาเคยแนะนำหรือให้กำลังใจบูไว้ว่าอย่างไรบ้าง...
แล้วบูจะรู้ว่าทุกคนในบอร์ดนี้เป็นรักและห่วงและหวังดีกับบูมากนะจ๊ะ

และพี่ก็เชื่อว่าพี่น้องทุกคนในบอร์ดนี้ ยังสวดภานาให้กับน้องเสมอจ๊ะ

พระอวยพรจ๊ะ

[Akira]

แล้วถ้าบูไม่โกหกคนรอบข้างล่ะอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าลองบอกเพื่อนๆ ของบูว่า บูได้ลองพยายามฆ่าตัวตายล่ะ? อะไรคือสิ่งเลวร้ายที่สุดที่จะเกิดขึ้น

[Maria Magdalena]

พวกเขาคง  ตกใจ ละมั้ง
เพื่อนสนิทที่รู้ พวกเขาก้อตกใจมาก
แต่ที่มหาลัยนี้เป็นเพื่อนใหม่ บูเองก้อยังไม่สนิทกะพวกเขา
บูก้อไม่รู้ว่าควรจะบอกดีเหรอ
บูเบื่อที่ต้องแกล้งว่ามีความสุข
แต่ก้อไม่อยากดูอมทุกข์มาก ซะจน คนอื่นอื่นสังเกตได้ชัด

บูจะลองพยายามดูละค่ะ
ขอบคุณทุกคนนะค่ะ

[TasarDur]

สักวันเขาคงพบความสุขที่แท้จริงครับ

อาเมน

[Akira]

ที่ถามไปอย่างนั้นไม่ใ่ช่อะไรหรอก เพียงแค่เห็นบูเขียนว่าต้องเสแสร้งว่าปกติสุขดีบ่อยๆ ก็เลยสงสัยว่าถ้ามีปัญหาอะไรทำไมถึงไม่กล้าบอกคนใกล้ตัวก็เท่านั้นเอง เรื่องฆ่าตัวตายมันดูน่ากลัวกว่าพูดเรื่องอย่างนั้นตั้งเยอะยังกล้าทำเลย

[พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ]

บู มีเป้าหมายในชีวิตตัวเองปะ

แบบ อยากเป็นโน่น นี่ นั่น อะ

[Maria Magdalena]

เคยมีค่ะ แต่ตอนนี้บูก้อแบบว่า ไม่รู้ดิ มีชีวิตอยู่ไปวันๆ

[tan]

สวัดดีครับบูผมแทนนะ  บูครับผมเข้าใจนะผมเองก็เคยเซ็งชีวิตตนเองเหมือนกันนะบูรู้ไหมไม่ใช้แคบูที่มีปัญหาในบอดร์เราอาจมองว่าเรามีความแข้มแข็งในความเชื่อและในการดำรงชีวิตมันอาจไม่เป็นอย่างที่เราคิดหรอกผมเองยังล้มในบาปเลย ผมจำได้ดีว่า
ตอนนั้นใครพูดอะไรก็ไม่ทราบซึ่ง รับรู้แต่ไม่เข้าใจมันหมกมุ่นอะ  ทุกทางมันตันไปหมด ตอนนั้นผมเพิ่งรู้ตัวว่าผมไม่ชอบผุ้หญิงอะ  มันทรมานนะบู เราทุกคนก็เป็นแบบนี้ ผมขอให้บูอดทนนะแล้วสักวันมันจะดีขึ้น ประคองตนเองให้ดีนะ 
    ลองฟังเพลงนี้ดูนะhttp://www.youtube.com/watch?v=XpoFHRUEo3s&feature=related

[Maria Magdalena]

มันดรอปไม่ได้แล้ว ถึงรู้สึกแย่แค่ไหน ก้อต้องฝืนไปสอบไฟนอล
ตอนนี้รู้สึกแย่ชะมัด อ่านหนังสอไม่รู่เรื่องเลย ในหัวมันคิดแต่เรื่องอยากตาย

[reccanohono]

พี่อาจเป็นคนนอก และอาจไม่รู้อะไรเกี่ยวกับบูเลย ถึงพี่จะไม่หนักเท่าบูแต่พี่ก็เคยเป็นแบบบูนะ
ได้แต่คิดว่าเราเกิดมาทำไม เกิดมาเพื่ออะไร อยู่ไปก็รกโลก เปลืองออกซิเจนของโลกไปเปล่าๆ
ตอนนั้นพี่อยากตายมากๆ คิดด้วยซ้ำว่า ถ้าเราตายไปจะมีคนเสียใจไหม ก็แค่คนไร้ค่าอย่างเรา
คงไม่มีใครมานั่งเสียใจหรอก แต่พี่เองก็ไม่เคยฆ่าตัวตายจริงๆสักที อาจเพราะพี่ไม่กลาเองด้วยมั้ง
จึงได้แต่คิดว่า ใช้ชีวิตไปวันๆ อยู่ไปวันๆ สักวันเราก็คงไปจากโลกนี้เอง อยากหายไปจากโลกนี้
ไม่ก็ไปในที่ๆไม่มีใครรู้จัก แล้วก็รอเวลาที่ลมหายใจเราจะหมดลง แต่เราก็ไม่รู้อีก
ว่าเมื่อไรลมหายใจเราจะหมดลง เมื่อไรชีวิตที่แสนทรมานนี้จะจบสิ้นสักที เบื่อตัวเองมากมาย
หาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ และยอมรับว่าแม้กระทั่งตอนนี้ก็ยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้เลย
ชีวิตที่แย่ไปซะทุกด้าน ต้องพยายามทำชีวิตให้เป็นปกติ มันเป็นเรื่องที่เหนื่อยมาก
การพยายามที่จะใช้ชีวิตอยู่ให้ได้ดีนี่แหละที่มันยากที่สุด แม้แต่ความฝันของตัวเองที่เคยคิดจะทำ
มันก็แทบจะหายไปจากความทรงจำแล้ว

แต่ทำไมตอนนี้เรายังอยู่ได้ พี่เลยเริ่มมองหาอะไรทำดู สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเราคือความสงบ
สงบที่จะอยู่กับตัวเองแล้วไตร่ตรองดู สงบร่างกาย สงบหัวใจ และสมองของตัวเองดู
ถึงบูอาจจะยังไม่พบคำตอบที่ต้องการ แต่อยากให้ลองให้ความสงบเข้าช่วย
เวลาจะเป็นตัวช่วยเยียวยาวสิ่งต่างๆ บูอาจรู้สึกว่าการมีชีวิตอยู่นั้นยากเหลือเกิน
แต่นั่นคือสิ่งที่ทำให้เราต้องมีชีวิตอยู่ไง พี่อาจแนะนำบูไม่ได้มากเท่าไร
เพราะตัวพี่เองก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่พบเลย แต่ ณ ตอนนี้ พี่ได้แต่ให้เวลา และความสงบ
เป็นตัวช่วย ลองหาอะไรทำดู สิ่งที่จะรักษาเราได้ดีมากที่สุด คือตัวเราเอง ถ้าจิตใจ และความคิดเรายังไม่ดีขึ้น
พี่ว่าต่อให้หาหมอยังไงมันก็คงช่วยบูได้แค่ร่างกาย แต่จิตใจบูคงยังเหมือนเดิม

ลองหาอะไรสักอย่างให้กับชีวิตดู แล้วหวังว่าสักวันคงได้พบคำตอบ
ถึงแม้ว่าสิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้ มันไม่ใช่ความหวังและความฝันของเรา
แต่อย่างน้อยก็อย่าทำชีวิตเราให้ไร้ค่าจนเกินไปเลย

ขออภัยล่วงหน้า ถ้าไม่อาจช่วยให้ดีขึ้น แต่มันก็เป็นส่วนหนึ่งในชีวิต ที่ไม่ต่างกันมากนัก

พระอวยพรค่ะ ....

[Maria Magdalena]

บูไม่รู้จริงๆว่าตัวเองอยู่ไปทำไม
แต่บูก้อจะพยายามหาเหตุผลดูละกัน
แต่ตอนนี้ แค่ เบื่อ มากมาย
เบื่อกับการมีชีวิตอยู่

[martywinter]

สวัสดีครับ
คุณบู ผมดูเหมือนกับว่าเป็นสมาชิกใหม่...ล่ะนะแต่ว่าเรื่องที่ผมอยากจะเล่ามันไม่ใหม่ ...เป็นเรื่องของผมเอง
ไม่รู้ว่ามันจะช้าไปไหมที่จะเล่าเพราะนี่เป็นกระทู้ตอบผ่านมา 1 เดือนหลังจากที่คุณตอบมาแล้ว
ผม(นามแฝงเเล้วกัน) รอม ....ผมเข้าใจดีว่าการเป็นอย่างนั้นมันรู้สึกอย่างไร
โอเค ผมอายุ 18 ผ่านการพบจิตแพทย์มา 2 ปีครึ่ง แน่นอน ศรีธัญญานั่นผมรู้จักดี...
ผมไม่ใช่คนโรคจิต จิตหลอนอะไรทำนองนั้น ผมซึมเศร้า ชายที่ผ่านความเครียดและการกดดันระดับสูงจากคนรอบข้าง
สถานะตอนนี้ของผมตกต่ำสุดขีด
-ผมดรอปเรียนและเรียนใหม่และสุดท้ายผมก็ต้องลาออกเพราะตอนนั้นโดนคนแวดล้อมกดขี่นานานัปการ
-ผมไม่มีมหาวิทยาลัยให้เข้า ทั้งๆที่ตอนแรกผมอ่านเยอะกว่าใครและมุ่งมั่นมากกว่าใคร เกรดมากที่สุด สุดท้ายมันก็จบแบบหักมุม
-แน่นอนผมม.6ยังไม่จบเลย
-ผมไม่มีคนให้คำปรึกษาเรื่องใดๆ ต้องหาความคิดเรื่องราวทางออกด้วยตัวเอง
แต่ผมไม่ได้ติดยานะครับ เฮอๆ

เท่าที่ผมอ่านกระทู้แรกยันกระทู้สุดท้าย (32 หน้า) ผมพบว่าทุกคนยังคงให้กำลังใจคุณอยู่เรื่อยๆมา
ผมอยากให้กำลังใจว่าตัวคุณเองนั้นที่จะต้องโอบอุ้มตัวคุณเองให้กลับเป็นคุณบูที่น่ารักเหมือนเดิม
ผมเข้าใจดีกว่าคุณยังเหมือนต้องการหาความหมายของการมีชีวิตอยู่
อยากจะบอกว่าถ้าคุณรู้สึกท้อแท้และอ่อนแรงขึ้นมาเมื่อไร รู้สึกว่าตัวเองล้มลงไป ไม่อยากLIVEแล้ว
ให้คุณนึกถึงคน...คนที่ยังล้ม ล้มลงไปมากกว่าคุณ คนอย่างผม ล้มลงไปมากกว่าคุณ ซึ่งผมล้มแล้วล้มอีก
.....แต่คุณรู้อะไรไหม....ผมก็ยังลุก ถึงแม้ผมรู้ว่าผมจะต้องล้มอีก...ผมก็จะลุก
  ถึงผมไม่รู้ว่าผมจะมีชีวิตไปเพื่ออะไร แต่ผมรู้ว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมจะมอบให้คนอื่นๆรักผมได้คือ การที่ผมยังคงมีชีวิตอยู่
คุณรู้ไหมว่าการมีชีวิตอยู่เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่ทุกคนทำได้ ถึงแม้คุณจะล้ม สิ้นหวัง ท้อแท้ (ตัวผมทุกอย่าง) แต่.....
ขอเพียงแค่มีชีวิตอยู่ ด้วยความหวัง
เหมือนจะพูดโอเวอร์ไปแต่ชีวิตเราก็มีเรื่องมากมายทั้งนั้น อย่าเบื่อเลย อย่าเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่
 
      ผมตอนนี้ถึงแม้จะโดนคนถากถางซ้ำเติม ก็ใช่...ในหัวผมวางแผนหาทางเดินให้ชีวิตต่อไป
      ถ้าคุณตอบกลับมาว่าขอเพียงแข้มแข็งที่จะมีชีวิตอยู่ ไม่จำเป็นต้องยังหาเป้าหมายให้ตัวคุณเองตอนนี้หรอกถ้าคุณยังไม่พร้อม
คุณบู เอาไว้ให้คุณรู้สึกดี สดชื่น เข้มแข็งที่จะมีชีวิตอยู่เมื่ิอไร่ การค้นหาเป้าหมายมันยังไม่สายเกินไป
หากทุกสิ่งทุกอย่างมีความหมายในตัวของมัน ถ้าหากเป็นเช่นนั้น จงอย่ากลัวและตามความฝันของเธอเถอะ

  ไม่รู้ว่าผมจะช่วยคุณได้มากแค่ไหนเพราะคนที่จะช่วยได้ก็คือตัวคุณเอง แต่ว่าถ้าคุณท้อแท้เมื่อไร่ ให้นึกเอาไว้ว่ายังมีคนที่ล้มกับคุณอยู่แต่เค้ายังคอยที่จะโพสให้กับคุณเสมอที่คุณต้องการกำลังใจ ผมล้มมามากแต่ผมก็จะลุกอีก ถึงผมจะเป็นไอ้ขี้แพ้แต่ว่าผมก็ขอบคุณที่ผมยังมีชีวิตอยู่
                                               
                                                        "ขอบคุณพระเจ้าที่ยังคงให้ผมมีชีวิตต่อไป"

[Ministry Of Men]

บูไม่รู้จริงๆว่าตัวเองอยู่ไปทำไม
แต่บูก้อจะพยายามหาเหตุผลดูละกัน
แต่ตอนนี้ แค่ เบื่อ มากมาย
เบื่อกับการมีชีวิตอยู่

เปลี่ยนที่อยู่ใหม่สิ
ลองพบคนหน้าใหม่ๆ

จริงอยู่..คำถามเหล่านี้ผมเคยถามตัวเองเหมือนกัน...
-เกิดมาทำไม
-อยู่ทำไม (ไม่ได้เบื่อชีวิตนะ แต่อยากเข้าใจชีวิต)
-พระเจ้าสร้างเพื่อ?
-รักเพื่อ?
-พระเจ้ามาจากไหนเนี่ย?
-พระเจ้า..เกิดมาทำไม?
-รอดเพื่ออะไร
โอ่ย สารพัดคำถามที่ตอบไม่ได้...

แต่ในเมื่อมันตอบไม่ได้ ก็ไม่ต้องไปคิด
สิ่งเหล่านี้มันยากจะหาคำตอบ หาไปก็ปวดหัว
ทำให้ชีวิตเราไม่มีความสุขซะเปล่าๆ

สู้เราใช้ชีวิตอย่างมีความสุขดีกว่า จริงไหม จะไปทุกข์ทำไม ในเมื่อเรายังคงต้องรู้สึกรู้ซึ้งถึงสิ่งต่าง ก็อยู่อย่างมีความสุขดีกว่าจริงมั้ย? จะไปหดหู่เฉาทำไม  ไม่เห็นสนุกเล้ยยย