ทำยังไงดีทำโปรเจคที่ยังคิดไม่ตกเรื่องหัวข้อ
แถมเพื่อน(คนละกลุ่ม)ก็ยังมาทำเหมือนแคทไม่มีความรู้ซะอย่างนั้น
แต่ต้องมาจับคู่กันซะเพราะเป็นตัวเศษของเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน
แต่แคทไม่คิดที่จะโทษใครเพราะว่าความถนัดของเพื่อนในกลุ่มไม่เข้ากับแคทซะเลย
จึงต้องรับสภาพไปว่าจะได้ใครมาเป็นคู่ทำโปรเจคจบปริญญาตรี แต่ก็นะก็คู่มาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
เพื่อนที่แม้แต่เพื่อนในกลุ่มของเค้าเองก็ยังไม่อยากทำงานด้วย ซึ่งแคทก็ไรู้ตัวว่าไม่ได้เก่งอะไรแต่ก็ไม่ได้ไม่มีความรู้ซะขนาดนั้น
หัวข้อแต่ละหัวข้อแคทเป็นคนคิดและทำเองหมด
ทั้งรายงานหาข้อมูล ปรึกษาอาจารย์ มีคู่เหมือนไม่มีดีๆนี้เองพอเสนอหัวข้อไปในชั่วโมง คู่หูก็มาขัดแคทหน้าห้องหน้าอาจารย์ที่ฟังการเสนอว่าหัวข้อทำไม่ได้หรอก
ซึ่งจริงๆน่าจะรอให้เสนอเสร็จก่อนก็ได้ แึคทก็พยายามจะไม่คิดอะไร โทษตัวเองซะว่าเราไม่ดีเอง พยายามจะให้เพื่อนเค้ามาช่วยกันหาหน่อย หัวข้อก็หามาได้แต่ก็ไม่มีข้อมูลมาให้เราซะงั้น
แล้วแคทคิดภาพไม่ออกว่าจะออกมาเป็นแบบไหน แล้วจะทำได้ไหมไปปรึกษาอาจารย์จะเอาข้อมูลอะไรไปบอกเค้าว่าเราสนใจหัวข้อนี้ จะว่าก็ไม่กล้ากลัวโกรธ
จะทำยังไงดี เป็นอย่างนี้มา 3 อาทิตย์แล้ว พยายามบอกว่าต้องมีข้อมูลไปเสนอให้อาจารย์เวลาคิดหัวข้อมาใหม่แต่พี่แกก็ไม่หาข้อมูลมาเลย แล้วก็มาพูด
ซ้ำๆว่าจะเอาหัวข้ออะไรดีๆ ทุกวันที่เจอหน้ากัน ทุกครั้งที่ถึงวิชาโปรเจค แคทเป็นคนคิดมากอยู่แล้วจึงเครียดเข้าไปใหญ่
ภาวนาขอให้พระเจ้าหาทางออกให้ลูกด้วย จนต้องร้องไห้ออกมาขอร้องพระองค์บอกกับตัวเองว่ายังไม่ถึงเวลาเพราะพระองค์ ยังไม่เห็นสมควรที่จะให้ ยอมรับและไม่ถือโทษโกรธพระเจ้าเลยแม้แต่
ครั้งเดียว เพราะแคทฝากชีวิตให้พระเยซูเจ้าทรงนำทางไปแล้วก็แล้วแต่พระประสงค์ของพระองค์จะทรงนำทางเราไป จะทำยังไงดี
คิดมากทุกวันกินไม่ได้นอนไม่หลับ แคทปรับตัวเข้าหาเพื่อนแล้วแต่ว่าเค้าไม่ยอมปรับตัวเข้าหาแคทเลย เพื่อนเค้าไม่ยอมรับความคิดของแคทเลยทำยังไงดี
ตอนนี้ก็ใกล้จะสอบหัวข้อโปรเจคแล้ว มีโอกาสแค่ครั้งเดียวถ้าไม่ผ่านก็ต้องดร็อปถ้าจะเสี่ยงสอบครั้งที่ 2 ก็ไม่มีโอกาสดร็อปแล้วเพราะเค้าปิดให้ถอดถอนรายวิชาแล้ว
ต้องเสี่ยงเอาว่าจะผ่านครั้งที่ 2 หรือติด F เรียนซ่อมไปอีกปีแม่ก็เหนื่อยไปอีกปี สงสารแม่ที่สุดอยากจะให้เค้าภูิมิใจในตัวเราซักที แต่ก็ต้องรอเพราะปัญหานี้เราแก้เองไม่ได้
ต้องพึ่งบารมีของพระเจ้าช่วยให้ผ่านพ้นไปให้ได้ เชื่อใจพระเจ้าเป็นสิ่งที่แคททำได้ วันนี้ได้ระบายความในใจได้มาก หวังว่าคงมีคนอ่านจนจบ ภาวนาเผื่อคนบาปคนนี้ด้วย
ซึ่งแคทรู้ว่าไม่ได้ดีเริศไปกว่าใครเป็นแค่คนบาปที่เดินตามพระเยซูเจ้าหวังว่าซักวันคงถึงจุดหมายในชีวิต ขอให้พระอวยพรทุกคน และขอให้พระแม่ของลูกภาวนาเผื่อเพื่อนของลูกด้วย
ให้เค้ามีใจที่เปิดกว้างสำหรับลูกด้วยเถอะ อาแมน
อันนี้ไม่เห็นด้วยนะคะ พี่ก็เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเหมือนกัน ชอบโทษตัวเองอยู่บ่อยๆ ต้องแก้นิสัยนี้ค่ะ เลิกโทษตัวเอง ต้องโทษไอ้ตัวปัญหา แล้วให้อภัยเขาและให้อภัยตัวเอง แล้วค่อยๆปรับตัวเราตามความเหมาะสม ไม่ใช่เราปรับอยู่ฝ่ายเดียว เขาก็ต้องปรับด้วย แล้วถ้าเขาไม่ปรับเขาก็ต้องเจอฤทธิ์เดชของเราบ้างพอสมควร ให้เขารู้ว่าเราไม่ใช่หมูนะ แต่เราก็ต้องพร้อมให้อภัยเขาเมื่อเขาคิดได้
