ขอคำภาวนาให้ผม และเด็ก แอ็นสะท้าน(ADMISSION#53) ด้วยนะครับT^T [รุ่นแกะ-แพะ]
- .::พรั่งพรู::.
- โพสต์: 179
- ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ ก.ค. 25, 2009 1:01 am
- ติดต่อ:
ตอนนี้ท้อมากๆเลยครับเครียดกับเรื่องสอบเข้ามหาวิทยาลัย อะไรก็ยุ่งยากไปหมด เปลี่ยนระบบกันให้วุ่นวาย ตอนแรกเปลี่ยนระบบบเป็นแบบ GAT/PAT ก็ไม่เท่าไหร่ กะว่าจะมาเร่งเอาคะแนน o-net ปรากฏว่ามารู้ข่าวว่าo-netก็เปลี่ยนแนวข้อสอบ!! งานเข้าแล้วครับ 1 ข้อ มีตัวเลือก 6 ตัวเลือก เลือกได้ต้องเลือกให้ถูก ทั้ง2 ข้อ(ถ้าผิดข้อนึงไม่นับคะแนน) เลข มีทั้งแบบ อัตนัยและประนัย ตอนนี้ท้อมากไม่มีกำลังจะอ่านหนังสือแล้ว ร้องไห้ทุกวันเลย ผมเครียดมาก อ่านหนังสือคงไม่ทัน เกรดที่จะเอามาช่วยก็มีน้อยมาก(2.18แต่ก่อนผมเป็นเด็กเกเรน่ะครับม.4เทอม2ได้ 0.34 พร้อม มส 8 ตัวแต่ตอนนี้กลับใจแล้วนะ )แงๆๆๆๆ ผมจะทำไงดี มืดแปดด้านแล้วครับไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตดี,,,,ในชีวิตไม่เคยจิตตกขนาดนี้มาก่อน ช่วยภาวนาให้ผมและเพื่อนร่วมชะตากรรมด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
- antoinetty*
- โพสต์: 451
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ก.ย. 04, 2007 9:39 pm
ใจเย็นๆ นะครับ
อย่าเพิ่งเสียใจไป
ร้องไห้ให้พอก่อนนะ
แล้วตั้งสติดีๆ ครับ
- - - - - - - - - - - -
อ่านหนังสือไม่ไหว ไปทำโจทย์เยอะๆ ครับ
เน้นจริงๆ ทำโจทย์เยอะ ๆๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆๆ ๆๆๆ ๆ นะครับ
มีอะไรปรึกษาพี่ๆ ได้
หลายคนก็ก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยกันแล้ว
- - - - - - - - - - - - -
'' พระพรของเราเพียงพอสำหรับเจ้า ''
สู้ๆ ครับ !
อย่าเพิ่งเสียใจไป
ร้องไห้ให้พอก่อนนะ
แล้วตั้งสติดีๆ ครับ
- - - - - - - - - - - -
อ่านหนังสือไม่ไหว ไปทำโจทย์เยอะๆ ครับ
เน้นจริงๆ ทำโจทย์เยอะ ๆๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆๆ ๆๆๆ ๆ นะครับ
มีอะไรปรึกษาพี่ๆ ได้
หลายคนก็ก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยกันแล้ว
- - - - - - - - - - - - -
'' พระพรของเราเพียงพอสำหรับเจ้า ''
สู้ๆ ครับ !
- .::พรั่งพรู::.
- โพสต์: 179
- ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ ก.ค. 25, 2009 1:01 am
- ติดต่อ:
ครับบบ ขอบคุณนะครับพี่ ผมเสียใจ เสียใจที่ทำไมทำตัวเองอย่างนี้ ไม่ตั้งใจเรียน ไม่ใส่ใจ มารู้ตัวอีกที ก็เกือบหรืออาจจะสายไปแล้วววว คืนนี้จะลองคุยกับพระองค์ดูน่ะครับ อยากระบายความในใจ อึดอัด
- antoinetty*
- โพสต์: 451
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ก.ย. 04, 2007 9:39 pm
ดีครับ !
(ถ้าเข้าจุฬาฯได้มาอยู่ชมรมเดียวกันนะ 5 5 5+)
(ถ้าเข้าจุฬาฯได้มาอยู่ชมรมเดียวกันนะ 5 5 5+)
ก่อนอื่นหมดขอให้รำพึงพระวรสารตรงนี้สักหน่อย
คำอุปมาเรื่องต้นมะเดื่อไม่มีผล ลก 13,6-9
"พระองค์ตรัสคำอุปมาต่อไปนี้ว่า "คนหนึ่งมีต้นมะเดื่อต้นหนึ่งปลูกไว้ในสวนองุ่นของตน และเขามาหาผลที่ต้นนั้นก็ไม่พบ เขาจึงว่าแก่คนที่รักษาเถาองุ่นว่า "นี่แนะ เรามาหาผลที่ต้นมะเดื่อนี้ได้สามปีแล้ว แต่ไม่พบ จงโค่นมันเสีย จะให้ดินจืดไปเปล่าๆทำไม" แต่ผู้รักษาเถาองุ่นตอบเขาว่า "นายเจ้าข้า ขอเอาไว้ปีนี้อีก ให้ข้าพเจ้าพรวนดินเอาปุ๋ยใส่ แล้วถ้าปีหน้ามันเกิดผลก็ดีอยู ถ้าไม่เกิดผลภายหลังท่านจงโค่นมันเสีย""
สมมุติว่าแอดมิดเป็นต้นมะเดื่อ น้องเป็นเจ้าของสวน มองๆดูแล้วก็ไม่เห็นว่ามันจะเกิดผล ก็โค่นๆมันเสียสิ จะเอาไว้ทำไมให้ดินจืด รกหูรกตา ไปลงทุนลงแรงอย่างอื่นไม่ดีกว่าเหรอ แต่ช้าก่อน คนเฝ้าสวนซึ่งก็คือน้องอีกนั่นแหละโค่นก็ได้ แต่ขอลองก่อนได้ไหม ถ้าไม่ดีก็โค่น ถ้าดีก็เอาไว้
เข้าใจไหมครับ อย่าเพิ่งท้อ ลองดูก่อน แต่ถ้ามันไม่ดีก็ลองหาอย่างอื่นสิ ชีวิตไม่ได้จบแค่นี้ พี่ผ่านมาแล้ว
คือพี่จบรามนะนะ ไม่รู้ว่าคนในบอร์ดจะคิดอย่างไรกับราม แต่อยากแบ่งปันครับ
สมัยพี่มันมีแต่เอนท์ ไม่มีแอดมิด โอเด็ต โอแน็ท อะไรให้วุ่นวายอย่างนี้หรอก คนที่เข้ารามส่วนใหญ่ก็คืออกหักจากเอนท์และไม่มีทางเลือกแล้ว หรือว่ามาจากบ้านนอก แต่สำหรับพี่พี่ตั้งใจอยู่แล้วว่าไม่เอ็นท์เพราะบังเอิญอาจารย์ห้องสมุดโรงเรียนพี่แกจบเกียรตินิยมรามเอกบรรณารักษ์ศาตร์ แล้วแกเป็นอาจารย์ห้องสมุดที่เข้าใจห้องสมุดดีมาก พี่ช่วยงานห้องสมุดและชอบโดดเรียนไปขลุกอยู่ในห้องสมุด แกเข้าใจเด็กดีแล้วก็สอนให้เด็กที่ไปอยู่ในห้องสมุดได้เข้าใจห้องสมุดได้ดีทีเดียว กับอาจารย์อีกท่านหนึ่งจบเกียรตินิยมเหมือนกัน(เห็นว่าอย่างนั้นแต่ไม่ได้ถามแกโดยตรง)จากม.ชื่อดัง แต่แกสอนให้เด็กเข้าใจไม่ได้ อันหนึ่งน่าจะมาจากปัญหาบุคคลิกภาพของตัวแกเองด้วย ที่ว่ามานี้ไม่ได้ว่ารามดีหรือว่ามหาวิทลัยปิดดีนะครับ เรืองแบบนี้ส่วนบุคคลก็มีส่วนไม่ได้เกี่ยวกับสถาบันเสียทั้งหมด แต่ด้วยความที่ว่าอาจารย์บรรณารักษ์พี่กลายเป็นคนเก่งที่น่าชื่นชมในตอนนั้นเสียแล้ว พี่เลยอยากเรียนบรรณารักษ์มั่ง คุยๆกับแกๆก็บอกว่าแกไม่ได้เอ็นท์เหมือนกัน แกตั้งใจเข้ารามเลย เพราะตอนนั้นเอกบรรณารักษ์ต้องราม(ตอนนี้ไม่รู้) ทำให้พี่มุ่งหน้าเข้ารามโดยไม่สนใจเอนท์เลย
ถามว่าพี่อยากเอ็นท์ใหม ในใจส่วนหนึ่งก็อยากเอนท์ดูแต่ว่ามันก็ไม่ใช่เป้าหมายใหญ่อะไร เพียงแค่วาบความคิด แต่ความมุ่งมั่นไปรามตอนนั้นมันแรงมาก องค์ประกอบอีกอย่างคือพี่เรียนจากวิทยาลัยนาฏศิลป์เอกเครื่องสายไทย ซึ่งวิทยาลัยนาฏศิลป์ได้ชื่อว่าอ่อนวิชาการอยู่แล้ว แต่อย่างไรก็ตาม คนที่เอนท์ติดก็มี ยิ่งภายหลังมีคณะนฤมิตรศิลป์ก็มีพวกละครเอ็นท์เข้าไปเยอะเหมือนกัน เพื่อนพี่บางคนติดจุฬา มศว. เอาเป็นว่าพี่ก็ได้เข้ารามสมความตั้งใจ
อุ้ย เข้ารามแล้วชีวิตไมได้จบสิ้นอย่างที่คิดนะ ชีวิตยังอีกยาวไกล บังเอิญอีกเหลือเกินที่ระหว่างเรียนรามพระเรียกพี่ให้เข้าโบสถ์ พีก็ใช้ชีวิตอยู่ในโบสถ์ต่อมาอย่างมีความสุข ตรงกับสิ่งที่พี่กำลังแสวงหาพอดี คือทำงานรับใช้ ซึ่งรามเปิดโอกาสให้ทำได้ ขณะที่หากเรียนมหาวิทยาลัยปิดก็ยากสักหน่อย(หลายคนโดนรีไทร์) ภายหลังแม้จะไม่จบราม แต่ชีวิตยังเดินต่อไปอย่างมีความสุขภายใต้การนำของพระ
พี่ไม่ได้ชวนให้มาเรียนราม แต่พี่กำลังบอกว่าอย่าเพิ่งให้แอดมิดหรืออะไรนี่มันเป็นที่สุดของชีวิต วางใจพระดีกว่า มอบชีวิตให้เป็นของพระองค์ก่อน แล้วดูสภาพตัวเอง แล้วเตรียมแผนสองแผนสาม แล้วอย่าไปแบกชีวิต แต่แบกกางเขนดีกว่า พี่เข้าใจว่าบางทีพ่อแม่พี่น้องเพื่อนฝูงอาจจะเป็นแรงกดดันอีกส่วนหนึ่งที่ทำให้เราเครียดและต้องแบบรับชีวิตให้เป็นไปตามแบบที่เขาหวัง แต่บางทีพระก็ไม่ได้หวังกับเราแบบนั้น ลองทำมันก่อน ถ้าว่ามันไม่ไหวจริงๆ ก็ลองตัดทิ้งดีไหม
ขอพระอวยพระครับ
คำอุปมาเรื่องต้นมะเดื่อไม่มีผล ลก 13,6-9
"พระองค์ตรัสคำอุปมาต่อไปนี้ว่า "คนหนึ่งมีต้นมะเดื่อต้นหนึ่งปลูกไว้ในสวนองุ่นของตน และเขามาหาผลที่ต้นนั้นก็ไม่พบ เขาจึงว่าแก่คนที่รักษาเถาองุ่นว่า "นี่แนะ เรามาหาผลที่ต้นมะเดื่อนี้ได้สามปีแล้ว แต่ไม่พบ จงโค่นมันเสีย จะให้ดินจืดไปเปล่าๆทำไม" แต่ผู้รักษาเถาองุ่นตอบเขาว่า "นายเจ้าข้า ขอเอาไว้ปีนี้อีก ให้ข้าพเจ้าพรวนดินเอาปุ๋ยใส่ แล้วถ้าปีหน้ามันเกิดผลก็ดีอยู ถ้าไม่เกิดผลภายหลังท่านจงโค่นมันเสีย""
สมมุติว่าแอดมิดเป็นต้นมะเดื่อ น้องเป็นเจ้าของสวน มองๆดูแล้วก็ไม่เห็นว่ามันจะเกิดผล ก็โค่นๆมันเสียสิ จะเอาไว้ทำไมให้ดินจืด รกหูรกตา ไปลงทุนลงแรงอย่างอื่นไม่ดีกว่าเหรอ แต่ช้าก่อน คนเฝ้าสวนซึ่งก็คือน้องอีกนั่นแหละโค่นก็ได้ แต่ขอลองก่อนได้ไหม ถ้าไม่ดีก็โค่น ถ้าดีก็เอาไว้
เข้าใจไหมครับ อย่าเพิ่งท้อ ลองดูก่อน แต่ถ้ามันไม่ดีก็ลองหาอย่างอื่นสิ ชีวิตไม่ได้จบแค่นี้ พี่ผ่านมาแล้ว
คือพี่จบรามนะนะ ไม่รู้ว่าคนในบอร์ดจะคิดอย่างไรกับราม แต่อยากแบ่งปันครับ
สมัยพี่มันมีแต่เอนท์ ไม่มีแอดมิด โอเด็ต โอแน็ท อะไรให้วุ่นวายอย่างนี้หรอก คนที่เข้ารามส่วนใหญ่ก็คืออกหักจากเอนท์และไม่มีทางเลือกแล้ว หรือว่ามาจากบ้านนอก แต่สำหรับพี่พี่ตั้งใจอยู่แล้วว่าไม่เอ็นท์เพราะบังเอิญอาจารย์ห้องสมุดโรงเรียนพี่แกจบเกียรตินิยมรามเอกบรรณารักษ์ศาตร์ แล้วแกเป็นอาจารย์ห้องสมุดที่เข้าใจห้องสมุดดีมาก พี่ช่วยงานห้องสมุดและชอบโดดเรียนไปขลุกอยู่ในห้องสมุด แกเข้าใจเด็กดีแล้วก็สอนให้เด็กที่ไปอยู่ในห้องสมุดได้เข้าใจห้องสมุดได้ดีทีเดียว กับอาจารย์อีกท่านหนึ่งจบเกียรตินิยมเหมือนกัน(เห็นว่าอย่างนั้นแต่ไม่ได้ถามแกโดยตรง)จากม.ชื่อดัง แต่แกสอนให้เด็กเข้าใจไม่ได้ อันหนึ่งน่าจะมาจากปัญหาบุคคลิกภาพของตัวแกเองด้วย ที่ว่ามานี้ไม่ได้ว่ารามดีหรือว่ามหาวิทลัยปิดดีนะครับ เรืองแบบนี้ส่วนบุคคลก็มีส่วนไม่ได้เกี่ยวกับสถาบันเสียทั้งหมด แต่ด้วยความที่ว่าอาจารย์บรรณารักษ์พี่กลายเป็นคนเก่งที่น่าชื่นชมในตอนนั้นเสียแล้ว พี่เลยอยากเรียนบรรณารักษ์มั่ง คุยๆกับแกๆก็บอกว่าแกไม่ได้เอ็นท์เหมือนกัน แกตั้งใจเข้ารามเลย เพราะตอนนั้นเอกบรรณารักษ์ต้องราม(ตอนนี้ไม่รู้) ทำให้พี่มุ่งหน้าเข้ารามโดยไม่สนใจเอนท์เลย
ถามว่าพี่อยากเอ็นท์ใหม ในใจส่วนหนึ่งก็อยากเอนท์ดูแต่ว่ามันก็ไม่ใช่เป้าหมายใหญ่อะไร เพียงแค่วาบความคิด แต่ความมุ่งมั่นไปรามตอนนั้นมันแรงมาก องค์ประกอบอีกอย่างคือพี่เรียนจากวิทยาลัยนาฏศิลป์เอกเครื่องสายไทย ซึ่งวิทยาลัยนาฏศิลป์ได้ชื่อว่าอ่อนวิชาการอยู่แล้ว แต่อย่างไรก็ตาม คนที่เอนท์ติดก็มี ยิ่งภายหลังมีคณะนฤมิตรศิลป์ก็มีพวกละครเอ็นท์เข้าไปเยอะเหมือนกัน เพื่อนพี่บางคนติดจุฬา มศว. เอาเป็นว่าพี่ก็ได้เข้ารามสมความตั้งใจ
อุ้ย เข้ารามแล้วชีวิตไมได้จบสิ้นอย่างที่คิดนะ ชีวิตยังอีกยาวไกล บังเอิญอีกเหลือเกินที่ระหว่างเรียนรามพระเรียกพี่ให้เข้าโบสถ์ พีก็ใช้ชีวิตอยู่ในโบสถ์ต่อมาอย่างมีความสุข ตรงกับสิ่งที่พี่กำลังแสวงหาพอดี คือทำงานรับใช้ ซึ่งรามเปิดโอกาสให้ทำได้ ขณะที่หากเรียนมหาวิทยาลัยปิดก็ยากสักหน่อย(หลายคนโดนรีไทร์) ภายหลังแม้จะไม่จบราม แต่ชีวิตยังเดินต่อไปอย่างมีความสุขภายใต้การนำของพระ
พี่ไม่ได้ชวนให้มาเรียนราม แต่พี่กำลังบอกว่าอย่าเพิ่งให้แอดมิดหรืออะไรนี่มันเป็นที่สุดของชีวิต วางใจพระดีกว่า มอบชีวิตให้เป็นของพระองค์ก่อน แล้วดูสภาพตัวเอง แล้วเตรียมแผนสองแผนสาม แล้วอย่าไปแบกชีวิต แต่แบกกางเขนดีกว่า พี่เข้าใจว่าบางทีพ่อแม่พี่น้องเพื่อนฝูงอาจจะเป็นแรงกดดันอีกส่วนหนึ่งที่ทำให้เราเครียดและต้องแบบรับชีวิตให้เป็นไปตามแบบที่เขาหวัง แต่บางทีพระก็ไม่ได้หวังกับเราแบบนั้น ลองทำมันก่อน ถ้าว่ามันไม่ไหวจริงๆ ก็ลองตัดทิ้งดีไหม
ขอพระอวยพระครับ
- Valkyrie Zero Number
- โพสต์: 2081
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ส.ค. 27, 2007 4:11 am
ในฐานะรุ่นพี่ แต่เคยผ่านมาแค่ระบบเอนท์ ยอมรับว่าไม่เห็นด้วยกับระบบปัจจุบันที่วุ่นวายและเอาระบบการศึกษามาเป็นตลาดหาเงินใส่ตัวมาก ๆ เพราะเด็กเดือดร้อนกันไปหมด
แต่ยังไงก็จะภาวนาให้นะคะ ขอพระผู้เป็นเจ้าทรงอวยพรน้อง ๆ ที่เตรียมสอบทุกคนค่ะ
แต่ว่าเดี๋ยวนี้เป็น เลือกสองข้อผิดตัวเดียวไม่นับแล้วเหรอเนี่ย (แต่จริง ๆ พี่ก็เจอพวก ข้อ ก. กับ ค. ถูก อยู่เป็นประจำอยู่แล้วล่ะ) แต่นี่ 6 ตัวเลือกเลยเหรอ
แต่ยังไงก็จะภาวนาให้นะคะ ขอพระผู้เป็นเจ้าทรงอวยพรน้อง ๆ ที่เตรียมสอบทุกคนค่ะ
แต่ว่าเดี๋ยวนี้เป็น เลือกสองข้อผิดตัวเดียวไม่นับแล้วเหรอเนี่ย (แต่จริง ๆ พี่ก็เจอพวก ข้อ ก. กับ ค. ถูก อยู่เป็นประจำอยู่แล้วล่ะ) แต่นี่ 6 ตัวเลือกเลยเหรอ
เอาหน่า GPAX มันก็ไม่สำคัญเท่าความตั้งใจหรอก
คนเราล้มได้ ท้อได้ ถ้าท้อหรือล้มนานก็นั่งนานๆหน่อย
แล้วค่อยลุกขึ้นมาสู้
ส่วนเรา GPAX เราก็ไม่ได้มากมายหรอก 3.5 มาตลอด
แล้วหลอกตัวเองว่า หวังหมอ (ไม่ใช้ GPAX ไง) เ้ทอมแรกเลยล่วงเหลือ 3.2X
ส่วนเทอมนี้...โรงเรียนก็ไม่ไป...งานก็ไม่ส่ง ก็คงเหลือ 3.XX เผลอๆไป 2.9X แหละ
GAT PAT ก็ไม่ดี เห่อออจะหวังคณะดีๆ มหาลัยดังๆก็ยากหน่อย
แต่ไม่เป็นไร ถ้าไม่ติดเดี๋ยวไป ABAC เป็นรุ่นน้องพี่บุ๊ค อิอิ
เป็นกำลังใจให้น๊า
คนเราล้มได้ ท้อได้ ถ้าท้อหรือล้มนานก็นั่งนานๆหน่อย
แล้วค่อยลุกขึ้นมาสู้
ส่วนเรา GPAX เราก็ไม่ได้มากมายหรอก 3.5 มาตลอด
แล้วหลอกตัวเองว่า หวังหมอ (ไม่ใช้ GPAX ไง) เ้ทอมแรกเลยล่วงเหลือ 3.2X
ส่วนเทอมนี้...โรงเรียนก็ไม่ไป...งานก็ไม่ส่ง ก็คงเหลือ 3.XX เผลอๆไป 2.9X แหละ
GAT PAT ก็ไม่ดี เห่อออจะหวังคณะดีๆ มหาลัยดังๆก็ยากหน่อย
แต่ไม่เป็นไร ถ้าไม่ติดเดี๋ยวไป ABAC เป็นรุ่นน้องพี่บุ๊ค อิอิ
เป็นกำลังใจให้น๊า
แก้ไขล่าสุดโดย Anonymous เมื่อ อังคาร ม.ค. 26, 2010 11:43 pm, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
-
- โพสต์: 605
- ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ ก.ย. 05, 2009 3:19 pm
- ที่อยู่: พเนจร
- ติดต่อ:
เปงกำลังใจให้นะฮะ
เทอมหน้าเราก้อคงจะยุ่งอย่างนี้เหมือนกัน T T
ทำโจทย์มากๆหลากๆหลายๆ
เดี๋ยวสวดเป็นแรงใจให้อีกนะฮะ ^ ^
เทอมหน้าเราก้อคงจะยุ่งอย่างนี้เหมือนกัน T T
ทำโจทย์มากๆหลากๆหลายๆ
เดี๋ยวสวดเป็นแรงใจให้อีกนะฮะ ^ ^
- .::พรั่งพรู::.
- โพสต์: 179
- ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ ก.ค. 25, 2009 1:01 am
- ติดต่อ:
ครับพี่หน่อย ผมสัญญาถ้าผ่านแอดมิชชั่นแล้ว ผมจะเริ่มเรียนคำสอน ขอบคุณทุกๆคนมากครับ ค่อยมีกำลังใจหน่อย เอาว่ะ ครั้งนึงในชีวิต สู้ตาย!!sinner เขียน: สู้ สู้นะไทด์ พี่จะสวดให้ไทด์ทุกวันนะ
พอเอ็นเสร็จพี่จะได้พามาเรียนคำสอนซะที
รอน้องไทด์น้าน...นานละ
แต่ก็จะรอต่อจ้า
เป็นกำลังใจให้นะ สุดหล่อของพี่..อิอิ
หล่ออยู่แล้ววววว..ได้เปรียบไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ
-
- โพสต์: 1653
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ก.ย. 10, 2007 9:22 pm
- ที่อยู่: ไม่ใกล้ไม่ใกล้จากวัดอัสสัม-0-
เด็กม.3 ปีนี้ก็ซวยฮะ-*-
- (⊙△⊙)คุณxuู๓้uxoม(⊙△⊙)
- โพสต์: 892
- ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ต.ค. 10, 2008 12:38 am
ล้มให้พอ เจ็บให้พอ แล้วลุกขึ้นต่อไป อย่าได้คิดล้มลงอีกนะค่ะ
สู้ๆ
สู้ๆ