เมื่อวาน ได้ไปเดินรูป 14 ภาค ก่อนพิธีระลึกถึงพระมหาทรมาน
ช่วงที่เิดินไป เพื่อรวมกลุ่มกัน ความคิดแว่บขึ้นมาว่า จะเดินคนเดียว?
แม้จะมีคนอยู่เยอะแยะเป็นร้อยๆแต่ ก็ด้วยความกลัวเขอะเขินก็เลย
คิดว่าจะมองหาใครที่เราพอจะรู้จัก เดินไปด้วยกัน
แต่แล้ว ก็มีความรู้สึก อบอุ่นในใจอย่างประหลาด คล้ายกับว่า ไม่ต้องมีใคร ขอให้มีแต่เจ้ากับเรา (ประมาณนี้) และในห้วงเวลานั้นก็รู้สึกว่า คนรอบตัวไม่ได้มีความหมายอะไร เหมือนโลกทั้งใบ
มีแต่เรากับพระองค์ และคำรำพึง ในแต่ละภาค
ขอขอบคุณ พระองค์ที่ได้ให้โอกาสและให้อภัยคนบาปอย่างเรา
