แต่เส้น สิบเม็ด เป็นสายประคำพระเมตตาหายนี่
ทำใจยากจัง เลย
สะดวกสวดกว่าสายยาวๆ แต่ก็ไม่ได้สวดเส้นนี้ บทนี้อยู่เป็นเดือนไปทุ่มให้กับ
บทอื่นๆ ฮืออออ
พระคงจะงอน ก็เลยให้หายซะเลย
ใส่กระเป๋าที่ไม่มีทางหล่น ไม่ได้หยิบออกมา วันสุดท้ายที่สัมผัส คือ
ตั้งใจว่าจะเอาไปสวดตอนไปออกกำลังกาย แล้วไม่ได้หยิบออกจากช่องซิป ชัวร์ๆ
นิ้วยังโดนเม็ดประคำ แล้วเลื่อนไปควานหากุญแจบ้าน จากนั้นไม่ได้ล้วงเข้าไปเอาอะไรอีกเลย
พอเวลาเดิน เปิดเพลงของพระ คลอเบาๆ แล้วล้วงเข้าไปหยิบสายประคำ
"หายไม่เจอ" เป็นไปได้ยังไง ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
จะไปหล่นที่ไหน จะหายไปตอนไหน ก็ยังโดนนิ้วอยู่เลย เมื่อตะกี้
หามา สามอาทิตย์แล้ว ถอดใจ เพราะเส้นนี้ก็ เก็บได้มีคนวางไว้ที่พระแท่น
และขาด เราเอาไปซ่อม แต่วันนี้ ไม่อยู่กับเราแล้ว ไม่เพราะว่าเราไปหยิบของคนอื่นมา
แต่เราก็ถามคนในวัด นะคนดูแลว่ามีใครมาถามหาหรือเปล่า ซ่อมให้แล้ว
มาวันนี้ ทำใจ สวดสายยาวๆ ก็ได้ เพียงไม่ได้แก้ตัวนะ มันยาวไง มันพะรุงพะรัง มันมีคนอื่นเห็น
เฮ้อ ..
ครั้นจะแกะที่พี่โรซาี่รี่ ให้มา แล้วร้อยเองให้เหลือสิบเม็ด จาก สายยาวก็จะเกินความสามารถ 555
แค่มาระบายว่า ถ้ายังมีโอกาส ก็สวดนะคะ พอไม่มี สิ่งที่เราเคย และเราละเลย พอเวลาไม่มีอยู่แล้วมันเศร้าจริงๆ ค่ะ
![เศร้า :s008:](./images/smilies/sheep001.gif)
![เศร้า :s008:](./images/smilies/sheep001.gif)
![เศร้า :s008:](./images/smilies/sheep001.gif)
![เศร้า :s008:](./images/smilies/sheep001.gif)
![เศร้า :s008:](./images/smilies/sheep001.gif)
![เศร้า :s008:](./images/smilies/sheep001.gif)
![เศร้า :s008:](./images/smilies/sheep001.gif)
วันก่อนได้สวดร่วมกับคุณย่า ๆ แก่มาก จะเก้าสิบแล้ว ไม่สามารถสวดบทภาวนาบางบทได้ แต่จะจำแม่นแค่ บทวันทา นี่ก็เป็นอีก สิ่งเตือนว่า ตอนนี้ คุณความจำยังดี สวดได้ สวดซะ
ยังมีลมหายใจ ยังมีคำภาวนาให้ตัวเองได้ ให้ผู้อื่นได้ และวิญญาณในไฟชำระ สวดได้ ทำได้
ก็จงทำซะ ฮือออ (ยังช้ำใจอยู่)