แบ่งปันจากพันทิพย์

[Immanuel (MichaelPaul)]

เลือดของพระคริสต์ราคาเท่าไหร่?
อาทิตย์ที่ผ่านมาเริ่มมีโอกาสไปพจญความลำบากกับมิชชั่นทีม และได้เรียนรู้การใช้อิทธิฤทธิ์ของพระเจ้ารวมทั้งได้เห็นอะไรหลายๆอย่างเพิ่มขึ้น

เรื่องความลำบากหรือความเหน็ดเหนื่อยนั้น คิดว่าทุกคนที่ตัดสินใจว่าจะไป(คือไม่โดด)คงทำใจไว้แล้ว และดูเหมือนตรงจุดนี้จะไม่มีใครเอ่ยปากบ่น

แต่ก็ได้เห็นบางอย่าง ....และมันค่อนข้างสะเทือนใจ
มีหนุ่มสาวบางคนที่เค้ามาด้วยความรู้สึกว่านี่เป็นแค่มิชชั่น และเค้ามาทำงานใต้หมวกมิชชั่น และเค้าคิดว่าเค้าทำไปอย่างงานทั่วๆไปได้

....เค้าคงลืมไปแล้ว ว่านี่เป็นงานของพระเจ้า ...และเค้าเป็นคนงานของพระเจ้า
....และเพราะเค้าลืมตรงนี้หรืออย่างไรไม่ทราบ ....เค้าจึงคิดว่ามันเป็นแค่งาน

.....
.....
ผมจำได้มีหลายคนในจำนวนนั้น ที่ครั้งนึงเลือดของพระเยซูได้ไถ่ชีวิตของเค้าไว้ และในตอนนั้นเค้าก็ทราบซึ้งในพระคุณขององค์พระคริสต์ดีและแน่นอนว่าเค้าก็ได้หลั่งน้ำตาให้กับการไถ่นั้นด้วย
....แต่ ณ วินาทีนั้น
....เค้าลืม....
....เค้าลืมไปแล้ว ว่าเลือดของพระเยซูซึ่งยอมเสียสภาพพระเจ้าลงมาตายไถ่บาปให้เค้านั้น มีค่าแค่ไหน....

....
....
ผมคงไม่ได้พยามจะกล่าวโทษคนเหล่านั้น เพราะคริสเตียนส่วนใหญ่รวมทั้งผมด้วย ก็ลืมพระเจ้าบ่อยๆ เมื่อก่อนผมไม่เคยคิดจะห้อยไม้กางเขนเลย เพราะผมก็รู้ว่าอิทธิฤทธิ์นั้นใช้ผ่านพระนามพระเยซูคริสต์ ไม่เกี่ยวอะไรกับสัญลักษณ์ไม้กางเขน และผมก็ไม่คิดว่าไม้กางเขนที่เค้าห้อยๆกันจะช่วยอะไรได้ ....แต่ตอนนี้ผมไม่ได้คิดอย่างนั้นแล้ว

ผมมั่นใจว่าต้องมีคนที่สามารถจะจำพระเยซูผู้ไถ่ได้ทุกลมหายใจโดยไม่ต้องพึ่งอะไรทั้งนั้นเพื่อเตือนความจำ แต่ผมคนนึงล่ะที่ทำไม่ได้
เพราะเวลาสบายๆดี ผมก็มักจะลืมพระเยซูบ่อยๆ และนั่นก็อันตรายมาก
เพราะการคุกคามของวิญญาณโสโครกทั้งหลาย มันฉลาดมากพอที่จะไม่เล่นงานคนที่ติดสนิทกับพระคริสต์ตลอดเวลา ช่วงก่อนที่ผมจะหาไม้กางเขนมาห้อยคอนั้น ผมมักจะลืมขอบคุรพระเจ้าบ่อยๆเวลากินอาหาร ประมาณว่าอาหารมาก็ซัดเลยไม่สนอะไรแล้ว และนั่นนำมาซึ่งการออกห่างจากการคุ้มครองของพระเจ้า

คนโดยทั่วไปที่เคยผิดศีลแม้จะแค่โกหกครั้งเดียวในชีวิตก็ตาม ล้วนแต่ถูกมารครอบครองโดยปกติอยู่แล้ว แต่เมื่อเป็นคริสเตียนโดยโลหิตของพระคริสต์ คนคนนั้นก็จะอยู่ในสภาพไปๆมาๆระหว่างฝ่ายพระเจ้า และมาร ถ้าห่างพระเจ้าก็แสดงว่ากำลังโดนมารมันดึงกลับไปหาอย่างอัตโนมัต
พวกสุนัขทั้งจรจัดและเลี้ยง ที่ก่อนหน้านั่นผมเคยขออนุญาตพระเจ้าเพื่อสั่งให้มันหุปปากได้ แต่ช่วงที่ผมห่างพระเจ้าโดยไม่รู้ตัวนั้นผมเริ่มสั่งมันไม่ได้ และมันก็เห่าใส่บ่อยมาก มากจนผิดสังเกต มากจนผมเริ่มกลับมากลัวสุนัข นี่ยังดีว่าเป็นแค่สุนัข แต่ถ้านั่นเป็นภาวะการต่อสู้กับวิณญาณร้ายคงยุ่งน่าดู
....และนั่นทำให้เริ่มคิดว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างผมกับพระเจ้า ....และคำตอบก็คือ ..ผมลืม

แน่นอนว่าผมยังไม่ลืมที่จะขอและใช้อำนาจของพระเจ้าผ่านพระนามพระเยซูคริสต์ แต่สิ่งที่ผมลืมคือ ....ผมลืมไปแล้วว่าเลือดของพระเยซูที่มาไถ่ชีวิตและวิณญาณผมไว้มีค่ามากแค่ไหน....

.....ไม้กางเขนที่ห้อยคออยู่ตอนนี้แม้จะไม่มีผลโดยตรงเกี่ยวกับการขอใช้อำนาจผ่านพระนามพระเยซูคริสต์ก็ตาม.....
.....แต่มันมีผลเหลือเกินสำหรับคนเนรคุณและลืมง่ายอย่างผม....

.....ที่จะเตือนสติไว้ทุกลมหายใจว่าเลือดของพระเยซูที่ไถ่ชีวิตพวกเราไว้มีค่าแค่ไหน....

จากคุณ : เดียวดาย9อักษร

[-Rei-]

คิดแบบนี้เหมือนกัน ถึงได้ห้อยกางเขนติดคอทุกวัน
ทุกครั้งที่ส่องกระจก เห็นไม้กางเขนที่คอตัวเอง
ก็จะได้ไม่ลืมคิดถึงพระเจ้าค่ะ ^^