เหนื่อยจังเลยครับ

ปรับทุกข์ หนุนใจ ขอคำภาวนา
ตอบกลับโพส
ภาพประจำตัวสมาชิก
sasuke
~@
โพสต์: 1120
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ ธ.ค. 06, 2006 12:00 am
ที่อยู่: ใต้เสื้อคลุมของแม่

พุธ ม.ค. 17, 2007 10:17 pm

เหนื่อยที่ต้องคอยแบกรับความทุกข์ที่ถาโถมเข้าใส่...
เหนื่อยที่ไม่อาจจะบอกสิ่งที่อยู่ในใจออกไปได้...
เหนื่อยที่ไม่อาจจะตัดสินใจในชีวิตตัวเองได้...
เหนื่อยกับกระกระทำของคนรอบข้างที่เราพยายามให้อภัยอยู่อย่างเสมอ...
เหนื่อยกับสิ่งที่ไม่แน่นอนและไม่ทราบจุดหมายปลายทาง...

ขอโปรดให้เลื่อนพ้นไปจากข้าพเจ้าด้วยเถิด... ::008::
ภาพประจำตัวสมาชิก
Holy
Defender of lawS
Defender of lawS
โพสต์: 10011
ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:06 pm

พุธ ม.ค. 17, 2007 10:45 pm

วางลงบ้างอย่าไปแบกมาก

ไปเข้าบ้านเณรซะ
Batholomew
~@
โพสต์: 12724
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
ที่อยู่: Thailand

พฤหัสฯ. ม.ค. 18, 2007 12:05 am

อย่าคิดมากเลยครับ พระองค์ทรงให้คุณต้องรับแบกกางเขน เพื่อมีส่วนในพระมหาทรมานครับ

สู้ต่อไปครับ ขอพละกำลังจากพระองค์นะครับ
พระเจ้าสถิตย์กับเราเสมอ
~@
โพสต์: 2546
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 10:54 pm

พฤหัสฯ. ม.ค. 18, 2007 12:35 am

เหนื่อยนักก็พักครับ อธิฐานกับพระองค์...ระบายสิ่งที่อัดอั้นตันใจกับพระองค์    พระองค์พร้อมจะรับฟังเสมอและมีการปลอบประโลมใจที่วิเศษจนคุณคาดไม่ถึงรออยู่ ::004::
Alphonse
โพสต์: 1792
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ ส.ค. 23, 2006 10:45 pm
ที่อยู่: Thailand

พฤหัสฯ. ม.ค. 18, 2007 3:25 am

"เหนื่อย"
................เหนื่อยที่จะต้องเหนื่อยต่อไป
ภาพประจำตัวสมาชิก
Zion
~@
โพสต์: 3777
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 8:37 pm
ติดต่อ:

พฤหัสฯ. ม.ค. 18, 2007 8:04 am

".....บนที่ทางแสนไกล เราจะเดินไปด้วย ไม่รู้ว่ามันจะไกลสักแค่ไหน  ::010::

ฉันมีพระเยซุ คอยร่วมทาง ไม่จืดไม่จาง ไม่ห่างร้างไกล"  (เพลงที่ลืมใจ แต่อยู่ในใจ ::005::)



ไปวัดลองหยิบ หนังสือเพลง อ่านเนื้อ "รอยเท้าบนผืนทราย"ดูนะ ::004::
Batholomew
~@
โพสต์: 12724
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
ที่อยู่: Thailand

พฤหัสฯ. ม.ค. 18, 2007 7:49 pm

หาให้นะครับ ::020::

1.คืนหนึ่งฉันเดิน เดินไปบนผืนทราย
มีรอยเท้าเรียงรายที่ผ่านมา
คู่หนึ่งเป็นของฉัน อีกคู่เป็นของพระองค์
เราพากันเดินมุ่งตรงไปไม่เคยหวั่น

  2. ความลำบากมากมาย แต่ใจฉันนั้นไม่หวั่น
เพราะมีองค์พระเยซูผู้ร่วมทาง
ให้กำลังใจยามล้มลง อดทนพยายามสู้ต่อ
จะขอเดินมุ่งไปอย่างไม่เกรงกลัว

3.แต่เมื่อมองกลับไปฉันเห็น มีรอยเท้าเพียงลำพัง
โดดเดี่ยวอ้างว้างไร้จุดหมาย
ฉันจึงร้องถามพระองค์ ใยปล่อยให้ฉันเดียวดาย
ยามที่มีทุกข์มากมายในชีวา

4. ฉันได้ยินพระองค์ทรงตอบ บอกกับฉันในใจ
ว่าเราไม่เคยทิ้งเจ้าไปห่างไกล
คราใดที่เจ้าทุกข์ทน สับสนด้วยความทุกข์ใจ
ครานั้นเราอุ้มเจ้าอยู่ ในอ้อมอกเรา
(รอยเท้าคู่นั้นเป็นของเราเอง)
warlock
โพสต์: 642
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ พ.ค. 20, 2006 3:37 am

ศุกร์ ม.ค. 19, 2007 9:52 am

มันเป็นเรื่องของการปรุงแต่งนะ  ผมว่า.... เหมือนการทำอาหาร อาจจะไม่อร่อยแต่หน้าตาดูน่ารับประทาน อาจจะดูไม่น่ารับประทานแต่พอฝืนใจใส่เข้าปาก กลับอร่อย 
       
        เช่นเดียวกัน มุมมองของทุกๆปัญหา เรื่องแรกคือ  เมื่อเรามองว่ามันเป็นปัญหา(ถ้ามองว่าไม่เป็นปัญหาก็จบ) เราจะจัดการกับมันอย่างไร  มองดูแล้วถอดใจ วิ่งหนีมันไป ใส่ความน่าตื่นเต้นแล้วกระโจนเขาไปจัดการกับมัน มีรูปแบบวิธีคิดหลายวิธีซึ่งมันจะเป็นตัวบ่งบอกว่าเราเป็นคนเช่นไร(แต่ก็สามารถปรับเปลี่ยนได้ทุกเมื่อ..ไม่ยึดติดตายตัว) ถึงมันจะดูไม่น่าเป็นสุข แต่เราสามารถปลุกปลอบจิตใจเสริมสร้างแรงใจให้ตัวเอง แล้วฟัดกับมัน เมื่อผ่านพ้นไป เราก็จะเติบโตแข็งแกร่งขึ้นอีกวาระหนึ่ง แล้วก็จะต้องเผชิญเรื่องยากลำบากเรื่องใหม่ต่อไปซึ่งจะยากขึ้นกว่าเดิม(เพราะเรื่องเดิมๆเก่าๆ ไม่เป็นปัญหาสำหรับเราอีกต่อไปแล้ว)ไม่มีสิ่งใดยากเกินไป ไม่มีปัญหาใดที่หาทางออกไม่ได้ เพราะคนเรามีกลไกในการป้องกันตัว เมื่อเราเหนื่อยจนถึงขีดสุดร่างกายจะหลั่งสารแห่งความสุขออกมาเพื่อระงับความเจ็บปวดและเหนื่อยล้า(ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนจริงๆเลยนะนี่ ::011::) มองเห็นปัญหาแหละดีแล้วครับ  จะได้เลือกเครื่องมือ และวิธีการ มาจัดการกับมันได้ถูก ดีกว่าปัญหาที่มองไม่เห็นเยอะเลย  นะครับ  สู้ๆๆๆ  จัดการกับมัน  ฝ่าฟันไปให้ได้นะครับ   

                                                          ขอพระเจ้าทรงโปรดอวยพระพรนะครับ  ::011:: ::011:: ::011::
francisco xavier
โพสต์: 300
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 19, 2007 11:40 am

ศุกร์ ม.ค. 19, 2007 11:57 am

ความรู้สึกเหมือนกันเลยครับ เคยรู้สึกอย่างนี้เหมือนกัน  ยังไงก็สู้ต่อไปนะครับ เป็นกำลังใจให้และจะอธิษฐานเผื่อนะครับ
::014::   
mooton
โพสต์: 30
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ ก.พ. 01, 2006 6:34 pm

เสาร์ ม.ค. 20, 2007 10:23 am

ทุกสิ่งที่เข้ามามันเป็นบทเรียนของชีวิต ยิ่งเราเจอมากมันก็ยิ่งทำให้เราเข็มแข็งมากขึ้นน่ะค่ะ เราต้องคิดอยู่เสมอน่ะค่ะว่ายังมีคนที่เป็นทุกข์มากกว่าเรา เขายังดำเนินชีวิตต่อไปได้เลย  ขอแนะนำน่ะค่ะถ้ารู้สึกเหยื่อย ท้อแท้ หมดหวัง สิ้นกำลังใจ ลองเข้าไปนั่งกับพระพูดทุกสิ่งทุกอย่างที่เรากำลังเผชิญอยู่ให้กับพระ พระจะนั่งอยู่ข้างๆเราและจะคอยรับฟังเราเสมอค่ะ  ลองทำดูน่ะค่ะ เพราะหนูทำบ่อยแล้วรู้สึกดีขึ้นมากๆด้วยค่ะ
ตอบกลับโพส