เครียดกับบาป

[ABC]

คือเรามีแฟนเป็นเพศเดียวกัน
และเมื่อตอนที่ยังคิดไม่ได้ เราก็ดันไปมีอะไรกับแฟนเราซะงั้น
รู้นะว่าผิด แต่มันก็ถูกล่อลวงซะทุกครั้งไป
ช่วงนั้นเราไม่รับศีลเลย เพราะรู้สึกผิดต่อพระเจ้ามาก และอายที่จะแก้บาปนั้นกับคุณพ่อมากๆ
แต่ก็ยังไปโบสถ์ปกติอยู่ทุกอาิทิตย์
และสวดขอโทษกับพระเจ้าเสมอ สำหรับบาปอันน่ารังเกียจของตัวเอง
แต่ตอนนี้เราคิดอะไรได้มากขึ้น และหยุดการกระทำเหล่านั้นลง
เราได้ไปแก้บาปกับคุณพ่อ แต่เราก็ยังคงอายกับสิ่งที่ได้ทำลงไป จึงแก้บาปที่ได้ทำนั้นว่า "คิดและทำอุลามก" โดยคิดว่ามันคงครอบคลุมได้ถึงสิ่งที่เราทำลงไป
ซึ่งคุณพ่อก็ไม่ได้ถามไถ่อะไร และยกบาปให้
หลังจากแก้บาปแล้ว เราก็รู้สึกสบายใจขึ้นมากๆ และกล้ากลับไปรับศีลตามปกติอีกครั้ง
แต่เราก็คิดมาตลอดนะว่า สิ่งที่เราแก้บาปนั้นมันถูกหรือเปล่า
แบบนี้ถือว่าเราจงใจปกปิดบาปหรือเปล่า เราอายไม่กล้าพูดถึงสิ่งที่เราได้ทำลงไปต่อหน้าคุณพ่อ เราเลยเลือกใช้วิธีพูดแบบนั้น
แบบนี้พระเจ้าจะให้อภัยเราไม๊? กว่าที่เราจะรวบรวมความกล้าแก้บาปคิดและทำอุลามก เราก็ใช้เวลานานมากที่เราจะกล้าพูดออกไป
ตอนนี้เรากลัวว่าสิ่งที่เราแก้ไปมันจะยิ่งกลายเป็นเพิ่มบาปให้เราอีกหรือเปล่า คือ การจงใจปกปิดบาป หรือสิ่งที่เราทำไปมันถือว่าได้รับการให้อภัยแล้ว
ตอนนี้เรารู้สึกเครียดมาก
ช่วยตอบปัญหาให้เราหายข้องใจทีเถอะ

ปล.และหากมันเป็นการปกปิดบาปจริงๆ สิ่งที่เราต้องแก้บาปในครั้งหน้า นอกจากบาปทุราจารศีลมหาสนิท และปกปิดบาปแล้ว
บาปทีเราทำไปเมื่อครั้งก่อน (มีอะไรกับแฟนที่เป็นเพศเดียวกัน) เราจะแก้บาปนั้นกับคุณพ่ออย่างไรดี เรารู้สึกอายจริงๆ และไม่กล้าพูดสิ่งที่ทำออกไปตรงๆ
ถึงแม้เราจะรู้ว่าพระเจ้าจะทรงรับรู้สิ่งนั้นอยุ่แล้วก็ตาม แต่ในความรู้สึกเรา คุณพ่อก็ยังเป็นมนุษย์คนหนึ่ง ที่คงจะรู้สึกแปลกกับเรื่องแบบนี้ มันทำให้เราไม่กล้าที่จะพูดออกไป
รบกวนขอคำแนะนำหากเราต้องแก้บาปนั้นซ้ำถ้าที่ผ่านมามันคือการปกปิดบาป เราควรแก้อย่างไรดีให้รู้สึกไม่อายต่อคุณพ่อที่เราเข้าไปแก้บาปด้วย
เครียดๆมากๆ
ขอบคุณนะ

[Dis volentibus]

"คิดและทำอุลามก" ก็บอกว่าทำ ด้วยหนิเจ้าคะ ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร
เเต่ถ้าหากรู้สึกไม่สบายใจ ก็ควรแก้ไปอีกที คราวนี้บอกให้ชัดเจนมากขึ้น อาจจะบอกการกระทำไปเลย
ซึ่ง อายบ้างก็ไม่เเปลก จะไปสารภาพบาปในวัดที่ห่างไกลเพื่อตัดกังวลเรื่องรู้จักพ่อก็ได้
ยังไงพ่อก็เอาออกมาป่าวประกาศนอกห้องแก้บาปไม่ได้อยู่เเล้วค่ะ 

[Florian]

ข้าพเจ้าเสนอให้คุณน้องรวบรวมความกล้าแล้วบอกคุณพ่อไปตามตรงเลย อย่างนี้น่าจะดีนะ ถ้ายังไม่กล้า หรืออย่างไร นัดพบกับข้าพเจ้าได้ สนทนากันซึ่งๆหน้า อาจได้รายละเอียดที่ช่วยน้องได้มากไม่น้อยครับ 

[~@Little lamb@~]

ก็ถ้าไม่สบายใจ ก็แก้บาปอีกรอบจ้า
คราวนี้ก็บอกไปเลย  พ่อจำไม่ได้หรอกค่ะ  ว่าใครเป็นคนมาแก้ 

[+L.O.V.E-->>JeSuS+]

โอมว่านะครับ


เชื่อและวางใจกับพระเจ้าให้มากที่สุดก็เพียงพอนะครับ


เหมือนกับการที่เรากล้าเดินเข้าไปบอกพ่อเราตรงๆก็แค่นั้นเองครับ



พระเจ้าก้อคงรอให้เราสารภาพอยู่แล้วแหละครับ และพระองค์ก้พร้อมที่จะให้อภัยด้วย



พระเจ้าน่ารักจะตาย อย่ากลัวที่จะบอกพระองค์เลยครับ


คุณพ่อท่านก็คงจะไม่เอามาทำอะไรให้เราอายหรอกครับ



พระเจ้าอวยพรนะครับ


ป.ล. โอมก้อมีปัญหาแบบนี้เหมือนกาน

แต่เราจะพยายามนะครับ

ไม่มีอะไรจะควบคุมเราได้นอกจากตัวเองหรอกครับ

คิดเถิงความรักของพระเจ้าไว้นะครับ

แล้วพระองค์จะช่วยให้เราผ่านไปได้เอง

สู้ๆนะครับ

[Cecilia_PEAR]

...มันดีที่สุดแล้วค่ะที่คุณรู้จักสำนึก

แค่คุณรู้สึกสำนึก ยอมรับว่าคุณทำบาป แค่นั้นพระองค์ก็ทรงให้อภัยคุณแล้วล่ะค่ะ

แต่ถ้าไม่สบายใจ ก็ไปแก้ใหม่สิคะ ไม่มีอะไรน่าอายหรอกค่ะ คุณแคร์แค่พระองค์ก็พอแล้ว

ไม่มีอะไรที่คุณต้องปกปิดเลย เพราะพระองค์รู้หัวใจคุณ พระองค์รู้จักคุณมากกว่าที่คุณรู้จักตัวเองเสียอีกค่ะ

พระเจ้าอวยพรนะคะ..............

สู้ๆค่ะ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้นะ ................

[Gratty]

อย่าปล่อยให้ความกลัวของคุณ มาเป็นเหมือนคุกที่ขังคุณไว้กับความรู้สึกผิดบาปเลยนะค๊ะ

แต่ความจริงแล้ว ..ตั้งแต่วินาทีที่คุณกลับใจ พระองค์ได้ทรงอภัยโทษบาปให้คุณแล้วล่ะค่ะ

แต่ถ้าไม่สบายใจ ก็ลองไปสารภาพบาปนี้อีกก็ได้นี่ค๊ะ

สู้ๆค่ะ

God is with you ka..^^