สวัสดีครับผมชื่อเอก ผมเป็นคริสตังใหม่ครับ รับศีลล้างบาปเมื่อเดือนเมษายน 2551 ตอนนี้ผมมีความวิตกกังวลอยู่ 2 เรื่อง คือเรื่องที่1 เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเรียนและอนาคตของผม ตอนนี้ผมอายุ25ปีแล้วแต่ยังเรียนไม่จบปริญญาตรีเพราะว่าผมติดทหาร 2 ปีปลดจากทหารก็มาเรียนต่อ ตอนนี้ผมเรียนอยู่ที่ม.ศรีปทุม ผมเป็นคนเรียนไม่เก่ง ติดFเกือบทุกเทอม ผมพยายามแล้วแต่มันก็เหมือนเดิมครับ ทางบ้านผมเขาก็บ่นว่าเมื่อไรผมจะเรียนจบสักที ผมก็บอกว่ายังไม่จบหรอกเหลืออีกหลายวิชา ทางบ้านเขาก็ตำหนิผมว่า "อายุป่านนี้แล้วทำไมยังไม่จบอีก เพื่อนๆรุ่นเดียวกันเขาเรียนจบจนทำงานมีรถขับแล้ว มึงยังเรียนอยู่เลย"ฯลฯ ผมได้ยินทางบ้านพูดแบบนี้ผมก็น้อยใจตัวเองรู้สึกว่าตัวเองไม่เอาถ่านผานเงินพ่อแม่ อีกอย่างปลายปีนี้ผมจะไปสมัครสอบเข้านายสิบ แต่ผมกลัวว่าผมจะเรียนจบไม่ทันเพราะผมยังเหลืออีกหลายวิชา ผมกลัวผมวิตกกังวล เรื่องเรียนเรื่องอนาคตของผมจังครับ
เรื่องที่2 ผมน้อยใจเรื่องแม่ของผม แม่ของผมชอบด่าผมต่างๆนาๆ ว่า "มึงทำตัวอย่างนี้มึงเอาตัวไม่รอดหรอก อนาคตอดตาย""โง่ๆอย่างนี้ต่อไปจะทำมาหากินอะไร"ฯลฯ ทั้งๆที่ผมว่าผมทำตัวดีที่สุดแล้ว ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่กินเหล้าเมายา ช่วยทำงานบ้านทุกอย่าง แต่แม่ของผมก็ยังไม่พอใจ ยังว่ายังแช่งให้ผมโง่อยู่เหมือนเดิม บางครั้งจนผมน้อยใจว่าเราทำดีกับแม่แล้วแต่ก็ไม่ได้ดี(นิสัยส่วนตัวผมเป็นคนขี้น้อยใจ)ผมแอบร้องไห้คนเดียว เวลาสวดก็สวดบอกกับพระว่าทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ หรือบางทีผมก็คิดผูกคอตาย ผมอยากให้แม่ผมพูดคำที่ดีๆเป็นมงคลกับผมบ้าง อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมมีกำลังใจในการดำเนินชิวิต แต่ในใจของผม ผมยังรักแม่เหมือนเดิม ผมตั้งใจว่าผมเรียนจบมีงานทำที่มั่นคง ผมจะเลี้ยงดูแลพ่อแม่ให้อยู่สุขสบาย ให้สมกับที่พ่อแม่เลี้ยงผมมาจนโต
ผมขอคำภาวนาจากพี่น้องคริสตัง คริสเตียนด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
พยายามเข้านะคะ จะเป็นกำลังใจให้ คนเราทุกคนไม่มีไครโง่หรอกะคะ แต่สติปัญญาของเราต้องมีด้านใดด้านหนึ่งที่เก่งและไม่เก่งเหมือนกัน และให้มั่นใจไว้ว่าพระเจ้าคือความรู้ ลองอธิฐานดูสิคะ จะเกิดสิ่งมหัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่ 
