ภาวนาให้หน่อยนะ
โพสต์แล้ว: จันทร์ มิ.ย. 13, 2005 1:35 pm
ภาวนาให้หน่อยนะครับ ตั้งแต่ทำงานมานี่ได้เข้าวัดไม่กี่ครั้งเอง เมื่อวานก็ลงไปกรุงเทพฯเอาเด็กน้อยรายหนึ่งไปส่งที่ รพ.เด็ก ที่จริงรายนี้เราพอจะทราบว่าอยู่ได้อีกไม่นาน ตอนนี้อายุ 11 เดือนแล้ว ป่วยเป็นโรคหัวใจชนิดรุนแรงและมีปอดอักเสบแทรก เคยส่งไปรพ.เด็กแล้ว และอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญก็ได้บอกแม่เด็กไปแล้วว่าคงอีกไม่นาน
อันที่จริงทางผมกับพี่หมอใหญ่ และน้องๆหมอช่วยกันดูก็พอได้ครับ สำหรับกรณีที่หมดหวังอย่างนี้ แต่เพื่อให้โอกาสที่ดีสุดกับผู้ป่วย และทำให้แม่เด็กสบายใจว่าได้ให้การรักษาที่ดีที่สุด ผมเลยนั่งรถไปส่งเด็กพร้อมคุณพยาบาลและคุณแม่
เราออกจากอุตรดิตถ์ตีหนึ่ง หลังจากเร่งทำเวลากันพอสมควร เหยียบกันชนิดไม่กลัวฝนไม่กลัวน้ำมันแพง แต่ไม่ใช่ขับรถประมาทนะ ใช้เวลา 5 ชั่วโมง ก็มาถึง รพ.เด็ก ส่งตัวเข้าหอเป็นที่เรียบร้อย หอผู้ป่วยเด็กวิกฤตหนะ
ผมแวะไปทักทายคุณพ่อคุณแม่ที่บ้านชั่วโมงกว่าๆแล้วก็กลับอุตรดิตถ์กันเลย มาถึงเกือบบ่ายสาม
เมื่อคืนหลับเป็นตายนอนตั้ง 14 ชั่วโมงแหนะ
ที่จริงเมื่อวานว่าจะไปวัดหน่อยถึงจะต้องปั่นจักรยาน 3 กิโล ท่ามกลางเปลวแดดและสายฝน แต่ไม่ได้เข้าวัดมาหลายอาทิตย์แล้ว หลังๆนี่เข้าวัดอย่างมากเดือนละหนเองเวลากลับกรุงเทพฯ
เพราะสัปดาห์ที่ไม่ได้เข้ากรุงเทพฯก็มักติดเวรหรือไม่ก็เหนื่อยเกินไป
แต่มีเหมือนกันบางครั้งที่เป็นความไม่ใส่ใจของเราเอง คือนั่งรถไปเที่ยวจังหวัดข้างเคียงเลยไม่ได้เข้าวัด เพราะวันหยุดมีน้อย ส่วนใหญ่อยู่เวรทำงานไปไหนไม่ใคร่ได้เลยขอตามใจตัวเองบ้างนานๆที
เมื่อวานว่าจะไปวัดซะหน่อยก็ต้องอดนอนไปส่งเด็กน้อย แวะเข้าบ้านเดี๋ยวหนึ่งเลยบอกที่บ้านว่าเดี๋ยวไปวัดกันก็ภาวนาให้หน่อยนะ
ขอเพื่อนๆพี่น้องในบอร์ดภาวนะให้หน่อยนะเหมือนกันครับ
อันที่จริงทางผมกับพี่หมอใหญ่ และน้องๆหมอช่วยกันดูก็พอได้ครับ สำหรับกรณีที่หมดหวังอย่างนี้ แต่เพื่อให้โอกาสที่ดีสุดกับผู้ป่วย และทำให้แม่เด็กสบายใจว่าได้ให้การรักษาที่ดีที่สุด ผมเลยนั่งรถไปส่งเด็กพร้อมคุณพยาบาลและคุณแม่
เราออกจากอุตรดิตถ์ตีหนึ่ง หลังจากเร่งทำเวลากันพอสมควร เหยียบกันชนิดไม่กลัวฝนไม่กลัวน้ำมันแพง แต่ไม่ใช่ขับรถประมาทนะ ใช้เวลา 5 ชั่วโมง ก็มาถึง รพ.เด็ก ส่งตัวเข้าหอเป็นที่เรียบร้อย หอผู้ป่วยเด็กวิกฤตหนะ
ผมแวะไปทักทายคุณพ่อคุณแม่ที่บ้านชั่วโมงกว่าๆแล้วก็กลับอุตรดิตถ์กันเลย มาถึงเกือบบ่ายสาม
เมื่อคืนหลับเป็นตายนอนตั้ง 14 ชั่วโมงแหนะ
ที่จริงเมื่อวานว่าจะไปวัดหน่อยถึงจะต้องปั่นจักรยาน 3 กิโล ท่ามกลางเปลวแดดและสายฝน แต่ไม่ได้เข้าวัดมาหลายอาทิตย์แล้ว หลังๆนี่เข้าวัดอย่างมากเดือนละหนเองเวลากลับกรุงเทพฯ
เพราะสัปดาห์ที่ไม่ได้เข้ากรุงเทพฯก็มักติดเวรหรือไม่ก็เหนื่อยเกินไป
แต่มีเหมือนกันบางครั้งที่เป็นความไม่ใส่ใจของเราเอง คือนั่งรถไปเที่ยวจังหวัดข้างเคียงเลยไม่ได้เข้าวัด เพราะวันหยุดมีน้อย ส่วนใหญ่อยู่เวรทำงานไปไหนไม่ใคร่ได้เลยขอตามใจตัวเองบ้างนานๆที
เมื่อวานว่าจะไปวัดซะหน่อยก็ต้องอดนอนไปส่งเด็กน้อย แวะเข้าบ้านเดี๋ยวหนึ่งเลยบอกที่บ้านว่าเดี๋ยวไปวัดกันก็ภาวนาให้หน่อยนะ
ขอเพื่อนๆพี่น้องในบอร์ดภาวนะให้หน่อยนะเหมือนกันครับ