Belong to the Truth Jesus Christ

ฉันเห็นผู้หญิงมอมแมมคนหนึ่ง ใบหน้าผมเผ้าสกปรก
ร่างในชุดเสื้อผ้าเก่าขาดสีมอซอนั้นกำลังเดินด้วยเท้าเปล่าเปลือย
ฉันจดจ้องด้วยความสงสัย ดวงตาเธอเหม่อลอยเหมือนไม่เห็น-
ฉันที่กำลังจะเดินสวนเธอไป เธอเป็นคนบ้าหรือเปล่า
แต่เมื่อระยะห่างระหว่างเธอกับฉันร่นเข้ามา เธอก็มองเห็นฉัน

ฉันได้กลิ่นเหม็นเน่าที่น่ารังเกียจโชยจากตัวเธอ
ฉันจึงรีบเดินถอยห่างออกมาอย่างรวดเร็ว

เธอจ้องฉัน

ฉันไม่รู้หรอกว่าเธอกำลังคิดอะไร

เธอยังคงจ้องฉันอยู่แม้ว่าฉันจะรีบสาวเท้าเดินหนีเร็วขึ้น

หรือว่าเธอคิดจะเข้ามาขอเงิน เธอหิวเหรอ...

ฉันควรวิ่งกลับไปซื้อข้าวและน้ำให้เธอหรือเปล่า
ร้านเมื่อกี้คงจะมีรองเท้าถูก ๆ สักคู่แต่ฉันคงไม่ย้อนกลับไป
หรือฉันควรให้เงินเธอแทน แต่เธออาจเป็นพวกขอทานอาชีพก็ได้
ถ้าเช่นนั้นฉันไม่ควรให้เงินเธอ

หรือว่าเธอจะโดนใครสักคนทำร้ายมา เธอต้องการให้ฉันช่วยหรือ...

ถ้าเช่นนั้นฉันก็ควรรีบพาเธอไปหาตำรวจแต่แถวนี้ไม่มีป้อมตำรวจเลย
ถ้าต้องเรียกแท็กซี่ไปก็คงไม่มีคันไหนยอมให้เธอขึ้น
แล้วถ้าเธอขอให้พาไปส่งบ้านแทนล่ะ เธออาจจะเป็นนกต่อก็ได้
ถ้าอย่างนั้นฉันไม่ควรช่วยเธอ

ฉันหันไปมองเธออีกครั้ง เธอเดินตรงไปเรื่อย ๆ เช่นเดิม
เธออยู่ไกลเกินกว่าที่ฉันจะเรียกเธอได้แล้ว

ฉันมีธุระด้วย ฉันต้องรีบไป…



ฉันจำไม่ได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันบ้าง
ฉันร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตาแม้แต่หยดเดียว
ตัวฉันสกปรกและมีกลิ่นเหม็นสาบขนาดตัวเองยังไม่กล้าก้มดม
ท้องฉันหิว คอฉันกระหาย ฉันเดินไปเรื่อย ๆ บนทางเท้าที่ร้อนและแข็ง
เศษหินเศษแก้วแหลมคมบาดเข้าไปในฝ่าเท้าฉัน

ฉันเห็นคนอื่น ๆ เดินหนีจากตัวฉัน ฉันอยากร้องขอให้ช่วย
แต่ฉันไม่เหลือเสียงอีกแล้ว

ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ ฉันได้กลิ่นเสื้อผ้าสะอาดและน้ำหอม
กลิ่นนั้นทำให้ฉันหยุดฝีเท้า

ฉันสบตากับเธอ

ฉันยังคิดอะไรไม่ออก

เธอ...

กว่าฉันจะนึกคำนี้ได้เธอก็เดินจากไปแล้ว

ฉันเห็นเธอก้าวเท้าถี่กระชั้นรวดเร็ว เธอคงมีที่ที่เธอต้องเร่งรีบไปให้ทัน
เธอคงไม่มีเวลาให้กับฉัน ฉันเดินต่อไป ฉันไม่รู้ว่าตัวเองจะหยุดเดินเมื่อไหร่
แล้วฉันจะเรียกเธอไปทำไมในเมื่อฉันเองก็ยังไม่รู้ว่าจะให้เธอช่วยอะไร
ตอนนี้ในความคิดของฉัน

แค่อยากให้ใครสักคนเรียกฉันเท่านั้น...



ฉันเห็นเธอเดินบนเส้นทางที่ร้อนระอุ
เธออยู่ห่างออกไปเกินกว่าที่ฉันจะเรียกเธอได้
ฉันวิ่งเข้าไปหาแล้วตะโกนเสียงดัง

“เธอ...!”


-------


"ท่านทำสิ่งใดต่อพี่น้องผู้ต่ำต้อยที่สุดของเราคนหนึ่ง
ท่านก็ทำสิ่งนั้นแก่เรา" (มธ 25:35-40)

คำสอนนี้ปรากฏให้ข้าพเจ้าเห็นอีกครั้ง
ภาพผู้หญิงคนนั้นข้าพเจ้ายังจดจำได้

ข้าแต่พระเป็นเจ้าโปรดอภัยบาปให้กับข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าได้ยินเสียงของพระองค์แต่ปฏิเสธพระองค์
คำสอนของพระองค์ข้าพเจ้าได้ยิน ได้อ่าน หลายครั้ง
แต่เมื่อข้าพเจ้าได้เห็นพระองค์ข้าพเจ้ากลับจำพระองค์ไม่ได้
ขอให้ข้าพเจ้าได้มีโอกาสแก้ไขความผิดของข้าพเจ้าด้วยเถอะ

อ่านแล้วสะเทือนเข้าไปในหัวใจ หลายๆครั้งที่เราเป็นเช่นนี้
เราละเลย เราตัดสินคนอื่น เราเห็นแก่ตัว เราไม่เห็นใจผู้อื่น
ขอทรงโปรดพระเมตตาเถิดพระเจ้าข้าเพราะข้าพเจ้าทั้งหลายได้ทำบาป

อ่านจบแล้ว สะเทือนอารมณ์มากมายครับ เหตุการณ์คล้ายๆกันผ่านเขามาในชีวิตผมบ่อยมาก

จนมาช่วงหลัง ผมจึงไม่คิดอะไรมาก คิดเพียงอย่างเดียวคือ พระเยซูสอนว่าอะไร

และอีกอย่างในหัวคือ ช่วยคนที่เราเห็นว่าลำบาก สัก 10 คน ถ้า มีแค่คนเดียวใน 10 คนนั้น

เขาลำบากจริงๆ ที่เหลือหลอกเรา ก็ถือว่าคุ้ม ยอมโง่ 9 ครั้งหรือมากกว่านั้น เพื่อวิญญาณสัก

ดวงก็โอเคนะ

ผมอาจไม่ใช่คนดี แต่ผมคือคนที่พยายามทำดี อาเมน

ขอบคุณค่ะ ขอบคุณแนวคิดของคุณข้า-พระ-เจ้าด้วยค่ะ

ขอพระองค์ทรงเมตตา

การจะปรนนิบัติ ผู้ต่ำต้อยได้ ต้องถ่อมแบบพระเยซูเจ้า ที่ไม่รังเกียจ ไม่กลัว มีแต่ให้ แต่เข้าใจยาก และทำยาก ทั้งๆที่เราอยากทำ เพราะเราเรียนรู้ชีวิตจากภาพลบ มาเยอะ

ใช่ค่ะ ภาพลบทำให้เราไม่กล้าเข้าไปยุ่งกับใครที่แปลกหน้าเลย
จากนี้จะพยายามเปลี่ยนความคิดแง่ร้ายให้ดีขึ้น

ขอพระเจ้าทรงทำให้ลูกจำพระองค์ได้เสมอ

~@Little lamb@~ เขียน:ขอพระเจ้าทรงทำให้ลูกจำพระองค์ได้เสมอ

like พี่ LL สักล้านครั้ง

อ่านแล้วสะเทือนใจ เตือนสติเราดีครับ

ข้าแต่พระเจ้า ลูกรักพระองค์โปรดทรงเมตตาลูกด้วยเทอญ