ขอบคุณพระเจ้าในช่วงเริ่มต้นการเรียนมหาวิทยาลัยของผม
โพสต์แล้ว: จันทร์ มิ.ย. 05, 2006 1:10 pm
เมื่อวันที่1-6-06
ผมไปทำกิจกรรมที่มหาลัยแห่งหนึ่งแถวกล้วยน้ำไทวันนั้นเป็นการปฐมนิเทศน์น้องใหม่ผมไม่รู้จักใครเลยแต่แล้วก็นั่งคุยกะคนรอบข้างวันแรกก็เกรงครับไม่เคยเจอสาวแต่พอพูดคุยกันสักพักก็ถูกคอกันและทำความรู้จักกันได้ในเวลาสั้นๆครับเธอคนนี้นิสัยดีมากและคุยแบบเป็นมิตรกับผมรู้สึกว่าคนที่เราไม่รู้จักคนนี้ก็เปนคนที่มีนิสัยดีเหมือนกันและเป็นห่วงคนรอบข้างเค้าเสมอ ผมถามคำถามเธอคนนี้ว่า ทำไมต้องเป็นห่วงคนอื่นด้วยล่ะ เธอคนนี้ตอบว่าเราอยากให้คนมารับปริญญาพร้อมกันเยอะๆจบพร้อมกันและรักคนรอบด้านอยู่เสมอครับ ทำให้รู้สึกว่าผมเป็นคนมีค่าครับไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไปความรู้สึกนี้โดดเดี่ยวมา3ปีใน ม.ปลายครับ แต่พอเข้ามหาลัยแล้วผมมีความรู้สึกว่าตัวเองมีค่าทันทีครับและพระเจ้าเตรียมทางให้ผมได้รู้จักกับสิ่งดีๆที่นี่นะครับความรู้สึกแรกของรั้วมหาลัยที่เข้าไปทำให้รู้สึกเหมือนออกจากคุกครับผิดกะที่ รร เก่า อย่างสิ้นเชิงที่อึดอัดโดนเพื่อนหักหลังและต้องทำในสิ่งที่ตัวเองไม่รักผมทรมานมากวันนั้นครับแต่ตอนนี้พระเจ้าช่วยผมแล้วให้ไปหนทางที่ดีกว่าแม้ไม่ได้เข้ามหาลัยรัฐก็จริงครับแต่อยู่เอกชนผมมีความสุขมากเหมือนกับว่าที่นี่อยู่สบายจริงๆเพื่อนที่รู้จักเป็นต่างเพศผมก็หาได้บ้างแล้วและการมีเพื่อนต่างเพศนี้ก็ทำให้ลดอาการกำหนัดได้เยอะครับตอนนี้เริ่มเอาชนะบาปลามกได้บ้างแล้ว เป็นพรของพระเจ้าที่ประเสริฐมากในการเริ่มชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย
ขอขอบคุณพระเป็นเจ้า
เชื่อว่าที่นี่คงเหมาะกะผมแล้วและเชื่อว่าคงประสบความสำเร็จด้านการเรียนในอนาคตได้แน่ๆ
ความฝันในการรับปริญญาอีก4ปีข้างหน้าเปรียบเสมือนดาวบนท้องฟ้าที่ส่องแสงจ้า ความหวังมีมากมายเหมือนดาวที่สดใสในท้องฟ้าหลายดวง
ความเชื่อเปรียบเสมือนลำแสงจากดาวดวงนั้นมาสู่ข้าพเจ้าที่เชื่อมความสำเร็จจากตอนนี้อีก4ปีข้างหน้า
ผมไปทำกิจกรรมที่มหาลัยแห่งหนึ่งแถวกล้วยน้ำไทวันนั้นเป็นการปฐมนิเทศน์น้องใหม่ผมไม่รู้จักใครเลยแต่แล้วก็นั่งคุยกะคนรอบข้างวันแรกก็เกรงครับไม่เคยเจอสาวแต่พอพูดคุยกันสักพักก็ถูกคอกันและทำความรู้จักกันได้ในเวลาสั้นๆครับเธอคนนี้นิสัยดีมากและคุยแบบเป็นมิตรกับผมรู้สึกว่าคนที่เราไม่รู้จักคนนี้ก็เปนคนที่มีนิสัยดีเหมือนกันและเป็นห่วงคนรอบข้างเค้าเสมอ ผมถามคำถามเธอคนนี้ว่า ทำไมต้องเป็นห่วงคนอื่นด้วยล่ะ เธอคนนี้ตอบว่าเราอยากให้คนมารับปริญญาพร้อมกันเยอะๆจบพร้อมกันและรักคนรอบด้านอยู่เสมอครับ ทำให้รู้สึกว่าผมเป็นคนมีค่าครับไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไปความรู้สึกนี้โดดเดี่ยวมา3ปีใน ม.ปลายครับ แต่พอเข้ามหาลัยแล้วผมมีความรู้สึกว่าตัวเองมีค่าทันทีครับและพระเจ้าเตรียมทางให้ผมได้รู้จักกับสิ่งดีๆที่นี่นะครับความรู้สึกแรกของรั้วมหาลัยที่เข้าไปทำให้รู้สึกเหมือนออกจากคุกครับผิดกะที่ รร เก่า อย่างสิ้นเชิงที่อึดอัดโดนเพื่อนหักหลังและต้องทำในสิ่งที่ตัวเองไม่รักผมทรมานมากวันนั้นครับแต่ตอนนี้พระเจ้าช่วยผมแล้วให้ไปหนทางที่ดีกว่าแม้ไม่ได้เข้ามหาลัยรัฐก็จริงครับแต่อยู่เอกชนผมมีความสุขมากเหมือนกับว่าที่นี่อยู่สบายจริงๆเพื่อนที่รู้จักเป็นต่างเพศผมก็หาได้บ้างแล้วและการมีเพื่อนต่างเพศนี้ก็ทำให้ลดอาการกำหนัดได้เยอะครับตอนนี้เริ่มเอาชนะบาปลามกได้บ้างแล้ว เป็นพรของพระเจ้าที่ประเสริฐมากในการเริ่มชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย
ขอขอบคุณพระเป็นเจ้า
เชื่อว่าที่นี่คงเหมาะกะผมแล้วและเชื่อว่าคงประสบความสำเร็จด้านการเรียนในอนาคตได้แน่ๆ
ความฝันในการรับปริญญาอีก4ปีข้างหน้าเปรียบเสมือนดาวบนท้องฟ้าที่ส่องแสงจ้า ความหวังมีมากมายเหมือนดาวที่สดใสในท้องฟ้าหลายดวง
ความเชื่อเปรียบเสมือนลำแสงจากดาวดวงนั้นมาสู่ข้าพเจ้าที่เชื่อมความสำเร็จจากตอนนี้อีก4ปีข้างหน้า