Belong to the Truth Jesus Christ

ไม่สวด ก็ต้องสึก

สึกอารายเหรอ ;D

ก็สึกแบบว่า วัดจ๋าฉันลาก่อนไง

สุดแท้ทางเดิน ;)

ก็ลองเปลี่ยนจากสวดภาวนาเป็นร้องเพลงสรรเสริญพระแทนสิจ๊ะ

เป็นการสรรเสริญเหมือนกัน


ปล.
หาหนังสือเสริมศรัทธามาอ่าน
อาจช่วยกระตุ้นความศรัทธาได้จ๊ะ

โบเขะ เขียน: ไม่สวด ก็ต้องสึก

ต้องสำรวจ ว่าทำไม รู้สึกเบื่อ แก้ที่เหตุ ฮะ

Jeab Agape เขียน:

โบเขะ เขียน: ไม่สวด ก็ต้องสึก

ต้องสำรวจ ว่าทำไม รู้สึกเบื่อ แก้ที่เหตุ ฮะ

ถูก...... ทำไมถึงเบื่อคับ

ไม่ได้สวดจากใจอ๊ะป่าว ประมาณวาถูกบังคับอ่ะ หรือสวดเพราะเป็นหน้าที่ ประมาณเนี้ย

จริงครับ ลองหันไปร้องเพลงพระแทนสิครับ

ไม่สวด ก็ต้องสึก

Pray with a friend... a zealous friend... :)

ร้องเพลงอย่างตั้งใจ ก็แทนการสวดได้เช่นนกันค่ะ

เขาเรียกว่า...โรคฝาผนังฮับ

คือ...สวดกับคุย ...มันเป็นอันเดียวกันฮับ

แล้วถ้าคุยกับพระแล้วไม่มีพระอยู่ตรงหน้า...ก็เหมือนกับเราคุยกับฝาผนังนะฮับ...มันเบื่อ

พี่สร้างจินตนากรสิฮับ...ว่าพระอยู่ตรงหน้า แล้วก็สวดช้า ช้า...ให้รู้ตัวในทุกคำพูดที่ออกจากปาก

พร้อมกับสำนึกว่า กำลังพูดกับพระอยู่

พี่ดูบทสวดสิ....มันเป็นบุคคลที่ 1 และบุคคลที่ 2 นะครับ......และบุคคลที่ 3 บางครั้ง

.....วันทา มารีอา (สวัสดี มารีอา) เรา (1) สวัสดี มารีอา (2) เปี่ยมด้วยหรรษทาน พระเจ้าสถิตกับท่าน (2) ผู้มีบุญกว่าหญิงใด ๆ และพระเยซู (3) โอรสของท่าน (2) ทรงบญนักหนา....


...สวดอย่างตั้งใจเพียงแค่หนึ่งบท...ก็มีค่า...มากกว่าหนึ่งสายด้วยใจที่ล่องลอย...ไปไหนก็ไม่รู้

บราเดอร์อย่าไปคิดว่าเป็นเรื่องที่ต้องทำสิครับ    แต่ลองทำให้เป็นเหมือนลมหายใจเข้าออก(เอ เข้าใจไม๊เนี่ย ไม่ใช่สิ่งที่ต้องฝืนใจทำ แต่เป็นสิ่งที่ต้องทำ ลองสั่งจิตใต้สำนึกดูนะคับ  อิอิ)   

เห็นด้วยกับพี่ kornkrid (คอนกรีต...ฮิฮิ) นะฮับ...

ผมเคยมีประสบการณ์อึดอัดในการสวด

ผมก็เลยลองปล่อยตัวปล่อยใจเลยนะฮับ....ตรูจะไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น  เวลานี้ให้พระอย่างเดียว (ขอร้องอย่างเดียวอย่าสวดตอนง่วง)

แล้วก็หันเข้าฝาผนัง....จินตนาการว่าพระอยู่ต่อหน้า แล้วก็สวดช้า ๆ ให้ทุกคำพูดเป็นการพูดกับพระ

วอกแวก ก็มีบ่อย แต่ก็ปล่อยไป สวดช้า ๆ เหมือนเดิม

ขั้นแรกสวดสิบบทดี ๆ ก่อน...พร้อมบอกกับพระ "แม่ลูกเหนือย เดี๋ยวมาต่อใหม่นะแม่นะ"

ฝึกทุกวัน มันจะกลายเป็นสมาธิ ต่อไปจะสวดได้นิ่งขึ้น....สงบขึ้น....มีความสุขมากขึ้น