พุทธคริสต์อิสลามพราหมณ์ฮินดูสิขฯลฯ
โพสต์แล้ว: อังคาร ก.ย. 12, 2006 2:08 am
มีกระทู้เรื่องความไม่เข้าใจกันระหว่างพี่น้องพ่อแม่ชาวคริสต์และพุทธอยู่ในห้องนี้และอีกห้อง
หน้าที่ของผม(ตั้งเอาเองอ่ะ) คือสร้างความเข้าใจให้บังเกิดดีขึ้น ซ้ำแล้วซ้ำอีก
เพราะผมได้รับความกรุณาจากทุกท่าน จากศาสนิกในทุกศาสนา ผมจึงอยากให้ประโยชน์อย่างที่ผม
ได้รับนั้น เผื่อแผ่ไปถึงท่านอื่นบ้าง ด้วยปัญญาอันกระจิดริดของผม
กระทู้ในห้องนู้นอันหนึ่งกล่าวถึงเรื่องกุมารทองกับสายประคำ แม้แต่ชาวคริสต์เองก็ทราบว่า
กุมารทองไม่เกี่ยวกับศาสนาพุทธตรงไหน รวมทั้งไม่เกี่ยวกับศาสนาพราหมณ์ฮินดูตรงไหนเช่นกัน
กระทู้ในห้องนี้กล่าวเรื่องคุณแม่ให้ไหว้พระพุทธรูป จขกท บอกว่า พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้ไหว้รูปเคารพนี่นา
.....ใช่ครับถูกต้องล่ะ แล้วก็มีผู้มาตอบในกระทู้นั้นดีแล้ว
แต่ก่อนโน้นไม่จำเป็นหรอกที่เราจะต้องเข้าใจในศาสนาอื่นๆ ถ้าเราปฏิบัติตามหลักศาสนาเราอย่างจริงแท้แล้ว
แต่ในโลกต้องการสันติภาพมากขึ้นทุกวันๆนี้ ผมว่าต้องแล้วล่ะ ถ้าเรายังต้องวนๆเวียนๆอยู่ในสังคมที่มีเรื่องให้โฉบมา
กระทบกันได้เพื่อเราจะได้รู้ว่าข้อไหนคือหลักจริงๆ และข้อไหนคืออารมณ์ที่ใส่กันไปเอง แยกคนที่ใช้เหตุผลจริงๆ
กับคนที่มาป่วนโดยที่ตัวเองก็ไม่รู้หลักศาสนาจริงๆ
อย่างที่ท่านหนึ่งบอกไว้ในบอร์ดนี้ว่า ที่แสงธรรมก็ต้องเรียนพุทธปรัชญานะจ๊ะ เช่นกันกับที่วิทยาลัยสงฆ์ในพุทธศาสนา
ก็สอนเรื่องศาสนาอื่นๆ เพราะต้องยอมรับความจริงว่า ยังมีศรัทธาอื่นๆอีกมากมายที่ชี้นำโลกนี้ไปในทางที่ดีงาม
ไม่ต้องย้ำถึงการประกาศทางศาสนาที่สำคัญๆต่างๆในการแสวงหาสันติธรรมทั่วโลก
อย่างเช่นที่ผมบอกท่านว่า ผมไปวัดคาทอลิกบ้าง เมื่อมีโอกาส และผมไหว้เคารพพระคริสต์ทุกครั้ง แต่ไม่อาจทำเครื่องหมายกางเขนเพราะเกรงว่าอาจจะไม่สมควรสำหรับผม(อืม ข้อนี้ไม่เคยถามสักที ถามเลยดีกว่าว่าทำได้ไหมครับ) และโดยส่วนตัวนั้นผมเคารพนักบุญฟรันซิส แห่ง อัสซีซีเป็นพิเศษ จึงห้อยไม้กางเขนแบบฟรันซิสกันอยู่ที่คอ(แทรกเรื่องที่ได้มาอย่างอัศจรรย์ หลังจากที่ผมหาในเมืองไทยมาหลายปี ไปถึงอารามกลาร่าก็ไม่มี สุดท้ายท่านผู้ใจดีสวมอยู่แล้วให้ผ่านน้องสาวผมมาอีกทีหนึ่ง) กางเขนนี้คอยเตือนผมให้ระลึกถึงสันติ และ ปมเชือกสามปม ระลึกถึงความยากจน ความอ่อนน้อม และความถ่อมตน
ผมไม่ได้สั่นคลอนในความเชื่อเดิม(พุทธศาสนา)แต่ผมระลึกถึงความดีงามทั้งหลายได้ทางศาสนาอื่นๆหรือ"สัญะ"ในศาสนาอื่นๆด้วยเช่นกัน ผมสวดว่าพุทธัง สรณัง....ขอถือซึ่งพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง(เช่นในทุกศาสนา คุณต้องเชื่ออย่างมั่นคงในศาสนาของคุณ) แต่ผมก็สามารถไหว้พะคริสตเจ้าได้อย่างเคารพ เพราะผมคิดว่า...โอ้ ท่านช่างเป็นผู้เสียสละ อย่างที่เราๆมนุษย์ผู้เห็นแก่ตัวไม่อาจทำได้จริงๆ....และเราก็คงพบเรื่องแห่งการเสียสละเหล่านี้ได้จากพระศาสดาทั้งหลาย
ผมไม่ได้หมายถึงว่า เราต้องไหว้ อะไรๆไปซะหมด ผมเพียงแต่หมายถึงในกรณีที่ท่านได้ศีกษาแล้ว ท่านอาจจะไหว้หรือแสดงความเคารพในกาละ และเทศะ ที่จำเป็นได้อย่างสบายใจและบังเกิดประโยชน์น้อมนำจิตใจให้สันติสุขมากกว่าจะรู้สึกแย่จนกลายเป็นความขุ่นข้องใจ และหวังว่าเราคงจะหาแนวทางที่เป็นกลางและสันติได้ จะได้ไม่ต้องมีเหน็บแนมกันดังที่มีกันอยู่(บ้าง)
ขออภัยที่เขียนพร่ำยาวทุกครั้งครับ
พูดคุยแลกเปลี่ยนกันได้ที่เมลครับ
หน้าที่ของผม(ตั้งเอาเองอ่ะ) คือสร้างความเข้าใจให้บังเกิดดีขึ้น ซ้ำแล้วซ้ำอีก
เพราะผมได้รับความกรุณาจากทุกท่าน จากศาสนิกในทุกศาสนา ผมจึงอยากให้ประโยชน์อย่างที่ผม
ได้รับนั้น เผื่อแผ่ไปถึงท่านอื่นบ้าง ด้วยปัญญาอันกระจิดริดของผม
กระทู้ในห้องนู้นอันหนึ่งกล่าวถึงเรื่องกุมารทองกับสายประคำ แม้แต่ชาวคริสต์เองก็ทราบว่า
กุมารทองไม่เกี่ยวกับศาสนาพุทธตรงไหน รวมทั้งไม่เกี่ยวกับศาสนาพราหมณ์ฮินดูตรงไหนเช่นกัน
กระทู้ในห้องนี้กล่าวเรื่องคุณแม่ให้ไหว้พระพุทธรูป จขกท บอกว่า พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้ไหว้รูปเคารพนี่นา
.....ใช่ครับถูกต้องล่ะ แล้วก็มีผู้มาตอบในกระทู้นั้นดีแล้ว
แต่ก่อนโน้นไม่จำเป็นหรอกที่เราจะต้องเข้าใจในศาสนาอื่นๆ ถ้าเราปฏิบัติตามหลักศาสนาเราอย่างจริงแท้แล้ว
แต่ในโลกต้องการสันติภาพมากขึ้นทุกวันๆนี้ ผมว่าต้องแล้วล่ะ ถ้าเรายังต้องวนๆเวียนๆอยู่ในสังคมที่มีเรื่องให้โฉบมา
กระทบกันได้เพื่อเราจะได้รู้ว่าข้อไหนคือหลักจริงๆ และข้อไหนคืออารมณ์ที่ใส่กันไปเอง แยกคนที่ใช้เหตุผลจริงๆ
กับคนที่มาป่วนโดยที่ตัวเองก็ไม่รู้หลักศาสนาจริงๆ
อย่างที่ท่านหนึ่งบอกไว้ในบอร์ดนี้ว่า ที่แสงธรรมก็ต้องเรียนพุทธปรัชญานะจ๊ะ เช่นกันกับที่วิทยาลัยสงฆ์ในพุทธศาสนา
ก็สอนเรื่องศาสนาอื่นๆ เพราะต้องยอมรับความจริงว่า ยังมีศรัทธาอื่นๆอีกมากมายที่ชี้นำโลกนี้ไปในทางที่ดีงาม
ไม่ต้องย้ำถึงการประกาศทางศาสนาที่สำคัญๆต่างๆในการแสวงหาสันติธรรมทั่วโลก
อย่างเช่นที่ผมบอกท่านว่า ผมไปวัดคาทอลิกบ้าง เมื่อมีโอกาส และผมไหว้เคารพพระคริสต์ทุกครั้ง แต่ไม่อาจทำเครื่องหมายกางเขนเพราะเกรงว่าอาจจะไม่สมควรสำหรับผม(อืม ข้อนี้ไม่เคยถามสักที ถามเลยดีกว่าว่าทำได้ไหมครับ) และโดยส่วนตัวนั้นผมเคารพนักบุญฟรันซิส แห่ง อัสซีซีเป็นพิเศษ จึงห้อยไม้กางเขนแบบฟรันซิสกันอยู่ที่คอ(แทรกเรื่องที่ได้มาอย่างอัศจรรย์ หลังจากที่ผมหาในเมืองไทยมาหลายปี ไปถึงอารามกลาร่าก็ไม่มี สุดท้ายท่านผู้ใจดีสวมอยู่แล้วให้ผ่านน้องสาวผมมาอีกทีหนึ่ง) กางเขนนี้คอยเตือนผมให้ระลึกถึงสันติ และ ปมเชือกสามปม ระลึกถึงความยากจน ความอ่อนน้อม และความถ่อมตน
ผมไม่ได้สั่นคลอนในความเชื่อเดิม(พุทธศาสนา)แต่ผมระลึกถึงความดีงามทั้งหลายได้ทางศาสนาอื่นๆหรือ"สัญะ"ในศาสนาอื่นๆด้วยเช่นกัน ผมสวดว่าพุทธัง สรณัง....ขอถือซึ่งพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง(เช่นในทุกศาสนา คุณต้องเชื่ออย่างมั่นคงในศาสนาของคุณ) แต่ผมก็สามารถไหว้พะคริสตเจ้าได้อย่างเคารพ เพราะผมคิดว่า...โอ้ ท่านช่างเป็นผู้เสียสละ อย่างที่เราๆมนุษย์ผู้เห็นแก่ตัวไม่อาจทำได้จริงๆ....และเราก็คงพบเรื่องแห่งการเสียสละเหล่านี้ได้จากพระศาสดาทั้งหลาย
ผมไม่ได้หมายถึงว่า เราต้องไหว้ อะไรๆไปซะหมด ผมเพียงแต่หมายถึงในกรณีที่ท่านได้ศีกษาแล้ว ท่านอาจจะไหว้หรือแสดงความเคารพในกาละ และเทศะ ที่จำเป็นได้อย่างสบายใจและบังเกิดประโยชน์น้อมนำจิตใจให้สันติสุขมากกว่าจะรู้สึกแย่จนกลายเป็นความขุ่นข้องใจ และหวังว่าเราคงจะหาแนวทางที่เป็นกลางและสันติได้ จะได้ไม่ต้องมีเหน็บแนมกันดังที่มีกันอยู่(บ้าง)
ขออภัยที่เขียนพร่ำยาวทุกครั้งครับ
พูดคุยแลกเปลี่ยนกันได้ที่เมลครับ
พียส พี่ยศ พี่ยศฮ้า
อืมบอกตามตรงผมนับถือศาสนาพุทธ แต่ผมก็ชอบคำสอน+กับอีกหลายๆเรื่องของคริส แล้วก็ชอบระเบียบวินัย การปฏิบัติตัว และคำสอนอีกหายๆข้อของอิศลามด้วย
พระพุทธเจ้าและพระเยซูเจ้าเป็น2บุรุษที่มาเติมแต่งให้โลกสมบูรณ์ 
