Belong to the Truth Jesus Christ

คือพี่สาวผมไม่สบายป่วย เป็นมะเร็งเม็ดเลือด
(ไม่รุนแรงครับ รักษาหายได้)
แต่พี่สาวผมก็ยังทำงานๆ แทบจะไม่มีเวลาพักผ่อนเลย
ผมก็เลยอยากจะส่งข้อความดีๆให้เป็นกำลังใจอะครับ

รบกวนขอบทความ รูปภาพ หรืออะไรก็ได้ครับ ที่คิดว่าพี่สาวผมอ่านแล้วจะมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง

ขอบคุณครับ ^^

ลองพาไปหาพ่อเคอร์ซี่ดูบ้างไหมครับ เห็นว่าพ่อท่านมีพระพรพิเศษเรื่องการรักษา ผมเองว่าจะพาพ่อไปเหมือนกัน วันที่18นี้ที่ลำไทร ถ้าไม่สะดวกก็มีหลายที่พ่อเขาไปหลายที่

ขอให้พระอวยพรพี่สาวนะครับ ส่วนเรื่องข้อความดีๆ ผมว่าอะไรก็ไม่เกิดพระวาจาของพระเจ้าหรอกครับ แนะนำให้อ่านพระคัมภีร์แล้วรำพึงเยอะๆครับ

บทความดีดียังนึกไม่ออก รู้แต่ว่า การเจ็บป่วยเป็นพระพรอย่างหนึ่งที่จะทำให้เราได้เห็นความรักของพระอ่ะจ๊ะ

ไม่มีบทความดีดีให้ แต่มีกำลังใจให้นะครับ

เป็นกำลังใจให้เช่นกัน สู้ต่อไปเพื่อตัวเองและครอบครัว

บทความของพี่นัทไง 

ขอพระเป็นเจ้าอวยพรค่ะ

รวมเป็นกำลังใจให้คับ พระอวยพรคับ

รำพึงกับพระบิดาเจ้า

วันนี้เป็นวันที่สดใสอีกวันหนึ่ง

ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา  ฉันเองก็ได้สัมผัสกับบรรยากาศตอนเช้า ๆ ที่แสนจะสดชื่น แจ่มใส

เสียงนกร้องที่ฟังทุกวันก็ยังไม่เบื่อ  ช่วยทำให้จิตใจของฉันสบายมากยิ่งขึ้น

ฉันต้องมาเดินเล่นอย่างนี้ทุกเช้านั่นแหละ  เพราะ หมอบอกว่าฉันต้องการอากาศที่ดี และการพักผ่อนที่เพียงพอ

ฉันเองไม่ได้ทำงานมาตั้ง 2 ปีแล้ว...  ไม่ได้ทำมาตั้งแต่คุณพ่อรู้ว่าฉันเป็นโรคนี้  โรคที่ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้  แต่ถึงกระนั้น  ในเมื่อเป็นสิ่งที่พระเจ้าทรงประทานให้แก่ฉัน  ฉันก็พร้อมที่จะยอมรับตามน้ำพระทัย

หลายต่อหลายคนอาจอิจฉาฉัน  เพราะคิดว่าฉันสบาย  ในเมื่อเป็นคนป่วย และฐานะทางบ้านก็อยู่ในขั้นที่ดีมาก  การใช้ชีวิตก็แค่ประคับประคองอาการให้อยู่ตลอดรอดฝั่ง  และใช้ชีวิตให้มีความสุข

เปล่าเลย... มันไม่ใช่อย่างที่พวกเค้าคิด  ฉันอยากจะท้าให้พวกเค้าลองมาป่วยแบบฉันดูบ้าง  แล้วจะรู้ว่า  ความสบายไม่ได้ทำให้คนมีความสุขเสมอไป

ในวันปกติ  ฉันชอบที่จะเดินทางไปเยี่ยมศูนย์ดูแลเด็กที่ด้อยโอกาส  โดยเฉพาะเด็กที่พ่อแม่ไม่ต้องการฉันจะเข้าไปดูแลพวกเค้าเป็นพิเศษ  เพราะฉันก็ไม่รู้หรอก ว่าความรู้สึกที่พ่อแม่ไม่ต้องการเป็นอย่างไร  อย่างน้อยการเข้าไปเยียวยาพวกเค้าทางด้านจิตใจ  ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย 

ในวันนี้  ฉันก็คิดว่าจะไปยังศูนย์ดูแลเด็กที่ฉันชอบไปบ่อย ๆ  แต่คงต้องขอสูดบรรยากาศที่นี่ให้เต็มปอดซะก่อน...

.  .  ..  ...  ....  .....  ......  .......  ........  .........

นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย?

กลิ่นของยา และบรรยากาศในห้องที่คลับคล้ายคลับคลา  ถูกต้องแล้ว ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล  โรงพยาบาลซึ่งดีที่สุดในเมือง  ที่พ่อของฉันจัดหาเพื่อดูแลฉันเป็นพิเศษ

คนดูแลเมื่อเห็นฉันฟื้น  ก็ได้เรียกหมอ  และบอกกับฉันว่า  จู่ ๆ ฉันก็เป็นลมในขณะที่กำลังยืนสูดบรรยากาศในสวนสาธารณะ

มันเป็นอะไรที่น่าเบื่ออีกแล้ว  อุตส่าห์ได้ไปพักฟื้นที่บ้านทั้งที  กลับต้องมาอุดอู้ที่โรงพยาบาลอีก

เมื่อคนดูแลไม่อยู่  ฉันเองก็อยากที่จะเดินเล่นบ้าง  จึงได้เดินออกจากห้องคนไข้ที่ฉันอยู่  ก่อนที่จะเดินไปยังทางเดินบนอาคารผู้ป่วย

ระหว่างนั้น  สายตาฉันก็เหลือบไปเห็นคนไข้ผู้หญิงในห้อง ๆ หนึ่ง  ซึ่งกำลังทำท่าจะกระโดดหน้าต่าง จากที่ฉันคาดคะเน  ถ้าเธอโดดลงไปคงจะไม่รอด

ตอนนั้นฉันเริ่มตกใจ  แต่ก็ต้องคุมสติ  ฉันรู้ว่าฉันต้องทำอะไร!

ฉันรีบไปแจ้งเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาล  ก่อนที่จะกลับมายังจุด ๆ เดิมในเวลาไม่ถึงนาทีเพื่อเกลี้ยกล่อมเธอ โอ้ หวังว่าเธอจะยังไม่กระโดดลงไปซะก่อนนะ

เมื่อมาถึง เธอยังคงอยู่ที่เดิม  แต่คราวนี้เธอกำลังยืนอยู่บนขอบหน้าต่าง!!! 

ฉันเรียกให้เธอหันมา  เธอหันมาแต่ก็แค่แวบเดียว  ก่อนที่จะทำท่าเหมือนจะกระโดดลงไป

ฉันบอกให้เธอหันมาหลายครั้ง  พยายามเกลี้ยกล่อมให้เธอหันมาคุยดี ๆ  เจ้าหน้าที่มาถึงนานแล้ว แต่ฉันอยากจะลองเกลี้ยกล่อมเธอเพียงคนเดียว  เพราะไม่อยากให้เธอตัดสินใจอะไรบุ่มบ่ามไปก่อน

เธอยอมลงจากขอบหน้าต่าง  และลงมาพูดคุยกับฉัน  เธอบอกว่าเธอเป็นโรคที่รักษาหาย  แต่ต้องใช้เงินมหาศาล  เธอบอกว่าเธอสู้ไม่ไหวอีกแล้ว

ฉันมองไปเห็นรูปแม่พระในห้องของเธอ  ฉันคงต้องเดาไว้ก่อนว่าเธอเป็นคริสตชนคาทอลิก เพื่อการคุยกันของเราจะได้ง่ายยิ่งขึ้น

เกลี้ยกล่อมไปได้ซักพัก  เธอบอกว่า  เธอเคยไว้วางใจในพระเจ้า  แต่ตอนนี้เธอไม่เชื่อในพระเจ้าแล้ว  เพราะพระเจ้าไม่เคยปรานีแก่เธอเลย  ไม่ว่าเธอจะขออะไรไป  ก็ดูเหมือนคำตอบรับของเธอจะถูกเมินเฉยตลอด  ฉันมองเห็นสร้อยกางเขนตกที่พื้น  ดูท่าเธอจะโยนมันทิ้ง

ฉันบอกให้เธอลองคิดดูให้ดี ๆ    สิ่งที่พระเจ้าประทานให้แก่เธอนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว

เธอบอกว่า  ถ้างั้นโรคที่หายได้  แต่ไม่มีเงินรักษา  พระเจ้าจะประทานมาให้เธอเพื่ออะไร?

ฉันจึงตอบกลับไปว่า  พระเจ้าก็ประทานโรคที่รักษาไม่หายให้แก่ฉัน  แต่พระองค์ประทานเงินมาให้ฉัน

เธอบอกว่า  ถ้าเช่นนั้นพระเจ้าก็เป็นผู้ที่ตลกสิ้นดี  พระองค์ทรงสนุกกับชีวิตของฉัน และของคุณ  คุณยังเชื่อในพระองค์อีกเหรอ?

ฉันจึงถามไปว่า  คุณบอกว่าคุณเคยไว้วางใจในพระองค์ใช่รึเปล่า?  เธอตอบว่าใช่  ฉันจึงถามต่อไปว่า  แล้วทำไมคุณถึงเลิกไว้วางใจในพระองค์ล่ะ

เธอตอบว่า  เพราะพระองค์ประทานสิ่งที่เลวร้าย และความยากลำบากมาให้แก่เธอน่ะสิ พระองค์ไม่ใจดีกับเธอเลย  ฉันจึงถามต่อไปอีกว่า  งั้นคุณจะรัก และวางใจในพระองค์ เฉพาะเวลาที่คุณมีความสุขเท่านั้นหรือ?

เธอเงียบ

ฉันจึงพูดออกไปว่า  ถ้าเช่นนั้น  คุณต่างหากที่ไม่ใจดีกับพระองค์เลย  นั่นก็เพราะคุณไม่ได้ไว้วางใจในพระองค์ตั้งแต่แรก  คุณเชื่อฉันเถอะ  ว่าพระองค์จะทรงประทานในสิ่งที่ดีที่สุด และเหมาะสมที่สุดสำหรับพวกเราทุกคนเสมอ  ในเมื่อพระองค์เป็นพ่อของเรา  คุณจะไม่เชื่อใจในสิ่งที่พ่อมอบให้กับลูกหรือ

ปัญหาของคุณก็มี  ปัญหาของฉันก็มี  พวกเราทุกคนมีปัญหา  แต่นั่นก็เป็นหน้าที่ของพวกเราที่จะต้อง  ยอมรับในน้ำพระทัย  และค้นหาพระพรในสิ่งนั้น ๆ ที่เราได้พบเจอ  สิ่งที่คุณทำนั่นก็คือ  การหนีปัญหา  ดังนั้นคุณต้องอยู่ อยู่เพื่อสู้ปัญหา  อยู่เพื่อยอมรับน้ำพระทัย  ได้โปรดเชื่อฉันเถอะ  ไว้วางใจในพระองค์อีกซักครั้ง  ไว้วางใจในพ่อของเราอีกซักครั้ง!

เธอไม่พูดต่อ  ตอนนี้เธอค่อย ๆ ก้มลงเก็บสร้อยกางเขนที่ตกอยู่ที่พื้น  ก่อนที่จะค่อย ๆ เอามากอดไว้แนบอก  พร้อมน้ำตาที่ไหลริน

.  ..  ...  ....  .....  ......  .......  ........  .........

3 เดือนถัดมา  ผู้หญิงคนดังกล่าว  ตอนนี้เธอแทบที่จะหายเป็นปกติแล้ว และพร้อมที่จะทำงานในบริษัทของคุณพ่อฉัน

ค่ารักษาของเธอ  ฉันเป็นผู้ออกให้ทั้งหมด  เธอบอกว่าเธอจะพยายามเก็บเงินเพื่อใช้คืนค่ารักษาให้กับฉัน  แต่ฉันบอกเธอว่า  ขอแค่เธอไว้วางใจในพระเจ้า  แค่นี้เธอก็ถือว่าชดใช้เงินค่ารักษาทั้งหมดได้แล้ว  มันเกินพอซะด้วยซ้ำไป!

แต่โรคของฉันที่ยังไม่หายนี่สิ  ที่ฉันยังต้องเจอกับมันต่อไป  หมอที่ตรวจอาการฉันเมื่อ 3 เดือนก่อน  บอกกับฉันว่า  อาการยังไม่ถึงขั้นรุนแรงมาก  ถ้าฉันพอใจจะกลับมารับการพักฟื้นที่บ้านต่อก็ยังได้

พ่อของฉันเคยบอกเอาไว้ว่า  พวกเราทุกคนต่างต้องแบกกางเขนของตน  เพื่อเดินตามรอยของพระเยซูเจ้า  กางเขนที่ฉันแบกไป  ฉันเองไม่ได้คิดว่ามันหนักเกิน  เพราะฉันรู้ว่า  พระเจ้าจะไม่ให้ใครทำอะไรเกินความสามารถของตนที่จะทำได้  ฉันจะยังคงมีชีวิตอยู่ด้วยการแบ่งปันความรักเหมือนทุกวัน และเต็มใจแบกรับกางเขนของฉันเองต่อไปด้วยความปิติยินดี 

กางเขนที่ฉันแบกไป  ฉันเองไม่ได้คิดว่ามันหนักเกิน  เพราะฉันรู้ว่า  พระเจ้าจะไม่ให้ใครทำอะไรเกินความสามารถของตนที่จะทำได้  ฉันจะยังคงมีชีวิตอยู่ด้วยการแบ่งปันความรักเหมือนทุกวัน และเต็มใจแบกรับกางเขนของฉันเองต่อไปด้วยความปิติยินดี 


ชอบประโยคนี้มากๆ

เมื่อคืนอ่านบทนี้แล้วนึกถึง เผื่อหนุนใจได้ จากเมล็ดพันธุ์แห่งปรีชาญาณ เล่ม 2

  ทำไม

ทำไมจึงเกิดความชั่วร้ายและความทุกข์ทรมานในโลก ซึ่งพระเจ้าผู้ทรงความยุติธรรมและทรงสรรพานุภาพได้ทรงสร้างขึ้น ทำไมผู้บริสุทธิ์จึงต้องทนทุกข์ ทำไมต้องมีความรู้สึกถูกทอดทิ้งและไร้ซึ่งอำนาจ ทำไมจึงมีทะเลทรายภายในจิตใจ ทำไมต้องมีคืนมืดมนที่ความหวังสูญสลาย


และฉันก็ฝันว่า ฉันเดินเล่นอยู่บนชายหาด มีพระเจ้าเดินเป็นเพื่อน ข้างหลังเรามีรอยเท้าอยู่สองคู่บนผืนทราย คู่หนึ่งของพระเจ้าและคู่หนึ่งของฉัน ฉันเกิดความคิดว่า แต่ละย่างก้าวคือแต่ละวันในชีวิต ดังนั้นฉันจึงหยุดแหนหลังกลับไปดูรอยเท้าที่จางหายไปไกล และฉันก็เห็นว่าบางช่วงเวลา มีรอยเท้าเหลืออยู่เพียงคู่เดียวแทนที่จะเป็นสองคู่


ฉันมองย้อนกลับไปในทุกเหตุการณ์ของชีวิตที่เกิดขึ้นในอดีต และก็น่าแปลก เพราะในเวลาที่มีรอยเท้าเพียงคู่เดียวนั้น ตรงกับช่วงเวลาที่ลำบากที่สุดในชีวิต เป็นเวลาแห่งความทุกข์และความกระวนกระวาย วันที่เห็นแก่ตัวและอารมณ์ร้าย วันที่ถูกทดลอง มีความสงสัยและทุกข์ทรมาน


ฉันหันไปหาพระเจ้าด้วยความเป็นทุกข์ และต่อว่าพระองค์ " พระองค์สัญญาว่าจะอยู่กับลูกทุกวัน แล้วทำไมพระองค์ถึงไม่รักษาสัญญา ทำไมพระองค์จึงปล่อยให้ลูกอยู่คนเดียวในเวลาที่ลูกลำบากที่สุดในชีวิต และต้องการให้พระองค์ประทับอยู่ด้วยมากที่สุด "


พระเจ้าทรงยิ้มให้ฉันและตรัสว่า " เราไม่เคยหยุดรักเจ้าแม้แต่ขณะเดียว และเวลาที่เจ้าเห็นรอยเท้าเพียงคู่เดียวนั้น ก็คือรอยเท้าของเราเอง เพราะเวลาที่เจ้าทุกข์ยากที่สุดในชีวิต เป็นเราเองที่อุ้มเจ้าไว้ในอ้อมแขน "



" หากเจ้าข้ามน้ำ  ข้ามทะเล  เราจะอยู่กับเจ้า

  หากเจ้าลุยไฟ  เจ้าจะไม่ไหม้ไฟ

  เจ้าประเสริฐในสายตาของเรา

  เจ้ามีค่าและเรารักเจ้า "

                              ( อสย.43,2-4 )  

ไม่รู้ว่าจะให้อะไรดี ... เอาอันนี้ไปก็แล้วกัน
เป็นบทสวดที่พี่ไปเจอในวัดที่ประเทศอังกฤษ
เอาไว้สวดเวลาไม่สบาย นิดๆหน่อยๆ จนถึงป่วยหนักๆก็ได้
พอดีเอาติดมาที่ญี่ปุ่นด้วยน่ะ ....

Prayer for the ill

Virgin Mary,
Mother of mercy
it is with filial trust that I turn to You.
I know and I believe
that you are with me in my ordeal,
as you were for Jesus, your Son,
on the road to Calvary.
When my cross is too heavy to bear
please help me carry it and to not lose courage.
Virgin Mary, our Mother,
pray for me,
and for all those who show me affection.
That, through your intercession,
Jesus, your Son,
fills us with His Peace
and keeps us in Hope.



(แปลเป็นไทยให้ด้วยแล้วจ้า)

บทภาวนาสำหรับผู้ป่วย

ข้าแต่พระนางพรหมจารีมารีอา
พระมารดาแห่งความเมตตา
ลูกเข้ามาวอนขอด้วยความวางใจในพระแม่
ลูกรู้และเชื่อมั่นว่า
พระแม่ประทับกับลูกในเวลาที่ลูกเดือดร้อน
ดั่งเช่นที่พระแม่ทรงอยู่เคียงข้างองค์พระเยซูเจ้า
พระบุตรของพระแม่ บนหนทางสู่เขากัลวาริโอ
เมื่อลูกรู้สึกว่า กางเขนของลูกมันหนักเกินจะทนไหว
ขอพระแม่ช่วยให้ลูกอดทนต่อไปและอย่าได้ท้อถอย
ข้าแต่พระนางพรหมจารีมารีอา พระมารดาของลูก
โปรดภาวนาเพื่อลูก และเพื่อคนที่ห่วงใยลูกด้วย
โดยการวอนขอของพระแม่
ต่อองค์พระเยซูเจ้าพระบุตรของพระแม่
โปรดประทานสันติสุขของพระองค์แก่ลูก
และโปรดให้ลูกมีความหวังอยู่เสมอด้วยเทอญ

ขอบคุณทุกๆคนมากนะครับ 

เก๋ว่าทุกครั้งที่จะหมดกำลังใจ หรือท้อแท้ใจ เพลงพระจะช่วยได้เสมอเลยค่ะ

และ ใช้ได้เช่นกัน กับครั้งนึงที่คนที่เก๋เป็นห่วงป่วยอย่างหนัก

ฟังเพลงนี้ก็บรรเทาใจได้ขึ้นมาก


....................

พระสัญญา


ทุกวันใหม่มีพระสัญญา  ทุกเวลามีความหวัง
ทุกยามเช้ามีแสงสว่าง  ตลอดการเดินทางมีความช่วยเหลือเกื้อกูล


มีพระพรสำหรับปัญหาทุกอย่าง  มีพละกำลังต่างๆไม่สิ้นสูญ
มีพระหรรษทานในยามอาดูร  มีพระคุณจำรูญในยามทดลอง


แม้ในท่ามกลางความลำบากสับสน  หานทางมืดมนที่ดับอับแสง
มีความเมตตาที่พระสำแดง ความรักร้อนแรงพระองค์ประทาน


มีความรักมากมายเหลือล้น  ดังสายชลกว้างใหญ่ไพศาล


เมื่อเราวางใจในพระภูบาล มอบวิญญาณในหัตถ์พระองค์








..................

((เก๋พิมพ์ท่อนไหนผิดก็อย่าสั่ง คัด หรือขัดพื้นนะค๊า>_< ))

พี่น้องท่านใดมีลิ้งค์  ก็ รบกวนนนิสสนึงนะคะ เพราะดีค่ะ เพลงนี้ ให้เจ้าของกระทู้ฟังค่ะ 







ปล.   ขอเป็นกำลังใจให้อีกแรงนะคะ  และจะสวดภาวนาให้แก่ผู้ป่วยด้วยค่ะ

ขอพระเป็นเจ้าทรงเมตตาเทอญ