Belong to the Truth Jesus Christ

เหนื่อยที่ต้องคอยแบกรับความทุกข์ที่ถาโถมเข้าใส่...
เหนื่อยที่ไม่อาจจะบอกสิ่งที่อยู่ในใจออกไปได้...
เหนื่อยที่ไม่อาจจะตัดสินใจในชีวิตตัวเองได้...
เหนื่อยกับกระกระทำของคนรอบข้างที่เราพยายามให้อภัยอยู่อย่างเสมอ...
เหนื่อยกับสิ่งที่ไม่แน่นอนและไม่ทราบจุดหมายปลายทาง...

ขอโปรดให้เลื่อนพ้นไปจากข้าพเจ้าด้วยเถิด...

วางลงบ้างอย่าไปแบกมาก

ไปเข้าบ้านเณรซะ

อย่าคิดมากเลยครับ พระองค์ทรงให้คุณต้องรับแบกกางเขน เพื่อมีส่วนในพระมหาทรมานครับ

สู้ต่อไปครับ ขอพละกำลังจากพระองค์นะครับ

เหนื่อยนักก็พักครับ อธิฐานกับพระองค์...ระบายสิ่งที่อัดอั้นตันใจกับพระองค์    พระองค์พร้อมจะรับฟังเสมอและมีการปลอบประโลมใจที่วิเศษจนคุณคาดไม่ถึงรออยู่

"เหนื่อย"
................เหนื่อยที่จะต้องเหนื่อยต่อไป

".....บนที่ทางแสนไกล เราจะเดินไปด้วย ไม่รู้ว่ามันจะไกลสักแค่ไหน 

ฉันมีพระเยซุ คอยร่วมทาง ไม่จืดไม่จาง ไม่ห่างร้างไกล"  (เพลงที่ลืมใจ แต่อยู่ในใจ )



ไปวัดลองหยิบ หนังสือเพลง อ่านเนื้อ "รอยเท้าบนผืนทราย"ดูนะ

หาให้นะครับ

1.คืนหนึ่งฉันเดิน เดินไปบนผืนทราย
มีรอยเท้าเรียงรายที่ผ่านมา
คู่หนึ่งเป็นของฉัน อีกคู่เป็นของพระองค์
เราพากันเดินมุ่งตรงไปไม่เคยหวั่น

  2. ความลำบากมากมาย แต่ใจฉันนั้นไม่หวั่น
เพราะมีองค์พระเยซูผู้ร่วมทาง
ให้กำลังใจยามล้มลง อดทนพยายามสู้ต่อ
จะขอเดินมุ่งไปอย่างไม่เกรงกลัว

3.แต่เมื่อมองกลับไปฉันเห็น มีรอยเท้าเพียงลำพัง
โดดเดี่ยวอ้างว้างไร้จุดหมาย
ฉันจึงร้องถามพระองค์ ใยปล่อยให้ฉันเดียวดาย
ยามที่มีทุกข์มากมายในชีวา

4. ฉันได้ยินพระองค์ทรงตอบ บอกกับฉันในใจ
ว่าเราไม่เคยทิ้งเจ้าไปห่างไกล
คราใดที่เจ้าทุกข์ทน สับสนด้วยความทุกข์ใจ
ครานั้นเราอุ้มเจ้าอยู่ ในอ้อมอกเรา
(รอยเท้าคู่นั้นเป็นของเราเอง)

มันเป็นเรื่องของการปรุงแต่งนะ  ผมว่า.... เหมือนการทำอาหาร อาจจะไม่อร่อยแต่หน้าตาดูน่ารับประทาน อาจจะดูไม่น่ารับประทานแต่พอฝืนใจใส่เข้าปาก กลับอร่อย 
       
        เช่นเดียวกัน มุมมองของทุกๆปัญหา เรื่องแรกคือ  เมื่อเรามองว่ามันเป็นปัญหา(ถ้ามองว่าไม่เป็นปัญหาก็จบ) เราจะจัดการกับมันอย่างไร  มองดูแล้วถอดใจ วิ่งหนีมันไป ใส่ความน่าตื่นเต้นแล้วกระโจนเขาไปจัดการกับมัน มีรูปแบบวิธีคิดหลายวิธีซึ่งมันจะเป็นตัวบ่งบอกว่าเราเป็นคนเช่นไร(แต่ก็สามารถปรับเปลี่ยนได้ทุกเมื่อ..ไม่ยึดติดตายตัว) ถึงมันจะดูไม่น่าเป็นสุข แต่เราสามารถปลุกปลอบจิตใจเสริมสร้างแรงใจให้ตัวเอง แล้วฟัดกับมัน เมื่อผ่านพ้นไป เราก็จะเติบโตแข็งแกร่งขึ้นอีกวาระหนึ่ง แล้วก็จะต้องเผชิญเรื่องยากลำบากเรื่องใหม่ต่อไปซึ่งจะยากขึ้นกว่าเดิม(เพราะเรื่องเดิมๆเก่าๆ ไม่เป็นปัญหาสำหรับเราอีกต่อไปแล้ว)ไม่มีสิ่งใดยากเกินไป ไม่มีปัญหาใดที่หาทางออกไม่ได้ เพราะคนเรามีกลไกในการป้องกันตัว เมื่อเราเหนื่อยจนถึงขีดสุดร่างกายจะหลั่งสารแห่งความสุขออกมาเพื่อระงับความเจ็บปวดและเหนื่อยล้า(ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนจริงๆเลยนะนี่ ) มองเห็นปัญหาแหละดีแล้วครับ  จะได้เลือกเครื่องมือ และวิธีการ มาจัดการกับมันได้ถูก ดีกว่าปัญหาที่มองไม่เห็นเยอะเลย  นะครับ  สู้ๆๆๆ  จัดการกับมัน  ฝ่าฟันไปให้ได้นะครับ   

                                                          ขอพระเจ้าทรงโปรดอวยพระพรนะครับ 

ความรู้สึกเหมือนกันเลยครับ เคยรู้สึกอย่างนี้เหมือนกัน  ยังไงก็สู้ต่อไปนะครับ เป็นกำลังใจให้และจะอธิษฐานเผื่อนะครับ
   

ทุกสิ่งที่เข้ามามันเป็นบทเรียนของชีวิต ยิ่งเราเจอมากมันก็ยิ่งทำให้เราเข็มแข็งมากขึ้นน่ะค่ะ เราต้องคิดอยู่เสมอน่ะค่ะว่ายังมีคนที่เป็นทุกข์มากกว่าเรา เขายังดำเนินชีวิตต่อไปได้เลย  ขอแนะนำน่ะค่ะถ้ารู้สึกเหยื่อย ท้อแท้ หมดหวัง สิ้นกำลังใจ ลองเข้าไปนั่งกับพระพูดทุกสิ่งทุกอย่างที่เรากำลังเผชิญอยู่ให้กับพระ พระจะนั่งอยู่ข้างๆเราและจะคอยรับฟังเราเสมอค่ะ  ลองทำดูน่ะค่ะ เพราะหนูทำบ่อยแล้วรู้สึกดีขึ้นมากๆด้วยค่ะ