Belong to the Truth Jesus Christ

หวัดดีค่าทุกคน

หลังจากที่ไม่ได้เข้ามาที่นี่นานมากๆๆๆ เนื่องจากยุ่งๆไป

ตอนนี้ก้อใกล้จากกลับบ้านแล้ว

ไม่รุว่าจาดีใจหรือเสียใจดี

ไม่อยากจากลับไปเลย จิงๆแล้วคิดว่าตัวเองไปไม่ไหวแล้ว

เป้าหมายในชิวิตตอนนี่เป็นอารายเหรอ ไม่มี บูคิดอารายไม่ออกเลยจริงๆ

อยู่ทีนี่ก้อไม่ค่อยได้เข้าวัดเลย

ยอมรับเลยว่าตอนนี้ บูแทบจาไม่มี faith เหลือแล้ว

บูยังหาตัวเองไม่เจออยู่ดีนั่นแหละ

ไม่รุว่า ตัวเองเป็นยังไง และต้องการอารายกันแน่

รู้สึกว่า ทุกอย่างตอนนี้มันยากเหลือเกิน และบูรับมันไม่ไหวแล้ว

รู้สึกสิ้นหวังมากๆ และก้อคิดว่าไม่อยากจาอยู่อีกต่อไปแล้ว

บูเคยคิดจาตายด้วยนะ เหมือนว่ารู้ว่าอยู่ไปก้อไม่มีอาราย ไม่มีใคร แล้วจาอยู่ไปทำไมเหรอ

ก้อแค่ไม่อยากจาอยู่ต่อไปแล้วแหละ

ทุกคนคิดว่าบูสบายดี แต่บูคิดว่าบูไม่

ทุกคนไม่เห็นเหรอ ทุกอย่างมันไม่โอเคแล้วนะ

มีบางที ที่รู้สึกดี มันก้อดี แค่ความรู้สึกแย่มันมีมากกว่าเท่านั้นแหละ

and i'm broken down...i hate my life

and i wish god will take it from me cause i won't have it anymore..

"จงแสวงหา น้ำพระทัย และความเที่ยงตรงของพระองค์

แล้วทุกๆสิ่งจะบังเกิดแก่ตัวของท่าน อัลเลลู อัลเลลูยา"




บู พี่ก็เคย "ล้ม" เหมือนบูนะ

(แล้วพี่ก็คิดว่า ทุกๆคน ก็เคยล้ม มาด้วยกันทั้งนั้นละ)



มันไม่ใช่ความผิดหรอกที่ เราจะล้ม ...เพราะเราอ่อนแอ



แต่มันสำคัญที่ว่า เรา จะลุก มั้ย :rolleyes:




ในวันวาร ที่พี่รู้สึกไม่เหลือใคร  พระองค์อยู่กับพี่

ในเวลาที่พี่ลุกไม่ไหว ทรงอุ้มพี่



พระองค์หน่ะ รักเรามากจริงๆนะ



ขอพระเจ้าอวยพรน้องให้ผ่านพ้นความทุกข์ยากไปได้นะ

เป็นกำลังใจหในครับ สวดมาก ๆ การสวดภาวนาเป็นยาชูกำลังอย่างดีนะครับ

ไม่ผิดหรอกถ้าหากพ่ายแพ้ พ่ายแพ้ค่อยแก้ตัวใหม่ ยิ่งล้มยิ่งลุกยิ่งเติบใหญ่ ประสบการณ์สอนกายจนก่ายกอง
ไม่ผิดหรอกถ้าจำต้องถอย ล่าถอยกลับไปตั้งหลัก ถึงถอยอย่างนกปีกหัก ก็ผ่อนพักฟูมฟักรักษาตัว
เอาศีลธรรมไว้คอยยึดเหนี่ยว เอาความดีลบล้างความชั่วเอาความกล้าชนะความกลัว ไปต่อสู้เพื่อตัวของตัวเอง

1คร 2:6-9

เราพูดถึงปรีชาญาณในหมู่ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่มิใช่ปรีชาญาณของโลกนี้หรือของผู้ปกครองโลกนี้fซึ่งกำลังจะสูญสิ้นไป  แต่เรากล่าวถึงพระปรีชาญาณ  ของพระเจ้า เป็นธรรมล้ำลึกอันซ่อนเร้นซึ่งพระเจ้าทรงกำหนดล่วงหน้าไว้ก่อนปฐมกาลสำหรับสิริรุ่งโรจน์ของเรา  ไม่มีผู้ปกครองโลกนี้ผู้ใดล่วงรู้พระปรีชาญาณนี้ เพราะถ้าเขารู้ เขาคงไม่ตรึงกางเขนองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงพระสิริรุ่งโรจน์  แต่ตามที่มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า

พระให้เราเกิดมาเพื่ออะไร และราต้องทำหน้าที่อะไร เราอยู่เพื่อพระครับ ดังนั้นเราก็ทำหน้าที่ดีที่สุดที่เรามี  โลกนี้ยังมีความสุขอีกเยอะ โดยเฉพาะพ่อแม่เราที่รักเรามาก เราคือตัวเรา เราชอบแบบเรา รักแบบเราและไม่มีใครเหมือนเราหาความเป็นตัวตนของตัวเองให้พบ

ล้มและลุก !

หวัดนก เฮ้ย หวัดดี บูบู้ ดีใจที่โผล่มานะ เอาเถอะทุกๆอย่างมีวาระ กลับมาแล้วไปมิสซา 9 วัดไถ่โทษแล้วกัน

หวัดดีบูบู้... กลับบ้านเราดีที่สุด ยังเป็นกำลังใจให้เสมอนะ หาตัวเองไม่พบให้มาเข้าคอร์ส PRS. ของพ่อวิเชียร ลิขิตธรรม C.Ss.R. เผื่อะไรๆ จะดีขึ้นจ๊ะ

:+: seraphim :+: เขียน: หวัดดีบูบู้... กลับบ้านเราดีที่สุด ยังเป็นกำลังใจให้เสมอนะ หาตัวเองไม่พบให้มาเข้าคอร์ส PRS. ของพ่อวิเชียร ลิขิตธรรม C.Ss.R. เผื่อะไรๆ จะดีขึ้นจ๊ะ

ถ้ายังไม่เจออีก ก็ให้จ้างนักสืบ ครับ

น้องบูกลับมาบอร์ดแล้วเหรอเนี่ย พี่เคยถามหาน้องบูบอร์ดนะรู้ไหม(อยากคิดว่าตัวเองไม่มีใครสิ อย่างน้อยก็มีพี่คนนี้คิดถึงอยู่)

อ่านของตัวเองแล้วเขินแฮะ แต่มันเป็นความจริงที่อยู่ในใจ

yeah ok

i still haven't found me anyway and i'm so afraid that when i'm get so down, so i can't get up agian

i hope everything gonna be better when i got back really, i do hope

it's just sometime i feel that i can't take it anymore!!

yet, i'm still that lost kid that can't find my home where i can lay down...for once i though i found it but now i'm lost agian

i'm trying to bring all of thee faith back if i can and hope god still help me...really

อย่าวิตกกังวลล่วงหน้าเลย ทุกสิ่งทุกอย่างจะดีเอง มอบทางทั้งสิ้นให้พระเจ้าทรงดูแล จ๊ะ

เคยได้ยินบ่อ ... "Life sucks, and then you die."

"ชีวิตมันบัดซบ แล้วมาจบด้วยความตาย"  (แปลเองอย่างกระท่อนกระแท่น)

คิดมากไปใยน้องเอ๋ย อย่าคิดเรื่องตายเลย ยังไงทุกคนก็ต้องตายอยู่แล้ว ไม่ต้องรีบ ไม่ใช่หน้าที่ของเราจะตัดสินตรงนั้น

เราทุกคนได้รับเวลาที่จะอยู่บนโลกนี้ บางคนก็ได้มากหน่อย บางคนก็ได้น้อยหน่อย แต่ไม่มีใครรู้ว่าเราแต่ละคนได้เวลากันคนละมากน้อยเพียงใด สิ่งเดียวที่เรารู้คือ เราจะทำยังไงกับเวลาที่เราได้รับมา

เป็นพระพรอย่างยิ่งที่คุณ ที่ผม ที่เพื่อนๆหลายๆคน ที่คนอื่นๆทั้งหลายในโลก ต่างได้รับโอกาสให้มีเวลามาใช้ชีวิตในโลกใบนี้ มันเป็นโอกาสที่เราจะได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้เรียนรู้ถึงความสุข ความทุกข์ ความดีใจ ความเสียใจ ความรัก ความโกรธ ความเกลียด ความมีหวัง ความสิ้นหวัง และอื่นๆอีกมากมาย

แม้ความผิดหวัง ความเจ็บปวด ความสิ้นหวัง ความโดดเดี่ยว ความโกรธ ความเกลียด และความรู้สึกในแง่ลบทั้งหลาย จะเป็นอะไรที่ทุกข์ทรมาน แต่มันก็มีค่า มันก็คุ้มค่าที่จะรับรู้มัน สัมผัสมัน อ้าแขนต้อนรับมันอย่างอบอุ่น เพราะมันทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้น มันเป็นโอกาสที่เราจะเรียนรู้ถึงจุดอ่อนต่างๆที่ตัวเองมี เพื่อจะพัฒนาตนเองให้แข็งแกร่งขึ้น เป็นคนดีมากขึ้น เป็นคนมีคุณธรรมมากขึ้น

ไม่ว่าอะไรๆจะเลวร้ายเพียงใด สิ่งหนึ่งที่ควรจำไว้คือ "เราต้องพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสให้ได้"

ไม่ว่าอะไรๆรอบๆตัวจะดูย่ำแย่ ท้อแท้ สิ้นหวังเพียงใด เราต้องไม่ท้อ ต้องต่อสู้กับมัน ต้องมองมันเป็นโอกาสที่เราจะได้"ออกกำลังกาย" โอกาสที่เราจะได้เสริมสร้างกล้ามเนื้อในส่วนที่อ่อนแอของเรา ถ้าเราไม่ได้รับ"โอกาสดี" ที่จะได้สัมผัสสิ่งต่างๆเหล่านี้ กล้ามเนื้อส่วนนั้นของเราก็จะอ่อนยวบ ไม่มีแรงไปสู้กับอะไร แล้วพอถึงเวลาที่ต้องใช้มันทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ ที่พระเจ้าอยากให้เราทำ เราก็จะพบว่า เราไม่มีแรงพอที่จะทำในสิ่งที่พระองค์อุตส่าห์ไว้วางใจให้เราทำได้ เพราะเราไม่มีแรงพอ

หันมาสู้ชีวิตดีกว่า ทำยังไงให้ชีวิตมีความหมายมากขึ้น ทำยังไงให้เราพัฒนาตนเองให้มากๆขึ้นไปจากสิ่งที่เราประสบ เราต้องสู้เพื่อชีวิตของเรา เพื่อไม่ให้ชีวิตนี้เกิดมาแล้วก็จบไปดื้อๆ ไร้ความหมายใดๆ

จะยอมแพ้ง่ายๆ ให้คนอื่นพูดได้ว่า ตอนมีชีวิตอยู่ ทุกอย่างก็ห่วยแตก แถมท้ายที่สุดก็แค่ตาย แบบนี้หรือ ไม่ได้หรอกครับ เรามีคุณค่ามากกว่านั้น "เยอะ"

ไม่เช่นนั้นพระเจ้าเองคงไม่ลงมาทนทุกข์ทรมาณแสนสาหัสหาที่เปรียบเปรยไม่ได้ เพื่อที่จะไถ่บาปให้กับพวกเราไปทำไม ถ้าเราไม่มีคุณค่าในสายพระเนตรของพระองค์

ระดับพระเจ้า ยังเห็นคุณค่าของเราพอที่จะเอาพระองค์ไปแลก แล้วเราจะไม่เห็นคุณค่าของตัวเราเองเลยเชียวหรือ เราจะยอมแพ้ง่ายๆหรือ

ไม่ได้หรอกครับ เราต้องสู้ยิบตา ให้มันรู้ไปว่าจะตายเพราะสู้เพื่อให้ชีวิตของเรามีความหมาย มีประโยชน์ต่อคนอื่นๆ

มันไม่สำคัญหรอกครับว่าเราสู้แล้วจะแพ้หรือชนะ สิ่งที่สำคัญ คือเราสู้ไม่ถอยต่างหาก

ขอพระเจ้าคุ้มครองครับ

Jeab Agape เขียน:

:+: seraphim :+: เขียน: หวัดดีบูบู้... กลับบ้านเราดีที่สุด ยังเป็นกำลังใจให้เสมอนะ หาตัวเองไม่พบให้มาเข้าคอร์ส PRS. ของพ่อวิเชียร ลิขิตธรรม C.Ss.R. เผื่อะไรๆ จะดีขึ้นจ๊ะ

ถ้ายังไม่เจออีก ก็ให้จ้างนักสืบ ครับ

ถ้าสืบไม่เจออีก มาปรึกษาเซนต์เจี๊ยบงับ

:+: seraphim :+: เขียน:

ถ้าสืบไม่เจออีก มาปรึกษาเซนต์เจี๊ยบงับ

วิงวอนผ่าน St.Jeab ได้คร้าบ

i'm trying

งั้นลองคิดอย่างนี้ดูจิคับ
บางทีก้อมีคนที่มีความทุกข์มากกว่าพี่บูอีกนะ
แต่พวกเค้าก้อสู้ต่อไปโดยไม่ย่อท้อ
อย่ารู้สึกแย่ไปเลยงับ
ทำใจให้สดชื่นแล้วก้าวต่อไปดีก่านะงับ

:+: La BouQueT :+: เขียน: i'm trying

Good!  Keep trying!!

ล้มแล้ว  ต้องไม่ลุกขึ้นมามือเปล่านะ

Jeab Agape เขียน:

:+: seraphim :+: เขียน:

ถ้าสืบไม่เจออีก มาปรึกษาเซนต์เจี๊ยบงับ

วิงวอนผ่าน St.Jeab ได้คร้าบ

เจี๊ยบก็เล่นไปได้
อาการนี้เขาเรียกว่าคิดถึงบ้าน
กลับมาก็หายเองแหละจ้า

ผมก็มีสภาพไม่แย่ไปจากคุณเท่าไรหรอก พระไม่เคยเกลียดชีวิตของไครเลยนะครับ อย่าเกลียดตัวเองเลย สิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นสิ่งที่พระอนุญาติให้เกิดขึ้น เพื่อรองรับอนาคตที่ดีกว่า ถึงแม้ว่ามันอาจจะดูรับไม่ได้ในตอนนี้ แต่จงเชื่อใจในพระเยซูเจ้า ในระหว่างทางที่พระองค์ทรงแบกกางเขนไปที่เนินเขาหัวกะโหลก ระยะทางก็ไกลมาก ในระหว่างที่พระองค์ทรงแบกกางเขนพระองค์ก็ทรงนึกถึงชื่อของพวกเราทุกคนไว้ ถึงแม้พระองค์ล้มลง แต่พระองค์ก็พยายามลุกขึ้น เพื่อเป้าหมายที่ดีที่สุดสำหรับเรา ถึงแม้ว่าในตอนนั้นพระองค์ทุกข์ใจ เจ็บใจ เสียใจ แต่พระองค์ก็ต้องทนยอมรับมันไว้เพื่ออนาคตที่ดีสำหรับพวกเรา เชื่อสิครับว่า พระองค์ทรงรักเรามากจริงๆนะครับ พระองค์ไม่ได้ทอดทิ้งเราถึงแม้ว่าเราจะทอดทิ้งพระองค์ก็เถอะ บ่นต่อว่าพระองค์ก็เถอะ ลองสงบจิตใจดูเถอะครับแล้วจะรู้ว่าพระเยซูเจ้าทรงมองดูเราอยู่ และทรงปลอบใจเราตลอดเวลา กลับใจใหม่และลุกขึ้นอีกครั้ง และพระจะอวยพรครับ

มันอาจจาแย่ขึ้นหลังจากกลับบ้าน ไหนจาเรื่องเอ็นทรานอีก

บูยังไม่รุเลย กลับไปจาเรียนอาราย หรือ ว่าต้องการอารายกันแน่

แย่

บางทีมันก้อรุสึกปกติดีนะ ก้อไม่เข้าใจว่าทำไมบางทีมันแย่ได้ขนาดนั้น

ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

ตัวเองยังไม่รุเลยว่าต้องการอารายเลย แล้วครายจารู้นะ

พระช่วยบูด้วยเถอะ

มันก้อนานใช้ได้แล้วนะ เมื่อไรจะหาตัวเองเจอซักทีละ ตัวเองเป็นยังไง ยังไม่รู้เลย

ก้อไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจาอยู่ไปเพื่อ

พูดกันจริงๆ ใครจะแคร์ ถ้าบูตายไปซักคนนะ อยากจารู้จริงๆๆ

โอ๊ย แย่แล้ว คิดอารายอยู่เนี่ย 

:+: La BouQueT :+: เขียน: มันอาจจาแย่ขึ้นหลังจากกลับบ้าน ไหนจาเรื่องเอ็นทรานอีก

บูยังไม่รุเลย กลับไปจาเรียนอาราย หรือ ว่าต้องการอารายกันแน่

ตอนพี่สอบเอง พี่ก็ยังไม่รู้เหมือนกันละว่าจะเรียนอะไร

ตอนที่เอนต์ติดเอง ก็แอบงงว่าตัวเองติดคณะไรเนี๊ย

แต่ตอนนี้พี่กลับชอบ สายวิชาจิตวิทยาที่พี่เรียนมากเลยละ

ต้องขอบคุณพระเจ้าที่ พระองค์ทรงนำ

วางใจพระเจ้าไม่มีผิดหวังน้องเอ๋ย

:+: La BouQueT :+: เขียน: พูดกันจริงๆ ใครจะแคร์ ถ้าบูตายไปซักคนนะ อยากจารู้จริงๆๆ

พี่คนหนึ่งล่ะที่แคร์ และเชื่อว่าพี่น้องในบอร์ดก็เช่นเดียวกัน

อย่าดูถูกตัวเองเลย น้องพี่

i really don't know what wrong with me...

oh god...

อยากให้น้องบูได้โทรคุยกับพี่บางททีเราจะได้ช่วยกันคิดแก้ไขและปลอบใจถ้ายินดี โทรไปได้ที่ 089-895-1822

พักใจ เขียน: อยากให้น้องบูได้โทรคุยกับพี่บางททีเราจะได้ช่วยกันคิดแก้ไขและปลอบใจถ้ายินดี โทรไปได้ที่ 089-895-1822

อยากปลอบใจ โทรไปหาน้องบูดูจะสะดวกกว่าคะ 

พักใจ เขียน: อยากให้น้องบูได้โทรคุยกับพี่บางททีเราจะได้ช่วยกันคิดแก้ไขและปลอบใจถ้ายินดี โทรไปได้ที่ 089-895-1822

คุณพักใจ น้องเค้าอยู่ ตปท. นะครับ