Belong to the Truth Jesus Christ

ขอคำแนะนำด้วยค่ะ

ดิฉัน ไม่เคยใช้คำว่า เกลียด กับอะไร หรือสิ่งใด เพราะรู้สึกว่ามันต้องรุนแรงมากๆจึงจะเอ่ยปากออกไปว่า เกลียด (แต่ โกรธ ล่ะบ่อย ..5555)

แต่กับ บุคคล คนนี้ ดิฉันยอมรับ (หน้าไม่อาย) เลยว่า ดิฉัน เกลียด เขามาก และเกลียดแบบ ลึกซึ้ง ฝังใจ เนิ่นนาน บางครั้งอยากจะเห็นแม้แต่ความพินาศของเขา

แม้จะไม่ค่อยนึกถึงการกระทำของเขาบ่อยแล้ว (ในขณะนี้) แต่ก็ต้องยอมรับค่ะว่า ทุกครั้งที่มันแว๊บบบ ขึ้นมา มันก็เผาผลาญใจเรา และเราก็หงุดหงิด

พยายามทุกอย่างแล้วที่จะให้อภัย แต่ทุกครั้งไปก็คือ forgive but not forget ซึ่งจริงๆก็คือ เราไม่เคยให้อภัยเขาเลยนั่นเอง

สารภาพบาปมาตลอด 2 ปี ที่ผ่านมา สวดให้เขาก็แล้ว มิสซาอุทิศให้ก็แล้ว เข้าเงียบ ล้างใจ ปรึกษาคุณพ่อวิญญาณ ก็แล้ว ยังไม่ลดดีกรีลงเลยค่ะ  แย่จังตรงที่ เรารู้ดี และรู้ตัวทุกอย่างแต่ก็ไม่สามารถลดความรู้สึกเกลียดชังลงไปได้เลยทั้งๆที่เรื่องมันก็ผ่านมากว่า 2 ปี แล้ว ส่วนหนึ่ง เป็นเพราะ ดิฉันเป็น "ผู้ถูกกระทำ" จากเขา โดยที่เราไม่รู้ตัวว่าโดนเขาเอาเปรียบ และเอาเราเป็นเครื่องมือ

อยากขอแบ่งปันจากพี่-น้อง ทุกท่าน หากจะกรุณาแนะนำวิธีการที่เป็นประโยชน์ต่อวิญญาณของดิฉัน ก็จะเป็นพระคุณอย่างสูงค่ะ

จริง ๆ แล้ว ผมก็มีนะครับ คนที่ทำให้ผมเกลียดเค้ามาก ๆ

เหมือนคุณเลยครับ เกลียดแบบว่า อย่ามาเจอกันเลยดีกกว่าดีที่สุด

ทุกวันนี้ ผมพยายามหยุดที่ตัวเองครับ สวดภาวนามาก ๆ แล้วก็ลืมเรื่องในอดีตที่ผ่านมานะครับ

ไม่คิดถึงมันอีกเลย เมื่อใดที่มีความรู้สึกนี้ขึ้นมาอีก ก็จะขอถวายพระองค์นะครับ

1.การให้ที่ดีที่สุดคือการให้อภัย (ซึ่งยาก แต่ต้องทำ )

2. เมื่อคุณสวด บทข้าแต่พระบิดา

เวอร์ชั่นคริสเตียน

ข้าแต่พระบิดาแห่งข้าพระองค์
ทั้งหลาย  ผู้ทรงสถิตในสวรรค์ 
  ขอให้พระนามของพระองค์เป็นที่เคารพสักการะ 
ขอให้แผ่นดินของพระองค์มาตั้งอยู่ 
  ขอให้เป็นไปตามพระทัยของพระองค์ 
  ในสวรรค์เป็นอย่างไรก็ให้เป็นไปอย่างนั้นในแผ่นดินโลก 
ขอทรงโปรดประทานอาหารประจำวัน
แก่ข้าพระองค์ทั้งหลายในกาลวันนี้ 
และขอทรงโปรดยกบาปผิดของ ข้าพระองค์ 
  เหมือนข้าพระองค์ยกโทษผู้ที่ทำผิดต่อข้าพระองค์นั้น 
และขออย่านำข้าพระองค์เข้าไปใน
การทดลอง    แต่ขอให้พ้นจากซึ่งชั่วร้าย 
[เหตุว่าราชอำนาจ  และฤทธิ์เดช  และพระสิริเป็นของพระองค์สืบๆไปเป็นนิตย์  อาเมน]

เมื่อพี่พิจารณาบทสวดตอนนี้ และขอทรงโปรดยกบาปผิดของ ข้าพระองค์ 
  เหมือนข้าพระองค์ยกโทษผู้ที่ทำผิดต่อข้าพระองค์นั้น    พี่รู้สึกอย่างไร ครับ

โปรดยกโทษข้าพเจ้าเหมือนข้าพเจ้ายกให้ผู้อื่น

ผมเองก็มีคนที่รู้สึกอยากจะอยู่ห่างๆ ในลักษณะไม่ชอบอย่างแรง อาจจะเรียกว่าเกลียดก็ได้ แต่ไม่ได้ถึงขนาดอยากเห็นความพินาศของเขา แต่สิ่งที่ผมเรียนรู้จากพระก็คือ มันไม่มีประโยชน์ในการอาฆาตแค้นและจดจำความผิด ผมได้อาศัยความรักของพระเจ้าช่วยในตรงนี้ เพราะผมรับพระเยซูมาก และถ้าพระองค์สั่งอะไรจะพยายามทำ หากสัมผัสได้ว่า พระองค์ไม่พอพระทัยที่เห้นผมเกลียดใคร ผมจะหยุดคิดแง่ลบกับคนนั้นทันที แล้วเปลี่ยนเป็นไม่คิดถึงเลย แล้วเปลี่ยนเป็นสงสาร คือสงสารที่เขาไม่มีบุญเหมือนเราที่พระมาสำแดงความรักให้รู้ ดังนั้นเราต้องสงสารเขาที่ไม่ได้มีโอกาสดีเช่นเราจึงเป็นคนแบบนั้น พอดีว่าคนที่ผมไม่ชอบ มักไม่ใช่คริสตชน หรือถ้าเป็นคริสตชน มักเป็นพวกเชื่อแปลกๆพิศดาร กับเชื่อไม่จริง ผมเลยเห็นใจได้ง่าย เพราะว่าพวกเขาไม่รู้จักพระเจ้า หรือไม่รู้จักอย่างแท้จริง ทำให้ลดจากโกรธ เกลียด อาฆาต ลงมาแค่ไม่ชอบ และหลีกเลี่ยงที่จะมีเรื่องกัน และขอพระเจ้าเปลี่ยนแปลงเขา

ขอพระเจ้าอวยพรครับ

ขอบคุณทุกท่านค่ะที่เข้ามาช่วยให้ข้อเสนอแนะที่เป็นประโยชน์ 

ปัจจุบัน ยังจำเป็นต้องทำงานร่วมกับ คนๆนี้ อยู่น่ะค่ะ  แต่ก็คิดว่า อยากจะอยู่ห่างๆมากที่สุด เท่าที่จะทำได้ อีกสักพัก พองานชิ้นนี้เสร็จ คงใส่ converse คือ ทางใครทางมัน แล้วล่ะค่ะ  คิดอย่างนี้ได้ไหมคะ คือ หลังจากนี้ไป ก็อย่ามาทำงานร่วมกันอีกเลย เจอกันตามที่ต่างๆ ก็ให้ความเคารพกันตามมารยาท

เท่าที่ทราบ ดิฉันไม่ใช่คนแรกที่โดนนะคะ แต่ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไม เขาถึงมีความสามารถที่จะทำให้คนที่โดน ไม่สามารถแฉพฤติกรรมของเขาได้น่ะค่ะ พอถูกถาม ต่างก็อ้ำๆอึ้งๆ..ส่วนดิฉันเอง เท่าที่ประสบมากับตัวเองคือ การขาดพยานรู้เห็นการกระทำระหว่างเขากับเราน่ะค่ะ เลยไม่สามารถแฉได้ เพราะพูดไป คนเขาก็จะไม่เชื่อเราน่ะคะ ประมาณว่า เป็นไปได้ยังไง...ดูท่าทางไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย..ฯลฯ กลายเป็นเหมือนเราใส่ร้ายเขาเลย

ดิฉันอยากปกป้องตัวเอง ผิดไหมคะ? และอยากให้คนอื่นตาสว่างบ้าง จะทำยังไงดี หรือจะปล่อยไปอย่างนี้โดยหวังว่าสักวัน จะมีอัศจรรย์มาให้เขากลับใจ (เขาไม่ใช่คนที่ศรัทธาในศาสนาใดเลยค่ะ แม้ว่าตาม กม. เขาเป็นพุทธ แต่ไม่เคยปฏิบัติกิจใดๆ) หรือให้การกระทำของเขา ฟ้องตัวเขาเองในวันหนึ่ง??

ลองให้เราระลึกใว้เสมอว่าเราเองก็เคยทำบาป  เค้าเองก็เคยทำบาป
.
.
เราต่างคนต่างมีความผิด  ให้เรายอมรับในตรงนี้    เพราะความอาฆาตแค้นเกิดจากสิ่งที่เค้าทำมันไม่ตรงกับความต้องการของเรา เช่นเราไม่ชอบคนที่ทำแบบนี้ๆ แต่เค้ากลับทำ    ในทางเดียวกันนิสัยบางอย่างที่เราชอบทำ คนอื่นก็อาจไม่ชอบก็เป็นได้  ในขณะที่คุณเกลียดใครคนนึงสุดหัวใจ  ก็อาจมีใครคนนึงเกลียดคุณสุดหัวใจอยู่เช่นกัน  ทางที่ดีนะครับ ระลึกใว้เสมอว่าเราต่างเป็นคนบาป และความเห็นอกเห็นใจกันก็จะเกิดขึ้นในจิตใจเราครับ  สามัคคีกันใว้จะดีที่สุด

มัทธิว 5:25
จงปรองดองกับคู่ความโดยเร็วในขณะที่พากันไปศาลเกลือกว่าคู่ความนั้นจะอายัดท่านไว้กับผู้พิพากษาแล้วผู้พิพากษาจะมอบท่านไว้กับผู้คุมและท่านจะต้องถูกขังไว้ในเรือนจำ..

เกลียด/โกรธ ได้แต่อย่าทำบาป ให้ภาวนา เทใจกับพระในเรื่องที่เกิดขึ้น ในสิ่งที่เขาทำแล้วไม่น่ารัก ไม่ถูกใจเรา ถ้าน้องมีแต่ความเกลียดชัง หรือเคียดแค้น คิดดูว่าใครเป็นทุกข์ เราเองมิใช่หรือ

แทบไม่น่าเชื่อหรอกว่า บางคนเขาช่างทำร้ายคนอื่นได้มากมาย โดยไม่ได้รู้สึกผิด เหมือนกับมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น

แต่เราต่างหาก ที่ไม่ต้องตกเป็นทาสของอารมณ์ หรือภาษาเราชาวคริสต์ว่าจิตตก

น้องลองนำสิ่งที่พี่ๆน้องๆแนะนำไปแล้ว คือ "ให้อภัย และเก็บคนนั้น ไว้ในส่วนของคำภาวนาเสมอ ไม่มีใครจะทำร้ายเราได้มากมายหรอก ถ้าเราให้อภัยเขาเพียงพอ ถ้าเราเคียดแค้น เรากำลังทำร้ายตัวเองต่างหาก  พี่พูดจากประสบการณ์ จริงของตัวเอง ซึ่งถ้ามองในแง่ว่า คนแบบนั้น เป็นศัตรู
พี่เป็นคนหนึ่งที่มีศัตรูมากมาย ทั้งภายใน และภายนอก แต่เมื่อมองว่า เขา เป็นเครื่องมือ ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงใช้ เพื่อฝึกฝนเรา
เรื่อง ความรัก การให้อภัย ความอดทน การเชื่อฟัง และวางใจในพระเจ้า ซึ่งทำให้เราแข็งแกร่ง พี่ยังขอบพระคุณพระเจ้าได้ และไม่ได้เกลียดชังอะไร ให้เรียนรู้ที่จะเป็นผู้ชนะฝ่ายจิตวิญญาณค่ะ

มีเรื่องใดน่าโกรธอย่าโทษใคร
  โทษที่ใจเราผิดไม่คิดยั้ง
      พยาบาทโกรธแค้นและชิงชัง
        ในใจสั่งสมไฟไร้ปัญญา

ไม่พึงใจพอใจใครก็มี
  ความไม่ดีต่างย่อมรู้คู่กันหนา
      โลภ โกรธ หลง มีกิเลสธรรมดา
        แต่อย่าให้..เดินหน้า..นำพาไป

อภัยได้..อภัย..ให้เขานะ
  เลิกลดละฝึกให้เป็นนิสัย
      อย่าเอาโกรธนำหน้าจะมีภัย
        จองเวรไปไม่มีสุขทุกข์ใจฟรี..

เราก็้ร้อนเขาก็ร้อนทั้งสองฝ่าย
  โมโหร้ายเหมือนไฟลามไล่ที่
      ถอยก่อนได้ยอมก่อนเถอะคนดี
        ใจเย็นมีค่อยกลับปรับเข้าใจ

เพราะหนึ่งครั้ง..ที่เรา..ให้อภัย
  คือปลดไฟ..หนึ่งกอง..ออกไปได้..
      ไฟโกรธเกลียดเผาผลาญสุมทรวงใจ
        ฉ่ำเย็นได้ด้วยกระแสเมตตาธรรม..

ใจที่เคยร้อนรุ่มกระวนกระวาย
  ดับสลายคลายเป็นน้ำเย็นฉ่ำ
      ดวงใจที่มืดมิดสนิทดำ
        ไม่ได้นำสุขก่อต่อตนเลย..

sea dog wife เขียน: ขอบคุณทุกท่านค่ะที่เข้ามาช่วยให้ข้อเสนอแนะที่เป็นประโยชน์ 

ปัจจุบัน ยังจำเป็นต้องทำงานร่วมกับ คนๆนี้ อยู่น่ะค่ะ  แต่ก็คิดว่า อยากจะอยู่ห่างๆมากที่สุด เท่าที่จะทำได้ อีกสักพัก พองานชิ้นนี้เสร็จ คงใส่ converse คือ ทางใครทางมัน แล้วล่ะค่ะ  คิดอย่างนี้ได้ไหมคะ คือ หลังจากนี้ไป ก็อย่ามาทำงานร่วมกันอีกเลย เจอกันตามที่ต่างๆ ก็ให้ความเคารพกันตามมารยาท

ดิฉันอยากปกป้องตัวเอง ผิดไหมคะ? และอยากให้คนอื่นตาสว่างบ้าง จะทำยังไงดี หรือจะปล่อยไปอย่างนี้โดยหวังว่าสักวัน จะมีอัศจรรย์มาให้เขากลับใจ (เขาไม่ใช่คนที่ศรัทธาในศาสนาใดเลยค่ะ แม้ว่าตาม กม. เขาเป็นพุทธ แต่ไม่เคยปฏิบัติกิจใดๆ) หรือให้การกระทำของเขา ฟ้องตัวเขาเองในวันหนึ่ง??

ถ้าเป็นเหตุจาก sexual harass (เช่นพูดลามกในที่ทำงาน แม้ไม่เล่าต่อหน้า
แต่คำพูดเขา เราได้ยินชัดเจนก็ถือเป็นการ harass) ฟ้องศาลแรงงานได้จ้า
ฟ้องไปเถอะ ศาลมีวิธีไต่สวน

แต่ถ้าเป็นการขโมยผลงาน หรือ เอางานเราไปเสนอหน้า
ให้ตั้งสติจ้า เช่น น้องเกลียด Phulasso ไหม
ทำไมถึงไม่เกลียด เพราะไม่เคยมี พี่อยู่ในใจใช่ไหม
เราไปใส่ใจเขา เราจึงเกลียดเขา อย่าไปใส่ใจ
ถามว่าเขามีค่าพอจดจำไหม ถ้าไม่ก็ไม่ต้องจำ ละเลยเสีย
พอสักพัก เราละเลยเขาได้ เราค่อยใช้การให้อภัย
จะทำได้ง่ายขึ้นจ้า
ขอพระจิตอวยพรให้สติปัญญาในการจัดการกับเขา

จะว่าไปผมก็มีคนที่ไม่ชอบอย่างแรงเหมือนกัน เขาชอบนินทาคนอื่น ซึ่งมันทำให้ผมไม่ชอบที่เขาประพฤติแบบนั้น แต่เขาก็ยังมีส่วนดีนะครับ คือเขาชอบทำบุญ(เขาเป็นพุทธนะ) แต่มันจะทำขึ้นไหมเนี่ย ทำบุญเสร็จ แล้วเที่ยวนินทาคนอื่น

ทุกวันนี้ผมพยายามอยู่ห่างๆ จะได้ไม่พลอยโดนเขานินทา และพยายามลดความไม่ชอบเขาโดยคิดว่ายังไงเขาก็ยังมีส่วนดีอยู่บ้าง(พยายามมองหาส่วนดีๆของเขา เราจะได้ลดความเกลียดลงครับ )

"ฆ่า..แล้วเผาทิ้ง อย่าให้เหลือซาก"....เย้ยยยยยยยยยย ไม่ดีๆ

ให้อภัยและสวดให้เค้า ทำใจเห๊อะค่ะ เราก็ตัดเค้าออกไปเลย อย่าจดจำความผิดของเค้า อย่าจำสิ่งที่ไม่ดีๆเกี่ยวกะเค้า
ก็รู้ว่าการให้อภัยมันอยากมากๆเลย บางครั้งเราก็ยังไม่สามารถทำได้เลยอ่ะ บางครั้งเจอการกระทำของคนๆนึงมันก็ทำให้เราเดือดขึ้นมา แค้นๆๆๆ
แต่พอเราได้สติก็สวด คิดถึงพระตลอด อย่าให้ใจไปจดจ่ออยู่กับความเกลียดชัง เพราะมันจะเผาใจเราให้ลืมความรักของพระเป็นเจ้า
และคำสอนของพระเยซูเจ้าที่พร่ำบอกให้เรารักกันและกัน ให้รักศัตรูของตัวเอง ดังที่พระเยซูทรงทำให้เราดูเป็นแบบอย่าง