จู่ ๆ ก็สะดุ้งขึ้นมากลางดึก
โพสต์แล้ว: จันทร์ ส.ค. 27, 2007 4:29 am
สวัสดีครับ คือว่ามีเรื่องทุกข์ใจอยากปรึกษา
จนป่านนี้ผมก็ยังสงสัย ทั้งที่เรียนจบ รร.คริสต์มา(นิกายโปรแตสแตนท์) ได้ยินได้ฟังเรื่องของพระผู้เป็นเจ้าอยู่หลายหน แต่ก็ยังไม่เคยได้พูดคุยหรือได้รู้สึกถึงพระองค์เลย ผมเองก็ไม่ได้เป็นคริสเตียน(ครอบครัวนับถือพุทธ แต่ผมสนิทกับชาวคริสต์หลายคน) และก็ไม่ได้เป็นคนดีนัก บางทีทำอะไรไม่นึกว่าจะเกิดผลร้ายก็ชอบเป็นเรื่องร้ายกับคนอื่นบ่อย ๆ แถมนิสัยของผมบางอย่างก็เป็นคนน่ารำคาญ โดยเฉพาะกับผู้หญิง (ผมรู้สึกว่างั้นนะ)
ไม่นานนี้ผมจีบผู้หญิงคนนึงมาได้ปีกว่าแล้ว แต่พอมีเรื่องมีเหตุการณ์มีปัญหามากมายเกิดขึ้น จนเธอต้องแยกจากผมและเพื่อน ๆ ทุกคนไป ตอนแรกเจ้าตัวพูดเหมือนเพราะกลัวคนอื่นจะเดือดร้อนเพราะตัวเอง(เรื่องมันยาว) แต่จากการได้คุยกับเพื่อนคนอื่น ใคร ๆ เค้าก็ว่าเป็นเพราะผมทำให้เค้ารำคาญบ่อย เค้าเลยหนีไป
มาตอนนี้ก็เลยรู้สึกว่าที่ผ่านมาตัวเองโง่ที่ไม่ยอมเข้าใจความรู้สึกเขา แต่พอจะขอโทษเค้าก็ไม่โผล่หน้ามาให้เห็นอีกเสียแล้ว ใน MSN ก็บล็อคพวกผมไปแล้วด้วย ผมก็ปรึกษาเพื่อน เพื่อนบอกว่าลองสมัครเมล์ใหม่แล้วแอดไปคุยดู แต่ถ้าโดนเค้าจับได้อาจโดนบล็อคอยู่ดี หรือเค้าอาจไม่รับแอดเลย (ผมไม่แน่ใจว่าเค้าเลิกใช้เมล์ไปแล้วหรือยัง) แต่ถึงผมลังเลตอนแรก สุดท้ายก็ลงมือโดยไม่มีทางเลือก ผมพิมพ์ความรู้สึกของผมตลอดปีนึงที่ผ่านมาให้เธอรู้ และตั้งหัวข้อว่าถ้าจะลบอย่างน้อยก็ช่วยอ่านให้จบก่อน
แต่ผมก็กลัวนะ กลัวว่าจะไปไม่ถึงเค้า หรือเค้าอาจลบเพราะเห็นว่าเป็นคนแปลกหน้าหรือจับได้ว่าเป็นผมก่อนที่จะอ่านก็ไม่รู้ แต่เรื่องพูดกับเค้าโดยตรง คงเป็นไปไม่ได้จริง ๆ แล้ว เบอร์โทรศัพย์ก็ไม่มี(เค้าไม่เคยให้)
แต่ผมก็รู้สึกผิดที่เป็นตัวการทำให้เค้าคิดมากและเสียใจ แต่บางทีมันอาจจะสายไปแล้วก็ได้ แต่ผมก็หวังให้เขาตอบเมล์ผมแม้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตที่ผมจะได้ติดต่อเขาอีกก็ตาม
ทว่า มาตอนนี้ คือตี 4 จู่ ๆ ผมก็สะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึก จะว่าเพราะฝันร้าย มันก็ไม่ใช่ มันเป็นฝันที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้เลยสักนิด ไม่มีเค้าเลยด้วยซ้ำ แต่ตอนตื่นมาตกใจเพราะนี่แค่ตีสี่เท่านั้น (ผมจำได้ว่าผมนอนดึกถึงตีหนึ่งตีสอง เพราะจำได้ว่าเมื่อคืนอ่านหนังสือดึก ปกติหกโมงครึ่งจะตื่นได้ไหมก็ยังไม่รู้)
แต่การตื่นขึ้นมาตีสี่นี้ ผมรู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดี (ปกติผมจะตื่นเร็วกว่าปกติก็ต่อเมื่อมีเรื่องจำเป็นเร่งด่วน เหมือนสัญชาตญาณน่ะ) แต่พอเช็คเมล์ ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น (แม้แต่ปฏิกิริยาเมล์ตีกลับเพราะถูกบล็อคหรืออะไรทำนองนั้น)
แต่ผมก็อึดอัดใจ เลยมาขอระบายไว้ ณ ที่นี้ เพราะมันแปลกมากที่ผมจะตื่นขึ้นมาในเวลานี้โดยไม่มีเหตุผล(จะว่าเพราะใกล้สอบเก็บคะแนนก็ไม่ใช่ เพราะเรื่องของเธอคนนั้นสำหรับผมหนักหนากว่าเรื่องเรียนที่ชินกับคะแนนใต้meanแล้วซะอีก)
อนึ่ง เมื่อวานเป็นวันอาทิตย์ ผมจำได้ว่าผมไปโบสถ์ใกล้บ้าน ตอนบ่ายสาม (เนื่องจากก่อนหน้านั้นติดธุระ งานยุ่ง) ไม่พบใคร รู้แค่ประตูห้องประชุมไม่ได้ล็อค แต่เข้าไปก็ไม่พบใคร ผมไปนั่งเก้าอี้สารภาพบาปในใจต่อพระเจ้าเพียงลำพัง ก่อนที่จะเดินกลับออกมา
แต่มันเกี่ยวกับที่ผมตื่นขึ้นมาในคืนนี้หรือเปล่านะ
จนป่านนี้ผมก็ยังสงสัย ทั้งที่เรียนจบ รร.คริสต์มา(นิกายโปรแตสแตนท์) ได้ยินได้ฟังเรื่องของพระผู้เป็นเจ้าอยู่หลายหน แต่ก็ยังไม่เคยได้พูดคุยหรือได้รู้สึกถึงพระองค์เลย ผมเองก็ไม่ได้เป็นคริสเตียน(ครอบครัวนับถือพุทธ แต่ผมสนิทกับชาวคริสต์หลายคน) และก็ไม่ได้เป็นคนดีนัก บางทีทำอะไรไม่นึกว่าจะเกิดผลร้ายก็ชอบเป็นเรื่องร้ายกับคนอื่นบ่อย ๆ แถมนิสัยของผมบางอย่างก็เป็นคนน่ารำคาญ โดยเฉพาะกับผู้หญิง (ผมรู้สึกว่างั้นนะ)
ไม่นานนี้ผมจีบผู้หญิงคนนึงมาได้ปีกว่าแล้ว แต่พอมีเรื่องมีเหตุการณ์มีปัญหามากมายเกิดขึ้น จนเธอต้องแยกจากผมและเพื่อน ๆ ทุกคนไป ตอนแรกเจ้าตัวพูดเหมือนเพราะกลัวคนอื่นจะเดือดร้อนเพราะตัวเอง(เรื่องมันยาว) แต่จากการได้คุยกับเพื่อนคนอื่น ใคร ๆ เค้าก็ว่าเป็นเพราะผมทำให้เค้ารำคาญบ่อย เค้าเลยหนีไป
มาตอนนี้ก็เลยรู้สึกว่าที่ผ่านมาตัวเองโง่ที่ไม่ยอมเข้าใจความรู้สึกเขา แต่พอจะขอโทษเค้าก็ไม่โผล่หน้ามาให้เห็นอีกเสียแล้ว ใน MSN ก็บล็อคพวกผมไปแล้วด้วย ผมก็ปรึกษาเพื่อน เพื่อนบอกว่าลองสมัครเมล์ใหม่แล้วแอดไปคุยดู แต่ถ้าโดนเค้าจับได้อาจโดนบล็อคอยู่ดี หรือเค้าอาจไม่รับแอดเลย (ผมไม่แน่ใจว่าเค้าเลิกใช้เมล์ไปแล้วหรือยัง) แต่ถึงผมลังเลตอนแรก สุดท้ายก็ลงมือโดยไม่มีทางเลือก ผมพิมพ์ความรู้สึกของผมตลอดปีนึงที่ผ่านมาให้เธอรู้ และตั้งหัวข้อว่าถ้าจะลบอย่างน้อยก็ช่วยอ่านให้จบก่อน
แต่ผมก็กลัวนะ กลัวว่าจะไปไม่ถึงเค้า หรือเค้าอาจลบเพราะเห็นว่าเป็นคนแปลกหน้าหรือจับได้ว่าเป็นผมก่อนที่จะอ่านก็ไม่รู้ แต่เรื่องพูดกับเค้าโดยตรง คงเป็นไปไม่ได้จริง ๆ แล้ว เบอร์โทรศัพย์ก็ไม่มี(เค้าไม่เคยให้)
แต่ผมก็รู้สึกผิดที่เป็นตัวการทำให้เค้าคิดมากและเสียใจ แต่บางทีมันอาจจะสายไปแล้วก็ได้ แต่ผมก็หวังให้เขาตอบเมล์ผมแม้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตที่ผมจะได้ติดต่อเขาอีกก็ตาม
ทว่า มาตอนนี้ คือตี 4 จู่ ๆ ผมก็สะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึก จะว่าเพราะฝันร้าย มันก็ไม่ใช่ มันเป็นฝันที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้เลยสักนิด ไม่มีเค้าเลยด้วยซ้ำ แต่ตอนตื่นมาตกใจเพราะนี่แค่ตีสี่เท่านั้น (ผมจำได้ว่าผมนอนดึกถึงตีหนึ่งตีสอง เพราะจำได้ว่าเมื่อคืนอ่านหนังสือดึก ปกติหกโมงครึ่งจะตื่นได้ไหมก็ยังไม่รู้)
แต่การตื่นขึ้นมาตีสี่นี้ ผมรู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดี (ปกติผมจะตื่นเร็วกว่าปกติก็ต่อเมื่อมีเรื่องจำเป็นเร่งด่วน เหมือนสัญชาตญาณน่ะ) แต่พอเช็คเมล์ ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น (แม้แต่ปฏิกิริยาเมล์ตีกลับเพราะถูกบล็อคหรืออะไรทำนองนั้น)
แต่ผมก็อึดอัดใจ เลยมาขอระบายไว้ ณ ที่นี้ เพราะมันแปลกมากที่ผมจะตื่นขึ้นมาในเวลานี้โดยไม่มีเหตุผล(จะว่าเพราะใกล้สอบเก็บคะแนนก็ไม่ใช่ เพราะเรื่องของเธอคนนั้นสำหรับผมหนักหนากว่าเรื่องเรียนที่ชินกับคะแนนใต้meanแล้วซะอีก)
อนึ่ง เมื่อวานเป็นวันอาทิตย์ ผมจำได้ว่าผมไปโบสถ์ใกล้บ้าน ตอนบ่ายสาม (เนื่องจากก่อนหน้านั้นติดธุระ งานยุ่ง) ไม่พบใคร รู้แค่ประตูห้องประชุมไม่ได้ล็อค แต่เข้าไปก็ไม่พบใคร ผมไปนั่งเก้าอี้สารภาพบาปในใจต่อพระเจ้าเพียงลำพัง ก่อนที่จะเดินกลับออกมา
แต่มันเกี่ยวกับที่ผมตื่นขึ้นมาในคืนนี้หรือเปล่านะ
