Belong to the Truth Jesus Christ

บูคิดว่าหลายคนที่นี้คงรู้จักบูดีนะ ว่าบูเป็นยังไง

จากเรื่องหลายๆเรื่อง

โอเคค่ะ ในที่สุดบูก้อไปหาจิตแพทย์

มันเป็นอารายที่งี่เง่ามากและบูเกลียดหมอคนนี้ชะมัด

สรุป ก้อคือ หมอบอกว่าบูเครียดมากนะ

ความกังวล ในเรื่องต่างๆมากมาย

หมอถามบูว่าเคยรู้สึกอยากจะหนีมั๊ยจาเรื่องพวกนี้น่ะ

น่าคิดนะ ก้อคงใช่แหละ ถ้าบูมีที่ไปหรือหนทางที่ดีกว่านี้

บางครั้งเคยรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าเลย จะอยู่ไปทำไม ตายไปซะจะดีกว่าอีก

แล้วบูก้อแบบว่า เบื่อ เบื่อ เบื่อมาก เบื่อกับทุกๆเรื่อง เบื่อกับการต้องมีชีวิตอยู่ไปอย่างเนี่ย

ตลกดี ที่บูไม่ได้เล่าทุกๆเรื่งให้หมอฟังแบบนี้ แค่มีความรู้สึกไม่ชอบหน้าหมอเอาซะเลย ให้ตายซิ เขามาเป็นจิตแพทย์ได้ไงวะเนี่ย ไม่ชอบวิธีการที่หมอคุยด้วยเลย

ตามแบบ หมอก้อแจกยากลับมาให้กิน จบ

จบ แค่นั้นเหรอ

การไปคุยกับหมอ ทำให้บูรู้สึกแย่กว่าเดิมอีก

บอกตามตรง บูก้อไม่รู้จาทำยังไงดี ในเท่อการไปหาหมอและกินยาไม่ได้ทำให้บูดีขึ้นเนี่ยนะ

บูลองสวดภาวนาและหวังว่าพระองค์จะได้ยินคำภาวนาของบู ซักนิดก้อยังดี

หรือพระองค์มีคนสวดขอมากมาย จนทำให้พระองค์ไม่ได้ยินคำขอของบูเหรอคะ

ขอแค่อย่างเดียว

ขอให้บูกลับมามีความสุขอย่างเดิมได้มั๊ย ขอให้ความกังวลทั้งหลายนี้หายไปทีได้มั๊ย

สวดให้บูด้วยนะคะ

ps. ขอบคุณเจ๊หนึ่ง สำหรับคำแนะนำนะค่ะ

ขอบคุณพ่อโจ้หลายๆ ที่ยอมทนฟังโทรศัพท์ไร้สาระของบูได้ทุกวัน

ขอบคุณทุกคน ที่นี่ด้วย สำหรับคำแนะนำและกำลังใจในหลายๆเรื่องนะคะ


ปล. พี่พีพี ได้รวมกระทู้ของน้องบู ที่ได้ตั้งมาเป็นระยะ และพี่ๆเพื่อนๆในบอร์ด ได้แนะนำมาเป็น ปีๆ แล้ว แต่ยังไม่ได้รับการแก้ไข
พี่คิดว่าคงจะต้อง ไปพบ ผู้เชียวชาญแล้ว ชาวบอร์ดคงหมดปัญญา แล้ว ค่ะ

ยังไม่บ้าหรอก และคงอีกนาน ตราบใด ที่รู้ตัวว่าบกพร่อง เราก็ยังแก้ไขความบกพร่องได้

การไปหาหมอจิต เขาก็ให้ยา คลายเครียด ให้กินยาตามคำสั่ง หมอ พัก ผ่อน คุยกับคนที่ถูกใจ

ไปหาพระ หาพ่อ หาพี่ อย่างที่ทำน่ะเหมาะแล้วจ้า คนหนึ่งที่ sensitive ให้คำแนะนำที่ดีแก่เธอได้ คือ พี่บัดดี้ ส่วนเรา ทะเลาะได้เท่านั้น 555 ตอนเธอหายไปเราคิดถึง นะ ไม่รู้จะทะเลาะกับใคร :afro:

เข้ามาคุยบ่อยๆ เขียนอะไรก็เขียน บางทีความทุกข์ ความเครียด ก็เหมือนกับขยะ ที่อยู่ในสมอง เมื่อเททิ้ง (ระบาย ) ก็เป็นการลบขยะ
ออกไป ก็จะทำให้สมองเธอโปร่งโล่งสะอาด ฮะ

พระเยซูตรัสว่า "คนดีไม่ต้องการหมอ คนเจ็บต้องการหมอ " เมื่อรู้ว่าป่วย (ด้านวิญญาณจิต ) ก็เข้ามาที่บอร์ด ซึ่งเป็นเมืองลี้ภัยให้เธอ นะจ๊ะ


โอ้พระเจ้าข้า โปรดเมตตา บูบู้ เพื่อนของข้าพระองค์ ลุกของพระองค์ด้วยเทอญ ให้เธอหายจากความเครียด ความสับสนวุ่นวาย
ขอเติมเธอให้เต็มด้วยสันติสุข ความชื่นชมยินดี ที่มาจากพระองค์  กราบวิงวอนในพระนามพระเยซูคริสต์ อาเมน

บูจ๊ะ

พี่เรว่าบูคุยกับพระเจ้าให้บ่อยขึ้นด้วยก็น่าจะดีนะ
วันนี้บูเบื่ออะไร เซ็งอะไร บูบ่นให้พระเจ้าฟังได้เลย
พระองค์พร้อมที่จะรับฟังลูกของพระองค์อยู่เสมอ

เชื่อมั๊ยว่าพี่เคยไปพบจิตแพทย์เหมือนกัน แล้วก็เกลียดขี้หน้าหมอมากด้วย
เพราะหมอชอบพูดแทงใจดำ ชอบต้อนพี่ให้จนมุม แล้วก็พยายามยัดเยียดทฤษฎีอะไรก็ไม่รู้มาให้พี่

บูลองนอนเงียบๆ นะ แล้วสมมุติว่าตัวเองตายไปแล้ว (สมมุติเฉยๆ นะ)
ถ้าบูตายแล้ว บูจะไม่ต้องสอบ ไม่ต้องไปหาหมอ ไม่ต้องเครียดอะไรอีกแล้ว
บูไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว พระเจ้ารักบู แม่พระก็รัก
บูบอกพระเยซูสิว่าบูรู้สึกยังไง บูรู้สึกตัวเองเป็นคนบาป เป็นคนไม่มีค่า ไม่มีใครรัก
พี่ก็เคยรู้สึก และรู้สึกบ่อยๆ ต้องคอยเตือนตัวเองอยู่เสมอไม่งั้นพี่จะรู้สึกเหมือนยืนอยู่บนพื้นที่ไม่มั่นคง
เหมือนจะตกสู่ก้นเหวได้ทุกเมื่อ ทำไมบูถึงเบื่อตัวเอง เบื่อคนรอบข้าง บูเหนื่อยมากมั๊ย
บูคิดอะไร รู้สึกยังไง บอกพระเยซูไป พระองค์จะรับฟังบูด้วยความรักโดยไม่ตัดสินบู

บางครั้งบูก็รู้สึกว่าตัวเองผิดทั้งที่ไม่ได้ทำผิดเลยจริงมั๊ย?
บอกพระเยซูไป ทำไมบูรู้สึกแบบนั้น
ขอพระองค์ทรงช่วยเสริมกำลังให้บูเข้มแข็ง
ขอความรักของพระองค์โอบอุ้มบูไว้
ขอพระโลหิตศักดิ์สิทธิที่หลั่งเพื่อยกบาปของมนุษย์ยกบาปให้บูด้วย
ด้วยพระโลหิตนั้นแหละ เราจึงเป็นผู้ชอบธรรม เราจึงสามารถยืนอยู่ต่อหน้าพระเจ้าได้ในฐานะลูกของพระองค์

บูเป็นลูกของพระเจ้านะ พระองค์รักบูขนาดที่ยอมรับทกุข์ทรมาน ยอมตายเพื่อให้บูได้ชีวิต
ถ้าคนที่รักบูขนาดนี้บอกบูว่า "จงวางใจในเรา" บูก็เชื่อเถอะว่าถ้าบูวางใจพระองค์
พระองค์จะจูงบูเดินไปในแต่ละวันด้วยพระพรที่เพียงพอ

พี่ทูลขอการทรงสถิตย์อยู่ด้วยอยู่เสมอ เพราะพี่มักจะชอบรู้สึกว่าบางครั้งพี่แย่เกินกว่าที่จะทรงสถิตย์อยู่ด้วย
แท้จริงแล้วพระองค์ไม่เคยไปหนไกลเลย แต่พี่เองต่างหากที่ไม่ได้มองไปทางพระองค์

มีไรส่งข้อความมาคุยกับพี่บ้างนะ

อ่าน 2 รอบยังไม่เห็นว่า บูบู้บาเลยนะ แค่บูเครียดเอง อาจจะไม่สมหวังอะไรสักอย่าง แล้วพี่ว่า หมอก็ไม่ได้วิเคราะห์ผิดนะ บูเครียดกินยาคลายเครียดก็ถูกต้องแล้วนา ถ้าบ้าจริงหมอส่งไปศรีธัญญาแล้วจ้า

บู น่าจะเครียดมากกว่าบ้านะ 

เรื่องเครียดจนเพี้ยนผมเคยเป็นเมื่อ 2 ปีก่อน ไปรักษาที่ รพ. หนึ่ง (ไม่ขอออกนาม) เสียไป 400 บาท ได้ความเครียดเพิ่มอีกหลายเท่า หมอพูดด้วยคำพูดรุนแรงและกดดันมาก แต่ก็ำไม่อยากกล่าวโทษเขานัก เขาเองก็หมอรักษาพวกติดยา ไม่ใช่ซึมเศร้าโดยตรง จนตอนหลังไปอีกที ใช้บัตร 30 บาท รักษาไปปีกว่าๆดีขึ้นมา แล้วมีหมออีกรายมาช่วยสมทบ เลยหายสนิทเลย :) (หมอคนนั้น คือ พระเยซูนั่นเอง  )

:+: La BouQueT :+: เขียน: บูคิดว่าหลายคนที่นี้คงรู้จักบูดีนะ ว่าบูเป็นยังไง

จากเรื่องหลายๆเรื่อง

โอเคค่ะ ในที่สุดบูก้อไปหาจิตแพทย์

มันเป็นอารายที่งี่เง่ามากและบูเกลียดหมอคนนี้ชะมัด

สรุป ก้อคือ หมอบอกว่าบูเครียดมากนะ

ความกังวล ในเรื่องต่างๆมากมาย

หมอถามบูว่าเคยรู้สึกอยากจะหนีมั๊ยจาเรื่องพวกนี้น่ะ

น่าคิดนะ ก้อคงใช่แหละ ถ้าบูมีที่ไปหรือหนทางที่ดีกว่านี้

บางครั้งเคยรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าเลย จะอยู่ไปทำไม ตายไปซะจะดีกว่าอีก

แล้วบูก้อแบบว่า เบื่อ เบื่อ เบื่อมาก เบื่อกับทุกๆเรื่อง เบื่อกับการต้องมีชีวิตอยู่ไปอย่างเนี่ย

ตลกดี ที่บูไม่ได้เล่าทุกๆเรื่งให้หมอฟังแบบนี้ แค่มีความรู้สึกไม่ชอบหน้าหมอเอาซะเลย ให้ตายซิ เขามาเป็นจิตแพทย์ได้ไงวะเนี่ย ไม่ชอบวิธีการที่หมอคุยด้วยเลย

ตามแบบ หมอก้อแจกยากลับมาให้กิน จบ

จบ แค่นั้นเหรอ

การไปคุยกับหมอ ทำให้บูรู้สึกแย่กว่าเดิมอีก

บอกตามตรง บูก้อไม่รู้จาทำยังไงดี ในเท่อการไปหาหมอและกินยาไม่ได้ทำให้บูดีขึ้นเนี่ยนะ

บูลองสวดภาวนาและหวังว่าพระองค์จะได้ยินคำภาวนาของบู ซักนิดก้อยังดี

หรือพระองค์มีคนสวดขอมากมาย จนทำให้พระองค์ไม่ได้ยินคำขอของบูเหรอคะ

ขอแค่อย่างเดียว

ขอให้บูกลับมามีความสุขอย่างเดิมได้มั๊ย ขอให้ความกังวลทั้งหลายนี้หายไปทีได้มั๊ย

สวดให้บูด้วยนะคะ

ps. ขอบคุณเจ๊หนึ่ง สำหรับคำแนะนำนะค่ะ

ขอบคุณพ่อโจ้หลายๆ ที่ยอมทนฟังโทรศัพท์ไร้สาระของบูได้ทุกวัน

ขอบคุณทุกคน ที่นี่ด้วย สำหรับคำแนะนำและกำลังใจในหลายๆเรื่องนะคะ

อ่านพระวรสารในพันธสัญญาใหม่เลยจ้า อ่านไปตั้งแต่ มัทธิว ลูกา มาร์โก ......... อ่านทุกวัน จะช่วยได้มาก

ลองตื่นเช้า ๆ มาเดินออกกำลังดีไหมครับ  ไม่ต้องคิดเรื่องอะไร  ทำให้กายและใจของเราสดชื่น

สอบเสร็จแล้ว

แต่ก้อยังเบื่อ เบื่อที่จะอยู่ต่อไป

อยากตายชะมัด ไม่รู้ว่าทำไม

แปลกนะ เมื่อวันเสาร์บูตื่นมารู้สึกว่าเป็นวันที่สดใสชะมัด แต่ไอ้ความรู้สึกแบบนั้นมันก้ออยู่แค่แปปเดียว

ตอนนี้ก้อกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก

แนะนำให้หาอะไรทำเป็นงานอดิเรกที่ชอบก็ได้
เพราะเวลาที่เราปล่อยตัวเองอยู่เฉยๆนานๆว่างๆจะเบื่อใช่ม่ะ แล้วก็เซง
แล้วก็จะคิดว่าชีวิตมันไม่มีค่าอะไรเลย เฮ้ออ..เซงชะมัด
ไอ้อาการอยากตายเราว่าจิงๆบูคงไม่ได้อยากตายจิงๆหรอก เพราะมนุษย์ทุกคนก็ล้วนต้องการที่จะอยู่รอดปลอดภัยทั้งนั้น
แค่เซงโลกมากกว่า....ลองทำอะไรที่อยากทำดูซิ...ไปวัด ไปเฝ้าศีล เยี่ยมคนป่วย อารายต่างๆมากมายมีให้เราทำ
เราก็เคยโคตรอยากตายเลย เพราะคิดว่าชีวิตมันน้ำเน่าเกิน ไม่อยากอยู่หายใจทิ้งไปวันๆ อกหัก แฟนทิ้ง สอบตก เอนท์ไม่ติด สารพัดสารเพ
แต่เมื่อเราค้นพบความสุขที่แท้จิงของชีวิตแล้วว่ารู้พระต้องการอะไรจากเรา ทุกๆวันที่เข้ามาในชีวิตมันเป็นวันที่สดใสเสมอ

ปล** มีไรก็แอดมาปรึกษาได้นะก๊าบบ

:+: La BouQueT :+: เขียน: สอบเสร็จแล้ว

แต่ก้อยังเบื่อ เบื่อที่จะอยู่ต่อไป

อยากตายชะมัด ไม่รู้ว่าทำไม

แปลกนะ เมื่อวันเสาร์บูตื่นมารู้สึกว่าเป็นวันที่สดใสชะมัด แต่ไอ้ความรู้สึกแบบนั้นมันก้ออยู่แค่แปปเดียว

ตอนนี้ก้อกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก

ประมวลแล้ว บูเป็นโรคซึมเศร้าครับ
รักษาได้ด้วย ยา + การออกกำลังกาย + สิ่งแวดล้อม + ความคิด
สองวันก็หายได้ แต่ก็อาจเรื้อรังจนเป็นตลอดชีวิตก็เป็นได้

แนะนำให้ออกกำลังกาย และลองไปคริสตจักรแทนวัดดูนะครับ เปลี่ยนบรรยากาศ 

บูอยากไปที่คริสตจักร ที่มีกิจกรรม ไหม บางทีการได้พบบางคน บางกลุ่ม ที่ไม่เป็นคู่แข่งทางการศึกษา คุยกับบางคน อาจจะรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด ก็ได้มั้ง ( สัปดาห์ หน้า พี่สาวเรา จะไปแถวๆ สะพานใหม่ดอนเมือง บูบู้ อยากพบไหมล่ะ ทิ้งเบอร์ให้เราอีกครั้งสิ )

ลองหาอะไรทำประเภทงานศิลปะครับ อาจช่วยได้

จะสวดภาวนาให้นะครับ

            เรื่องเครียดเป็นเรื่องที่ทุกคนล้วนเคยมีค่ะ  จีว่าต้องเสริมสร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเองนะคะ เราต้องเข้มแข็งและอดทน และที่สำคัญเราต้องเชื่อและวางใจในพระเจ้าค่ะ พยายามสวดภาวนาอยู่เสมอนะคะ จีเคยดำเนินชีวิตแบบนั้น เคยคิดว่า ตายดีกว่า แต่ว่าเมื่อจีได้พบกับความรักที่พระเจ้าประทานให้จี จีได้รู้ว่า ชีวิตเป็นสิ่งที่มีค่ามากมาย ชีวิตที่พระเจ้าทรงประทานให้เรา จีจะช่วยสวดให้นะคะ ขอพระเจ้าอวยพรค่ะ อาเมน 

Jeab Agape เขียน:
บูอยากไปที่คริสตจักร ที่มีกิจกรรม ไหม บางทีการได้พบบางคน บางกลุ่ม ที่ไม่เป็นคู่แข่งทางการศึกษา คุยกับบางคน อาจจะรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด ก็ได้มั้ง ( สัปดาห์ หน้า พี่สาวเรา จะไปแถวๆ สะพานใหม่ดอนเมือง บูบู้ อยากพบไหมล่ะ ทิ้งเบอร์ให้เราอีกครั้งสิ )

นัดเจอ พากันไปคริสตจักรเลย
ไปออกเดทต่อหน้าพระเจ้า 
ดีมั้ยเจี๊ยบ 

บู  ไม่บ้าหรอกอะ แต่ตอนนี้รักษ์ก็กำลังเป็นแบบบู

Rakkypoko! เขียน: บู  ไม่บ้าหรอกอะ แต่ตอนนี้รักษ์ก็กำลังเป็นแบบบู

เอาวีต้าซักขวดมั๊ยรักษ์....

:+: La BouQueT :+: เขียน: สอบเสร็จแล้ว

แต่ก้อยังเบื่อ เบื่อที่จะอยู่ต่อไป

อยากตายชะมัด ไม่รู้ว่าทำไม

แปลกนะ เมื่อวันเสาร์บูตื่นมารู้สึกว่าเป็นวันที่สดใสชะมัด แต่ไอ้ความรู้สึกแบบนั้นมันก้ออยู่แค่แปปเดียว

ตอนนี้ก้อกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก

หาคนที่รักบูสิ
พี่หมายถึงพ่อ แม่ พี่ น้องน่ะ
ไปกอดพ่อ หนุนตักแม่
แล้วจะรู้ว่ารักนั้นดีอย่างไร และจะได้รู้ว่าควรจะอยู่เพื่อใคร
เอาแค่นี้ก่อน ทำได้หายแน่

บูลองไปฝึกสมาธิแบบคริสต์ที่พี่โฮลี่โพสไว้สิ เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง

บูไม่ได้เป็นโรคจิตหรอก เพราะคนที่เป็นโรคจิตมักไม่ค่อยยอมรับตัวเอง เช่น บอกว่าตัวเองอายุ 21 นิรันดร

เป็นต้น

อ้าว.....

Batholomew เขียน: บูไม่ได้เป็นโรคจิตหรอก เพราะคนที่เป็นโรคจิตมักไม่ค่อยยอมรับตัวเอง เช่น บอกว่าตัวเองอายุ 21 นิรันดร

เป็นต้น

อ้าว.....

อยากฆ่าคน

:+: seraphim :+: เขียน:

Batholomew เขียน: บูไม่ได้เป็นโรคจิตหรอก เพราะคนที่เป็นโรคจิตมักไม่ค่อยยอมรับตัวเอง เช่น บอกว่าตัวเองอายุ 21 นิรันดร

เป็นต้น

อ้าว.....

อยากฆ่าคน

นึกว่าใคร อายุ 21 นิรันดร 

:+: seraphim :+: เขียน:

Batholomew เขียน: บูไม่ได้เป็นโรคจิตหรอก เพราะคนที่เป็นโรคจิตมักไม่ค่อยยอมรับตัวเอง เช่น บอกว่าตัวเองอายุ 21 นิรันดร

เป็นต้น

อ้าว.....

อยากฆ่าคน

ผิดพระบัญญัติข้อ 5 นะครับ

เราก็อย่าลืมไปแก้บาปหล่ะ พูดเรื่องจริงนินทา พูดเรื่องแต่งใส่ความ วิเคราะห์มโนธรรมแล้วเลือกเอา

:+: seraphim :+: เขียน: เราก็อย่าลืมไปแก้บาปหล่ะ พูดเรื่องจริงนินทา พูดเรื่องแต่งใส่ความ วิเคราะห์มโนธรรมแล้วเลือกเอา

แต่คุณพ่อคะ หนูอายุ 21 มา หลายปีแล้ว จริงๆๆๆนะค๊า 
555555555555555555555+ 


:evil:
(เผาเป็นไก่รมควันเลย)

:+: seraphim :+: เขียน: เราก็อย่าลืมไปแก้บาปหล่ะ พูดเรื่องจริงนินทา พูดเรื่องแต่งใส่ความ วิเคราะห์มโนธรรมแล้วเลือกเอา

น่าน โดนเป็นชุด

เดือนที่ผ่านมาเนี่ยบูไปหาจิตแพทย์มาแล้ว 3 ครั้ง

บูมีความรู้สึกว่า พวกเขาช่วยบูไม่ได้หรอก พวกเขาก้อแค่ใฟ้ยา กลับมากิน แล้วไง กินแล้วก้อยังเป็นเหมือนเดิมอยู่นิ

บูเบื่อที่ต้องทำตัวเป็นปกติกับคนรอบข้าง ที่โรงเรียนยังงี้ เวลาเพื่อนๆทัก ก้อต้องผืนยิ้มตอบกลับไป

บางครั้งก็นึกไม่อยากจะพูดขึ้นมาเฉยๆ แบบว่ามันไม่มีอารมณ์

บูรู้สึกว่ามันยากเหลือเกินที่จะพูดคุยกับคนอื่น อย่างเปิดอกเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้

มันเริ่มเป็นหนักขึ้น บูรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อย ไม่มีแรงและกำลังใจในการทำอะไรต่อไปแล้ว

เมื่อวานบูลองเอาคัตเตอร์มากรีดที่ข้อมือดู แต่มันก้อเป็นแค่แผลเล็กๆแดงๆเท่านั้น สงสัยคัตเตอร์คงไม่คมพอละมั้ง

บางครั้งรู้สึกอยากจะตายให้พ้นๆไปซะที

พ่อโจ้บอกว่า ชีวิตคนเราก้อต้องมีอุปสรรค ที่เราต้องข้ามมันไปให้ได้ แต่ถ้าบูข้ามมันไปไม่ได้ล่ะ

แล้วถ้าพระองค์ทิ้งบูไปแล้วล่ะ

บูเกลียดตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า

ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างงี้ไปอีกนานเท่าไรกันนะ

เดือนที่ผ่านมาเนี่ยบูไปหาจิตแพทย์มาแล้ว 3 ครั้ง

บูมีความรู้สึกว่า พวกเขาช่วยบูไม่ได้หรอก พวกเขาก้อแค่ใฟ้ยา กลับมากิน แล้วไง กินแล้วก้อยังเป็นเหมือนเดิมอยู่นิ

บูเบื่อที่ต้องทำตัวเป็นปกติกับคนรอบข้าง ที่โรงเรียนยังงี้ เวลาเพื่อนๆทัก ก้อต้องผืนยิ้มตอบกลับไป

บางครั้งก็นึกไม่อยากจะพูดขึ้นมาเฉยๆ แบบว่ามันไม่มีอารมณ์

บูรู้สึกว่ามันยากเหลือเกินที่จะพูดคุยกับคนอื่น อย่างเปิดอกเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้

มันเริ่มเป็นหนักขึ้น บูรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อย ไม่มีแรงและกำลังใจในการทำอะไรต่อไปแล้ว


ยามันก็เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยบูนะ แต่บูก็ต้องพยายามช่วยเหลือตัวเองด้วย พี่เชื่อว่า บูต้องกลับมาร่าเริงสดใสเหมือนเดิมได้จ๊ะ อะไรที่ทำให้เราเครียด อะไรที่ทำให้เราท้อ บูลองออกมาจากมันสักพักนึง อยู่นิ่งๆ แล้วบูอาจจะพบคำตอบนะ ทุกปัญหามีทางออกเสมอจ๊ะ



เมื่อวานบูลองเอาคัตเตอร์มากรีดที่ข้อมือดู แต่มันก้อเป็นแค่แผลเล็กๆแดงๆเท่านั้น สงสัยคัตเตอร์คงไม่คมพอละมั้ง

บางครั้งรู้สึกอยากจะตายให้พ้นๆไปซะที

รู้ตัวมั๊ยว่า กำลังทำอะไรอยู่ บูทำร้ายตัวเองไม่พอ ยังทำร้ายวิหารของพระเจ้าด้วย ลองคิดใหม่นะกรีดแล้วช่วยให้อะไรดีขึ้นมั๊ย นอกจากความซะใจชั่วคราวก็เท่านั้นเอง แต่สิ่งที่จะติดต่อบูไปตลอดก็คือ รอยแผลเป็นที่ใครเห็นก็รู้แล้วว่า เกิดอะไรขึ้นกับเรา โดยไม่ต้องรอคำอธิบาย อย่าทำร้ายตัวเองเลยนะบู คิดบางมั๊ยว่า ทำแบบนี้แล้ว บูทำให้คนที่รักบูเสียใจมากเท่าไหร่ ใกล้คริสมาสแล้วให้ของขวัญพระกุมารโดยการเลิกทำร้ายตัวเองเถอะจ๊ะ



พ่อโจ้บอกว่า ชีวิตคนเราก้อต้องมีอุปสรรค ที่เราต้องข้ามมันไปให้ได้ แต่ถ้าบูข้ามมันไปไม่ได้ล่ะ

แล้วถ้าพระองค์ทิ้งบูไปแล้วล่ะ

บูเกลียดตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า

ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างงี้ไปอีกนานเท่าไรกันนะ


พระองค์ไม่เคยทิ้งบูจ๊ะ พระองค์อาจจะตะโกนบอกอยู่ข้างๆ บูจนเหนื่อยแล้ว แต่บูเองไม่พยายามเปิดใจฟังเสียงของพระองค์เองต่างหาก

:+: La BouQueT :+: เขียน:
เมื่อวานบูลองเอาคัตเตอร์มากรีดที่ข้อมือดู แต่มันก้อเป็นแค่แผลเล็กๆแดงๆเท่านั้น สงสัยคัตเตอร์คงไม่คมพอละมั้ง

บางครั้งรู้สึกอยากจะตายให้พ้นๆไปซะที

ทำอะไรโง่ๆๆๆ

รักตัวเองยังไม่เป็น ก็อย่าหวังให้คนอื่นไปรักบูเลย

-------------------------------------
ทำไมไม่หันกลับมาหาสาเหตุที่เราเป็นแบบนี้
เป็นแบบนี้เพราะอะไร??

เรามีพฤติกรรมอะไรที่เป็นปัญหา??
เราจะแก้ไขปัญหานั้นได้อย่างไร??

เธอต้องเข้มแข็ง เธอต้องอยู่ต่อไป จนกว่าจะถึงวาระที่พระเจ้ากำหนดให้เธอต้องตาย ไม่ใช่ฆ่าตัวตาย
ถ้าเธออ่อนแอ แม้แต่ชีวิตนิรันดร์ของเธอก็จะไม่เหลือเช่นกัน

อย่าทำอะไรที่มันไม่เข้าท่า
การฆ่าตัวตายไม่ใช่การแก้ปัญหา แต่ขอย้ำว่า ถ้าเธอฆ่าตัวตายเธอจะตกที่นั่งลำบากยิ่งกว่าเดิม (ไม่ท้าให้ลองด้วย)

แก้ปัญหาให้ได้ อายุก็ยังน้อย
เจอปัญหาแค่นี้แก้ไม่ได้ ไม่เข้มแข็ง อีกหน่อยคนที่บูรัก และคนที่รักบู เค้าจะพึ่งบูได้อย่างไร
พระเจ้าก็หวังที่จะใช้เธอในพันธกิจของพระองค์ แล้วเธออ่อนแอแบบนี้เธอจะทำอะไรเพื่อพระองค์บ้าง

เคยกลับไปมองบนกางเขนบ้างไหม ใครต้องรับทุกข์ทรมานแทนเธอ

พระเจ้าอยู่ใกล้ตัวเธอมากจนแทบจะซ้อนทับร่างเธอ แต่เธอไม่ได้รู้สึกเลยว่าพระองค์์ทรงอยู่ใกล้ ก็เพราะว่าใจเธอไม่ได้อยู่กับพระองค์เลย
"ห่างกันเพียงเอื้อมมือ แต่มันคือแสนไกล ก็เพราะหัวใจเธอเอง"

ถ้าเธอมีสติปัญญากลับคืนมาสักนิด เลิกทำตัวเหยาะแหยะ หันมามอง มาสัมผัสความรักพระเจ้า เธอก็จะไม่เป็นแบบนี้
ไม่มีใครทำร้ายเธอ ไม่ใช่โรคร้าย ไม่ใช่ปีศาจ และไม่ใช่พระเจ้าทำให้เธอเป็น แต่เธอต่างหากที่ทำตัวเอง

จำไว้ อย่าอ่อนแอ
เธอต้องสู้
สู้เท่านั้น
สู้เคียงข้างพระคริสต์
แล้วเธอจะรอดพ้นจากทุกข์และมหาสมุทรแห่งความบาปและความตาย

**อย่าทำอะไรโง่ๆๆ ไม่ดีเลย ขอเตือนเลยนะ ว่าถ้าเธอฆ่าตัวตายเธอจะตกที่นั่งลำบาก


จากคนที่ได้รับการชุปชีวิต

:+: La BouQueT :+: เขียน:

แล้วถ้าพระองค์ทิ้งบูไปแล้วล่ะ

บูเกลียดตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า

ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างงี้ไปอีกนานเท่าไรกันนะ

1.ใครทิ้งใครกันแน่ คิดจะฆ่าตัวตายไปอยู่นรกกับปีศาจ
2.ไม่เห็นค่าตัวเอง แล้วใครจะมองเห็น แทนที่จะค้นหาคุณค่าในตัวเองแล้วดึงออกมา รับใช้ตามของประทาน
3.มันจะเป็นไปแบบนี้จนกว่าเธอจะคิดเป็น ตราบใดเธอยังคิดไม่เป็น เธอก็จะเสียสติแบบนี้ไปเรื่อยๆ และสุดท้ายเธอก็ฆ่าตัวตายไปอยู่กับปีศาจที่นรก

ถ้าเธอรู้ตัวว่าเธอป่วย เธอควรจะมีความกระตือรือร้นในการแก้ปัญหา ไม่ใช่มาทำตัวอ่อนแอ ขอความเห็นใจผู้อื่น
เราขอพูดตรงๆนะ ถ้าเธอไม่คิดจะแก้ปัญหานี้ให้เด็ดขาด เธอก็จะเป็นแบบนี้ไปจนวันตาย และก็ไม่มีใครช่วยเธอได้เลย

ทำไมเธอต้องอ่อนแอ
สมควรแล้วหรือ? ที่เธอจะอ่อนแอกับอาการแบบนี้

เธอต้องรู้ไว้อย่างนึงว่า เธออยู่ฝ่ายพระคริสต์ และเธอจะต้องท่องไว้ในใจเสมอว่า "ฉันจะต้องไม่ทุกข์เพราะเรื่องบ้าๆ"

เธอต้องชนะความทุกข์และอารมณ์บ้าๆแบบนั้นให้ได้ เธอต้องทำได้ เธอต้องเข้มแข็ง ห้ามอ่อนแอ ไม่อ่อนแอ

การติดสนิทในพระเจ้า จะทำให้เธอดีขึ้น

แล้วเธอจะติดสนิทกับพระองค์ไหม??