Belong to the Truth Jesus Christ

ทางคณะของผมมีการบังคับให้นักศึกษาต้องไปเข้าค่ายอบรมวิปัสนาตามแบบพุทธ

นั่นก้หมายความว่าเราต้องเจอกับพิธีกรรมทางศาสนาที่วัด เดินจงกรรม นั่งสมาธิ  ถือศีล เป็นเวลา 8 วัน โดยตัดขาดจากโลกภายนอก

อยากได้คำแนะนำว่า อยากให้ผมคิดอย่างไรกับเหตุการณ์นี้เพื่อเป็นประโยชน์แก่ตัวผมเอง...

ปล.มีคนแนะนำว่า ไหนๆก็ไปแล้ว เอาสายประคำไปสวดด้วยซะเลย...เกรงว่า พระสงฆ์พุทธ จะสะดุดหรือเปล่า?

แนะนำว่า ให้อ่านกระทู้นี้นะครับ

http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=7247.0

หรือจะปริ๊นไปอ่านที่นั่นด้วยก้ได้ แล้วเวลาทำอะไร ก็ประยุกต์มาเข้าทางอันนี้ซะ จะกลับเป็นประโยชน์ครับ

รม 8:28
เรารู้ว่า พระเจ้าทรงบันดาลให้ทุกสิ่งกลับเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่รักพระองค์ ผู้ที่ทรงเรียกมาตามพระประสงค์ของพระองค์

ก็ไปเถอะค่ะ  จะได้รู้วิธีการภาวนาอื่นๆ  รู้จักฝึกจิต  ถือเป็นการเข้าเงียบ 8 วันแนะ

เดินจงกรม  เป็นการกำหนดสติ ให้รู้ว่า  เรากำลังทำอะไรอยู่  ทางคริสต์ก็เหมือนให้เรารู้ถึงกา่รประทับอยู่ของพระเป็นเจ้าตลอดเวลา  ไม่ว่าเราทำอะไร   

ถือศีล  อาจเป็นศีล 8 ก็จะทรมานนิดนึงตรงที่นอนที่นอนนุ่มไม่ได้  กินข้าวเย็นไม่ได้  และก็ดูทีวีไม่ได้  ถือเป็นการพลีกรรมชั้นดีเลยนะคะ  เพื่อชดเชยบาปของเรา  และอุทิศให้วิญญาณในไฟชำระก็ได้ 

ตอนทำสมาธิ  กำหนดลมหายใจ  เราก็อาจใช้มันตราว่า  เยซู  แทน พุืทโธ (ไม่สะดุด  เพราะอยู่ในใจ  ไม่มีคนได้ยิน)   

สายประคำ  เอาไปสวดก็ได้นะคะ  แต่อย่าให้เป็นสิ่งที่ทำให้เราไม่เปิดใจรับอะไรใหม่ๆ  เราสวดเพราะเรารักแม่ 

เราทำอะไรก็ตาม  เราทำอย่างมีความหมาย  เราทำเพื่อพระเป็นเจ้า เพื่อถวายเกียรติแด่พระองค์ 

ที่ห่วงคือ 8 วัน  ก็จะต้องขาดมิสซา 1 อาทิตย์แน่ๆ  ออกจากวิปัสนาแล้วก็อย่าลืมไปวัดนะคะ 

ผมว่าดีออก... เจริญวิปัสสนา ตัดขาดกับโลกภายนอก แถมถือ ศีล 8 อีก ถ้าตั้งใจจริงๆกลับมาทำให้การรักษาบัญญัติเราได้เข้มแข็งขึ้นแน่ ผมรับรอง โดยเฉพาะบัญญัติ ข้อ 6 และ 9 ตั้งใจทำไปเลยครับ ส่วนถ้ามีรูปเคารพอย่าห่วงเลย พระต้องเข้าใจเราอยู่แล้ว

แต่เสียอย่าง ที่ต้องขาดวัด  :lipsrsealed:

ไปเถอะครับ ... ก็คิดว่าเป็นปรัชญาในการรู้จักตนเองมากขึ้น ก็ดีเหมือนกันนะครับ
ก่อนจะเจริญสมาธิ ก็สวดขอพระด้วยว่า ขอให้การเจริญจิตภาวนานี้ มีพระองค์เป็นผู้นำทางด้วยครับ ...

เวลาเขานั่งสมาธิ


เราก็นั่งนับสวดสายประคำ


เวลาเดินจงกรม

เราก็เดินรูป14ภาค

Invy เขียน: ผมว่าดีออก... เจริญวิปัสสนา ตัดขาดกับโลกภายนอก แถมถือ ศีล 8 อีก ถ้าตั้งใจจริงๆกลับมาทำให้การรักษาบัญญัติเราได้เข้มแข็งขึ้นแน่ ผมรับรอง โดยเฉพาะบัญญัติ ข้อ 6 และ 9 ตั้งใจทำไปเลยครับ ส่วนถ้ามีรูปเคารพอย่าห่วงเลย พระต้องเข้าใจเราอยู่แล้วแต่เสียอย่าง ที่ต้องขาดวัด  :lipsrsealed:

ตรงนี้ผมเห็นว่าควรชี้แจงอาจารย์ครับว่าเรากราบไม่ได้ บางสิ่งที่ปรับได้เราก็ปรับ บางสิ่งที่ขัดจริง ๆ เราก็ต้องมั่นคงครับ

ส่วนข้าพเจ้า ทำตนสร้างปัญหานิดหน่อย
เมื่อมีกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ เเละปฏิบัติธรรม
ข้าพเจ้าจะบอกอาจารย์ไปเลยว่าข้าพเจ้าไม่ใช่พุทธ ทำเช่นนี้ ข้าพเจ้าเกรงว่าจะผิดความเชื่อ
จึงเป็นครั้งเเรกของประวัติศาสตร์ ที่อนุโลมไว้ในจดหมายโรงเรียนอย่างชัดเจนว่า
"หากนักเรียนนับถือศาสนาอื่นๆ ขอให้ประกอบพิธีกรรมทางศาสนาที่ตนเองนับถืออยู่"

ข้าพเจ้าเลยชิวไปมิสซาเลย เจ้าค่ะ ฮิฮิ(ไม่ถึงชั่วโมง)

ป.ล. เเต่ก็ไปบำเพ็ญประโยชน์ที่อื่นด้วยคร่าๆๆๆๆ

รม 8:28
เรารู้ว่า พระเจ้าทรงบันดาลให้ทุกสิ่งกลับเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่รักพระองค์ ผู้ที่ทรงเรียกมาตามพระประสงค์ของพระองค์


จริงอย่างที่พี่Holyบอกค่ะ

เพราะว่านั่นอาจจะเป็นพระประสงค์ของพระเป็นเจ้า
เช่นครั้งหนึ่ง ที่ เก๋ไม่อยากไปทำงานตัวหนึ่งเอามากๆเพราะเกรงว่าจะต้องขาดวัด
แต่ปรากฏว่าเมื่อไปทำงานกลับได้แพร่ธรรมครั้งใหญ่
ที่การแพร่ธรรมครั้งนั้นเปลี่ยนแปลงชีวิตเราให้ก้าวเข้าหาพระมากขึ้น

ชะนั้น

จงไปในที่ๆพระเป็นเจ้าเตรียมไว้ให้แล้วค่ะ
และให้ทุกอย่างเป็นไปตามน้ำพระทัยพระองค์

มีความสุขกับมันครับ

แจ้งคณะเขาไม่ได้เหรอครับว่าเราเป็นคริสตชน
แต่ถ้าต้องไปจริง ขอให้พระคุ้มครองนะครับ

In the name of father เขียน: แจ้งคณะเขาไม่ได้เหรอครับว่าเราเป็นคริสตชน
แต่ถ้าต้องไปจริง ขอให้พระคุ้มครองนะครับ

ประโยคนี้ฟังแล้วน่ากลัวจัง

ก็ดีนี่หว่าทำความดีให้เยอะๆ โลกนี้ต้องการความดีอีกเยอะ

นั่งสมาธิได้ ถือศีลได้ค่ะ
แต่เรื่องกราบพระ กับเรื่องสวดมนต์ของพุทธ
ต้องชี้แจงให้อาจารย์เข้าใจค่ะ

เรายอมเท่าที่เราทำได้ แต่เรื่องที่ผิิิดพระบัญญัติก็ไม่ควรทำนะคะ
แทนที่จะมัวห่วงชาวพุทธจะสะดุด ตัวเราเองจะสะดุดตัวเองเปล่าๆ
แถมเพื่อนๆ พุทธจะพาลเข้าใจไปว่า เป็นคริสต์กราบพระพุทธได้นะคะ

การสะดุดนั้น เกิดจาก เรา คริสตชน กระทำการที่ขัดกับสำนึกคริสตชนของพี่น้องคริสตชนด้วยกัน

ถ้าต่างศาสนากัน แต่ความต่างก็โคตรสะดุดแล้วครับ

ส่วนว่า จะผิดไม่ผิดนั้น ดูว่าใจเราคล้อยคามแต่ไหน แล้วกัน...