Belong to the Truth Jesus Christ

สวัสดีพี่น้องครับ

วันนี้ไม่อยากนอน... แต่เกิดความรู้สึกอยากจะเขียนอะไรสักอย่าง...ทั้งๆ ที่ไม่ได้เขียนแบบนี้นานแล้ว..
หลายๆ คนอาจรู้จักผม หรือไม่รู้จักผม ก็ช่างเถอะ... ถือว่าช่วยพระฟังแกะดื้อๆ ตัวนึงก็พอ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ชีวิตผมถูกเรียกจากพระ.... ตั้งแต่อยู่ในครรภ์ หรือเปล่าก็ไม่รู้
แต่วันหนึ่ง ผมก็คิดว่าผมเห็นนิมิต ว่าพระเรียกผมให้ตามพระองค์ไป...

แวบหนึ่งที่คิด ตามไปไหน?
ท่านเปโตรจะคิดเหมือนผมหรือเปล่าตอนพระเยซูตรัสเรียก ก็ไม่รู้เหมือนกัน
แต่ผมก็ตามไป... ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าไปไหน...

ไปแล้วจะได้ความรอด...แต่ต้องรับเชื่อก่อนนะ
ที่เป็นอยู่จะล้างสิ้น จากนี้ไปสวรรค์ร้อยเปอร์เซ็นต์
ผู้คนรอบตัว ต้องมารับเชื่อด้วยนะ ไม่งั้น ไม่มีทางรอด
ชุมชนนี้เราอยู่กันด้วยความรัก ความเชื่อ และความหวังใจ
ด้วยสามัคคีธรรมฉันพี่น้อง...

กี่ปีผ่านไป หมายสำคัญมากมายในชีวิต
แต่วันหนึ่งพระองค์ก็เดินจากไป... ทั้งๆ ที่เราก็จะรั้งให้พระองค์อยู่ต่อ...

วันหนึ่งแม่พระก็นำมายังที่แห่งใหม่..
ที่ที่เคยคิดว่าพระจะอยู่ตรงนี้ เป็นที่สุดท้าย เป็นที่ที่ตามหา..
แต่เวลาผ่านไป... เหตุการณ์มากมาย ทั้งสุขและทุกข์

จู่ๆ ก็พาให้จากกัน... ต้องเลือกระหว่างทางที่คงเดิมอย่างนี้ กับทางที่จะต้องเผชิญสิ่งใหม่
ที่ก็ไม่รู้ว่าต้องเจออะไร...

จากคนที่เคยคุ้น เคยร่วมร้องสรรเสริญพระ ...เคยรับใช้ด้วยกัน
เคยคุกเข่าอธิษฐานด้วยกัน...วันหนึ่งวันเดียวก็เปลี่ยนทกอย่าง...

ผมกลายเป็นเด็กในความเชื่ออีกครั้ง...
กลายเป็นแกะธรรมดาๆ ตัวหนึ่ง ที่หนีออกไปจากฝูงเพื่อหาฝูงใหม่
แต่ก็ยังแวะวนมาใกล้ๆ ฝูงเดิม เพื่อแวะเวียนทักทาย แล้วก็เดินจากไปอีก..

วันหนึ่งก็ได้เจอพายุฝน... โหมกระหน่ำ
ฝูงเก่าก็จากไปไกล...ฝูงใหม่ก็เหมือนว่าจะไร้คนเหลียวแล...
สิ่งที่คิดก็คือ ...ฉันกำลังทำอะไร

และฉันทิ่งพระไปไหน....แล้วตอนนี้พระองค์อยุ่ที่ไหน
พระองค์อุ้มฉัน โอบกอดฉัน หรือพระองค์กำลังชังฉัน.. หรือกำลังตามหาฉัน...

ฉันจะไปทางไหน...เพราะขาฉันไม่มีแรงแล้ว
ฉันจะมองอะไร...เพราะดวงตาฉันฝ้าฟางและมืดบอดแล้ว
ฉันจะฟังอะไร.. เพราะฉันไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้ว
ฉันกินได้เพียงแต่น้ำตาลึกๆ จากหัวใจ...

ใช่เพราะสำนึกกับผิด...ที่กระทำมา...
แต่เพราะกลัว..และระทมมากเกินไป....
ขี้ขลาดและหมดแรงที่จะกลับหลัง...หรือจะเดินหน้า...

ฉันไม่ใช่ศิลาที่ผู้ก่อสร้างทิ้งไว้.... ดังชื่อของฉันเลย...ฉันเป็นแค่กรวดดินที่รอเข้าสู่ไฟ
แต่มันก็ดี...อย่างน้อยก็เป็นเครื่องชดใช้บาปของฉันที่ไม่มีวันหมด
ฉันไม่ใช่ผู้รับใช้... ฉันทิ้งพระองค์ไว้ที่ไหนก็ไม่รู้...
ฉันไม่บริสุทธิ์ดังคำปฏิญาณ ดังคำถวายตัวครั้งแรกอีกต่อไป...
ฉันไม่ได้เป็นแก่ะของพระองค์ แต่ฉันก็ไม่อยากเป็นแพะ..
พระองค์เจอฉัน....แต่ฉันก็หนีพระองค์ ไม่อยากให้พระองค์ตามหาอีกแล้ว...

ฉันมีความเชื่อ..ไม่แม้เมล็ดพืชเดียว.. หาแม้แต่ธุลีดินไม่
บ้านของฉันอยู่บนเส้นด้ายที่ใกล้จะถูกเผาไฟ...
ฉันผูกคออยู่บนกิ่งไม้ รอวันที่จะทิ้งตัวลงมา...

หมดเวลาของความเชื่อของฉันแล้วสินะ
ตาของฉันบอด หูของฉันไม่ได้ยิน ถึงใครจะพูดให้ฟังก็ไม่เข้าใจ

จากบูญลาภที่ได้ คงกลายเป็นคำสาปที่นำมาถึงความวิบัติ...


อย่ารักข้าพระองค์อีกต่อไปเลย..
ข้าพระองค์ไม่อาจแบกกางเขนอันบริสุทธ์ของพระองค์ไปจนสุดทางได้
อย่ารักข้าพระองค์ต่อไปอีกเลย..
ข้าพระองค์ไม่อาจทนมองกางเขนของพระองค์และมองฟ้าสวรรค์ได้..

ที่อยู่ของข้าพระองค์คือที่ที่น่าขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน...
ข้าพระองค์สมควรถูกทำลาย ...ในวันพิพากษา...

ให้สมกับที่ข้าพระองค์ทำลายความเชื่อของพระองค์ที่มีต่อข้าพระองค์ด้วยมือของข้าพระองค์เอง
ข้าพระองค์สร้างวิหารไม่สำเร็จ
ซ้ำยังทำลายมันลง...ด้วยมือของข้าพระองค์
ข้าพระองค์ทำร้ายพระหฤทัยของแม่พระ...
ข้าพระองค์ทำร้ายนามอันบริสุทธ์ของนักบุญเปโตร..

ทุกสิ่งที่ได้รับ..นับจากนี้
ข้าพระองค์ยอมรับว่าข้าพระองค์แพ้มันอย่างสิ้นเชิง ในการทดลองใดๆ
ข้าพระองค์แพ้แม้กระทั่งเด็ก ที่ยังไม่รู้ประสีประสากว่าข้าพระองค์
ข้าพระองค์หยิ่งจองหองไม่รุ้จักจบสิ้น... เพราะความชั่วในจิตใจของข้าพระองค์เอง

อย่าเมตตาลูกเลยพระเจ้าข้า...
ชอโปรดให้ลูกได้รับผลแห่งความทุกข์ทรมาน

หากพระองค์ยังทรงรับฟังข้าพระองค์อยู่..
แต่ขอทรงโปรดประโลมใจคนที่ข้าพระองค์ล่วงเกิน และทำผิดต่อเขา ทั้งกาย วาจา และใจด้วยเถิด

ข้าพระองค์ไม่อาจทูลในนามอันบริสุทธิ์ของพระองค์
แต่ทูลในนามของขอทานอันน่ารังเกียจของพระองค์..

สุดแล้วแต่พระองค์จะพิพากษาข้าพระองค์ในวันสุดท้าย

อาเมน...


:-(
The (rudely) prophet...

หากพระองค์ยังทรงรับฟังข้าพระองค์อยู่..
แต่ขอทรงโปรดประโลมใจคนที่ข้าพระองค์ล่วงเกิน และทำผิดต่อเขา ทั้งกาย วาจา และใจด้วยเถิด

ตัวเองสวดแบบนี้เสมอเมื่อทำไม่ดีกับใคร  ขอให้พระองค์อวยพรเค้าร้อยเท่าพันเท่าให้ชดเชยกับสิ่งไม่ดีที่ลูกทำกับเค้า  และพระองค์ก็ทำจริงๆนะคะ  อวยพรเค้าจริงๆ  พระองค์ชดเชยให้เค้าจริงๆ  ขอให้วางใจนะคะ   ::001::

อยากบอกว่า ...   เหนื่อยนักก็พักก่อนค่ะ  .. 

ไม่แน่ใจว่า  ใช่ที่เคยคุยกันมั้ย  มีพ่อวิญญาณเป็นเยซูอิตด้วย  ถ้าใช่  ขอให้เล่าให้พ่อวิญญาณฟังนะคะ  ถึงแม้จะไม่ได้คุยกับเค้านานแล้ว

สิ่งนึงที่อยากบอกคือ  ในทางแห่งความเชื่อ จะมีขึ้นมีลง  ขอให้เราอย่าท้อ  หลายอย่างไม่เป็นดังหวัง  ขอให้อย่าท้อ

ความเชื่อ  บางครั้งเหมือนหาย  แต่สิ่งที่ทำให้กลับมาได้  คือ ความรัก  ถามใจว่า  ยังรักอยู่มั้ย  ลองนั่งเงียบๆแล้วถามนะคะ  อย่าเพิ่งถามตอนที่ยังวุ่นวายอยู่  ถามตอนสงบ  ถ้ายังรักอยู่  แต่เหนื่อยที่จะเริ่ม  ก็พักก่อนก็ได้นะคะ  หายเหนื่อยแล้วค่อยเริ่ม  หากไม่รู้จะเริ่มยังไง  ให้ถามพระองค์  และพระองค์จะบอกค่ะ  จะส่งคนมาให้เรา  จะเปิดทางให้เรา

พระไม่เคยทิ้งเรา  หรือไม่เคยไม่ดูเรานะคะ  ยังดูเสมอ  ไม่ว่าจะยังไง ...  พระองค์เป็นนายชุมพาบาล  ไม่ใช่เป็นแบบธรรมดา  แต่เป็นแบบชั้นดี  เป็นนายชุมพาบาลที่ดี  พระองค์รักแกะของพระองค์  และพระองค์ชอบตามแกะของพระองค์เสมอค่ะ

และที่สำคัญคือ  การสวดภาวนา  ต้องการคนช่วยสวดให้มั้ยคะ ..    (ต้องถามนิดนึง  เพราะไม่ได้บอกว่า ขอให้สวดให้)  จากประสบการณ์ตัวเองคือ  มีช่วงที่ความเชื่อสั่นคลอน  และก็กลับมาในช่วงคริสตมาสปี 2005 และจากนั้นไม่นาน  ก็ได้การ์ดจากซิสเตอร์คนนึง  ที่ไม่รู้จัก  และไม่รู้เค้าไปได้ชื่อที่อยู่เรามายังไง  ในการ์ดบอกว่า  "You were specially prayed for during Christmas for 9 consecutive days." ก็ทำให้รู้ว่า  ทุกอย่างมีที่มาที่ไป  และคำภาวนาที่มีให้กันสำคัญเสมอ  เพราะเราต้องเดินด้วยกันในความเชื่อ  เพราะไม่รู้ว่า  เราจะล้มเมื่อไหร่  ถ้าเรามีเพื่อนร่วมเดิน จะมีคนช่วยดึงเราค่ะ   ::001::

พระอวยพรค่ะ

PS...  หรือว่า  ถึงเวลาต้องแจกสายจำพวกเขียวอีกแล้วเนี่ย  อยากได้มั้ยคะ  บอกชื่อที่อยู่มาหลังไมค์ละกันนะคะ  แม่พระแจกจ่ายพระหรรษทานแห่งการกลับใจผ่านสายจำพวกเขียวค่ะ   ::001::

อ่านแล้วทำให้ต้องหันมาพิจารณาความเชื่อของตัวเองเหมือนกันค่ะ

คุณ Buddy ค่ะ  เคยได้สายจำพวกเขียวมาเหมือนกัน แต่ไม่ทราบที่มาที่ไป
รบกวนช่วยบอกหน่อยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

Buddy เขียน:

หากพระองค์ยังทรงรับฟังข้าพระองค์อยู่..
แต่ขอทรงโปรดประโลมใจคนที่ข้าพระองค์ล่วงเกิน และทำผิดต่อเขา ทั้งกาย วาจา และใจด้วยเถิด

ตัวเองสวดแบบนี้เสมอเมื่อทำไม่ดีกับใคร  ขอให้พระองค์อวยพรเค้าร้อยเท่าพันเท่าให้ชดเชยกับสิ่งไม่ดีที่ลูกทำกับเค้า  และพระองค์ก็ทำจริงๆนะคะ  อวยพรเค้าจริงๆ  พระองค์ชดเชยให้เค้าจริงๆ  ขอให้วางใจนะคะ   ::001::

อยากบอกว่า ...   เหนื่อยนักก็พักก่อนค่ะ  .. 

ไม่แน่ใจว่า  ใช่ที่เคยคุยกันมั้ย  มีพ่อวิญญาณเป็นเยซูอิตด้วย  ถ้าใช่  ขอให้เล่าให้พ่อวิญญาณฟังนะคะ  ถึงแม้จะไม่ได้คุยกับเค้านานแล้ว

สิ่งนึงที่อยากบอกคือ  ในทางแห่งความเชื่อ จะมีขึ้นมีลง  ขอให้เราอย่าท้อ  หลายอย่างไม่เป็นดังหวัง  ขอให้อย่าท้อ

ความเชื่อ  บางครั้งเหมือนหาย  แต่สิ่งที่ทำให้กลับมาได้  คือ ความรัก  ถามใจว่า  ยังรักอยู่มั้ย  ลองนั่งเงียบๆแล้วถามนะคะ  อย่าเพิ่งถามตอนที่ยังวุ่นวายอยู่  ถามตอนสงบ  ถ้ายังรักอยู่  แต่เหนื่อยที่จะเริ่ม  ก็พักก่อนก็ได้นะคะ  หายเหนื่อยแล้วค่อยเริ่ม  หากไม่รู้จะเริ่มยังไง  ให้ถามพระองค์  และพระองค์จะบอกค่ะ  จะส่งคนมาให้เรา  จะเปิดทางให้เรา

พระไม่เคยทิ้งเรา  หรือไม่เคยไม่ดูเรานะคะ  ยังดูเสมอ  ไม่ว่าจะยังไง ...  พระองค์เป็นนายชุมพาบาล  ไม่ใช่เป็นแบบธรรมดา  แต่เป็นแบบชั้นดี  เป็นนายชุมพาบาลที่ดี  พระองค์รักแกะของพระองค์  และพระองค์ชอบตามแกะของพระองค์เสมอค่ะ

และที่สำคัญคือ  การสวดภาวนา  ต้องการคนช่วยสวดให้มั้ยคะ ..    (ต้องถามนิดนึง  เพราะไม่ได้บอกว่า ขอให้สวดให้)  จากประสบการณ์ตัวเองคือ  มีช่วงที่ความเชื่อสั่นคลอน  และก็กลับมาในช่วงคริสตมาสปี 2005 และจากนั้นไม่นาน  ก็ได้การ์ดจากซิสเตอร์คนนึง  ที่ไม่รู้จัก  และไม่รู้เค้าไปได้ชื่อที่อยู่เรามายังไง  ในการ์ดบอกว่า  "You were specially prayed for during Christmas for 9 consecutive days." ก็ทำให้รู้ว่า  ทุกอย่างมีที่มาที่ไป  และคำภาวนาที่มีให้กันสำคัญเสมอ  เพราะเราต้องเดินด้วยกันในความเชื่อ  เพราะไม่รู้ว่า  เราจะล้มเมื่อไหร่  ถ้าเรามีเพื่อนร่วมเดิน จะมีคนช่วยดึงเราค่ะ   ::001::

พระอวยพรค่ะ

PS...  หรือว่า  ถึงเวลาต้องแจกสายจำพวกเขียวอีกแล้วเนี่ย  อยากได้มั้ยคะ  บอกชื่อที่อยู่มาหลังไมค์ละกันนะคะ  แม่พระแจกจ่ายพระหรรษทานแห่งการกลับใจผ่านสายจำพวกเขียวค่ะ   ::001::

คุณ Little Puppet คะ
ถ้าเหนื่อยนักก็พักก่อน อย่างที่คุณ Buddy บอกแหละคะ
ในเวลาแบบนี้ เราอาจต้องใช้เวลา ความเงียบ เพื่อจะคุยกับความรู้สึกของเราเอง แล้วเราจะพบในสิ่งที่เราขาดหาย....

พระเยซูเจ้าเป็นองค์ความรัก และยังคง"เป็น"สำหรับเรา ไปจนวันสิ้นพิภพ

และบนเส้นทางสายนี้ " ทางสู่พระเจ้าของเราทุกคน " มีความยากลำบาก ความท้อใจ ความผิดหวัง เสียใจ ฯลฯ ความรู้สึกเหล่านี้อาจเกิดขึ้นได้กับพวกเราทุกคน โปรดอย่าลืมว่า พวกเราก็มีกันและกัน มีกำลังใจ หนุนใจกัน ก้าวไปพร้อมๆกัน

วันนี้ เราจะเจอกันในคำภาวนานะ  "คุณไม่ได้อยู่คนเดียวในโลก"

Regina Rosary เขียน: อ่านแล้วทำให้ต้องหันมาพิจารณาความเชื่อของตัวเองเหมือนกันค่ะ

คุณ Buddy ค่ะ  เคยได้สายจำพวกเขียวมาเหมือนกัน แต่ไม่ทราบที่มาที่ไป
รบกวนช่วยบอกหน่อยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ลองอ่านที่นี่นะคะ  http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=3908.0

สายจำพวกเขียว...  เห็นครั้งแรกเลย  มีคนเอามาวางไว้ที่วัด  พอจับแล้วตกใจเลย  เหมือนมีอะไรวาบเข้าตัว  ก็เลยอ่านแผ่นพับ  แล้วก็เอามาติดตัว  และสวด "Immaculate Mary pray for us now and at the our of our death. Amen."  "ดวงหทัยนิรมลของพระนางมารีอา  โปรดภาวนาเพื่อเราคนบาป บัดนี้และเมื่อจะตาย  อาแมน"  สิ่งที่ได้คือ  การกลับใจ  ตอนนั้นคิดว่า  เป็นช่วงจิตตกพอดี  ก็เลยศรัทธาและซื้อแจก  ตอนแรกก็ในเวบ  ต่อมาก็ส่งลงใต้ผ่านทางพระคุณเจ้าประธาน  ท่านเองก็ได้ช่วยแจก  และก็เล่าอัศจรรย์ที่เกิดให้ฟัง  เช่น  มีคนนึง  เอาไปให้หลานที่กำลังป่วยใกล้ตายแบบ  เตรียมหลุมฝังแล้ว  เค้าเอาไปวางบนตัวหลาน  ปรากฏหลานหาย  และไปวัดได้  คือพระหรรษทานด้านการรักษาก็มีเหมือนกัน  แต่ไม่บ่อย  แต่ก็แปลกว่า  เรื่องที่ได้ยินจากพระคุณเจ้ามักจะเป็นเรื่องหายจากโรค  แต่นั้นก็อาจเป็นวิธีที่ทำให้กลับใจก็ได้  อันนี้เราไม่รู้ 

สายจำพวกเขียวก็เหมือนสิ่งคล้ายศีลทั่วไป  ที่ความศักดิ์สิทธิ์  อยู่ที่ความศรัทธาของผู้ใช้  และจากประสบการณ์ของหลายๆคน ถ้าคนให้มีความเชื่อมาก  ก็ยิ่ง  powerful

ตัวเองไม่ได้แจกมาระยะนึงแล้วล่ะค่ะ  แต่ช่วงนี้เหมือนมีหลายสัญญาณมาเตือนให้เริ่มแจกอีก  ก็คงจะแจกอีกน่ะค่ะ 

Buddy เขียน:
ลองอ่านที่นี่นะคะ  http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=3908.0

อันที่ได้มา ก็ได้มาจากท่านประธานค่ะ แต่ตอนนั้นไม่ทันฟังว่า ท่านว่าอะไร
ท่านให้ก็รับไว้ ...  มาจากคุณ Buddy นี่เอง

ขอบคุณหลายๆ ค่ะ

อยากได้จัง  ขอได้ใหมครับ  อันหนึ่ง

พัพเพ็ต  ลองหันมองดี ๆ นะ
พระองค์นั่งอยู่ข้าง ๆ คุณนั่นแหละ

ลองดูคลิปนี้นะ  ให้กำลังใจดีมาก ๆ เลย  เราว่าเหมือนพัพเพ็ตเวลานี้เปี๊ยบเลย

เราว่า  ดูแล้วจะเข้าใจมากขึ้น  ว่าจริง ๆ แล้ว
เราวางตัวเองไว้ที่จุดไหนกันแน่

http://www.donghaeng.net/english/loveyou/loveyou.swf


เงยหน้าขึ้นเร็ว ๆ นะ  พัพเพ็ต  พระองค์รออยู่

ก็เรียก กลับคืนมา อ่านเรื่องบุตรน้อยหลงหาย (บุตรล้างผลาญ ) แล้วทำแบบนั้นคร้าบ :cheesy:

จริงๆ นะจิงๆ ผมเป็นอย่างใน flash clip จริงๆ อะครับตอนนี้

มันรู้สึกว่า มันไม่มีแรงพอที่จะจับสายประคำขึ้นมาสวด ...
มันไม่คู่ควรแม้แต่จะมองหน้าพระ ผ่านกระจก...หรือเงยหน้าขึ้นมา....

ไม่คู่ควรแม้แต่จะขอให้พี่น้องมาสวดหรืออธิษฐานเผื่อให้...

อารมณ์ประมาณยูดาส... ทางเดียวก็คือ หนีและหนีๆๆๆๆๆ  

...
คิดว่า
ถ้าจับสายเขียว....ก็คงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น....

ความรู้สึกก็คือ ... มันไม่แม้แต่จะคู่ควรที่จะเรียกพระว่าพ่อ หรือพระบิดาเจ้าข้า
ไม่คู่ควรแม้จะเยกแม่พระว่าแม่ ..หรือพระแม่เจ้า.....



ขอบคุณสำหรับทุกคนที่แวะมาฟังแพะดำๆ ตัวนึงระบายครับ

นำเสนอแพะดำ อ่านกระทู้นี้จ้า จะได้มีกำลังใจ และความหวัง  ::004::http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=1617.0

ขอบคุณเจี๊ยบ...

พี่คงไม่อาจเป็นบุตรน้อยหลงหายหรอกเจี๊ยบ...

ตอนนี้พี่เป็นเหมือนกับ ...คนที่พระคัมภีร์กล่าวไว้ว่า
เจ้าเป็นฟาริสีในธรรมศาลา  ที่พร่ำเทศน์สอนพระธรรม ..แต่ไม่เคยทำสิ่งที่ตัวเองพร่ำสอนเลย.... ประมาณนั้น..

...
ดีใจที่เห็นเราเข้มแข็งในพระนะ... มากกว่าพี่เสียอีก
...



...
ขอบคุณคุณ holy...ที่อย่างน้อยก็เตือนในเวลาที่กำลังจะทิ้งทุกอย่างเกี่ยวกับความเชื่อ ความหวังใจ และความรักของพระ ได้ทันเวลาจริงๆ
...

ดึขึ้นมานิดนึงแล้วหละ

อ่านแล้วหละ...พี่ฟิม... ขอบตุณสำหรับบทความนะครับ

ว่าแล้วผมก็ไม่คู่ควรที่จะสวดบทข้าแต่พระบิดา และ วันทามารีอา
จริงๆ ไม่คู่ควรสวดบทสวดใดๆ ด้วยซ้ำ มันรู้สึกละอายนะ ที่สวดบทนี้
พิจารณาตัวเองแล้วเรามันก็แค่นกแก้วนกขุนทองเท่านั้นเอง......


สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้.... สินะ...ไอ้คนอ่อนแอ...

Little Puppet เขียน: ว่าแล้วผมก็ไม่คู่ควรที่จะสวดบทข้าแต่พระบิดา และ วันทามารีอา
จริงๆ ไม่คู่ควรสวดบทสวดใดๆ ด้วยซ้ำ มันรู้สึกละอายนะ ที่สวดบทนี้

วันทามารีอา เปี่ยมด้วยหรรษทาน
พระเจ้าสถิตกับท่าน ผู้มีบุญกว่าหญิงใดๆ
และพระเยซูโอรสของท่าน ทรงบุญนักหนา

สันตะมารีอามารดาพระเจ้า โปรดภาวนาเพื่อเราคนบาป
บัดนี้และเมื่อจะตาย...อาแมน

_________
ใครที่สำนึกว่าตัวเองเป็นคนบาป ไม่คู่ควรกับพระ

คนผู้นั้นก็คู่ควรที่จะสวดวันทามารีอาครับ

ลองสวด พระเมตตาดูม๊ะ พัพเพ๊ต 
บอกแล้วว่า เงยหน้าขึ้นเร็ว ๆ พระองค์รออยุ่นะ

ยศิยล:ผู้แสวงหาพระเจ้า เขียน:

Little Puppet เขียน: ว่าแล้วผมก็ไม่คู่ควรที่จะสวดบทข้าแต่พระบิดา และ วันทามารีอา
จริงๆ ไม่คู่ควรสวดบทสวดใดๆ ด้วยซ้ำ มันรู้สึกละอายนะ ที่สวดบทนี้

วันทามารีอา เปี่ยมด้วยหรรษทาน
พระเจ้าสถิตกับท่าน ผู้มีบุญกว่าหญิงใดๆ
และพระเยซูโอรสของท่าน ทรงบุญนักหนา

สันตะมารีอามารดาพระเจ้า โปรดภาวนาเพื่อเราคนบาป
บัดนี้และเมื่อจะตาย...อาแมน

_________
ใครที่สำนึกว่าตัวเองเป็นคนบาป ไม่คู่ควรกับพระ

คนผู้นั้นก็คู่ควรที่จะสวดวันทามารีอาครับ

                      ชาวเราทุกคนล้วนแต่ผงคลี.ฯลฯ  อย่าย่อท้อ  เมื่อรู้ตัวว่าอ่อนแอ  ที่พึ่งที่เดียวของเราคือพระเท่านั้น  ต่อให้เราเน่าตายซาก ดุจ อาจมแค่ไหน  พระก็ยังรักเรา

สวัสดีค่ะ

ดิฉันไม่ทราบว่าคุณทำบาปอะไร แต่มันคงรุนแรงมาก จริงค่ะดิฉันก็เคยเป็นเช่นนั้น เคยคิดว่าเรามันเหมือนขยะที่ไม่บริสุทธิ์ สกปรก น่าขยะแขยง

เมื่อเทียบกับพระเป็นเจ้า พระองค์ช่างดีงามเหลือเกิน แต่ทำไมเราทำกับพระองค์ได้ถึงเพียงนี้ ปฏิเสธความรักอันดีงามและมั่นคงของพระองค์

เพื่อเห็นแก่ความสุขหรือความสะใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ชั่วครู่ชั่วยาม  แต่นั่นมันเป็นความคิดตามประสามนุษย์ เราอาจจะคิดไปเองว่า

ถ้าเป็นเรามีคนมาทำอย่างงี้ด้วยเราต้องไม่ให้อภัยต้องลงโทษเขาแน่นอน แต่พระเป็นเจ้ามิใช่อย่างนั่น

พระองค์เป็นองค์ความรักที่เราไม่สามารถเปรียบเทียบได้เลย พระองค์ทรงยิ่งใหญ่มาก

อะลองคิดดูถ้าคุณทำผิดร้ายแรงกับคุณพ่อของคุณ คุณพ่อคุณจะยกโทษให้ไหม แน่นอนคุณพ่อต้องยกโทษให้(เว้นแต่พ่อคุณใจร้ายไม่ยกโทษให้)

พระองค์ก็เป็นพ่อคุณ เป็นพ่อฝ่ายจิตวิญญาณ พระองค์รักคุณมากกว่าพ่อคุณอีกทำไมพระองค์จะไม่ยกโทษให้

อย่ากลัวที่จะเข้าไปหาพระองค์ พระองค์พร้อมเสมอที่จะรักและเริ่มต้นใหม่กับเราทุกเวลา(ในขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่)

ตราบใดที่คุณยังมีชีวิตอยู่คุณก็สามารถขอโทษ

พระองค์และเริ่มต้นใหม่ได้ตลอด นี่เป็นโอกาสของคุณนะ คิดดูสิขนาดคนที่ฆ่าคนตาย ถ้าเขาขอโทษพระและเป็นทุกข์ถึงบาปอย่างแท้จริงก่อนตาย

ฉันว่าเขาได้ไปสวรรค์นะ แต่อาจจะต้องไปรับโทษในไฟชำระเสียก่อน ไม่ทราบว่าคุณเป็นตริสตังรึเปล่า

ถ้าเป็นก็เดินเข้าไปรับศีลอภัยบาปแล้วก็เริ่มต้นใหม่กับ

พระองค์ อย่ารอช้า พระองค์กำลังรอคุณอยู่ อย่ามั่วเอาความคิดประสามนุษย์มาหลอกหลอนตัวเอง ให้ตัวเองห่างเหินจากพระเป็นเจ้า

พระองค์ทรงส่งพระบุตรมาก็

เพื่อคนบาป ศีลอภัยบาปนั่นแหละคือทางกลับบ้านของเรา พระเยซูทรงรู้ว่าเราอ่อนแอพระองค์จึงประทานศีลนี้มาให้เรา

เพื่อเราจะได้ลุกขึ้นเดินใหม่  เมื่อเราล้มจากการทำบาป จงวางใจในพระองค์เถิด 


(ไม่ทราบว่าที่เขียนมานี้ตีความถูกรึเปล่า เดาเอาว่าเจ้าของกระทู้น่าจะตกอยู่ในสถานการณ์ประมาณเนีย ถ้าไม่ใช่ก็ขออภัยค่ะ)


ปล.ฉันแนะนำนะ ว่าคุณน่าจะบอกมาเลยน่าว่ามีปัญหาอะไร ที่เขียนมาเนียบอกตรงๆนะ ว่ามันคลุมเครือ อ่านแล้วคิดได้หลายทาง

ไม่ต้องอายหรอกเราไม่รู้จักกัน บอกปัญหาที่แท้จริงมาแล้วจะได้ช่วยกันแก้ไขอย่างถูกวิธี ด้วยความปรารถนาดี

สวัสดีค่ะ

Jacqueline

ตอนนี้เอาความจองหองออกจากตัวก่อนนะคะ  แล้วทุกอย่างจะดีเอง  ถ้าเรายังจองหองอยู่  พระหรรษทานเป็นร้อยเป็นพันที่พระเอามาจ่อต่อหน้าเรา  จะทำให้เรารับไม่ได้และไม่อยากรับ  ถ้าเราลดตรงนี้ได้  เราจะไว้ใจพระมากขึ้น  และพร้อมรับพระพรและพระหรรษทานทั้งหมด 

ไม่ง่ายนะคะ  แต่ขอให้สู้ๆนะคะ 

saroonram เขียน: อยากได้จัง  ขอได้ใหมครับ  อันหนึ่ง

ขอชื่อที่อยู่หลังไมค์ด้วยค่ะ 

Little Puppet เขียน: ขอบคุณเจี๊ยบ...

พี่คงไม่อาจเป็นบุตรน้อยหลงหายหรอกเจี๊ยบ...

ตอนนี้พี่เป็นเหมือนกับ ...คนที่พระคัมภีร์กล่าวไว้ว่า
เจ้าเป็นฟาริสีในธรรมศาลา  ที่พร่ำเทศน์สอนพระธรรม ..แต่ไม่เคยทำสิ่งที่ตัวเองพร่ำสอนเลย.... ประมาณนั้น..

...
ดีใจที่เห็นเราเข้มแข็งในพระนะ... มากกว่าพี่เสียอีก
...



...
ขอบคุณคุณ holy...ที่อย่างน้อยก็เตือนในเวลาที่กำลังจะทิ้งทุกอย่างเกี่ยวกับความเชื่อ ความหวังใจ และความรักของพระ ได้ทันเวลาจริงๆ
...

ดึขึ้นมานิดนึงแล้วหละ

ทามมายคุณคิดว่าผมไปเตือนล่ะ คุณไม่รู้เหรอว่าพระญาณสอดส่องของพระน่ะ ให้ผมได้รับใช้เท่านั้นเอง

เป็นพระองค์เองที่ต้องการตามคุณ ไม่ใช่ผมเตือนอะไร เพราะผมไม่รู้สักหน่อยว่าคุณจิตตกอยู่ แล้วก็เสร่อไปทักโดยไม่รู้อะไรเลย แล้วจะมาขอบคุณผมได้ไง พระเจ้านำทางผมไปรับใช้คุณชัดๆ ยังไม่ดีใจอีก

พระองค์เองน่ะแหละที่ใช้ผู้รับใช้ของพระองค์มาแจ้งคุณว่า

พ่อรออยู่หน้าบ้านทุกวันเลย ลูกคนเล็กโปรดรีบกลับบ้านด้วย ถ้าสงสารพ่อจริงๆ

Little Puppet เขียน: อ่านแล้วหละ...พี่ฟิม... ขอบตุณสำหรับบทความนะครับ

ว่าแล้วผมก็ไม่คู่ควรที่จะสวดบทข้าแต่พระบิดา และ วันทามารีอา
จริงๆ ไม่คู่ควรสวดบทสวดใดๆ ด้วยซ้ำ มันรู้สึกละอายนะ ที่สวดบทนี้
พิจารณาตัวเองแล้วเรามันก็แค่นกแก้วนกขุนทองเท่านั้นเอง......


สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้.... สินะ...ไอ้คนอ่อนแอ...

ห่วย...ไอ้น้องเอ่ย ถ้าคิดว่าตอนนี้ยังสวดไม่ได้ก็ใช้พูดกับพระองค์ซิ พูดอะไรก็ได้ที่ออกมาจากใจจริงๆ เวลาที่เราอยู่ในความทุกข์ระทมมักชอบคิดว่าเราอยู่ตัวคนเดียว มองไม่เห็นใคร รู้มั๊ยว่า พระองค์ตะโกนเรียกเราจนคอจะแตกแล้ว แต่เป็นที่เราเองไม่พยายามเปิดใจมากกว่านะ ที่บอกว่าแล้วพระองค์ก็จากไป คิดไปเองหรือเปล่า พระองค์อยู่เคียงข้างเราตลอดนะ ทำไมไม่คิดว่า พระองค์เองก็เศร้าหมองเมื่อเห็นเราเมินเฉยกับพระองค์ ร้องเรียกซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ไม่เคยคิดที่จะหันมามอง พระองค์รอให้เราถาม ให้เราปรับทุกข์ แต่เป็นที่เราเองไม่คิดที่จะกลับมามากกว่านะ หันกลับมาหาพระองค์บ้าง พระองค์รอคอยลูกที่รักของพระองค์อยู่เสมอ Little Puppet กลับมาเถอะ เรารอคอยเจ้าอยู่นะ 

เห็นเข้ามาแว๊บๆ แสดงว่าทุกข์จริงนิ อ่ะดีเจให้ฟัง 1 เพลง ฟังแล้วเอาไปรำพึงด้วย ปฏิบัติ

http://www.catholic.or.th/service/song/ ... index.html

แต้ยังไงก็ขอบคุณคุณ holy และทุกคนที่เตือนสติ
คุณไม่รู้หรอกว่าผมจิตตกขนาดไหนอะ
อย่างน้อยพระก็ส่งพวกคุณมาทันเวลา  นี่เป็นอัศจรรย์หนึ่งเลยนะ

ชอบคุณคุณฟิมสำหรับเพลง .. รอยเท้าบนผืนทราย.

คลอดมาผมคิดว่าพระไม่ได้เคียงข้างผม... เพราะผมไม่ได้ทิ้งพระองค์
แต่ผมเหยียบพระองค์ไว้กับความหมักหมมของจิตชั่วของตัวเอง..

ช่างเถอะ..

พูดถึงเพลงนี้ เออเนอะ ทำให้นึกถึงบรรยากาศตอนเป็นนักขับ...
ร้องในมิสซาเท่าไรก็เหมือนไม่เข้าใจในความหมาย

แต่พอฟังเวอร์ชั่นนี้ ถึงร้องครั้งแรกนานมาแล้ว...
น้ำตาจะไหลอะครับ
นานเท่าไรแล้วที่ไม่ได้โมทนาคุณพระผ่านเสียงเพลงแบบนี้...

ขอพระอวยพรทุกคนครับ...

ชอบคุณคุณฟิมสำหรับเพลง .. รอยเท้าบนผืนทราย.

ตัวเองพิมพ์ผิดเปล่า เดี๋ยวเค๊าตกเป็นข่าวอีกน๊า  



คลอดมาผมคิดว่าพระไม่ได้เคียงข้างผม... เพราะผมไม่ได้ทิ้งพระองค์
แต่ผมเหยียบพระองค์ไว้กับความหมักหมมของจิตชั่วของตัวเอง..

ช่างเถอะ..

พูดถึงเพลงนี้ เออเนอะ ทำให้นึกถึงบรรยากาศตอนเป็นนักขับ...
ร้องในมิสซาเท่าไรก็เหมือนไม่เข้าใจในความหมาย

แต่พอฟังเวอร์ชั่นนี้ ถึงร้องครั้งแรกนานมาแล้ว...
น้ำตาจะไหลอะครับ
นานเท่าไรแล้วที่ไม่ได้โมทนาคุณพระผ่านเสียงเพลงแบบนี้...


นานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่า ขอบคุณพระองค์ซะ แล้วก็กลับมาหาพระองค์ซะดีดี

เอาใจช่วยนะคับและจะภาวนาให้คืนนี้คะ

ขอพระเจ้าอวยพรให้ค้นพบทางแก้ไขที่ดีที่สุด และกลับคืนสู่อ้อมพระอุระของพระองค์นะคะ

กลับสู่พระหัตถ์ของพระองค์  เค้าใช้กับคนตายป่าวค่ะ เคยได้ยินเวลาไปงานศพ เค้าพูดปลอบใจญาติ

ผู้ตายเค้ากลับไปอยู่ในพระหัตถ์พระองค์แล้ว อะไรประมาณเนีย ไม่รู้จริง ๆ น้า ใครรู้บอกด้วย

ที่พระองค์ทรงปล่อยเราลงจากอกอันแสนอบอุ่นของพระองค์ ให้เท้าเราต้องเหยียบดินที่อาจมีหนามหรือขรุขระ หรืออาจะหกล้มและหมดแรง  ที่พระองค์ทำเช่นนั้นก็เพื่อให้เราเข้มแข็ง และมีแรงพอที่จะรับใช้พระองค์ในอนาคต

มนุษย์เราไม่สามารถเข้มแข็งขึ้นได้หากจะต้องให้พระองค์อุ้มอยู่ตลอดเวลา   แต่แม้พระองค์จะปล่อยเราลงจากพระอุระที่แสนจะอบอุ่นพระองค์ก็ไม่เคยที่จะละสายตาจากเราแม้เศษเสี้ยวของกาลเวลา

เราทำบาป พระองค์ทรงมองอยู่
เราหกล้ม พระองค์ทรงมอง
เราร้องให้ พระองค์ทรงมอง
แม้กระทั่ง เราละทิ้ง พระองค์ก็ทรงมอง และทรงคอยอยู่เสมอ

ดังนั้นเราจะมายึดติดกับความปิติยินดีไม่ได้ ลูกของพระองค์ต้องรักกางเขน เพราะความปิติยินดีที่แท้จริงนั้นเองกลับซ่อนอยู่ในกางเขนนั้น เป็นความปิติยินดีในวิญญาณที่ไม่มีวันหายไป  ต่างจากความปิติยินดีที่ได้รับมาอย่างสบายๆ 

พระองค์ทรงเรียกเรามารับใช้  เราก็ต้องรับใช้พระองค์ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น  แรกๆก็เป็นไปด้วยดีมีความสนุกสุขสบายความเชื่อมีมากมายใจปิติยินดีร้อนรนในการรับใช้ร้อนรนในความรัก แต่ผ่านมาเรื่อยๆความร้อนรนนั้นและความรักนั้นกลับเริ่มลดลงและหายไป ซึ่งเป็นผลมาจากบาดแผลที่เกิดจากการทดสอบ เป็นบททดสอบเพื่อที่จะถามเราว่า "เรา..มารับใช้พระองค์เพื่ออะไร  เพื่อความรู้สึกส่วนตัว  หรือ  เพื่อพระองค์?" ดังนั้นไม่ว่าเราจะรู้สึกทุกข์ใจ  รู้สึกว่าเราหมดความเชื่อ ไม่ร้อนรนเหมือนเมื่อก่อน  ไม่รู้สึกรักพระองค์เหมือนเมื่อก่อน ก็อย่าทำให้สิ่งเหล่านี้มาทำให้เราหมดกำลังใจที่จะรับใช้พระองค์และเดินตามพระองค์ เพราะเราไม่ได้มารับใช้พระองค์เพราะเรารู้สึกดี  แต่เรามารับใช้พระองค์เพราะพระองค์ทรงยอมตายเพื่อเรา เรามารับใช้พระองค์เพราะเรารักพระองค์ที่พระองค์ทรงทำเพื่อเราขนาดนี้ตากหาก

ดังนั้น..  อย่าเพิ่งท้อใจนะครับ  ขอพระเจ้าอวยพร ^^

อย่าคิดมากเลยครับพี่ ผมเพิ่งมาอ่านหลังจากเจอพี่ที่วัดเมื่อวันอาทิตย์

ไม่งั้นคงจะให้กำลังต่อหน้านะครับ

พระอวยพรครับ

ดีใจด้วยที่ไปวัดแล้ว

(คนบาปมากกว่าให้กำลังใจคนบาปน้อยกว่า  555)

ดีขึ้นรึยังเน๊อ...พ่อพัพเพ็ต

เข้ามารายงานตัวด้วยเน้อ....



เงยหน้าขึ้นรึยัง??  ตอนนี้ที่หลังกระจก  ไม่ได้มีพระเยซูองค์เดียวนะ

พี่น้องทั้งบอร์ดก็ยืนอยุ่บานตะไทเลย พัพเพ็ตเอ้ย...เงยหน้าขึ้นเร็ว ๆ