Belong to the Truth Jesus Christ

ข้อเเม้คือต้องใช้คำพูดเเละประโยคที่ฟังเเล้วมีกำลังใจนะครับพี่บูจะได้กลับมาหาพระ

http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=9371.0

อ่านดูเเล้วพี่บูเเค่สับสนเฉย ๆ มาภาวนาให้กันนะครับเขาต้องช่วยกัน เพราะเรามาจากพระองค์เดียวกัน
พระองค์คงพอพระทัยนะครับที่เราช่วยกันทำเรื่องดีดี ช่วยกันนะครับ

ขอขอบคุณจากใจจริงเเทนพี่บูที่ทุกคนมาช่วยสวดในครั้งนี้นะครับ

ทุกคนเป็นกำลังใจให้บูหมด

ยกเว้น ตัวบูเอง ที่ไม่ให้กำลังใจตัวเอง

ทุกครั้งที่เขามีปัญหา ก็เห็นทุกคนมาช่วยกันเสมอ อย่างมิตรจิตมิตรใจดีงาม ไม่ขาดสาย เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักความห่วงใย

ทั้งนี้ ขึ้นอยู่กับตัวผู้รับเองด้วยว่า จะ.............

yack เขียน: ข้อเเม้คือต้องใช้คำพูดเเละประโยคที่ฟังเเล้วมีกำลังใจนะครับพี่บูจะได้กลับมาหาพระ

ขอมอบ ทั้งหมด
จากในกระทู้นี้ ให้ครับ
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=7251.0

ให้แล้ว...  แล้วก็กรุณารับเอาไปคิดด้วยนะจ๊ะน้องบู 



ว่าแต่เดี๋ยวก่อน..  บูสนใจอยากเรียนเต้นมั้ย ?  จะได้มีอะไรทำ มีสังคม มีเพื่อนๆ จะได้ไม่อยากตายเพราะจะได้รู้ว่าโลกนี้ยังมีสิ่งที่ดีและน่าสนใจอยู่   ถ้าสนใจก็บอกมาในกรู้นี้แหละหรือ IM มาบอกก็ได้    เรียนกับคนออกแบบท่าเต้นให้ศิลปินเลยนะ อิอิ

ขอขอบคุณทุกคนที่มาเป็นกำลังใจให้พี่บูนะครับ
ขอพระเป็นเจ้าอวยพรทุกคนนะ 
พี่บูเห็นเปล่ามีคนเป็นกำลังใจให้ตั้งมากนะ
สู้สู้นะครับ

ขอบคุณทุกคนนะค่ะ

บูสับสนมาก มากซะด้วย
บูคิดว่าตัวเองไม่เหลือความเชื่ออยู่แล้ว ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
บูรู้ได้ว่ามีบางอย่างเปลียนแปลงไป
ทำไมบูถึงไม่รู้สึกว่าพระอยู่กะบูนะ
บูแค่รู้สึกโดดเดี่ยว
ไอ้ความรู้สึกอย่างตาย หรือว่าตัวเองไม่มีประโยชน์มันก้อยังมีอยู่
ไหนจะเรื่องเรียนอีก โอ้ ชีวิต
เทอมที่แล้วบูเคยคิดจะดรอปด้วย เพราะกลัวว่าจะเรียนไม่ไหว
ไม่รู้สิ มันแค่มีเรื่องต่างๆเข้ามามากมายเหลือเกิน
คนทีอยู่ช่วยบู ก้อไม่มีใคร
ทำไมบูถึงรู้สึกว่าตัวเองอยู่คนเดียวตลอดเลยนะ
บางทีก้อนึกอยากจะตายไปให้พ้นๆซะ
คิดว่าอยู่ไปก้อ.....ไม่มีประโยชน์อะไร

BouQueT*Mary Mag เขียน: ขอบคุณทุกคนนะค่ะ

บูสับสนมาก มากซะด้วย
บูคิดว่าตัวเองไม่เหลือความเชื่ออยู่แล้ว ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
บูรู้ได้ว่ามีบางอย่างเปลียนแปลงไป
ทำไมบูถึงไม่รู้สึกว่าพระอยู่กะบูนะ
บูแค่รู้สึกโดดเดี่ยว
ไอ้ความรู้สึกอย่างตาย หรือว่าตัวเองไม่มีประโยชน์มันก้อยังมีอยู่
ไหนจะเรื่องเรียนอีก โอ้ ชีวิต
เทอมที่แล้วบูเคยคิดจะดรอปด้วย เพราะกลัวว่าจะเรียนไม่ไหว
ไม่รู้สิ มันแค่มีเรื่องต่างๆเข้ามามากมายเหลือเกิน
คนทีอยู่ช่วยบู ก้อไม่มีใคร
ทำไมบูถึงรู้สึกว่าตัวเองอยู่คนเดียวตลอดเลยนะ
บางทีก้อนึกอยากจะตายไปให้พ้นๆซะ
คิดว่าอยู่ไปก้อ.....ไม่มีประโยชน์อะไร

จงวางใจในพระ เท่านั้นก็จะเรียบร้อย

บู ไปอ่านพระคัมภีร์บทนี้สิ ที่บอกว่า พระบุตรไม่มีที่จะซุกหัวนอนสิ
เเล้วก็บทเกือบสุดท้าย ที่พระองค์เข้าตรีทูตเตรียมเพื่อจะไถ่บาปพวกเรา
ท่านยอมเจ็บปวดเพื่อเรานะเราเจ็บเเค่นี้ ทำเป็นไม่ไหวพระองค์เจอยิ่ง
กว่านี้อีกนะต้องคิดดูดีดีนะบู รักพระเจ้าให้มากๆๆอยู่ใกล้ๆพระองค์
พระเจ้าทรงประทับอยู่ทุกหนเเห่ง  หรือไม่ก็ดูตอนที่พระองค์ประสูติ
ยังหนาวเหน็บเลยเกิดก็ไม่ใช่โรงพยาบาลดีดีเหมือนเรา
พระเจ้าอวยพร  :cheesy:

บูคิดว่าตัวเองโดดเดี่ยว เพราะว่าไม่เปิดใจให้คนอื่นหรือเปล่า

บูคิดว่ามั้ง
คือ บูไม่ใช่คนแบบที่ชอบเปิดเผยความรู้สึกของตนเองออกมา
คือถ้าเก็บไว้ได้ ก้อเก็บ
บูมีความรู้สึกว่าไม่มีใครรับฟังบูเลย....

ยังอยากตายอยู่ แต่ก้อต้องคอยห้ามตัวเองเอาไว้

นิเรามีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไรกันนะ

BouQueT*Mary Mag เขียน: บูคิดว่ามั้ง
คือ บูไม่ใช่คนแบบที่ชอบเปิดเผยความรู้สึกของตนเองออกมา
คือถ้าเก็บไว้ได้ ก้อเก็บ
บูมีความรู้สึกว่าไม่มีใครรับฟังบูเลย....

ยังอยากตายอยู่ แต่ก้อต้องคอยห้ามตัวเองเอาไว้

นิเรามีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไรกันนะ

อยู่เพื่อ ... คนที่รักเรา ... ไงค่ะ  ทุกวันนี้ดิฉันอยู่เพื่อสิ่งนี้ อยู่เพื่อคนที่รักเรา ลองมานับดู เฮ้อ...เยอะแฮะ 
แล้วเราจะตายเพื่ออะไรกันนะ  เพื่อคนที่ไม่ได้รักเราเหรอ ... โอ๊ย ...ยังงั้นยิ่งไร้ค่าใหญ่ 
อย่าคิดมากเลย เมื่อวานฟ้ายังยิ้มให้กับมนุษย์โลกเลย  เราก็ยิ้มให้เพื่อนมนุษย์ด้วยกันซิ   

แล้วจะคิดถึงบ่อยๆในคำภาวนานะจ๊ะ ... คนดี

สู้ๆ

หากมีเรื่องที่ทำผิดพลาดไปแล้วก็อย่าไปใส่ใจเลย อะไรจะเกิดให้มันเกิดไป เราคนธรรมดาฝืนชะตาไม่ได้
แต่อย่างน้อยแค่เรากล้าเผชิญหน้ากับความผิดก็พอ อย่าหนีปัญหาเพราะมันไม่ช่วยอะไร
หากเรากล้าสู้กับปัญหา พิมเชื่อว่าพระองค์จะทรงช่วยให้ทุกสิ่งจะดีขึ้นเอง(พิมคิดอย่างนั้นนะคะ)

เอาเป็นว่าพี่บูต้องมีชีวิตอยู่น๊า เพื่อหาคุณค่าของตัวเอง
พิมก็มีชีวิตอยู่เพื่อหาคุณค่าของตัวเองเช่นกันค่ะ
(แต่ตอนนี้ยังหาม่ายเจออ่ะ)

ยังไงสู้ๆเน้อ เป็นกำลังใจให้กันและกัน  ขอให้พระคุ้มครองพี่บูนะคะ

ขอบคุณทุกคนนะค่ะ

บูก้อ....พยายามค้นหาตัวเองต่อไป

แต่มันก้อเบื่อ....เพราะเบื่อนั่นแหละเลยอยากตายซะงั้น

แต่ทำไงมันก้อไม่ตายซักที

พระจะให้เราอยู่ไปทำไมกันนะ

BouQueT*Mary Mag เขียน: ขอบคุณทุกคนนะค่ะ

บูก้อ....พยายามค้นหาตัวเองต่อไป

แต่มันก้อเบื่อ....เพราะเบื่อนั่นแหละเลยอยากตายซะงั้น

แต่ทำไงมันก้อไม่ตายซักที

พระจะให้เราอยู่ไปทำไมกันนะ

ดีใจด้วยนะครับ
แต่ว่า yack อยากจะบอกว่ามีเวลามีปัญหาเราอย่ามองที่ปัญหาอย่างเดียวเพราะจะทำให้เราดดดเดี่ยวเเต่ถ้าเรามองพระเจ้า เราจะรู้สึกว่าเราไม่ได้อยุ่คนเดียวครับพระองค์อยุ่กับเราช่วยเราเเละเป็นกำลังใจให้เราเสมอ
ดีใจจากใจจริงครับ 

พี่คะ หนูก็ไม่รู้จักพี่นะ แต่เราเป็นลูกพระเหมือนกันนี่นา เหนเรื่องพี่มาเย้อเยอะ หนูอยากช่วยพี่นะ 

MaRy MagDaLenE เขียน: บูคิดว่ามั้ง
คือ บูไม่ใช่คนแบบที่ชอบเปิดเผยความรู้สึกของตนเองออกมา
คือถ้าเก็บไว้ได้ ก้อเก็บ
บูมีความรู้สึกว่าไม่มีใครรับฟังบูเลย....

ยังอยากตายอยู่ แต่ก้อต้องคอยห้ามตัวเองเอาไว้

นิเรามีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไรกันนะ

ถึงพี่จะเป็นแบบนั้นจริงๆ เก็บความรู้สึกไม่ค่อยเปิดเผยออกมา

ถ้าพี่เก็บไว้ สักวันมันระเบิดหนูว่าจะยิ่งแย่นา พี่ลองบอกกับพระองค์ดูสิ พระองค์รับฟังพี่ทุกเรื่องๆๆๆๆๆแหละ อิอิ แถมถ้าพี่ลองเงียบอย่างมีสตินะ พี่ก็จะได้ยินพระองค์ตอบพี่ด้วย

ในโลกใบนี้มีคนเคียงข้างพี่อยู่มากมายนะ จริงๆหนูว่า อย่างน้อยก็ครอบครัวพี่ อย่างน้อยก็พวกๆเราในบอร์ดนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเลย พระเยซูไง...ถึงแม้ทั้งโลกจะปฏิเสธพี่ คนทั้งโลกจะหลีกหนีพี่

แต่พระองค์จะอยู่เคียงข้างพี่เสมอ... วันที่พี่นั่งท้อ ทุกข์ทรมาณ ไม่สบายใจ พี่ลองคิดคำนึงดีๆ พี่พบพระองค์แน่ พระองค์ไม่เคยทิ้งพี่หรอก

ตอนที่หนูกำลังนั่งพิมพ์ตอบกระทู้นี่อยู่เนี่ย ตัวหนูเองก็เจอมรสุมชีวิตหนักเหมือนกันช่วงนี้ หนูนั่งร้องไห้แทบทุกวัน แต่ก็ยังเชื่อมั่นว่าพระองค์อยู่ข้างๆตลอดเวลา... 

พี่เข้มแข็งนะ และต่อสู้กับทุกๆอย่างไป ไม่ว่าพี่จะเป็นยังไง รู้สึกยังไงพระองค์รับรู้ทุกอย่าง พระองค์รู้จักพี่ยิ่งกว่าพี่รู้จักตัวเองเสียอีก...

พี่อย่าเบื่ออีกเลย...พี่จะนึกอยากตายไปทำไม ถ้าพี่รู้สึกว่าไม่รู้ว่าพี่จะอยู่ไปเพื่ออะไร...

พี่ก็อยู่เพื่อพระองค์สิ...พี่เกิดมาได้ก็เพราะพระพรของพระองค์ ที่อยู่นี่ก็เพราะพระองค์...เชื่อสิว่าพี่จะต้องเจอแสงสว่างแน่ ถ้าพี่ลืมตา...คือตอนนี้พี่ต้องลืมตา

กำลังใจคือคิดซะว่า...พี่จะอยู่เพื่อพระองค์...แล้วพี่จะพบกับความสว่างนะคะ

หนูจะช่วยสวดนะ...หนูอยากให้พี่หาย ไม่ว่าจะอะไรๆๆๆก็ตามที่ประจญกับชีวิตพี่อยู่ตอนนี้...เพราะหนู ก็อยู่ในช่วงมืดเหมือนกัน แต่หนูเชื่อว่า เมื่อมีความมืดก็ต้องมีความสว่าง

ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะน้ำพระทัยของพระองค์ทั้งนั้น แม้แต่ทุกๆสิ่งที่พี่กำลังพบเจออยู่ในตอนนี้...

เชื่อมั่นในพระองค์เถอะค่ะ... 

พระองค์ใช่แต่แค่แบกกางเขนอย่างเราๆ พระองค์ต้องรับทรมาณหนักหนาสาหัสมากมายมหาศาลกว่าเราๆเยอะ ทั้งนั้นก็เพื่อพวกเรา... แต่พวกเราแบกกางเขนกันแค่นี้เอง สู้ๆไปเถอะค่ะ

สู้ๆนะพี่! หนูจะช่วยสวดให้ทุกวันเลย...........................................       

MaRy MagDaLenE เขียน: บูคิดว่ามั้ง
คือ บูไม่ใช่คนแบบที่ชอบเปิดเผยความรู้สึกของตนเองออกมา
คือถ้าเก็บไว้ได้ ก้อเก็บ
บูมีความรู้สึกว่าไม่มีใครรับฟังบูเลย....

ยังอยากตายอยู่ แต่ก้อต้องคอยห้ามตัวเองเอาไว้

นิเรามีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไรกันนะ

คนที่นี่ทุกคนรับฟังคุณนะคะ ^ ^
ถ้าไม่พูดออกมาก็ไม่มีใครได้รับฟังหรอกค่ะ

พี่นู๋รี่หายไปนานเกือบปี
พอกลับมาน้องบูก็ยังไม่เคยเปลี่ยน..

MaRy MagDaLenE เขียน:

บูสับสนมาก มากซะด้วย
บูคิดว่าตัวเองไม่เหลือความเชื่ออยู่แล้ว ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
บูรู้ได้ว่ามีบางอย่างเปลียนแปลงไป
ทำไมบูถึงไม่รู้สึกว่าพระอยู่กะบูนะ
บูแค่รู้สึกโดดเดี่ยว
ไอ้ความรู้สึกอย่างตาย หรือว่าตัวเองไม่มีประโยชน์มันก้อยังมีอยู่
ไหนจะเรื่องเรียนอีก โอ้ ชีวิต
เทอมที่แล้วบูเคยคิดจะดรอปด้วย เพราะกลัวว่าจะเรียนไม่ไหว
ไม่รู้สิ มันแค่มีเรื่องต่างๆเข้ามามากมายเหลือเกิน
คนทีอยู่ช่วยบู ก้อไม่มีใคร
ทำไมบูถึงรู้สึกว่าตัวเองอยู่คนเดียวตลอดเลยนะ
บางทีก้อนึกอยากจะตายไปให้พ้นๆซะ
คิดว่าอยู่ไปก้อ.....ไม่มีประโยชน์อะไร

ทำไมถึงไม่รู้สึกว่าพระอยุ่กับเรา...แล้วเราอยู่กับพระบ้างรึป่าว
เวลาที่เป็นทุกข์ เวลาที่มีความสุข เคยคิดถึงพระองค์มั๊ย
ไม่ใช่แต่เวลาที่ทุกข์นะ ที่จะคิดถึงพระเจ้า หรือรอให้พระองค์ช่วย
ทุกๆวินาทีในชีวิต ทุกๆลมหายใจ...เรามีพระอยู่บ้างรึป่าว
ที่รู้สึกว่าโดดเดี่ยว..แล้วพี่ๆทุกๆคนที่นี่ละค่ะที่คอยให้กำลังใจบู
ยังคิดว่าตัวเองโดดเดี่ยวอยู่รึป่าว..พ่อแม่ เพื่อนๆของบู
...เราโดดเดียวจิงๆ หรือคิดว่าตัวเองโดดเดี่ยว??
ลองเปิดใจดูนะ..อย่างน้อยพระเจ้าก็ไม่เคยปล่อยมือจากเรา
ทำไมถึงอยากตาย เพราะบูไม่เคยรู้สึกมีคุณค่าในตัวเองเลย
ลองคิดบวกกับตัวเอง กับสิ่งรอบๆข้างดูสิจ๊ะ
คิดดูซิ อย่างน้อยเราก็เกิดมาเป็นลูกพ่อลูกแม่
อย่าน้อยเราก็เกิดมาครบ32
อย่างน้อยเราก็โชคดีกว่าคนอื่นๆ
เรื่องเรียน..ทำไมถึงคิดว่าไม่ไหวล่ะ
ในเมื่อเราเลือกที่สอบเข้ามาเรียนที่นี่
เมื่อเราเลือกเเล้วก็ต้องสู้ซิ
พี่ก็เป็นคนนึงนะที่คิดว่าเรียนนิติไม่ไหว
ที่ไม่ไหวเพราะพี่ไม่เคยไปเรียน ไม่อ่านหนังสือ
และก็ไม่พยายามสู้กับมัน
เพราะพี่คิดว่าพี่คงเป็นนักฏหมายที่ดีไม่ได้
พี่คงช่วยเหลือใครไม่ได้..
อยู่ที่เราจะเลือกล่ะ..จะยอมแพ้มันเหมือนพี่ หรือจะสู้ต่อ
อย่ารอให้ใครมาช่วย เพราะเราจะไม่สามารถยืนได้ด้วยตัวเอง
พี่รู้ว่าบูโตพอที่จะยืนได้ด้วยตัวเองแล้ว
ลองมองคนที่เข้าด้อยโอกาสในสังคมกว่าเราซิ
เราจะรู้สึกว่าเราโชคดีมากแค่ไหน..
พี่จะเป็นกำลังใจให้บูนะค่ะ
โทษทีถ้าพี่พูดอะไรแรงไปหน่อย..หุหุๆๆๆ