เกร็ดชีวประวัติของโมสาร์ท
โพสต์แล้ว: พุธ ม.ค. 20, 2010 6:17 pm
เกร็ดชีวประวัติของโมสาร์ท
บทเพลง เรกวีแอม, และการเสียชีวิตของโมสาร์ท
โมสาร์ทเป็นคนอ่อนโยนและจิตใจละเอียดอ่อน แต่ในช่วงปลายของชีวิต, สุขภาพร่างกายของเขาเจ็บออดๆแอดๆส่งผลให้จิตใจของเขาหดหู่จนมีความท้อแท้ในชีวิต. ก่อนหน้าที่เขาจะเสียชีวิตไม่นาน (โมสาร์ทเสียชีวิตเมื่ออายุเพียง 36 ปี) เขาได้แต่งบทเพลง เรกวีแอม ซึ่งเชื่อกันว่า ในเวลานั้นเขารู้สึกว่าความตายของตนกำลังเข้ามาใกล้เต็มทีแล้ว. เขาจึงต้องการประพันธ์เพลงสำหรับพิธีศพของตัวเอง.
วันหนึ่ง, เมื่อเขาจมอยู่ในห้วงอารมณ์แห่งจินตนาการ. เขาได้ยินเสียงรถม้ามาหยุดอยู่ที่ประตูบ้าน. ชายแปลกหน้าร้องตะโกนเรียกชื่อเขา. ชายผู้นี้แต่งตัวดีมีสง่าและท่าทางน่าประทับใจ.
"ผมได้รับการขอร้องจากชายผู้หนึ่งซึ่งเป็นบุคคลสำคัญให้มาพบคุณครับ." ชายแปลกหน้าพูด
"เป็นใครรึ?" โมสาร์ทถาม.
"ท่านไม่ประสงค์ออกนามครับ"
"ถ้าเช่นนั้น, เขาประสงค์สิ่งใด?"
"ท่านเพิ่งจะสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักยิ่ง ซึ่งจะเป็นที่จดจำของท่านตลอดไปในฐานะสุดที่รักของท่าน. และท่านมีความปรารถนาจะประกอบพิธีระลึกถึงเธอทุกปีเพื่อเป็นการไว้อาลัยด้วยพิธีที่สง่าเคร่งขรึม ดังนั้นท่านจึงปรารถนาให้คุณประพันธ์เพลเรกวีแอมให้ครับ"
โมสาร์ทประทับใจกับคำพูดนี้ ซึ่งพูดอย่างจริงจัง ความรู้สึกหลายหลากประดังมาในจิตใจของเขา. รวมทั้งบรรยาอันสงบร่มรื่น , เขาจึงรับปากว่าจะประพันธ์เพลงเรกวีแอมนี้. ชายแปลกหน้าพูดต่อว่า "กรุณาใช้ความสามารถทั้งหมดของคุณสำหรับงานนี้ด้วยนะครับ มันจะกลายเป็นผลงานทางศิลปชั้นเลิศของผู้เชื่ยวชาญทีเดียว"
"ผมจะทำให้ดีที่สุด"
"คุณต้องการเวลาเท่าไรสำหรับงานนี้?"
"หนึ่งเดือน"
"ดีมาก, ถ้าเช่นนั้นอีกหนึ่งเดือนผมจะกลับมาอีก - แล้วคุณต้องการค่าจ้างเท่าไร?"
"หนึ่งร้อยดูกาต์"
ชายแปลกหน้านับเงินแล้ววางลงบนโต๊ะ แล้วเขาก็จากไป.
โมสาร์ทครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง. และก็รีบเดินไปหาปากกา, หมึก และกระดาษ และเริ่มต้นขีดเขียนอย่างเอาจริงเอาจัง. เขาไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของภรรยาที่ขอร้องให้เขาหยุดพัก. เขายังคงทำงานต่อไปเป็นเวลาหลายวัน. เขียนทั้งวันทั้งคืนด้วยอารมณ์เร่าร้อนที่เพิ่มพูนมากยิ่งขึ้นไม่หยุด. แต่สภาวะทางร่างกายของเขาขณะนี้ไม่อยู่ในสถานะที่อำนวยต่อความกระตือรือร้นในการทำงาน. เช้าวันหนึ่ง,เขาก็เป็นลมหมดสติไปขณะที่กำลังทำงานอยู่. สองสามวันต่อมา,ภรรยาของเขาพยายามเกลี้ยกล่อมให้เขาพักผ่อนบ้าง เขาพูดสวนขึ้นทันทีว่า "ฉันกำลังประพันธ์เพลงนี้เพื่อตัวของฉันเอง มันจะใช้สำหรับพิธีศพของฉันเอง" ไม่มีอะไรมาขจัดความตั้งใจออกไปจิตใจของเขาได้.
เมื่อทำงานต่อไป, เขารู้สึกว่าพละกำลังค่อยๆหายไปทุกๆวัน. และการทำงานก็ช้าลงเรื่อยๆ หนึ่งเดือนที่เขาสัญญาไว้ผ่านไปแล้ว. ชายแปลกหน้าปรากฏตัวขึ้นอีก. โมสาร์ทพูดว่า
"ผมคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทำตามระยะเวลาที่สัญญาไว้"
"อย่าวิตกกังวลไปเลย" ชายแปลกหน้าตอบ
"คุณต้องการเวลาเพิ่มอีกเท่าไรครับ?"
"อีกหนึ่งเดือน. - ผมรู้สึกว่างานนี้น่าสนใจมากกว่าที่ผมคิดไว้ทีแรก. ผมจึงประพันธ์ให้ยาวกว่าที่ตั้งใจเอาไว้"
"ถ้าเป็นในกรณีนี้. ก็ควรต้องเพิ่มค่าจ้างให้อีก. นี่ครับ,เงินอีกห้าสิบดูกาต์เพิ่มให้คุณ"
"ครับผม" โมสาร์ทพูด รู้สึกประหลาดใจยิ่งขึ้น "คุณเป็นใครกันแน่?"
"นั่นไม่ใช่จุดประสงค์ครับ, อีกหนึ่งเดือนผมจะกลับมาหาคุณ"
โมสาร์ทรีบเรียกคนรับใช้ของเขาคนหนึ่ง. และสั่งให้ติดตามชายแปลกหน้านี้ไปห่างๆ. เพื่อสืบดูว่าเขาเป็นใคร. แต่คนรับใช้คงไม่ชำนาญในงานประเภทนี้. เขาจึงกลับมาโดยไม่รู้อะไรเลย.
โมสาร์ทจึงคิดว่าชายคนนี้คงไม่ใช่คนธรรมดา. เขาอาจจะเป็นผู้ที่มาจากโลกอื่น และถูกส่งมาเพื่อบอกให้เขารู้ว่า - วาระสุดท้ายของเขาใกล้เข้ามาแล้ว. เขาจึงทุ่มเทเวลาและความร้อนรนทั้งหมดใส่ในบทเพลง. เพื่อให้เป็นที่ระลึกสำหรับความเป็นอัจฉริยะของเขา. ในขณะที่ทำงาน, เขาเป็นลมบ้างเป็นบางครั้งซึ่งเท่ากับเตือนเขา. แต่ที่สุดงานก็เสร็จสมบูรณ์ก่อนที่เวลาหนึ่งเดือนจะสิ้นสุดลง. เมื่อถึงเวลานัดหมาย, ชายแปลกหน้าก็กลับมา. แต่โมสาร์ทไม่อยู่แล้ว. เขาเสียชีวิตก่อนที่จะมีอายุครบสามสิบหกปี. โมสาร์ทมีความรุ่งเรืองในการงานอาชีพด้วยความเป็นอัจฉริยะด้านประพันธ์เพลงแต่มีเวลาบนโลกนี้เพียงสั้นๆ แต่ระยะเวลาสั้นๆนี้เขาได้ทำให้ชื่อของเขาเป็นที่จดจำไปนานในหัวใจของคนทั่วไป.
ฟังเพลงได้ที่ http://www.youtube.com/watch?v=VvNDgPyQ8QI
http://palangjai.0fees.net/Archive/Mozart.html
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=9110.0
บทเพลง เรกวีแอม, และการเสียชีวิตของโมสาร์ท
โมสาร์ทเป็นคนอ่อนโยนและจิตใจละเอียดอ่อน แต่ในช่วงปลายของชีวิต, สุขภาพร่างกายของเขาเจ็บออดๆแอดๆส่งผลให้จิตใจของเขาหดหู่จนมีความท้อแท้ในชีวิต. ก่อนหน้าที่เขาจะเสียชีวิตไม่นาน (โมสาร์ทเสียชีวิตเมื่ออายุเพียง 36 ปี) เขาได้แต่งบทเพลง เรกวีแอม ซึ่งเชื่อกันว่า ในเวลานั้นเขารู้สึกว่าความตายของตนกำลังเข้ามาใกล้เต็มทีแล้ว. เขาจึงต้องการประพันธ์เพลงสำหรับพิธีศพของตัวเอง.
วันหนึ่ง, เมื่อเขาจมอยู่ในห้วงอารมณ์แห่งจินตนาการ. เขาได้ยินเสียงรถม้ามาหยุดอยู่ที่ประตูบ้าน. ชายแปลกหน้าร้องตะโกนเรียกชื่อเขา. ชายผู้นี้แต่งตัวดีมีสง่าและท่าทางน่าประทับใจ.
"ผมได้รับการขอร้องจากชายผู้หนึ่งซึ่งเป็นบุคคลสำคัญให้มาพบคุณครับ." ชายแปลกหน้าพูด
"เป็นใครรึ?" โมสาร์ทถาม.
"ท่านไม่ประสงค์ออกนามครับ"
"ถ้าเช่นนั้น, เขาประสงค์สิ่งใด?"
"ท่านเพิ่งจะสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักยิ่ง ซึ่งจะเป็นที่จดจำของท่านตลอดไปในฐานะสุดที่รักของท่าน. และท่านมีความปรารถนาจะประกอบพิธีระลึกถึงเธอทุกปีเพื่อเป็นการไว้อาลัยด้วยพิธีที่สง่าเคร่งขรึม ดังนั้นท่านจึงปรารถนาให้คุณประพันธ์เพลเรกวีแอมให้ครับ"
โมสาร์ทประทับใจกับคำพูดนี้ ซึ่งพูดอย่างจริงจัง ความรู้สึกหลายหลากประดังมาในจิตใจของเขา. รวมทั้งบรรยาอันสงบร่มรื่น , เขาจึงรับปากว่าจะประพันธ์เพลงเรกวีแอมนี้. ชายแปลกหน้าพูดต่อว่า "กรุณาใช้ความสามารถทั้งหมดของคุณสำหรับงานนี้ด้วยนะครับ มันจะกลายเป็นผลงานทางศิลปชั้นเลิศของผู้เชื่ยวชาญทีเดียว"
"ผมจะทำให้ดีที่สุด"
"คุณต้องการเวลาเท่าไรสำหรับงานนี้?"
"หนึ่งเดือน"
"ดีมาก, ถ้าเช่นนั้นอีกหนึ่งเดือนผมจะกลับมาอีก - แล้วคุณต้องการค่าจ้างเท่าไร?"
"หนึ่งร้อยดูกาต์"
ชายแปลกหน้านับเงินแล้ววางลงบนโต๊ะ แล้วเขาก็จากไป.
โมสาร์ทครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง. และก็รีบเดินไปหาปากกา, หมึก และกระดาษ และเริ่มต้นขีดเขียนอย่างเอาจริงเอาจัง. เขาไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของภรรยาที่ขอร้องให้เขาหยุดพัก. เขายังคงทำงานต่อไปเป็นเวลาหลายวัน. เขียนทั้งวันทั้งคืนด้วยอารมณ์เร่าร้อนที่เพิ่มพูนมากยิ่งขึ้นไม่หยุด. แต่สภาวะทางร่างกายของเขาขณะนี้ไม่อยู่ในสถานะที่อำนวยต่อความกระตือรือร้นในการทำงาน. เช้าวันหนึ่ง,เขาก็เป็นลมหมดสติไปขณะที่กำลังทำงานอยู่. สองสามวันต่อมา,ภรรยาของเขาพยายามเกลี้ยกล่อมให้เขาพักผ่อนบ้าง เขาพูดสวนขึ้นทันทีว่า "ฉันกำลังประพันธ์เพลงนี้เพื่อตัวของฉันเอง มันจะใช้สำหรับพิธีศพของฉันเอง" ไม่มีอะไรมาขจัดความตั้งใจออกไปจิตใจของเขาได้.
เมื่อทำงานต่อไป, เขารู้สึกว่าพละกำลังค่อยๆหายไปทุกๆวัน. และการทำงานก็ช้าลงเรื่อยๆ หนึ่งเดือนที่เขาสัญญาไว้ผ่านไปแล้ว. ชายแปลกหน้าปรากฏตัวขึ้นอีก. โมสาร์ทพูดว่า
"ผมคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทำตามระยะเวลาที่สัญญาไว้"
"อย่าวิตกกังวลไปเลย" ชายแปลกหน้าตอบ
"คุณต้องการเวลาเพิ่มอีกเท่าไรครับ?"
"อีกหนึ่งเดือน. - ผมรู้สึกว่างานนี้น่าสนใจมากกว่าที่ผมคิดไว้ทีแรก. ผมจึงประพันธ์ให้ยาวกว่าที่ตั้งใจเอาไว้"
"ถ้าเป็นในกรณีนี้. ก็ควรต้องเพิ่มค่าจ้างให้อีก. นี่ครับ,เงินอีกห้าสิบดูกาต์เพิ่มให้คุณ"
"ครับผม" โมสาร์ทพูด รู้สึกประหลาดใจยิ่งขึ้น "คุณเป็นใครกันแน่?"
"นั่นไม่ใช่จุดประสงค์ครับ, อีกหนึ่งเดือนผมจะกลับมาหาคุณ"
โมสาร์ทรีบเรียกคนรับใช้ของเขาคนหนึ่ง. และสั่งให้ติดตามชายแปลกหน้านี้ไปห่างๆ. เพื่อสืบดูว่าเขาเป็นใคร. แต่คนรับใช้คงไม่ชำนาญในงานประเภทนี้. เขาจึงกลับมาโดยไม่รู้อะไรเลย.
โมสาร์ทจึงคิดว่าชายคนนี้คงไม่ใช่คนธรรมดา. เขาอาจจะเป็นผู้ที่มาจากโลกอื่น และถูกส่งมาเพื่อบอกให้เขารู้ว่า - วาระสุดท้ายของเขาใกล้เข้ามาแล้ว. เขาจึงทุ่มเทเวลาและความร้อนรนทั้งหมดใส่ในบทเพลง. เพื่อให้เป็นที่ระลึกสำหรับความเป็นอัจฉริยะของเขา. ในขณะที่ทำงาน, เขาเป็นลมบ้างเป็นบางครั้งซึ่งเท่ากับเตือนเขา. แต่ที่สุดงานก็เสร็จสมบูรณ์ก่อนที่เวลาหนึ่งเดือนจะสิ้นสุดลง. เมื่อถึงเวลานัดหมาย, ชายแปลกหน้าก็กลับมา. แต่โมสาร์ทไม่อยู่แล้ว. เขาเสียชีวิตก่อนที่จะมีอายุครบสามสิบหกปี. โมสาร์ทมีความรุ่งเรืองในการงานอาชีพด้วยความเป็นอัจฉริยะด้านประพันธ์เพลงแต่มีเวลาบนโลกนี้เพียงสั้นๆ แต่ระยะเวลาสั้นๆนี้เขาได้ทำให้ชื่อของเขาเป็นที่จดจำไปนานในหัวใจของคนทั่วไป.
ฟังเพลงได้ที่ http://www.youtube.com/watch?v=VvNDgPyQ8QI
http://palangjai.0fees.net/Archive/Mozart.html
http://www.newmana.com/yabb/index.php?topic=9110.0
