อัศจรรย์!
วันที่ 4 กรกฎาคม 1992 ขณะที่ชาวอเมริกันเฉลิมฉลองวันชาติ นิโคลก็ลืมตาดูโลก เกิดอัศจรรย์ขึ้นแล้ว!
เธอเกิดมาปกติ!
แอนน์ร้องไห้ด้วยความดีใจเมื่อหมอบอกเธอ! เธอสรรเสริญพระเจ้าไม่หยุด!
พอนิโคล สาวน้อยตาสีน้ำตาลเข้มผมแดง หลานผู้น่ารักของเราอายุได้สองขวบครึ่ง เธอก็แสดงให้เห็นเชาวน์ปัญญาหลายอย่าง เธอสามารถร้องเพลง ‘Tomorrow’ และ ‘Praised be The Lord’ โดยใช้วิธีจำเอา!
พออายุได้สามขวบเธอเริ่มอ่านได้
พอสี่ขวบครูพี่เลี้ยงบอกแอนน์ว่า
“ลูกสาวของคุณหัวดีมากนะคะและพัฒนาเร็วกว่าเพื่อนๆในวัยเดียวกัน”
จากห้าขวบครึ่ง ครูในเมืองบิลลิงก์ มอนทาน่าก็ส่งเธอเข้าชั้นเรียนวิชาการอ่านขั้นสูง เพราะเธอเรียนรู้ได้เร็วกว่าเพื่อนร่วมชั้น
พอเจ็ดขวบเขาก็โอนเธอเข้าชั้นเรียนพิเศษฝึกทักษะการคิดขั้นสูง เราเห็นความสามารถพิเศษของเธอได้จากกิจกรรมนอกโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นการเล่นเปียโน สีไวโอลิน หรือเต้นบัลเล่ต์ ครูของเธอล้วนยกนิ้วให้
ปี 1998 บริษัทคณะบัลเล่ต์ที่เดินทางมาเปิดการแสดงในอเมริกาได้เลือกนิโคลให้ร่วมแสดง ‘สวอนเล๊ค’ ในฐานะนักแสดงท้องถิ่นในเมืองบิลลิงก์ จากนั้นปี 1999 เธอได้รับ
เลือกอีกครั้งให้ร่วมแสดง ‘นัทแคร็กเกอร์สวีท’
งานศิลปะของเธอได้ติดบอร์ดของโรงเรียนและลงข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น เธอเรียนอยู่เกรด 1 เองในตอนนั้น เธอเข้าร่วมทีมฟุตบอลของโรงเรียนทั้งๆที่ตัวเล็กสุดในทีม เราเชียร์กันสุดฤทธิ์เมื่อคราวที่เราไปเยี่ยมเธอในปี 2001 บางครั้งเราก็อดชื่นชมความน่ารักของเธอไม่ได้
เรามักหยอกกันว่า “เราคงสวดให้นิโคลตอนที่เธออยู่ในท้องแม่หนักไปหน่อย พระเลยบันดาลให้เธอฉลาดเป็นกรดและน่ารักแบบนี้!”
อันที่จริงแล้ว เป็นเพราะคำภาวนาด้วยความเชื่อมั่นศรัทธาต่างหาก ที่ทำให้พระผู้ทรงเปี่ยมด้วยความเมตตามีพระทัยเวทนาสงสารเรา!
[hr]
จากหนังสือ ‘อัศจรรย์แห่งพระเมตตา’ โดย เมอร์ซี่-อาเซนซีโอ
http://www.thai-divinemercy.com/index_divine_13.html
จงขอบพระคุณพระเป็นเจ้า เพราะพระองค์พระทัยดี
