คือ.. รู้สึกเหมือนตัวเองเคยพบอารักขเทวดาน่ะคับ??

[magicgreen]

คือว่า เมื่อตอนประถมเนี่ยก็เรียนอยู่โรงเรียนกสิณธรเซนต์ปีเตอร์ใช่ม่า แล้วทีนี้ตอนนั้นก้ยังเป็นพุทธอยู่น่ะคับ วันนั้นเป็นตอนพักกลางวันก้ไปเล่นซฯกับเพื่อน2คนที่ท้ายตึกที่ชื่อ ตึกมารีอา แล้วตรงนั้นน่ะมันเป็นส่วนท้ายของตึกที่ต่อกับห้องน้องอนุบาลเขาที่นอนกลางวันอยู่ ปกติเลยจะล็อคกุญแจทุกชั้นไม่ให้ผ่านส่วนหน้าห้องขึ้นได้คือขึ้นจากบันไดล่าง ผมก็ขึ้นไปกับเพื่อน (แอบๆน่ะนะ) จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงหน้าเป็นแผลเหวอะจุดหนึ่ง ตรงแผลเป้นสีม่วงๆ ไม่มีสีแดงแม้แต่นิดเดียว ทั้งที่แผลน่ะดูยังไงๆก้เพิ่งโดนอะไรทิ่มมาแท้ๆ น้องเค้าบอกผมว่า" พี่คะคุรครูกำลังจะมาให้รีบหนีไป" ผมกับเพื่อนก็ตกใจว่าจะไปทางไหนดี เพราะถ้าครูจะมาก็ต้องขึ้นมาทางที่ผมแอบขึ้นมานั้นแหละ มันมิมีทางหนีด่อก>< น้องก้บอกว่า"พี่ขึ้นไปอีกชั้นนึง ประตูจะเปิดอยู่แล้วรับวิ่งไปบันไดกลางแล้วออกไปทางนั้นเลยค่ะ" ด้วยอารามต๊กกะใจผมกับเพื่อนวิ่งกันหน้าตั้งเลยก้เห็นแหละว่าทั้งชั้นมันมืด ในห้องที่ควรมีน้องอนุบาลนอนกันเป็นตับ มีครูอนุบาลห้องละ2คน มันกลับไม่มีอะไรเลย แต่ก้ไม่ทันได้เอะใจเพราะหนีครูอยู่ถ้ามีครูก้แย่สิ ใช่ม่า พอวิ่งอ้อมไปลงบันไดกลางแล้วลงมาข้างล่างถึงโรงอาหารค่อยนึกขึ้นได้ว่า ไม่ได้พาน้องมาด้วย!!! เลยต้องวิ่งไปหลังตึกใหม่ตรงทางขึ้นหลังตึกทางเดียวนั้นแหละเพื่อไปดูว่าน้องอยู่ไหน แต่พอไปถึงปรากฏว่า ไม่มีน้องแล้วฮ่ะ ขึ้นไปชั้นที่น้องให้ผมหนีไปก้พบว่าประตูชั้นนั้นมัน เรียกได้ว่าถูกปิดตายน่ะ มันคล้องด้วยโซ่และกุญแจ ซึ่งชั้นอื่นๆเค้าจะล็อคแค่กลอน จากนั้นก้เลยปักใจเชื่อกับเพื่อนว่าเจอผี แต่พอศึกษาเรื่องฑูตสวรรค์เลยคิดว่าน่าจะเป็นอารักขเทวดาของเราอ๊เปล่าน๊ เพราะจากวันนั้นไม่เคยเห็นหน้าน้องคนนั้นอีกเลย แม้กระทั่งเสียงก็จำไม่ได้ รู้แค่ว่าน้องบอกอะไรแต่ไม่ได้ยินเสียงที่พูดเลย แน่ๆล่ะ ไม่ใช่เสียงมนุษย์แน่.....

[เมจิ]

ดีจังเนอะถ้าเป็นจริงๆก็โชคดีมาก เเต่ว่าก็ซนเนอะมีเเอบขึ้นไปด้วยถ้าเมจิตอนเด็กๆก็เเอบเอาขนมไปทานกับเพื่อนที่ตึกเซนต์เเมรี่ ไม่เคยโดนจับได้

[magicgreen]

ก็ถ้าเล่นตรงที่เขาไม่ห้ามมันก็ไม่ตื่นเต้นน่ะซี่ ตอนนั้นคิดงี้อ่ะ

[เมจิ]

กฎมีไว้เเหก(คติพจณ์ของกลุ่มตอนเด็กๆ )