‘แม่ชีเทวดา’ ซิสเตอร์อันเยลีกา

แบ่งปัน คำพยาน ประสบการณ์ชีวิตกับพระเจ้า และการอัศจรรย์ ที่พระเจ้าได้ทรงกระทำต่อชีวิตของเราแต่ละคน
ตอบกลับโพส
ภาพประจำตัวสมาชิก
Holy
Defender of lawS
Defender of lawS
โพสต์: 10011
ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:06 pm

เสาร์ ต.ค. 24, 2009 1:04 am

คอลัมน์ แสงธรรม

         
        จากหนังสือพิมพ์ โลกวันนี้วันสุข
        ปีที่ 5 ฉบับที่ 221 ประจำวัน จันทร์ ที่ 24 สิงหาคม 2009
        โดย คุณพ่อวรยุทธ กิจบำรุง
         


        ‘แม่ชีเทวดา’ซิสเตอร์อันเยลีกา 
     
คน ทั่วโลกและโดยเฉพาะในทวีปเอเชียเราจะรู้จัก “ซิสเตอร์เทเรซาแห่งกัลกัตตา คุณแม่เทเรซาแห่งกัลกัตตา” หรือ “นักบุญคนยาก หรือแม่พระของคนยากจน” ซึ่งได้มรณะเมื่อวันที่ 5 กันยายน ค.ศ. 1997 อายุ 87 ปี

มีซิ สเตอร์อีกท่านหนึ่งที่น่าสนใจและเป็นที่รู้จักมากทางด้านสื่อมวลชน และยังมีชีวิตอยู่ เป็นชาวสหรัฐอเมริกา ซิสเตอร์แมรี่ อันเยลีกา ริต้า (Sister Mary Angelica Rita) อายุ 83 ปีแล้ว เกิดวันที่ 20 เมษายน ค.ศ. 1926 คนทั่วไปเรียกว่า “คุณแม่อันเยลีกา” หรือ “ซิสเตอร์อันเยลีกา”

รูปภาพ

ซิสเตอร์อันเยลีกาเป็นผู้ก่อตั้งสถานีโทรทัศน์อีดับเบิลยูทีเอ็น (EWTN, Eternal World Television Network) ทั้งๆที่ไม่มีความรู้เรื่องโทรทัศน์มาก่อนเลย แต่ด้วยความเชื่อศรัทธา และมั่นใจในความช่วยเหลือจากพระเป็นเจ้า โดยได้เริ่มสร้างสถานีโทรทัศน์จากโรงรถของอาราม เมื่ออายุ 54 ปี

ปัจจุบันสถานีโทรทัศน์ EWTN ออกอากาศตลอดเวลา 24 ชั่วโมง มีครอบครัวที่รับรายการโทรทัศน์ผ่านดาวเทียมทั้งหมด 148 ล้านหลังคาเรือน ใน 140 ประเทศ และแต่ละคนสามารถรับรายการนี้โดยตรงผ่านดาวเทียมได้ นอกจากนี้ยังมีเว็บไซต์ www.ewtn.com รายการวิทยุ หนังสือ ฯลฯ

รูปภาพรูปภาพ

ซิ สเตอร์อันเยลีกาสมัยเป็นเด็กชื่อว่า ริต้า อันตัวเน็ต ริสโซ (Rita Antoinette Rizzo) เป็นลูกสาวคนเดียว บิดาชื่อ จอห์น ริสโซ คุณแม่ชื่อ แม ริสโซ (Mae Rizzo) อายุได้ 6 ขวบ พ่อแม่ก็แยกทางกัน ต้องอยู่กับแม่ที่แคนตัน รัฐโอไฮโอ ชีวิตในวัยเด็กเป็นคนเก็บตัวและครอบครัวยากจน มีตาและยายช่วยเลี้ยงดูมาตลอด ชีวิตในวัยเด็กช่างอาภัพ ขณะเรียนหนังสือ แม่ต้องไปรับจ้างทำงานรับซักเสื้อผ้า เหน็ดเหนื่อย มีรายได้มาก็เพียงแค่พอประทังชีวิตไปวันหนึ่งๆ ซ้ำร้ายยิ่งกว่านั้น อายุได้ 15 ปี มีอาการเจ็บปวดภายในท้องมาก ไปหาหมอรักษาและเอกซเรย์ดูก็พบว่าอาการหนัก รักษาไม่ได้แล้ว เมื่อหมอหมดปัญญา แต่ปัญหายังอยู่ ต่างก็หันหน้าหาพระช่วย เมื่อยาช่วยไม่ได้ ก็ขออัศจรรย์ พระเมตตาจากพระ และริตาได้สัญญาว่า

“ถ้าลูกหายป่วยครั้งนี้จะอุทิศชีวิตเพื่อพระเป็นเจ้าและเพื่อผู้อื่น”

รูปภาพ

หลัง จากได้สวดทำพิธีนพวาร (Novena) แล้ว เธอก็ยังรู้สึกเจ็บปวดที่ลำไส้เหมือนเดิม เธอได้เล่าว่า คืนวันที่ 17 มกราคม ค.ศ. 1943 เธอก็ยังรู้สึกเจ็บปวดสักพักหนึ่ง แต่พอรุ่งเช้าตื่นขึ้นมา เธอไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกเลย รู้สึกว่าอัศจรรย์เกิดขึ้นแล้ว เธอขอบพระคุณพระเป็นเจ้า และอัศจรรย์นี้ทำให้เธอรักพระเป็นเจ้าที่มีต่อเธอลึกซึ้งยิ่งขึ้น และพร้อมที่จะอุทิศตนเองเพื่อพระเป็นเจ้า

ในฐานะลูกสาวคนเดียว และแม่ก็อยู่ในฐานะแม่หม้าย เธอเป็นห่วงแม่มาก การตัดสินใจบวชทำให้ริต้าลำบากมากที่ต้องตัดสินใจครั้งนี้ เพราะต้องจากแม่ไป เธอไม่กล้าบอกกับแม่โดยตรง ได้แต่วางแผนเข้าอารามไว้เพียงลำพัง และได้เขียนจดหมายลาคุณแม่วางไว้ที่โต๊ะคืนวันที่ 14 สิงหาคม ค.ศ. 1944 และดึกคืนนั้นเอง เธอก็เข้าอารามโดยไม่ให้แม่รู้ เมื่อเข้าอารามนักบุญคลาราผู้ยากจนที่คลิฟแลนด์ เธอได้รับชื่อว่า ซิสเตอร์ริต้า (Sister Rita) ในฐานะผู้สมัครบวช (postulant) ซิสเตอร์ได้รับคำแนะนำเรื่องชีวิตนักบวช ร่วมภาวนาพร้อมกับสมาชิกในคณะและทำงานบ้านคือ ซักเสื้อผ้า ทำแผ่นศีล งานในครัวและทำความสะอาดพื้น แต่ปัญหาเรื่องหัวเข่าซึ่งเคยหายเจ็บไปนานแล้ว กลับมาอีกครั้งหนึ่งทำให้ต้องเปลี่ยนหน้าที่อยู่เรื่อยๆ

วันที่ 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1945 ซิสเตอร์ได้รับเสื้อชุดนักบวชสีน้ำตาลแบบคณะฟรันซิสกัน พร้อมผ้าคลุมศีรษะสีขาว เป็นนวกเณรี (Novice) และได้รับชื่อใหม่ว่า ซิสเตอร์แมรี่ อันเยลีกา แห่งแม่พระรับสาร (Sister Mary Angelica of Annunciation)

ซิสเตอร์อันเยลีกาได้ปฏิญาณตนครั้งแรก วันที่ 2 มกราคม ค.ศ. 1947 และได้ปฏิญาณตนตลอดชีพอย่างสง่า วันที่ 2 มกราคม ค.ศ. 1953

รูปภาพ

วันหนึ่งระหว่างที่ทำงาน ซิสเตอร์ลื่นล้มลงและหลังไปกระแทกกำแพง กระดูกสันหลังบาดเจ็บรุนแรง พยายามรักษานานหลายเดือน แต่อาการกลับทรุดหนัก ต้องเข้ารักษาในโรงพยาบาลถึง 2 ปี ที่สุดหมอวินิจฉัยว่าต้องผ่าตัด ในคืนก่อนวันนัดผ่าตัด ซิสเตอร์รู้สึกกลัว ได้ภาวนาขอพระว่า “พระเจ้าข้า พระองค์คงมิได้ทรงนำลูกออกมาเพื่อให้มานอนพักรักษาหลังอย่างนี้ตลอดชีวิต โปรดเถิดพระเยซูเจ้าข้า ถ้าพระองค์โปรดให้ลูกเดินได้อีกครั้งหนึ่ง ลูกจะสร้างอารามเพื่อพระสิริมงคลแด่พระองค์ และลูกจะสร้างทางภาคใต้”

หลังจากผ่าตัดนอนพักรักษาในโรงพยาบาลอยู่ 4 เดือน ซิสเตอร์ก็ดีขึ้น และสามารถเดินได้อีกครั้งหนึ่ง ซิสเตอร์รักษาคำสัญญากับพระก่อนผ่าตัด ซิสเตอร์อันเยลีกาและซิสเตอร์อีก 4 คน ได้ออกเดินทางลงไปทางใต้ ที่ไอรอนดัล รัฐแอละแบมา สร้างอารามคณะแม่พระแห่งเทวดา และเสร็จเรียบร้อยในวันที่ 20 พฤษภาคม ค.ศ. 1962

ต่อมาได้เซ็นสัญญา ออกอากาศสถานีโทรทัศน์อีดับเบิลยูทีเอ็น (EWTN) และออกอากาศวันที่ 15 สิงหาคม ค.ศ. 1981 ผ่านบริษัทดาวเทียมและจานดาวเทียมตามบ้านซึ่งใช้กันอยู่ในทุกวันนี้

รูปภาพ

นิตยสารไทม์ได้พูดถึงคุณแม่อันเยลีกาว่า ท่านเป็นสตรีในพระศาสนจักรโรมันคาทอลิก ที่ได้รับการกล่าวขวัญว่ามีอิทธิพลมากที่สุด

ชีวิต เรื่องราวต่างๆของซิสเตอร์อันเยลีกา ซึ่งเป็นเครื่องมือที่บกพร่อง ไม่แข็งแรง แต่พระเป็นเจ้าทรงจัดเตรียมให้เป็นเครื่องมือของพระองค์ เพื่อให้มนุษย์ได้สำนึกว่า เป็นงานของพระ และความสำเร็จทั้งหลายเป็นพระเป็นเจ้าเอง มนุษย์เป็นเพียงเครื่องมือที่ธรรมดาๆ

ซิสเตอร์อันเยลีกา อายุ 83 ปี แม้ร่างกายจะอ่อนล้าไปตามวันเวลา แต่จิตใจยังมีพลังเข้มแข็งอย่างน่าพิศวง เรียกได้เต็มปากว่า “ซิสเตอร์ยายเทวดา”

ที่มา : นิตยสารโลกวันนี้วันสุข ปีที่ 5 ฉบับที่ 221 วันที่ 22-28 สิงหาคม พ.ศ. 2552 หน้า 24 คอลัมน์ แสงธรรม โดย คุณพ่อวรยุทธ  กิจบำรุง
ภาพประจำตัวสมาชิก
Nura
โพสต์: 177
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ ต.ค. 18, 2008 2:48 am

เสาร์ ต.ค. 24, 2009 1:27 am

ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ
ภาพประจำตัวสมาชิก
Zion
~@
โพสต์: 3777
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 8:37 pm
ติดต่อ:

เสาร์ ต.ค. 24, 2009 9:25 am

ขอบคุณครับ

อันที่จริงยศเองก็พึ่งข้อมูลจากewtnมากเหมือนกัน

เป็ฯเครือข่ายที่กว้างไกล และเต็มเปีี่ยมด้วยความศรัทธาครับ
ภาพประจำตัวสมาชิก
Ministry Of Men
โพสต์: 3972
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ เม.ย. 18, 2007 3:09 pm

เสาร์ ต.ค. 24, 2009 9:42 am

ถ้าซิสเตอร์อันเยลีกา ไม่มอบถวายทุกสิ่งแด่พระเจ้า ชีวิตจะรันทดแค่ไหนเนี่ย  ::001::
†ลูกแกะพระเจ้า...
โพสต์: 124
ลงทะเบียนเมื่อ: พุธ ก.ย. 30, 2009 5:18 pm
ที่อยู่: ขอนแก่น

เสาร์ ต.ค. 24, 2009 1:49 pm

†ลูกแกะพระเจ้า...

ขอบคุณที่นำข้อมูลมาแบ่งปันครับ

ซิสเตอร์อันเยลิกานี่ช่างเป็นผู้ที่เต็มเปี่ยมด้วยศรัทธา และพร้อมจะรับใช้พระเจ้าด้วยความจริงใจเลยนะครับเนี่ย

น่าเอาเป็นแบบอย่าง

†ลูกแกะพระเจ้า...
...ขอพระเจ้าสถิตกับท่าน...
Kobkit
โพสต์: 2
ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ต.ค. 19, 2009 11:39 pm

เสาร์ ต.ค. 24, 2009 2:41 pm

ผู้ดูแลบอร์ดขออณุญาติ แก้ไข จัดหน้า ให้อ่านง่าย เนื่องจากบทความมีประโยชน์ดีมาก แต่อ่านลำบากครับ

Defender of lawS






ขอเพิ่มอีกหน่อยจากที่เคยแปลไว้เมื่อ 3 ปีที่แล้ว ชื่อเรื่อง คุณแม่อังเชลีกากับสถานีโทรทัศน์คาทอลิกในอเมริกา
เขียนโดย แอลลา กรังชีส นำลงพิมพ์ในนิตยสารแม่พระยุคใหม่ฉบับ 149 กันยายน-ตุลาคม 2006 ชื่อ "แม่ชีกับเคเบิลทีวีในอเมริกา"
เรื่องข้างล่างนี้แปลจากต้นฉบับ ยาวหน่อยครับต้องใช้ความพยายาม มีสเก็ตคร่าวๆ ถึงสถานที่เฉพาะที่เกี่ยวข้องตอนท้ายประกอบ  ขอพระเจ้าอวยพรท่านผู้อ่านทุกท่านครับ

--------------------------------------------------------

“ดิฉันไม่ต้องการคุณ  ดิฉันต้องการเพียงพระเป็นเจ้า!  ถ้าคุณไม่พอใจ  ดิฉันก็จะไปสร้างห้องสตูดิโอใหม่, ซื้อกล้องถ่ายภาพใหม่ และจดทะเบียนขอใบอนุญาตตั้งสถานีโทรทัศน์ออกรายการเองก็ได้...”   นี่คือข้อความที่คุณแม่อังเชลีกา ตอบโต้ผู้อำนวยการสถานีโทรทัศน์เบอร์มิงแฮม รัฐอะลาบามาเมื่อ 25 ปีก่อน  ทั้งนี้เพราะผู้อำนวยการยืนยันที่จะฉายภาพยนต์ที่มีเนื้อหาปฏิเสธการกลับคืนพระชนม์ชีพของพระเยซูเจ้า.   นอกจากคุณแม่อังเชลีกา จะคัดค้านทุกรายการที่ขัดแย้งต่อพระศาสนาแล้ว  เธอยังยึดมั่นในพระเป็นเจ้า และสวดขอให้พระองค์ทรงเป็นผู้นำทางอยู่เสมอ

หลังจากที่แตกหักกับทางสถานีโทรทัศน์เบอร์มิงแฮมได้ไม่นาน  ในวันที่ 15 สิงหาคม 1981  เธอก็ใช้เงินของอารามที่มีเพียง 200 ดอลล่าร์  เริ่มต้นก่อตั้งสถานีโทรทัศน์เครือข่ายเคเบิลคาทอลิก ETWN (the Eternal World Television Network : เครือข่ายโทรทัศน์ “พระวาจานิรันดร”)   โดยให้คนงานโบกปูนกั้นโรงรถของอาราม ทำเป็นห้องสตูดิโอแรกของสถานีโทรทัศน์.    กิจการเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว จนปัจจุบันเป็นสถานีโทรทัศน์เครือข่ายเคเบิลคาทอลิกที่ใหญ่ที่สุดของสหรัฐอเมริกา

การใช้ความงามนำผู้ชมสู่พระสัจธรรม

ทุกค่ำวันอังคารและวันพุธ (2 ทุ่มตามเวลาในฝรั่งเศส)  คุณแม่อังเชลีกาจะออกรายการโทรทัศน์ โดยนั่งอยู่บนเก้าอี้นวมในห้องส่งที่ตกแต่งไว้อย่างเหมาะสม.   บนตักของเธอ มีพระคัมภีร์เปิดวางอยู่ และมีพระสงฆ์หรือฆราวาสคนหนึ่งร่วมสนทนาด้วย.   คุณแม่อังเชลีกาจะเริ่มกล่าวถึงเรื่องที่น่าสนใจในปัจจุบัน เช่นเรื่องความยากลำบากที่ทุกคนกำลังประสบอยู่ หรือเรื่องการให้อภัยซึ่งกันและกัน เป็นต้น.   เธอหัวเราะและหยอกล้ออย่างออกรสตลอดเวลา ขณะดำเนินรายการ ...เธอรู้วิธีทำให้ผู้ชมรู้สึกผ่อนคลายในการติดตามรายการที่มี “แฟนรายการ” 20-30 คนร่วมอยู่ในห้องส่ง และเป็นรายการที่มีผู้ชมติดตามทางเคเบิลทีวีอีกประมาณ 66 ล้านคนจาก 43 ประเทศ

สิ่งที่คุณแม่อังเชลีกาชื่นชอบที่สุดในการจัดทำรายการที่นี่  เพราะทุกรายการเป็น “ส่วนเสริมของพระศาสนจักร  มิใช่เป็นส่วนทดแทนสิ่งที่พระศาสนจักรมีอยู่แล้ว”.  รายการของเธอ มีผลช่วยให้ผู้ที่ทิ้งวัดเป็นเวลานาน 20-30 ปี หรือแม้แต่ 70 ปีกลับคืนสู่ “พระเยซูคริสต์ ผู้ทรงเป็นแสงสว่างของโลก  พระองค์ทรงใช้รายการของเรา เอาชนะความมืดแห่งสติปัญญา, ความมัวเมาในบาป และความสิ้นหวัง”

รายการของสถานีเครือข่ายนี้ มีตลอด 24 ชั่วโมง เป็นรายการที่แสดงให้เห็นภาพพจน์ของพระศาสนาอย่างลึกซึ้ง, มีส่วนช่วยให้ผู้ชมเป็นทหารกล้าของพระคริสต์ และเป็นบุตรที่ดีของพระศาสนจักร.   ทุกรายการเน้นถึงความสวยงามเพื่อนำผู้ติดตามไปสู่พระสัจธรรม และเพื่อให้พวกเขามีพื้นความเชื่อของพระศาสนาที่แข็งแกร่ง

ตัวอย่างรายการต่างๆ ของสถานีได้แก่ การถ่ายทอดการถวายบูชามิสซาจากวัดของอาราม ที่มีผู้แสวงบุญและภคินีฟังมิสซาร่วมกัน, ประวัตินักบุญต่างๆ, เพลงสดุดี, บทเร้าวิงวอน, สถาปัตยกรรมทางศาสนา, ศาสนศิลป์, การสวดสายประคำแบบธรรมดา, การสวดสายประคำพระเมตตาตามแบบของซิสเตอร์โฟสตินา, พระสมณสาสน์, การประจักษ์ต่างๆ ของแม่พระ, เอกสารพระสังคายนาสากลครั้งที่ 2, การเคารพต่อชีวิต : เวลาที่ใช้ในการสวดภาวนา และเรื่องที่น่าสนใจสลับกับสารคดี เช่นการเสด็จไปยังประเทศต่างๆ ของสมเด็จพระสันตะปาปา ยอห์นปอลที่ 2, สถานที่จาริกแสวงบุญ,  รายการเจาะใจสำหรับคนหนุ่มสาว และรายการสำหรับคริสตังใหม่ เป็นต้น

ประวัติย่อของคุณแม่อังเชลีกา

คุณแม่อังเชลีกา เดิมชื่อริต้า อันตัวแน็ต ริซโซ่ (Rita Antoinette Rizzo) เกิดที่เมืองแคนตัน (Canton) รัฐโอไฮโอ ค.ศ.1923.   เธอเป็นลูกคนเดียวของครอบครัวที่ยากจนมาก และมีชีวิตในวัยเด็กที่ยากลำบาก โดยเฉพาะหลังจากที่จอห์น ริซโซ่(John Rizzo) บิดาทิ้งครอบครัวไปตั้งแต่เธอยังเล็กอยู่ และดังนั้นนางมาเอะ (Mae) มารดาจึงต้องฟันฝ่าความยากจนและต่อสู้ชีวิตกับลูกสาวตามลำพัง  ด้วยการทำธุรกิจซักแห้งเสื้อผ้า.   ทั้งสองอาศัยอยู่ในห้องที่หนาวเหน็บ, มีหนูวิ่งพล่านตอนกลางคืนและหาเงินได้แทบไม่พอประทังชีวิต.    ที่โรงเรียน ทุกคนตราหน้าเธอว่า พ่อแม่ไม่อยู่ด้วยกัน  ซิสเตอร์ที่สอนเธอก็ล้วนแต่ “ร้ายกาจ” กับเธอ .   เมื่อหวนระลึกถึงความหลัง เธอกล่าวว่า “ดิฉันไม่มีความสุขเลย เพราะไม่มีใครคบด้วย  และดิฉันคงพูดไม่ได้ว่า ดิฉันมีชีวิตในวัยเด็กอย่างที่เด็กควรจะได้รับ”.

สองแม่ลูกต้องช่วยกันทำธุรกิจอย่างหนัก ซึ่งมีผลเสียต่อการเรียนของเธอ.   สองแม่ลูกขาดวัดวันอาทิตย์อยู่บ่อยๆ   แต่พวกเธอก็ยังคงยึดมั่นในความเชื่อคาทอลิกและพระญาณสอดส่อง.   เธอชอบบทเพลงสดุดี โดยเฉพาะบทเพลงที่มีเนื้อหาวิงวอนร้องขอความช่วยเหลือจากพระเป็นเจ้าผู้ทรงสรรพานุภาพ

วันหนึ่งขณะที่เธอกำลังนำเสื้อผ้าไปส่งให้ลูกค้า เธอรอดชีวิตจากการถูกรถบรรทุกชนอย่างหวุดหวิด  เธอกล่าวว่า คล้ายกับมีมือที่แข็งแรงมาคว้าตัวเธอไปยังที่ปลอดภัย.   เธอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้มารดาฟัง  และทั้งสองก็ถือว่าเหตุการณ์นี้คือลางบอกเหตุที่สำคัญ.    

2 ปีต่อมา ขณะที่เธออายุได้ 16 ปี ก็เกิดป่วยเป็นลำไส้อักเสบอย่างรุนแรง และต้องทนทุกข์ทรมานนานติดต่อกันถึง 3 ปี.   แพทย์ไม่ทราบสาเหตุและไม่สามารถรักษาเธอได้.   ไม่นานต่อมา คุณแม่ของเธอได้ยินคนเล่าว่า  มีหญิงอายุ 50-60 ปี เพิ่งหายจากโรคมะเร็งขั้นสุดท้าย หญิงผู้นี้มีรอยแผลศักดิ์สิทธิ์ของพระเยซู ในลักษณะเดียวกับนักบุญฟรังซิส แห่งอัสซีซี.   เธอจึงแนะนำบุตรีให้ไปทำนพวารที่วัดนักบุญเทเรซาแห่งพระกุมารเยซู.

เนื่องจากเธอไม่มีอะไรที่จะเลวร้ายไปกว่าสภาพที่เธอกำลังเป็นอยู่    เธอจึงทำตามที่มารดาแนะนำ... และหลังจากที่ได้ทำนพวารจนครบเก้าครั้งแล้ว   ในค่ำวันนั้น อาการของเธอก็ยังคงไม่ทุเลาลง   เธอจึงเข้านอนอย่างหมดหวัง    แต่เมื่อถึงเช้าวันรุ่งขึ้น เธอกลับรู้สึกหายเป็นปลิดทิ้ง.

การหายจากโรคอย่างอัศจรรย์นี้ ทำให้เธอตั้งใจอุทิศถวายชีวิตแด่พระผู้สร้างอย่างจริงจัง  “เป็นครั้งแรกที่ดิฉันเริ่มทำกิจการต่างๆ อย่างกระฉับกระเฉงเพื่อถวายแด่พระเป็นเจ้า.   ดิฉันเริ่มสวดภาวนาในลักษณะที่เปลี่ยนไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง”

เธอไปฟังมิสซาทุกวัน และสวดรำพึงตามภาคต่างๆ ของการเดินรูป.   ในการไปค้างแรมที่วัดนักบุญอันตน เธอได้คุกเข่าสวดต่อหน้าพระรูปแม่พระมหาทุกข์ และก็เกิดสิ่งที่ไม่ได้คาดคิดคือ “ทันทีที่ดิฉันคุกเข่า  ดิฉันก็ทราบในขณะนั้นเลยว่า ดิฉันจะต้องอุทิศชีวิตเป็นภคินีเพื่อพระเป็นเจ้าที่ดิฉันรัก”.  จากนั้น เธอก็ได้ปรึกษากับพระคุณเจ้า และต่อมาในวันที่ 15 ส.ค.1944 เธอก็ได้ถวายตัวและได้รับนามใหม่คือ ภคินีแมรี่ อังเชลีกา แห่งการถือสาสน์ของเทวทูต  ในคณะภคินีฟรังซิสกันแห่งศีลมหาสนิท (เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า คณะภคินีนักบุญคลารา)  ซึ่งเป็นคณะที่ตั้งขึ้นในปี 1854 ที่กรุงปารีส และเป็นคณะที่เน้นเรื่องการสรรเสริญพระคริสตเจ้าในศีลมหาสนิท.  

เหตุที่คุณแม่อังเชลีกาย้ายไปปักหลักที่รัฐอะลาบามา  ก็เป็นเรื่องอัศจรรย์  ทั้งนี้เพราะหลังจากที่เธอบวชเป็นภคินีได้ 2 ปี   วันหนึ่งในปี 1946  ขณะที่เธอกำลังขัดพื้นพระอารามด้วยเครื่องขัดพื้นไฟฟ้าที่หนักอึ้งอยู่นั้น   เครื่องขัดพื้นเกิดพลัดหลุดมือและหมุนไปตรึงเธอติดกับผนังห้องของอาราม...  ก่อนที่แพทย์จะผ่าตัดบริเวณกระดูกไขสันหลัง แพทย์ได้กล่าวกับเธอว่า “โอกาสจะกลับมาเดินได้ใหม่มีเพียงครึ่งเดียว” แต่เธอก็วางใจในพระญาณสอดส่อง และภาวนาว่า  "ข้าแต่พระเป็นเจ้า  พระองค์คงมิได้ทรงนำพาดิฉันมาไกลถึงเพียงนี้ เพียงเพื่อให้ดิฉันนอนอยู่กับเตียงไปจนตลอดชีวิตนะคะ.    ข้าแต่พระเยซูเจ้า  หากพระองค์โปรดให้ดิฉันเดินได้อีก  ดิฉันจะสร้างอารามเพื่อถวายเกียรติแด่พระองค์  และดิฉันจะสร้างขึ้นทางใต้."   เธอเองก็ไม่ทราบว่าเหตุใดจึงเลือก “ทางใต้” แต่เธอจะไม่เสียเวลาคิดหาเหตุผลในสิ่งที่พระเป็นเจ้าทรงดลใจ

เธอได้รับการรักษาพยาบาลประมาณ 4 เดือน ก็สามารถเดินกลับเข้าสู่อารามนักบุญคลาร่าที่เมืองแคนตัน รัฐโอไฮโอ ได้อีกครั้งหนึ่ง แม้จะมีแท่งโลหะฝังอยู่ที่หลังและใช้ไม้ยันรักแร้ช่วยในการเดิน.  เธอยังคงรู้สึกเจ็บอยู่ตลอดเวลา  แต่ก็เดินได้  ดังนั้นเธอจึงพูดติดตลกว่า “ต่อไปเวลาจะสวดขอพระ  ต้องบอกรายละเอียดด้วย  ครั้งนี้ดิฉันขอแต่เพียงให้เดินได้  พระองค์ก็ประทานให้  แต่ดิฉันปากหนักไปหน่อย มิได้ขอให้เดินได้อย่างสะดวกสบายเช่นคนปกติ”  

การสร้างอารามที่รัฐอะลาบามา

เมื่อกลับมาเดินได้อีกครั้งหนึ่ง  เธอก็ต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับพระ  แต่เธอไม่มีเงินเลย !.    เมื่อได้รับอนุญาตจากคุณแม่อธิการิณี ให้ดำเนินการสร้างอารามใหม่ได้   เธอและเพื่อนภคินีในอารามก็ได้จัดโครงการ “เหยื่อตกปลาของนักบุญเปโตร” ซึ่งเป็นธุรกิจการสั่งซื้อสินค้าทางไปรษณีย์ เพื่อหารายได้สำหรับสร้างอารามทางใต้.   เธอเขียนจดหมายถึงพระสังฆราชทางใต้หลายองค์ เพื่อสอบถามว่า มีพระสังฆราชทางใต้องค์ใดสนใจให้เธอไปสร้างอารามในเขตสังฆมณฑลของพระคุณเจ้าบ้าง.   พระสังฆราชโทมัส ทูเล็น (Thomas Toolen) แห่งสังฆมณฑลอะลาบามาตอบรับเป็นองค์แรก  และในเดือนก.ค.1961 เธอพร้อมกับเพื่อนภคินี 4  คนจึงได้เดินทางไปยังย่านไอออนเดล (Irondale) ชานเมืองเบอร์มิงแฮม รัฐอะลาบามา ซึ่งเป็นรัฐที่มีคาทอลิกเพียง 2.5%.   เธอได้สร้างอารามนักบุญ คลาราขึ้นใหม่ที่นี่ และเมื่อมีการเปิดอารามใหม่อย่างเป็นทางการเมื่อ 20 พ.ค.1962 เธอก็ได้รับตำแหน่งเป็นคุณแม่อธิการิณีของอาราม

เมื่อครั้งที่เธอขออนุญาตมารดาไปเข้าอารามที่เมืองเคลฟแลนด์ (Cleveland) รัฐโอไฮโอนั้น  มารดาของเธอแทบจะเป็นลม เพราะเธอเป็นทั้งลูกและเพื่อนเพียงคนเดียวของนาง.  อย่างไรก็ตาม ต่อมานางก็ปรับตัวได้ และที่สุดในปี 1961 นางก็ได้สมัครเป็น นวกเณรีคนแรกของอารามใหม่ที่ยังมิได้เปิดเป็นทางการ  และเมื่อถวายตัว ก็ได้รับชื่อใหม่ว่า ภคินีแมรี่ เดวิด.    2-3 เดือนต่อมา คุณแม่ อธิการิณี แมรี่ เวโรนิกา ที่อารามนักบุญคลาราเดิมก็ได้ย้ายมาประจำอยู่ที่อารามใหม่นี้เช่นกัน.   กิจการของอารามเจริญก้าวหน้าเป็นอย่างดี   และก็เป็นที่บริเวณ “โรงจอดรถของอาราม”นี้เอง ที่เป็นจุดเริ่มต้นของสถานี EWTN ที่ได้กล่าวถึงในตอนต้นของเรื่อง   ยิ่งกว่านั้น ในปี 1981 มีการนำภคินีแมรี่ เดวิด ออกรายการที่สถานี EWTN ด้วย (ระหว่างดำเนินรายการ คุณแม่อังเชลีกา  หัวเราะล้อเล่น เมื่อมารดาเรียกเธอด้วยความเคารพว่า “คุณแม่”ในฐานะที่เธอเป็นคุณแม่อธิการิณี).   ภคินีแมรี่ เดวิด มรณภาพในปี 1982, อายุ 83 ปี และฝังไว้ที่สุสานใต้ดินที่เมืองแฮนซ์วิล (Hanceville : อยู่ทางเหนือของอารามที่ย่านไอออนเดลประมาณ 50 ไมล์) เช่นเดียวกับภคินีทุกคนของอารามที่นั่น

รายการโทรทัศน์คาทอลิก

งานด้านสื่อมวลชนของคุณแม่อังเชลีกา ถือกำเนิดในทศวรรษ 1970  เริ่มจากการที่เธอได้รับเชิญไปบรรยายในหัวเรื่อง ที่เกี่ยวกับศาสนาคาทอลิกอยู่บ่อยๆ  และมีผู้ฟังจำนวนมากขอสำเนาเรื่องที่เธอได้บรรยายไปแล้ว.   เพื่อนภคินีจึงช่วยกันเรียบเรียง, จัดพิมพ์แต่ละเรื่องเป็นหนังสือเล็กๆ  และส่งให้ทางไปรษณีย์.   ในปัจจุบัน ก็ยังมีการแจกฟรีหนังสือเหล่านี้ รวมทั้งสายประคำด้วย แก่ผู้ติดตามรายการสถานี EWTN ที่ขอมา.   รายการทางโทรทัศน์ของเธอ ก็เริ่มขึ้นในปลายทศวรรษเดียวกัน โดยเริ่มจากการทำรายการเป็นตอนๆ ในลักษณะของเทปวีดีโอ  และแพร่ภาพที่สถานีโทรทัศน์เบอร์มิงแฮม  และเมื่อเกิดมีปัญหากับทางสถานี  เธอจึงต้องแพร่ภาพต่อที่สถานีที่ดัดแปลงจากโรงจอดรถของอาราม

ในตอนแรก สถานีเครือข่าย EWTN ของเธอแพร่ภาพเพียงวันละ 2-3 ชั่วโมง และมีผู้รับสัญญาณได้ประมาณ 60,000 ครัวเรือน   แต่เมื่อเวลาผ่านไป 20 ปี เครือข่ายของเธอก็ได้ขยายกว้างออกไปมากกว่า 1000 เท่า !   นอกจากนั้น ในปี 1993 เธอยังเป็นเจ้าของสถานีวิทยุคลื่นสั้น WEWN (กำลังส่ง 500 กิโลวัตต์)  ซึ่งเป็นสถานีวิทยุส่วนบุคคลที่มีอุปกรณ์ที่ทันสมัยมากที่สุดในโลก  ตั้งอยู่บนเนินเขาใกล้ย่านไอออนเดล ชานเมืองเบอร์มิงแฮม.   เธอได้รับเงินในการสร้างสถานีนี้จากนายพีธ เดิร์คเซ็น (Piet Derksen) อดีตเจ้าของอุตสาหกรรมมูลค่านับพันล้านดอลล่าร์ชาวดัช ที่ไม่เคยรู้จักคุณแม่อังเชลิกามาก่อนเลย จนกระทั่งได้พบกันโดยบังเอิญในห้องโถงของโรงแรมแห่งหนึ่งที่กรุงโรม

ปี 1996 สถานี EWTN แพร่ภาพไปได้ทั่วโลกโดยใช้สัญญาณส่งผ่านดาวเทียม.   ผู้ชมที่เป็นเป้าหมายสำคัญส่วนหนึ่งอยู่ในทวีปอเมริกาใต้ที่ใช้ภาษาสเปน  ซึ่งปัจจุบันมีสมาชิกประมาณ 14 ล้านคน.   ทั้งเครือข่ายโทรทัศน์ EWTN และเครือข่ายวิทยุคลื่นสั้น WEWNสามารถรับได้ในทวีปยุโรป, เขตมหาสมุทรแปซิฟิก และส่วนหนึ่งของทวีปแอฟริกา

ที่จริง ก่อนหน้าการตั้งสถานี EWTN ในปี 1981 ก็มีกลุ่มศาสนาทั้งที่เป็นคาทอลิกและมิใช่คาทอลิก ทำการแพร่ภาพในเครือข่ายในระบบเคเบิลทีวีอยู่แล้ว   อย่างไรก็ดี ในปัจจุบันเหลือเพียงสถานีเครือข่าย EWTN เท่านั้น ที่ยังคงดำเนินการอยู่ได้ตลอด 24 ชั่วโมง.   นายมีคาแอล วอร์ซอ (Michael Warsaw) ประธานเครือข่าย ให้เหตุผลว่า “เป็นเพราะ EWTN ดำเนินการตามพระประสงค์ของพระเป็นเจ้า.”   คุณแม่อังเชลีกากล่าวเกี่ยวกับการดำเนินงานของสถานีว่า “เรามิได้สำรวจผลการดำเนินงาน แต่เราสำรวจดูว่า เราได้ดำเนินการที่ผ่านมาอย่างไร.  เราไม่เคยมีแผนงาน และไม่เคยสำรวจว่างานจะประสบผลสำเร็จหรือไม่ ซึ่งดิฉันทราบดีว่า มิใช่เป็นวิธีการทำธุรกิจที่ดี  เพราะในโลกธุรกิจนั้น ถ้าคุณคิดจะขายเน็คไท ก็เพราะมีคนอยากซื้อเน็คไท.   แต่คุณจะใช้วิธีการนี้กับงานของพระไม่ได้  เพราะคุณไม่ทราบว่าพระองค์มีพระประสงค์จะขายอะไร  และก็ไม่มีการประกันในเรื่องความสำเร็จด้วย  สิ่งเดียวที่รับประกัน คือการดำเนินงานให้เป็นที่พอพระทัยของพระเป็นเจ้า

ทุกคนที่ร่วมทำงานกับเครือข่าย EWTN กล่าวตรงกันว่า เป็นเครือข่ายที่ดำเนินการได้อย่างอัศจรรย์.    พวกเขาเล่าว่า ญาติๆ ของพวกเขา หันกลับมาปฏิบัติศาสนกิจอย่างจริงจัง หลังจากที่ได้ชมรายการสดของคุณแม่อังเชลีกา...หลายคนที่ชมรายการ เขียนจดหมายขอบคุณรายการ เพราะขณะที่กำลังคิดจะกระทำอัตวิบาตรกรรม ก็เป็นจังหวะที่ดูรายการของคุณแม่อังเชลีกาอยู่พอดี และรายการของเธอก็ได้เปลี่ยนมุมมองของชีวิตของพวกเขาใหม่

หลังจากประสบอุบัติเหตุในปี 1946 เธอต้องใช้ไม้ยันรักแร้ช่วยการเดินตลอดมา  52 ปีต่อมา ก็เกิดอัศจรรย์กับเธออีกครั้งหนึ่งในเดือน ม.ค.1998   วันนั้น หลังจากที่เธอสวดสายประคำในห้องทำงานพร้อมกับสตรีชาวอิตาลีคนหนึ่งแล้ว  เธอก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดที่เคยเป็นอยู่ตั้งแต่อุบัติเหตุได้อันตรธานหายไป   เธอทิ้งไม้ยันรักแร้ และลุกขึ้นเดินด้วยตัวเองเพื่อไปออกรายการโทรทัศน์ตามปกติ.   พนักงาน EWTN ทุกคนทันทีที่ทราบข่าว ต่างก็พากันลิงโลดแสดงความดีใจกับอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นครั้งล่าสุดนั้น.

 ในโอกาสฉลองวันแม่พระได้รับเกียรติยกขึ้นสวรรค์ ปี 2001  มีผู้แสวงบุญและพระสังฆราชจำนวนมากจากทั่วทุกมุมโลก พากันมาชุมนุมที่สถานีแม่ของเครือข่าย EWTN ที่ย่านไอออนเดล ชานเมืองเบอร์มิงแฮม เพื่อฉลองวันครบรอบ 20 ปีของการก่อตั้งสถานี.   วันนั้นคุณแม่อังเชลีกา ออกรายการสด และใช้เวลานานเป็นพิเศษถึง 2 ชั่วโมง จากที่กำหนดไว้เพียง 1 ชั่วโมง.  


เรื่องจริงเกี่ยวกับอาราม “แม่พระแห่งทูตสวรรค์”

ภคินีคณะนักบุญคลารา หรือคณะภคินีฟรังซิสกันแห่งศีลมหาสนิท  อาศัยอยู่รวมกันในลักษณะของอารามชีลับ. ทุกคนปฏิญาณความยากจน, ความบริสุทธิ์ และความนบนอบ.   ทุกวันภคินีที่นี่จะใช้เวลา 5 ชั่วโมงเฝ้าศีลมหาสนิท.   ต่อจากนั้น ก็จะทำงานตามการดลใจที่ได้รับจากการเฝ้าศีล   ซึ่งสิ่งที่เธอได้รับจากการดลใจ มีเพียงสิ่งเดียว คือทำให้ผู้คนจำนวนมากที่สุดเข้ามาสัมผัสกับความรักของพระเป็นเจ้า.   เนื่องจากสถานีแม่ของเครือข่าย EWTN ตั้งอยู่ในอารามใหม่ที่ไอออนเดล ประสบความสำเร็จอย่างสูง  มีผู้คนเข้าออกเพื่อจัดรายการต่างๆ อยู่ตลอดเวลา และอารามก็ค่อนข้างคับแคบ   ภคินีในอารามจึงขาดบรรยากาศที่สงบเพื่อสวดภาวนา และก่อนที่คุณแม่อังเชลิกาจะคิดวางแผนแก้ไขปรับปรุงใดๆ  พระญาณสอดส่องของพระเป็นเจ้าก็ทำงานกับเธออีกครั้งหนึ่ง.

ปกติภคินีของคณะนี้มีกฎข้อหนึ่ง คือไม่อนุญาตให้สมาชิกเดินทางได้  นอกจากจะได้รับอนุญาตจากสมเด็จพระสันตะปาปา.  ในปี 1995 คุณแม่อังเชลีกา ได้รับอนุญาตให้เดินทางไปยังเมืองโบโกต้า ประเทศโคลัมเบีย.   ที่โบโกต้า ขณะที่เธอกำลังจะเริ่มสวดภาวนา  สายตาของเธอก็แลเห็นพระกุมารเยซูอายุประมาณ 9-10 ขวบ เดินเข้ามาหาและตรัสกับเธอว่า “จงสร้างวิหารถวายเรา และเราจะอวยพรทุกคนที่มีส่วนช่วยเธอสร้าง”.   ตอนแรกเธอไม่เข้าใจความหมายของคำว่า “วิหาร”ที่ใช้กับวัดคาทอลิก แต่ต่อมาก็เข้าใจว่า อัครมหาวิหารนักบุญเปโตร ก็จัดเป็นวัดคาทอลิกและเป็นสถานที่สรรเสริญบูชาพระเป็นเจ้าเช่นกัน

เมื่อเธอกลับจากการเดินทางแล้ว  เธอก็เริ่มหาที่ดินก่อสร้าง “วิหาร”อีกครั้งหนึ่ง  และที่สุดก็พบสถานที่เหมาะสม ซึ่งเป็นที่ดิน 18 แปลงติดกัน มีเนื้อที่กว้างเกือบ 2000 ไร่ (มากกว่า 3 ตร.กม.) ล้อมรอบด้วยแม่น้ำ 3 สาย.  ที่ดินผืนนี้อยู่ในเขตเมืองแฮนซ์วิล (Hanceville).  เธอได้เจรจากับเจ้าของที่ดินซึ่งเป็นสตรีวัย 90 ปีและลูกๆ ของเธอซึ่งไม่มีใครเป็นคริสตังเลย  เธอให้เหตุผลในการขอซื้อว่า “ดิฉันอยากจะสร้างสิ่งที่สวยงามสำหรับพระเป็นเจ้า”  และก็ได้รับคำตอบว่า “นั่นเป็นเหตุผลที่ดีพอสำหรับฉันแล้ว”

ปัญหาต่อไปก็คือการรณรงค์หาเงินซื้อที่ดินและค่าก่อสร้างอารามรวมทั้งสักการะสถาน ซึ่งก็เป็นเรื่องอัศจรรย์อีก ที่มีสามีภรรยาคาทอลิกไม่ประสงค์จะออกนาม 4 คู่ ยินดีรับเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด.. ...ต่อจากนั้น เธอก็เดินทางไปต่างประเทศอีก เพื่อว่าจ้างช่างที่มีฝีมือระดับโลก และเสาะหาวัสดุที่ดีที่สุดในการสร้างส่วนประกอบแต่ละชิ้น ทั้งนี้เพราะเธอตั้งใจสร้างสิ่งที่สวยงามที่สุดเพื่อถวายพระ.   อารามใหม่นี้ชื่อว่า “แม่พระแห่งทูตสวรรค์” เป็นศิลปะผสมโกธิค-โรมัน  เลียนแบบวัดที่เมืองอัสซีซีในศตวรรษที่ 13.   นอกจากนั้น ในบริเวณยังได้สร้างสักการะสถาน “ศีลมหาสนิทสูงสุด” เพื่อระลึกถึงอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นกับเธอที่โบโกต้า  โดยสร้างพระรูปพระกุมารเยซูทำจากหินอ่อนสีขาวบริสุทธิ์  ประทับยืน พระหัตถ์ซ้ายทรงถือดวงพระหฤทัยที่ทำด้วยหินโมรายื่นออกสู่ชาวโลก.   ทุกสัปดาห์ มีผู้แสวงบุญประมาณ 2000 คนเดินทางมาที่นี่.    บริษัทก่อสร้างไบร้ซ์ (Brice Construction)ใช้เวลา 5 ปี ในการสร้างอาราม, สักการะสถาน และองค์ประกอบอื่นๆ ที่สำคัญ.  คนงานก่อสร้างมีมากกว่า 200 คน เกือบทั้งหมดมิได้เป็นคาทอลิก.  ปัจจุบันมีภคินี 32 คนย้ายมาอาศัยอยู่ที่อารามนี้พร้อมกับคุณแม่อังเชลีกาตั้งแต่เดือน ธ.ค.1999

สตรีที่มาสวดที่สักการะสถานนี้เป็นประจำคนหนึ่งกล่าวกับเพื่อนของเธอว่า เธอเคยไปสักการะสถานต่างๆ ในยุโรปมาแล้วหลายแห่ง  และขอยืนยันว่า  “คุณไม่จำเป็นต้องไปถึงยุโรปเลย เพราะที่นี่สวยกว่าที่เคยไปเห็นมาแล้วทุกแห่ง”.   นักท่องเที่ยวโปรเตสแตนท์คนหนึ่งกล่าวว่า  “ฉันตะลึงในความกว้างขวางของสถานที่  ทีแรกก็เดินชมในลักษณะที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวอีกแห่งหนึ่ง  และรู้สึกไม่พอใจที่ไม่สามารถหามุมถ่ายรูปบริเวณภายในได้.   แต่หลังจากที่ได้เดินชมจนทั่วบริเวณแล้ว ก็ตระหนักได้ว่า  ถึงจะถ่ายภาพไปเท่าใดก็คงไม่มีทางปะติดปะต่อเป็นความงามที่แท้จริงของสถานที่ได้  เพราะที่นี่เป็นความงามที่ต้องมาสัมผัสด้วยตนเอง”

ใครบ้างจะเชื่อว่า สิ่งต่างๆ ที่เล่ามาเพียงบางส่วนนี้ เป็นผลงานของภคินี “ลับ”คนหนึ่งจากเมืองแคนตัน?  เธอเองก็ไม่ยอมรับว่าเป็นฝีมือของเธอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการสร้างอารามและเรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวกับสถานีเครือข่าย EWTN ที่ยืนหยัดมาเป็นเวลากว่า 25 ปี.   เธอทราบดีว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องใหญ่โตและจริงจังเกินไปสำหรับเธอ.   เมื่อมีผู้ถามถึงความสำเร็จเหล่านี้  เธอหัวเราะและกล่าวว่า “เมื่อใดที่คุณเป็นคนโง่จริงๆ  พระเป็นเจ้าก็จะช่วยคุณเอง  มิฉะนั้นคุณก็อาจต้องไปลงเอยในคุก”

• รายละเอียดเพิ่มเติมค้นคว้าได้จาก www.ewtn.com

ข้างล่างนี้ คือ website และต้นฉบับเรื่องประกอบที่ผมแปลย่อเพิ่มเติม และจัดเรียบเรียงใหม่ให้สอดคล้องกับต้นฉบับภาษาฝรั่งเศสครับ.   ผม copy ภาพประกอบและแผนที่มาด้วย เพราะถ้าไม่ทราบว่าแต่ละสถานที่อยู่ที่ไหน อ่านแล้วคงงงพอสมควร เนื่องจากมีชื่อเมืองที่เกี่ยวข้องอยู่ไม่น้อย.    นอกจากนั้นก็มีภาพล่าสุดของคุณแม่ฯ ในโอกาสครบรอบวันเกิด 83 ปี
แผนที่ผ่านดาวเทียม http://local.live.com/default.aspx?cp=3 ... lvl=13&v=1


               














ภาพสักการะสถาน “ศีลมหาสนิทสูงสุด” (the Most Blessed Sacrament) และภาพพระกุมาร




Mother Angelica Update: Monday, June 05, 2006
Happy Birthday Mother Angelica!
Most days find Mother Angelica praying and resting quietly in her room. In the last couple of months it has become more and more laborious for her to come to community activities in the monastery, but it is always a joy when she is feeling up to it.
In honor of her 83rd birthday some friends surprised Mother with a Mariachi band! The day, thanks be to God, found her well enough to come to the parlor and enjoy the playing and singing.

Map of  the Shrine of the Most Blessed Sacrament, Hanceville http://www.ewtn.com/pilgrimage/map_shrine.htm
รัฐโอไฮโอ (Ohio)  . เคลฟแลนด์ (Cleveland) อาราม 1
                                   . แคนตัน (Canton) บ้านเกิด
………………………………………………….....................
รัฐเคนตั๊กกี้ (Kentucky)
……………………………………...................
   รัฐเทนเนสซี่ (Tennessee)
………………………………………………........................

                        . แฮนซ์วิล (Hanceville) อาราม 3 และสักการะสถาน
รัฐอะลาบามา (Alabama)
.เบอร์มิงแฮม (Birmingham)
                                        .ไอออนเดล (Irondale) สถานีเครือข่ายหลัก และอาราม 2
แก้ไขล่าสุดโดย Holy เมื่อ เสาร์ ต.ค. 24, 2009 10:27 pm, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
Yan Agape
โพสต์: 1238
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร พ.ค. 17, 2005 10:57 am

เสาร์ ต.ค. 24, 2009 5:39 pm

Jesus loves You
โพสต์: 740
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ ก.ค. 12, 2009 11:36 pm

เสาร์ ต.ค. 24, 2009 10:57 pm

อ่อ ขอบคุณที่นำมาแบ่งปัน ครับ  ::050::
poloplow
โพสต์: 402
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ มี.ค. 11, 2006 11:01 pm

จันทร์ ต.ค. 26, 2009 2:08 pm

คุณแม่ทำกิจการตามน้ำพระทัยของพระเป็นเจ้าอย่างแท้จริง

ขอให้พระเป็นเจ้าทรงอวยพระพรให้แก่กิจการของคุณแม่ต่อไปอีกตราบนานเท่านาน : xemo026 :
ภาพประจำตัวสมาชิก
(⊙△⊙)คุณxuู๓้uxoม(⊙△⊙)
โพสต์: 892
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ต.ค. 10, 2008 12:38 am

จันทร์ ต.ค. 26, 2009 2:53 pm

รอยยอ้มคุณแม่น่ารักยิ่งนักคะ : emo045 :
ภาพประจำตัวสมาชิก
Zion
~@
โพสต์: 3777
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 8:37 pm
ติดต่อ:

เสาร์ เม.ย. 20, 2013 7:46 am

รูปภาพ

"เพียงเชื่อว่าพระเจ้ามีจริง ยังไม่ถือว่าผูกพันกับพระเจ้า ปีศาจมันก็เชื่อเหมือนกัน ::010::
ความเชื่อที่แท้จริงจะนำมาสู่การเปลี่ยนวิถีชีวิตของเรา ::017:: "


20 เมษายน 2013 คุณแม่อังเจลิกา อายุ90ปี

สุขสันต์วันเกิดครับ :s007:
ภาพประจำตัวสมาชิก
sunofgod
โพสต์: 2477
ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ ก.ย. 18, 2011 8:17 pm

อาทิตย์ เม.ย. 21, 2013 1:08 pm

:s012: :s012:
เมจิ
โพสต์: 3257
ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ส.ค. 22, 2011 6:44 pm

อังคาร เม.ย. 23, 2013 6:46 pm

ขอบคุณที่เเเบ่งปันค่ะ :s012:
ภาพประจำตัวสมาชิก
rosa-lee
โพสต์: 5937
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 29, 2010 2:37 pm

พฤหัสฯ. พ.ค. 02, 2013 11:42 pm

เป็นคนงานเทวดาที่รับใช้พระเจ้าและพระศาสนจักร์อย่างยอดเยี่ยม..... :s007:
ขอพระเจ้าอวยพรท่านให้มีสุขภาพดี แข็งแรง และทำงานให้พระองค์ตลอดไป... :s005:
kanya Muang-in
โพสต์: 282
ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ก.พ. 25, 2013 4:55 pm

พฤหัสฯ. พ.ค. 09, 2013 10:07 am

ขอบคุณค่ะ ที่ นำเรื่องราวมาแบ่งปัน :s002: ::001::
ตอบกลับโพส