หรือนี่จะเป็นเหตุการณ์ที่คล้าย ๆ กับโยบ (แบ่งปันประสบการณ์)
โพสต์แล้ว: เสาร์ ธ.ค. 19, 2009 4:12 pm
ครับ ผมห่างหายจากบอร์ดนี้ไปเป็นอาทิตย์ก็จริงแต่มีเรื่องราวมาแ่บ่งปันถึงคุณงามความดีของพระเจ้า และประสบการณ์ที่ผมได้ประสบ
เมื่อวันที่ 4 ธ.ค. ที่ผ่านมา เป็นวันที่ผมกำลังจะออกเวรวัง ผมได้เข้าผลัด 4 ซึ่งหมายความว่า ผมต้องนำกระเป๋าไปไว้บนรถเมล์ของกองพันผม ถ้ารถมา และต้องรอทหารสื่อสารมารับเวรก่อนถึงจะได้ออกจากวัง วันนั้นเอง ผมวางกระเป๋าไว้ที่กองรักษาการณ์บริเวณประตูใหญ่ของพระตำหนักจักรีบงกช ซึ่งหลาย ๆ คนก็วางไว้เช่นกัน ผมก็ได้แต่หวังว่า ถ้ารถของกองพันผมว่า เพื่อน ๆ จะนำกระเป๋าผมขึ้นไปบนรถให้ผมด้วย เพราะถ้ารถมาผมคงจะัยังอยู่ที่จุดอยู่ พอทหารสื่อสารมารับเวรเสร็จ ผมขึ้นไปบนรถเมล์ รีบหากระเป๋็าของผมก่อนเป็นอันดับแรก หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ผมก็คิดว่า ถ้าไม่ลืมไว้ที่วัง ก็ต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งบนรถ ครับ พอถึงกองพัน ผมก็มาหากระเป๋า ถามคนนั้นคนนี้ ก็ไม่มีใครรู้ หายไปอย่างหน้าตาเฉย พอหากระเป๋าไม่เจอ ผมถึงกับ ซึมทันที ด้วยความเสียดายหนังสือที่เป็นที่รัก 3 เล่ม คือ จำลองแบบพระคริสต์ 350 บาท เพลงสดุดี 200 บาท และ ไบเบิล ไดอารี 110 บาท มันเปรียบเสมือนดวงใจของผมเลย ใช่ครับ หายก็ซื้อใหม่ได้ แต่ก็ต้องรอเก็บตั้งซื้ออีก โอย เศร้ามาก หนังสือ 3 เล่มซึ่งเปรียบเสมือนเป็นดวงใจของผมมันหายไป ผมก็ได้แต่ภาวนาว่า "พระเจ้าข้า ไม่ว่า จะเกิดอะไรขึ้นลูกจะสรรเสริญพระองค์" ครับ สรรเสริญไม่ออกหรอกครับ เศร้ามาก แทบหมดอาลัยตายอยาก ผมก็ภาวนาอีกว่า "ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยเถิด บางทีหนังสือเล่มนั้นอาจจะเป็นประโยชน์ต่อใครที่ได้ไปก็ได้ หากพระองค์ทรงต้องการริบหนังสือทั้ง 3 เล่มนั้นไปก็ขอให้นำไปเถิด" ผมเศร้าได้ วันสองวัน แล้วผมก็เลิกคิดถึง พอวันที่ 8 ธ.ค. ในตอนเช้า หลังจากผมอาบน้ำเสร็จ ผมกำลังขึ้นมาแต่งตัว อยู่ดี ๆ กระเป๋าผมมันกลับมาอยู่บนเตียงผม ผมถามใครก็ไม่มีใครรู้
หายแบบงง ๆ และก็เจอแบบงง ๆ จะว่าไปก็ไม่เหมือนโยบสักทีเดียว เพราะของโยบเจอหนักกว่าเยอะ ของผมแค่นิดเดียว (ทำจะเป็นจะตาย) และก็ได้ของกลับคืนมาสู่สภาพเดิม
พี่น้องคิดว่าไง ครับ ผมว่า เป็นไปได้ที่พระเจ้าอาจจะทรงต้องการทดลองความเชื่อผมก็เป็นได้ว่า จะด่าหรือสาบแช่งพระองค์ไหม แล้วพระองค์ก็ทรงทำให้ของที่ผมรักกลับมาอย่างงง ๆ 555+ เอาเป็นว่า ผมสรรเสริญพระเจ้าครับ อัลเลลูยา
เมื่อวันที่ 4 ธ.ค. ที่ผ่านมา เป็นวันที่ผมกำลังจะออกเวรวัง ผมได้เข้าผลัด 4 ซึ่งหมายความว่า ผมต้องนำกระเป๋าไปไว้บนรถเมล์ของกองพันผม ถ้ารถมา และต้องรอทหารสื่อสารมารับเวรก่อนถึงจะได้ออกจากวัง วันนั้นเอง ผมวางกระเป๋าไว้ที่กองรักษาการณ์บริเวณประตูใหญ่ของพระตำหนักจักรีบงกช ซึ่งหลาย ๆ คนก็วางไว้เช่นกัน ผมก็ได้แต่หวังว่า ถ้ารถของกองพันผมว่า เพื่อน ๆ จะนำกระเป๋าผมขึ้นไปบนรถให้ผมด้วย เพราะถ้ารถมาผมคงจะัยังอยู่ที่จุดอยู่ พอทหารสื่อสารมารับเวรเสร็จ ผมขึ้นไปบนรถเมล์ รีบหากระเป๋็าของผมก่อนเป็นอันดับแรก หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ผมก็คิดว่า ถ้าไม่ลืมไว้ที่วัง ก็ต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งบนรถ ครับ พอถึงกองพัน ผมก็มาหากระเป๋า ถามคนนั้นคนนี้ ก็ไม่มีใครรู้ หายไปอย่างหน้าตาเฉย พอหากระเป๋าไม่เจอ ผมถึงกับ ซึมทันที ด้วยความเสียดายหนังสือที่เป็นที่รัก 3 เล่ม คือ จำลองแบบพระคริสต์ 350 บาท เพลงสดุดี 200 บาท และ ไบเบิล ไดอารี 110 บาท มันเปรียบเสมือนดวงใจของผมเลย ใช่ครับ หายก็ซื้อใหม่ได้ แต่ก็ต้องรอเก็บตั้งซื้ออีก โอย เศร้ามาก หนังสือ 3 เล่มซึ่งเปรียบเสมือนเป็นดวงใจของผมมันหายไป ผมก็ได้แต่ภาวนาว่า "พระเจ้าข้า ไม่ว่า จะเกิดอะไรขึ้นลูกจะสรรเสริญพระองค์" ครับ สรรเสริญไม่ออกหรอกครับ เศร้ามาก แทบหมดอาลัยตายอยาก ผมก็ภาวนาอีกว่า "ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยเถิด บางทีหนังสือเล่มนั้นอาจจะเป็นประโยชน์ต่อใครที่ได้ไปก็ได้ หากพระองค์ทรงต้องการริบหนังสือทั้ง 3 เล่มนั้นไปก็ขอให้นำไปเถิด" ผมเศร้าได้ วันสองวัน แล้วผมก็เลิกคิดถึง พอวันที่ 8 ธ.ค. ในตอนเช้า หลังจากผมอาบน้ำเสร็จ ผมกำลังขึ้นมาแต่งตัว อยู่ดี ๆ กระเป๋าผมมันกลับมาอยู่บนเตียงผม ผมถามใครก็ไม่มีใครรู้
หายแบบงง ๆ และก็เจอแบบงง ๆ จะว่าไปก็ไม่เหมือนโยบสักทีเดียว เพราะของโยบเจอหนักกว่าเยอะ ของผมแค่นิดเดียว (ทำจะเป็นจะตาย) และก็ได้ของกลับคืนมาสู่สภาพเดิม
พี่น้องคิดว่าไง ครับ ผมว่า เป็นไปได้ที่พระเจ้าอาจจะทรงต้องการทดลองความเชื่อผมก็เป็นได้ว่า จะด่าหรือสาบแช่งพระองค์ไหม แล้วพระองค์ก็ทรงทำให้ของที่ผมรักกลับมาอย่างงง ๆ 555+ เอาเป็นว่า ผมสรรเสริญพระเจ้าครับ อัลเลลูยา
แต่ยังไงก็ขอบคุณพระเจ้าที่ได้กระเป๋าคืนครับ 
